Ստեղծագործողի գողտրիկ անկյուն և հոգի
Արդյոք ինչո՞ւ են ստեղծագործում:
Տաղանդը պետք է զարգացնել ամե՞ն գնով:
Ստեղծագործել սիրելիի՞ համար, սեփական եսի՞, թե՞ ընդանրապես՝ ելնելով դրա հնարավորությունից:
Գուցե անպետք չլինելո՞ւ համար:
Կամ սիրվելու, քիչ կարևոր, արժանի լինելո՞ւ համար…
Բայց, որ ճիշտն է, ոչ միայն ինքդ քեզ համար, այլ հետաքրքիր ապրելու, այդ գործը սիրելու համար, գուցե…
Կամ էլ նվիրելու, ուրախացնելու և դրանով ուրախանալո՞ւ:
Վերջին խմբագրող՝ CactuSoul: 31.10.2007, 23:44:
Ես չեմ ստեղծագործում ինց-որ տաղանդ զարգացնելու համար, որը գուցե չկա:
Ես սիրելիի և ընդհանրապես որևէ մեկի համար չեմ ստեղծագործում: Դրա վառ ապացույցն այն է, որ իմ ստեղծագործություններից միայն մի քանիսն եմ թույլ տվել, որ մյուսները կարդան:
Ես չեմ ստեղծագործում անպետք չլինելու համար: Իմ ստեղծագործություններն են անպետք բոլորի համար, բացի ինձնից:
Սիրվելու՞, թանկ լինելու՞ համար... չեմ կարծում... չէ՞ որ նշեցի, որ իմ ստեղծագործությունների մոտ 99%-ը ոչ ոք չի կարդում:
Ես ստեղծագործում եմ, որովհետև այդպես պետք է: Ինչպե՞ս են թմրամոլները թմրանյութ օգտագործում ոչ թե հաճույքի համար, այլ որովհետև կախվածություն է առաջացել: Ճիշտ այդպես ես ստեղծագործում եմ:
Չգիտեմ: Գուցե մեջդ հավաքված էներգիան դուրս հանելու համար:Narinfinity-ի խոսքերից
Կամ գուցե հանգստանալու համար... չգիտեմ...
Ես ինձ ստեղծագործող չեմ համարում, բայց երբեմն ես էլ եմ ուզում գրել:
Ահա, հիշեցի գրածներիցս մեկը... այդ գրելուց էլի չգիտեի այս հարցի պատասխանը...
Չգիտեմ ինչու ուզում եմ գրել,
Ուզում եմ մի քիչ ես ստեղծագործել,
Բայց թե ինչ գրեմ,
Էդ էլ չգիտեմ...
Կրակների մեջ ուզում եմ պարեմ,
Ավազների մեջ ուզում եմ թաղվեմ,
Երազներիս մեջ ուզում եմ... լացեմ,
Ուզում եմ մի քիչ, մի քիչ էլ ԱՊՐԵՄ:
Չորս կողմս դաժան իրականություն,
Ու ոչ մի տեղ չկա փրկություն,
Ու անկախ ինձնից ուզում եմ ՄԵՌՆԵՄ,
Բացի մեռնելուց ուզում եմ... ՍՊԱՆԵՄ:
Աչքերս փակում ու լաց եմ լսում,
Լացին արձագանք՝ ծիծաղն է հնչում,
Ինչ որ տեղ էլի տանջում են մեկին,
Լրիվ մերկացրել, գամել են խաչին...
Մարդկանց դեմքերին տառապանք ու ցավ,
Այլոց աչքերում տեսնում ես լոկ դավ,
Հաստատ գտել է հերթական զոհին,
Գնում է կանչի իր ընկերներին...
Ուզում եմ մի տեղ բարություն գտնեմ,
Ուզում եմ մեկին ժպտալուց տեսնեմ,
Ուզում եմ գրեմ, բոլորին պատմեմ,
Այս դաժան կյանքը բոլորին մեկնեմ...
Ուզում եմ շրջել ես քաղաքներով,
Մարդկանց երջանիկ կյանքի կոչելով...
Բայց միայն ծիծաղ, ծաղր կտեսնեմ,
Հիմարի կոչում ես կվաստակեմ......
Միակ փրկությունն մահն է երևի,
Բայց հանձնվել էլ դե չի կարելի,
Հանուն լավ մարդկանց դեռ պետք է ապրել,
Ու պետք է փորձել բարություն անել...
Չգիտեմ ինչու ուզում եմ գրել,
Ուզում եմ մի քիչ ես ստեղծագործել,
Բայց թե ինչ գրեմ,
Էդ էլ չգիտեմ...
