ՀՀԿ

[Արշակ]

Թեման լրիվ չեմ կարդացել, բայց որքան հասկացա այստեղ ՀՀԿ-ականները շատ ակտիվ են։ Մի հարց եմ ուզում Ձեզ տալ։
Որքան գիտեմ, ՀՀԿ-ն Գ. Նժդեհին կուսակցության գաղափարական ուղեցույց ու առաջնորդ է համարում։ Ձեզնից շատերն էլ իրենց նժդեհական են համարում ու ամեն տեղ գոռում են դրա մասին։
Իսկ գիտե՞ք արդյոք, որ Նժդեհը ընդհանրապես դեմ էր կուսակցականությանը ու կուսակցականությունը հայ ժողովրդի համար չարիք էր համարում։
Ինձ հետաքրքիր է, թե դուք՝ ՀՀԿ-ականներդ ու ձեզ նժդեհական համարողներդ, ի՞նչպես եք վերաբերվում Նժդեհի այս կարծիքին, ու ինչպե՞ս եք համատեղում նժդեհականությունն ու ՀՀԿ-ականությունը։

Հ. Գ.
Եթե որևէ մեկը ուզում է ավելի մանրամասն ծանոթանալ Նժդեհի այս կարծիքին, ապա ասեք, կարող եմ այդ թեմային վերաբերող Նժդեհի ստեղծագործությունները կոնկրետ նշել։

[Apostle]

Հարգելի Արշակ...
Իրոք Հայաստանի Հանրապետական Կուսակցությունը Նժդեհյան գաղափարախոսությամբ դաստիարակված և ժողովրդի բարոյականության ակունքներից սնված կուսակցություն է և ՀՀԿ-ականները դրա մասին չեն գոռում:
Երկրորդ մասով այսպես կպատասխանեմ, քաջատեղյակ լինելով Նժդեհի գաղափարներին մեկ բան էլ կարծում եմ լավ կիմանաս, որ այդ ժամանակաշրջանում հայ ժողովրդի գլխին օրհասական վտանգ էր կախված և պետք էր միասնական պայքարել թշնամու դեմ, ի՞նչ կուսակցական համակարգի մասին կարող էր լինել խոսքը: Այսօր, երբ քաղաքականության առանց կայացած կուսակցությունների պատկերացնելը անհնարին է և ծիծաղելի, մտածել 100 տարի առաջվա պես կարծում եմ ճիշտ չի լինի: Ուստի ես ինքս, որպես այդ կուսակցության անդամ դրական եմ վերաբերվում Նժդեհի մտքին և գտնում, որ Նժդեհի գաղափարները այսօր գործով իրականացնելը պակաս կարևոր գործ չէ:

[Artgeo]

ՀՈՒՇՆ Է ԾՆՈՒՄ ԻՐԱՎՈՒՆՔ

# Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության նախընտրական կարգախոսը ինչպես երբեւէ դիպուկ է նկարագրում, թե իրականում ինչ վիճակում է Հայաստանը: 1988 թվականին Շառլ Ազնավուրը գրեց «Քեզ համար, Հայաստան» երգը: Դա ավերիչ երկրաշարժից հետո Հայաստանին նվիրված մի քայլ էր, որի նպատակն էր նաեւ երաժշտության հնարավորությունը ծառայեցնել աղետյալ Հայաստանին օգնելու համար: Այսինքն երգն իրականում օգնություն էր, հետեւաբար «Քեզ համար, Հայաստան» կարգախոսը դարձավ օգնության հոմանիշ, յուրօրինակ SOS: Միանգամայն հասկանալի է, թե ինչու է ՀՀԿ-ն 2007 թվականի ընտրության համար ընտրել հենց այդ կարգախոսը: Ներկայիս Հայաստանն ունի SOS-ի անհամեմատ ավելի մեծ կարիք, քան 1988 թվականին էր, որովհետեւ եթե այն ժամանակ կործանվել էր երկրի միայն հյուսիսը, ապա այժմ միայն կենտրոնն է կենդանության նշաններ ցույց տալիս, ընդ որում ոչ թե երկրի, այլ միայն Երեւանի կենտրոնը: Բնական է, որ այդ իրավիճակում երկրի մասին մտածող կուսակցությունը պետք է իր կարգախոսը դարձներ կամ «օգնությունը», կամ SOS-ը: Բայց քանի որ «օգնություն»-ը հարիր է Բարգավաճ Հայաստանին, իսկ SOS-ն էլ ասոցացվում է Դաշնակցության «վաղնջական» ժամանակների հետ, ապա ամենից հարմարը մնում էր «Քեզ համար Հայաստանը», առավել եւս, որ Ազնավուրը հազիվ թե հեղինակային իրավունքի հարց բարձրացնի, թեկուզ միայն այն պատճառով, որ գտնվում է մեծ հյուրախաղերի գործընթացում, որի շրջանակում այցելած երկրներում Հանրապետական կուսակցության պաստառներ չկան, իսկ հեռուստաեթերում էլ Սերժ Սարգսյանի չի հայտնվում ոչ որպես վարչապետ, ոչ որպես ՀՀԿ խորհրդի նախագահ:

