/ Սա պիտի առանձին էջում լիներ…/
Տխուր քաղաքը…
Պարզվում է, որ երբ նայում ես շուրջդ ժպտալ չես կարող,
Եվ եթե հանկարծ սիրտդ տեղի տա, դու կարցունքոտվես,
Ու չես հասկանա՝ ինչ տխրություն է քո շուրջը պարում,
Ու չես դադարի քո չեղած ժպիտն անվերջ հոշոտել…
…
Տխուր քաղաքը…արցունքի վրա հույսեր է խաչում,
Եվ ինչ որ ահեղ լռություն է լուռ գամում հույսերը,
Դողում է ցավից մարդկային ցավը , ճիչն է ղողանջոււմ,
Եվ միայն այս խեղճ քաղաքին է, որ իշխում է սերը…
…
Ու միևնույն է մի օր հոգնում ենք մենք հեքիաթներից,
Կարող ենք անվերջ պատմել, բայց զուր է, երբեք չենք ապրի,
Մի պահ դադար ենք խնդրում երջանիկ ակնթարթներից,
Եվ նորից թաքուն ճամփա են ընկնում արցունքներն անթիվ…
…
Այս փոքրիկը, տե՛ս…նա ինչ գիտի, որ հիմա տուն չունի,
Այս մարդը ճերմակ, ում համար մեկ է, թե ուր է գնում,
Ու մարդիկ, որոնց նյարդերը արդեն ելել են հունից,
Ու հոգսե՜ր, հոգսեր՜, որ անխղճորեն քնել չեն թողնում։
…
Տխուր քաղաքը…արցունքի վրա հույսեր է խաչում,
Եվ ինչ որ ահեղ լռություն է լուռ գամում հույսերը,
Դողում է ցավից մարդկային ցավը , ճիչն է ղողանջոււմ,
Եվ միայն այս խեղճ քաղաքին է, որ փրկում է սերը…
…
Պարզվում է, որ երբ նայում ես շուրջդ ժպտալ չես կարող,
Եվ եթե հանկարծ սիրտդ տեղի տա, դու կարցունքոտվես,
Բայց ո՞վ է ասել, որ չի ժպտում այս թախիծը պարող,
Միայն թե պիտի արցունքին խաչված հույսերն ազատես։
…
30.03.07
'
Մեջբերել
Հատկապես դուրս եկան վերջին երկու տողերը:
Էջանիշներ