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Գրում եմ, որ չմոռանամ ինչ էի մտածում, գրում եմ, որովհետև էդ էն տեղն ա, որտեղ ինչ կուզեմ կասեմ, գրում եմ, որովհետև մեկ-մեկ ես էլ եմ իմ մտքերից գոհ մնում:
Իսկ ընդհանրապես պետք չի գրելուն տենց փիլիսոփայորեն մոտենալ, շատերը գրում են, որովհետև դա նրանց աշխատանքն ա, այսինքն, որ փող աշխատեն, բացի դա ամեն մարդ կարող ա գրել, հարցը նա ա, թե հասարակությունը ոնց կվերաբերվի էդ գրածին:
Re. Ստեղծագործողի գողտրիկ անկյուն և հոգի
Chuk-ի ստեղծագործությունը շատ դուր եկավ ինձ, կխնդրեմ, որ հայտնի ,թե որտեղ կարելի է կարդալ մյուս ստեղծագործությունները կամ դրանց մասին...
Շնորհակալ եմ
Մի քանի հատը կարելի է կարդալ այստեղ:
Մյուսները, հնարավոր է, որ ժամանակի ընթացքում հենց այս ֆորումում
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
գրելը հանգստացնում է..
անձամբ չեմ գրում.. պահում եմ մտքիս մեջ, կամ պատմում լսողին.
ինչ որ չի ստացում իրար կապել մտքերս, քառյակնե սարքել..
նույն ձև չի ստացվում ոեբ կայք վերջացնել.. արդեն քանի ամիս է մի վեբսայթի դիզայնն եմ անում..
Chuk-ի բանաստեղծությունն ինձ էլ դուր եկավ
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Չուկ, էդ լու՞րջ էր
Արշակ> Շնորհակալություն
Բյուր> Ի՞նչը
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
բանաստեղծությունը
Ես ստեղծագործում եմ երկու պատճառնով.
1. Համարում եմ, որ ասելիք ունեմ և ուզում եմ այն հասցնել ընթերցողին (չնայած ներկա դրությամբ ընթերցողներիս շրջանակը սահմանափակվում է որոշ ընկերներով ու ծանոթներով)
2. Ինքնաարտահայտման ցանկությունից
Միևնույն ժամանակ ես, եթե ստեղծագործություններս հրապարակելու հնարավորություն ունենամ, կհրապարակեմ միայն նրանք, որոնք ոչ միայն ինքնաարտահայտման հետևանք են, այլև ասելիք ունեն։
Իսկ ընդհանրապես ես կարծում եմ, որ մարդ պետք է ստեղծագործի ոչ թե այն դեպքում, երբ կարող է ստեղծագործել, այլ այն դեպքում, երբ պարզապես չի կարող չստեղծագործել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
լավ է գրել Chuk-ը !!! /artak.dar.am/
Ու տեսնելու եմ ես բազում դեմքեր,
Դիմակով ծածկված, քողարկված դեմքեր,
Հպարտ կամ խոնարհ բազմաթիվ դեմքեր,
Բայց ամենից շատ` լոկ անդեմ դեմքեր:
Ես համամիտ եմ Ձեզ հետ: Երբեմն դա անհրաժեշտ է, ես ինքս շատ հաճախ հայտնվում եմ նման իրավիճակում և դա չեմ անում ինչ որ մեկի համար, այլ հենց ինքս իմ համար, ափսոս հիմա չեմ կարողանում հիշել իմ գրածներից որևէ մի բան: Ամեն դեպքւմ ես ինձ տաղանդ չեմ համարում
Լռիր ու գրիր,
Գրիր ինչ կուզես,
Մի մեծ սուտ գրիր,
Գրիր ,օրինակ,
Որ դու ապրում ես,
Որ դու է ես , կաս,
Որ դու սիրել ես
Այն միանձնուհուն,
Որը, չնայած,
Քնել Էր արդեն
Հազար հոգու հետ,
Բայց կույս էր էլի:
Գրիր այն մասին,
Որ դու մորեխ չես,
Որ մարդ ես հաստատ,
Ինչպես կարող են
Զտարյուն հայից
Մորեխներ ծնվել,
Գրիր, որ եթե,
Այն` ինչ գրում ես,
Բարձրաձայն ասես,
Քեզ չեն հավատա,
Քեզ կհամարեն
Ցնդած, խելագար:
Դրա համար էլ
Ոչինչ մի ասա,
Ուղղակի լռիր.
Լռիր և գրիր:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