Բայց մյուս կողմից էլ Հանրապետական կուսակցությանը երեւի թե շատ քիչ է հուզում հեղինակային իրավունքի խնդիրը, եթե այդպիսին նույնիսկ առաջանա: Դա օրենքի եւ իրավունքի հարց է, իսկ օրենքն ու իրավունքը ՀՀԿ «ճաշացանկում» ընդհանրապես բացակայում են: Բանը միայն Սերժ Սարգսյանի հայտնի հարցազրույցը չէ, որ նա տվել էր ոչ պակաս հայտնի մի թերթի, ուր իրավունքը ստորադասել էր աշխատատեղին: Նույնիսկ այդ հարցազրույցի բացակայության դեպքում կարելի էր գրեթե աներկբա ասել, որ ՀՀԿ համար օրենքը չունի առաջնային նշանակություն: Այդ կուսակցության առաջարկած «մենյուն» կարելի է կարդալ Երեւանի փողոցային գովազդների շարքում: Քեզ համար, Հայաստան, ՀՀԿ-ն առաջարկում է աշխատատեղեր, զարգացած գյուղ, մրցունակ գիտություն, բարձր կենսաթոշակ եւ նյութական մի շարք այլ միջոցներ: Եվ ոչ մի բառ օրենքի առաջ հավասարության, իրավական պաշտպանվածության մասին: Կարծես թե Հայաստանում որեւէ մեկը օրնքից վեր կանգնած չէ, կարծես թե Հայաստանում նույն այդ Հանրապետական պաշտոնյաներն իրենց օրինական աշխատավարձով են շեյխի կյանք վարում, իսկ շարքային քաղաքացիներն էլ ասենք օրինական կարգով են զրկվել սեփականությունից, եւ ոչ թե կառավարության հակասահմանադրական որոշումով: Այսինքն օրենքը ՀՀԿ համար խնդիր չէ, հետեւաբար այն չկա կուսակցության տեսադաշտում: Մնում է միայն պարզել, թե ով է ում համոզել` կուսակցությու՞նը Սերժ Սարգսյանին, որ օրենքի մասին պետք է մտածել ամենավերջում, երբ այլեւս անելիք չլինի, թե Սերժ Սարգսյանն է կուսակցությանը հավաստիացրել, որ օրենքը ավելորդ ճոխություն է, որովհետեւ օրենքով շարժվելու դեպքում հանրապետականների մեծ մասը կարող է հայտնվել ուր ասես, միայն ոչ խորհրդարանում:

Հետեւաբար Շառլ Ազնավուրի համար ժամանակի անիմաստ կորուստ կարող էր լինել ՀՀԿ ընտրած կարգախոսի հանդեպ իր հեղինակային իրավունքը վիճարկելը, որքան էլ որ Ազնավուրի հետ մտերիմ է Ռոբերտ Քոչարյանը, եւ նա թույլ չէր տա, որ մեր անկախ դատական համակարգը հանկարծ նեղացնի աշխարհում Հայաստանի դեսպանին, այսինքն հայ ժողովրդի դեսպանին, այդուամենայնիվ, եթե Հանրապետականն ու նրա ղեկավարը չեն մտածում ժողովրդի իրավունքի մասին, ապա ժողովրդի դեսպանի իրավունքի մասին չեն մտածի հաստատ:

Օրինականությունը երբեք չի եղել թագավորների առաքինությունը: Առաքինություն է համարվել ճշտապահությունը, այսինքն ճիշտը պահելը, այսինքն ճշտով, ոչ թե օրենքով առաջնորդվելը: Իսկ այս դեպքում Հանրապետականը հաստատ ավելի ճիշտ կլինի, քան Ազնավուրը: Օրինակ, ինչ է պատասխանելու մեծ շանսոնիեն, եթե ՀՀԿ-ից որեւէ մեկն ասի` «մի բուռ ազգ ենք, իմ ու քո իրավունքը որն է»: Բայց այդ ամենն իսկապես խիստ տեսական է, քանի որ Շառլ Ազնավուրը մի անմեղ կարգախոսի համար չի թողնի իր համերգային շրջագայությունը եւ զբաղվի մի հին երգի պատմությամբ: Առավել եւս, որ գիտե` ՀՀԿ-ն այդ ամենն անում է միմիայն ազգի համար: Չէ որ ինքն էլ վերջին շրջանում գրեթե ամեն ինչ ազգի համար է անում: Ազգի համար համերգ է տալիս, ազգի համար փող է հավաքում, ազգի համար զանազան միջոցառումներին զարդարում է Ռոբերտ Քոչարյանի շրջապատը:

Սակայն երգի ու կարգախոսի օրինակը երեւի թե մի վկայություն է, թե ինչպես կարող է «ազգային մտածողությունը» հաղթանակ տոնել իրավական գիտակցության հանդեպ: Այն պատասխանը, որ ենթադրաբար կարող էր տրվել Շառլ Ազնավուրին, Հայաստանի իշխանական մեծամասնությունը կազմող ուժը կարող է տալ Հայաստանի ցանկացած քաղաքացու, ով կհամարձակվի խոսել իրավունքի մասին: Բայց քաղաքացիներն այնքան էլ անելանելի վիճակում չեն: Նրանք կարող են հակադարձել նույն տրամաբանությամբ`«մի բուռ ազգ ենք, իմ ու քո աշխատատեղը որն է», եւ ՀՀԿ անդամ բարձրաստիճան պաշտոնյաներին քաղաքավարի խնդրել ազատել իրենց զբաղեցրած աշխատատեղերը, կամ ամեն մեկը իր զբաղեցրածի գոնե մի փոքր մասը: Եթե ՀՀԿ ղեկավարները այդքան մտածում են աշխատատեղի մասին, ապա ուղղակի իրավունք չունեն զբաղեցնել մեկից ավելի պաշտոն, երբ երկրում կա այդքան գործազուրկ: Այդպիսով իրավունքը ոչ թե հակադրվում է ազգային գերակա շահ հայտարարված աշխատատեղին, այլ դառնում է այդ ճանապարհի կարեւոր մի հանգրվան: Իսկ եթե իշխանությունն ասի, թե ունի սրտի ուզածի եւ աչքի չտեսածի չափ պաշտոնի իրավունք, ապա հանրությունը անմիջապես կհակադարձի` «բա մի բուռ ազգ չե՞նք, բա իմ ու քո իրավունքը ո՞րն է»:

# ՋԵՅՄՍ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
http://www.armtown.com/news/am/lra/20070425/30885

[Արշակ]

…
Երկրորդ մասով այսպես կպատասխանեմ, քաջատեղյակ լինելով Նժդեհի գաղափարներին մեկ բան էլ կարծում եմ լավ կիմանաս, որ այդ ժամանակաշրջանում հայ ժողովրդի գլխին օրհասական վտանգ էր կախված և պետք էր միասնական պայքարել թշնամու դեմ, ի՞նչ կուսակցական համակարգի մասին կարող էր լինել խոսքը: Այսօր, երբ քաղաքականության առանց կայացած կուսակցությունների պատկերացնելը անհնարին է և ծիծաղելի, մտածել 100 տարի առաջվա պես կարծում եմ ճիշտ չի լինի: Ուստի ես ինքս, որպես այդ կուսակցության անդամ դրական եմ վերաբերվում Նժդեհի մտքին և գտնում, որ Նժդեհի գաղափարները այսօր գործով իրականացնելը պակաս կարևոր գործ չէ:

Հարգելի Apostle, Նժդեհը կուսակցականության մասին նշածս մտքերն ասել է ոչ թե հայ ժողովրդի ֆիզիկապես գոյատևման համար օրհասկան պայքարի ժամանակաշրջանում( մինչ խորհրդային տարիները), այլ հետագա տարիներին՝ իր գիտակցական զարգացման առավել հասուն տարիքում։ Նկատենք, որ այդ ժամանակաշրջանում ֆիզիկապես գոյատևման առումով քիչ թե շատ կայուն վիճակ էր, ու ազգի ողբերգությունը հենց բարոյական ու գաղափարական անկումն էր։ Այսինքն՝ շատ նման էր այն իրավիճակին, ինչ տեսնում ենք այսօր։
Հետաքրքրական է նաև այն, որ երիտասարդ տարիներին լինելով կուսակցական ու գովերգելով Դաշնակցության կուսակցական գաղափարները՝ Նժդեհը տարիների ընթացքում, գիտակցության ու աշխարհընկալման ընդլայնմանը զուգընթաց, հրաժարվում է կուսակցականությունից ու քանի գնում, ավելի ու ավելի խիստ է արտահայտվում կուսակցականության մասին։
Մեջբերեմ «Ռազմիկ» թերթի 1941թ. թիվ 33 համարում հրատարակված Նժդեհի «Ցե՞ղ, թե՞ կուսակցություն» հոդվածի անոտացիան.
Չէ կարելի ներքնապէս ճանաչել կուսակցութիւնները
եւ վճռապէս չժխտել կուսակցականութիւնը։

Նկատենք, որ խոսքը ոչ թե իր ժամանակի ինչ-որ կոնկրետ կուսակցության մասին է, այլ ընդհանրապես կուսակցականություն երևույթի։
Հոդվածը կարող եք վերցնել ու կարդալ հենց ՀՀԿ-ի կայքում տեղադրված Գ. Նժդեհի «Մեծ Գաղափար» հավաքածուից։

Հարգելի Apostle, ցավն այն է, որ շատ հայրենասեր երիտասարդներ, լցված լինելով հայրենիքին ծառայելու ցանկությամբ, մտնում են կուսակցությունների մեջ, բայց քիչ-քիչ տարվում են կուսակցական-թայֆայական շահերով՝ մոռանալով ազգային շահը։ Այդ է թելադրում կուսակցական մտածողությունը։
Նշեմ նաև, որ խոսքս ոչ թե հենց ՀՀԿ-ի դեմ է ուղղված, այլ ընդհանրապես կուսակցականության։

Հ. Գ.

…
Այսօր, երբ քաղաքականության առանց կայացած կուսակցությունների պատկերացնելը անհնարին է և ծիծաղելի, մտածել 100 տարի առաջվա պես կարծում եմ ճիշտ չի լինի:

Ի դեպ, երբ պատկերացնում եմ քաղաքականությունն առանց կուսակցությունների ու կուսակցական խարդավանքների, այն (քաղաքականությունը) շատ ավելի բարեկիրթ է լինում։

[Արշակ]

Մի մեջբերում էլ անեմ Կահիրեում 1924թ. տպագրված Նժդեհի «Էջեր իմ օրագրեն» գրքույկից։

ԿՈՒՍԱԿՑԱՄՈԼՈՒԹԻՒՆ
Կուսակցամոլը - դա թշնամին է իր ժողովրդի,
բարեկամը` իր ժողովրդի թշնամիների:

Չկայ աւելի մեծ չարիք, աւելի մեծ աղէտ ժողովրդի համար - մասնաւորապէս մեզ նման փոքրիկ ժողովրդի համար - քան կոյր կուսակցամոլութիւնը:
Այդ տարամերժ ոգիի համար չկան բացարձակ ճշմարտութիւնն եր, նրա համար չկայ հասարակական շահ, պետական բարոյական:
Նրա համար օտար է այն ամէնը, ինչ որ իր կուսակցութեան կնիքը չի կրում: Ինչ որ իր կուսակցութեան ծնունդը չէ - անընդունելի է եւ անհանդուրժելի: Ծափահարելի է միայն այն, ինչ որ բխում է իր կուսակցութիւնից:
Կուսակցականօրէն կոյր այդ դժμախտ արարածի համար երկու անգամ երկու հաւասար է ամէն ինչի, միայն ոչ չորսի:
Նմանը ե՛ւ տեսնում է ե՛ւ չի տեսնում, ե՛ւ հասկանում է եւ չի հասկանում:
Սեւամորթին աւելի հեշտ է ճերմակցնել, քան սրան ընդունել տալ ամենապարզ ճշմարտութիւնը, օրինակ` համոզել թէ ամբողջութիւնը մեծ է, շատ է իր մի մասից:
Կուսակցամոլութեան չար ոգին աստիճանաμար մթագնում է սրանց բանականութիւնը, կլանում խիղճը, եւ, վերջ ի վերջոյ, ի սպառ սպանելով այդ դժբախտի μարոյական կարողութիւնները, դարձնում է սրան բարոյական ապուշ:
Քաղաքական ստախօսութիւն, հայհոյանք, կեղծիք, բանսարկութիւն, դաւեր - ահա՛ սրա «կուսակցաշէն գործունէութիւնը»:
Նա թունաւորիչն է ազգային կեանքի: Նա թշնամանք, ատելութիւն, անհամբերողութիւն է սերմանում միեւնոյն ժողովրդին պատկանող անհատների եւ խմբակցութիւնների միջեւ:
Նա ստեղծում է ներքին ճակատներ, ջլատում ժողովրդի ոյժերը: Նա հասարակութեան թշնամին է, բարեկամը իր ժողովրդի թշնամիների: Դա անէծքն է մեր կեանքի: Կուսակցամոլութեան թունալի ախտով բռնւած ժողովրդի ներկան տխուր է, ապագան` անյուսալի:
Այդ ախտով հիւանդ ժողովուրդը միշտ էլ ներքուստ պառակտւած է, միշտ էլ պատրաստի որս իր գիշատիչ հարեւանների համար:
Կուսակցամոլութիւն, կուսակցական եսականութիւն, անհամբերողութիւն
- այս զզւելի ախտերը հետեւանք են երկու բանի. առաջինը` հոգեկան աղքատ կուլտուրայի, երկրորդը` ազգային եւ հասարակական զգացումների տհասութեան.
Հոգեպէս անառողջ է կուսակցամոլը: Ամէն ինչ կուսակցութեանս համար - ահա՛ սրա հասարակական բարոյականը:
«Պետութիւնը` դա ես եմ»,- ահա՛ նրա պետական բարոյականը:
Սրա կուսակցական «զարգացումը», ասացինք, վերջ ի վերջոյ պսակւում է բարոյական ապշութեամբ. տխո՜ւր վախճան, որին դեռ ձգտում են հազարաւորները, որը, ի դժբախտութիւն հայ ժողովրդի, մեր որոշ կուսակցութիւնների կողմից դեռ համարւում է քաղաքական առաքինութիւն:

Այս հոդվածն էլ կարող եք գտնել ՀՀԿ-ի կայքում տեղադրված Նժդեհի «Հատընտիր» ժողովածուից։

Կարդում եմ Նժդեհի այս խոսքերը ու թվում է, թե նա հենց այսօրվա կուսակցական կյանքն է նկարագրել։ Ի՜նչ նման է, չէ՞ հիմիկվա կուսակցական հարաբերություններին։
Մեծ մարդ էր Նժդեհը, ինչպես վայել է մեծերին, նա տեսնում էր ազգի ապագան ու գրում էր գալիք սերունդների համար։

[Apostle]

Հարգելի Apostle, ցավն այն է, որ շատ հայրենասեր երիտասարդներ, լցված լինելով հայրենիքին ծառայելու ցանկությամբ, մտնում են կուսակցությունների մեջ, բայց քիչ-քիչ տարվում են կուսակցական-թայֆայական շահերով՝ մոռանալով ազգային շահը։

Կան այդպիսի երիտասարդներ նույնպես համամիտ եմ, կարծում եմ, երիտասարդության գիտակից մասը, որ սկսի ընդգրկվել իր նախընտրած քաղաքական կազմակերպություններում, քաղաքական կառույցները որակապես կբարելավվեն

Ի դեպ, երբ պատկերացնում եմ քաղաքականությունն առանց կուսակցությունների ու կուսակցական խարդավանքների, այն քաղաքականությունը) շատ ավելի բարեկիրթ է լինում։

Ես համամիտ չեմ, կարծում եմ երևի հումորով ես ասում

Իսկ Նժդեհյան ուսմունքի մասին կարելի է քննարկումներ բացել Գաղափարախոսություն կամ Պատմություն բաժնում, այնուամենայնիվ քո գրածների հետ համամիտ եմ ընդհանուր առմամբ

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Մեծ մարդ էր Նժդեհը, ինչպես վայել է մեծերին, նա տեսնում էր ազգի ապագան ու գրում էր գալիք սերունդների համար։

ՀՀԿ-ն դաստիարակվել է Նժդեհյան գաղափարախոսությամբ: Ես այդպես եմ կարծում, իհարկե ՀՀԿ-ում ինչպես և ամենուրեք կան բացասական կերպարներ, բայց դրանք չնչին են այն նվիրյալների համեմատությամբ, որոնք իրոք իրավունք ունեն ՀՀԿ-ական կոչվելու....

Ի դեպ ընտրություններից հետո կկապնվենք, ես կարող եմ քեզ գրականության հարցով օգնել:

[Artgeo]

ՀՀԿ-ն դաստիարակվել է Նժդեհյան գաղափարախոսությամբ:

Չգիտեմ, ինչպես է դաստիարակվել, բայց ինչ ստացվել է, լավ բան չի ստացվել:

Ես այդպես եմ կարծում, իհարկե ՀՀԿ-ում ինչպես և ամենուրեք կան բացասական կերպարներ, բայց դրանք չնչին են այն նվիրյալների համեմատությամբ, որոնք իրոք իրավունք ունեն ՀՀԿ-ական կոչվելու....

Հմ... Չնչի՞ն: Բարի, բացում ենք ձեր կողմից այսքան բուռն գովազդվող ՀՀԿ-ի կայքը ու նայում կուսակցության ցուցակը: http://www.hhk.am/arm/index.php?page=board

Առաջին տողերում տեսնում ենք
# Սարգսյան Սերժ (ՀՀԿ խորհրդի նախագահ)
# Աբրահամյան Հովիկ
# Այվազյան Վարդան
# Աշոտյան Արմեն
# Բեգլարյան Գագիկ
# Զախարյան Երվանդ

Եթե կուսակցության նախագահը ու կուսակցության առաջին դեմքերը համարվում են «չնչին» բացասական դեմքեր, ապա այլևս խոսելու բան չկա:

[_Nzhdeh]

Չգիտեմ, ինչպես է դաստիարակվել, բայց ինչ ստացվել է, լավ բան չի ստացվել:


Հմ... Չնչի՞ն: Բարի, բացում ենք ձեր կողմից այսքան բուռն գովազդվող ՀՀԿ-ի կայքը ու նայում կուսակցության ցուցակը: http://www.hhk.am/arm/index.php?page=board

Առաջին տողերում տեսնում ենք
# Սարգսյան Սերժ (ՀՀԿ խորհրդի նախագահ)
# Աբրահամյան Հովիկ
# Այվազյան Վարդան
# Աշոտյան Արմեն
# Բեգլարյան Գագիկ
# Զախարյան Երվանդ

Եթե կուսակցության նախագահը ու կուսակցության առաջին դեմքերը համարվում են «չնչին» բացասական դեմքեր, ապա այլևս խոսելու բան չկա:

Դա քո կարծիքն է

[Ֆուտբոլասեր]

# Սարգսյան Սերժ (ՀՀԿ խորհրդի նախագահ)
# Աբրահամյան Հովիկ
# Այվազյան Վարդան
# Աշոտյան Արմեն
# Բեգլարյան Գագիկ
# Զախարյան Երվանդ

Շարունակում ենք
Ալրաղացի Լյով
Բուռնաշ
Լիսկա
Նեմեց Ռուբո
Կարամելի Հարութ
Ճոյտ
Աբրահամյան Ջոնիկ
Տիգրան Արզաքանցյան
Հրանուշ Հակոբյան

[Root]

Ինձ չմոռանաք, ես էլ եմ պաշտոն ուզում

Մոդերատորական։ Կարդա ակումբի կանոնադրությունը, մասնավորապես 2.2.5 կետը, ըստ որի ակումբում չեն ողջունվում ոչ բովանդակալից գրառումները, եթե անգամ դրանք համապատասխանում են թեմայի բովանդակությանը: Լուրջ թեմաները մի վերածեք կատակի ու մի անլրջացրեք ընթացող քննարկումը։

[Cassiopeia]

ՀՀԿ-ի հարգելի անդամներ, բավական է ICQ-իս վրա գովազդներ ուղարկեք… ինչքան կարելի է վայ

[Root]

ՀՀԿ-ի հարգելի անդամներ, բավական է ICQ-իս վրա գովազդներ ուղարկեք… ինչքան կարելի է վայ

Իմի վրա չեն ուղարկում ես տղա եմ

[Արշակ]

Ի դեպ, նկատե՞լ եք, այս օրերին ֆորումի կարգն ամենաշատը խախտում են ՀՀԿ-ական նորեկ անդամները (բազմաթիվ տրանսլիտով, միայն մեծատառերով թեմաների վերնագրեր ու գրառումներ, թեմայի հետ կապ չունեցող, վիրավորական գրառումներ և այլն)։

Հարգելի ՀՀԿ-ականներ, հարց եմ տալիս ձեզ։
Եթե չեք կարողանում այս փոքրիկ ֆորումում կարգապահ լինել, ապա ինչպե՞ս եք կարողանալու կարգապահ ու օրինական պետական համակարգ ստեղծել ու մի ամբողջ երկիր կառավարել։

Հ. Գ.
Կարդացե՛ք ակումբի կանոնադրությունը և ձգտեք ավելի կարգապահ լինել։

[Root]

Ի դեպ, նկատե՞լ եք, այս օրերին ֆորումի կարգն ամենաշատը խախտում են ՀՀԿ-ական նորեկ անդամները (բազմաթիվ տրանսլիտով, միայն մեծատառերով թեմաների վերնագրեր ու գրառումներ, թեմայի հետ կապ չունեցող, վիրավորական գրառումներ և այլն)։

Հարգելի ՀՀԿ-ականներ, հարց եմ տալիս ձեզ։
Եթե չեք կարողանում այս փոքրիկ ֆորումում կարգապահ լինել, ապա ինչպե՞ս եք կարողանալու կարգապահ ու օրինական պետական համակարգ ստեղծել ու մի ամբողջ երկիր կառավարել։

Յա .. ես լավ էլ կարգապահ եմ , 2 հատ Ինֆրէքշն ունեմ մենակ: Համել հիմա պետություն կառավարելու համար Պոլիտեխի 5-րդ կուրսնելա բոլ::D :D :D

[Philosopher]

Յա .. ես լավ էլ կարգապահ եմ , 2 հատ Ինֆրէքշն ունեմ մենակ: Համել հիմա պետություն կառավարելու համար Պոլիտեխի 5-րդ կուրսնելա բոլ:

Հիմա արդեն երեք հատ ունես։ Իսկ պետություն կառավարելու համար պարզվեց, որ Պոլիտեխնիկի կամ Ֆիզկուլտ ինստիտուտի 5–րդ կուրսը ոչ միայն հերիք չէ, այլև երբեմն հակացուցված է։