Հայերի խնդիրները Ջավախքում

[Vishapakah]

Հարցի լուծման ձգձգումը ավելի է դժվարացնում հիմա մեր հիմնական նպատակը պետք է լինի քարոզչական ընհանրապես ու նախապատրաստական աշխատանքները հենց Ջավախքում: Ջավախքի ազատագրումը հիմա շատ հեշտ կլինի քանի որ Վրաստանը վատ վիճակում է սակայն աստիճանաբար հզորանում է…
Ջավախքցիների մեծ մասը կռվող են ու լավ ել կկռվեն մնում է միայն կազմակերպել պայքարը ու գաղափարապես հասունացնել այն
Որպես առաջին քայլ պետք է լինի Ջավախքի ինքնավարության հարցի բարձրացումը,

Բավականին պրոֆեսիոնալ մոտեցում, Ձեզ հետ ամբողջովին համամիտ եմ եւ Ձեզանով հիացաց. Լավագույն հարվածաին ուժը, անկասկած ժողովուրդի անպարտելի հոգին է, քանի վրացիները խոցելի են, պետք է գործել եւ գործել արագ, առաջ անցնելով ինքնավստահ հակառակորդից, որի համար ռազմական պարտությունները շարունակական բնույթ են կրում.

սակայն Ջավախքահայ բոլոր ակտիվիստներին լիկվիդացնում են կամ հայաստանում կամ վրաստանում թողնում են միայն իրենց խամաճիկներին, որոնք ել տպավորություն են ստեղծում թե մտահոգված են այդ հարցով ասենք Վան Բայբուրթի նմանները,

«Լիկվիդացվում են նաեւ Հայաստանում» Այս տողերից երեւում է որ Հայաստանում էլ քարոզարշավի կարիք կա. Պատերազմի ժամանակ, առաջինը պետք է Հայաստանի կամավորականները եւ պետության կողմից գաղտնի կազմավորված խմբավորումները օգնության հասնեն, ետ շպրտելով թշնամուն, հնարավորին չափ հեռու. Լիկվիդացիա կազմակերպողներին ընթացքում հռչակելով ազգի թշնամի թե՛ Հայ թե վրացի նման տականքներին.

Իսկ ռազմավարական հարցում ամեն ինչ շատ հեշտ է մենք կհաղթենք միայն լավ դիվանագիտական աշխատանքներ է պետք ու այդ պայքարին պետք է ներքաշել նաեւ Օսերին, Աջարներին
Պետք է նաեւ այդ հարցի միջազգայնացում մեզ համար ձեռնտու՝ այսինքն իրականության ներկայացում «քաղաքակիրթ» աշխարհին:

Վրացաբնակ այլ ազգերի մասնակցությունը ես էլ եմ շատ կարեւորում, բայց հույսներս նրանց վրա միարժամանակ դնել չենք կարող, հավանական հիասթափությունից խուսափելու համար. Կռվեն-կռվեն, ոչ-ոչ, մենք մեր Ջավախքի տերն ենք.

Ջավախք Ջան, գրածտ ամեն մի տողի հետ համամիտ եմ ավելին, քան կհամաձայնվեի ինձ հետ, շատ ճիշտ ես նաեւ նկատում միջազգային հանրության նշանակությունը այս արդարացի պայքարին.

ԿԵՑՑԵ ՄԵՐ ԱԶԱՏ ՋԱՎԱԽՔԸ, ՄԻԱՎՈՐՎԱԾ ՄԱՅՐ ՀԱՅՔԻՆ.

[Chuk]

Հարցի լուծման ձգձգումը ավելի է դժվարացնում հիմա մեր հիմնական նպատակը պետք է լինի քարոզչական ընհանրապես ու նախապատրաստական աշխատանքները հենց Ջավախքում: Ջավախքի ազատագրումը հիմա շատ հեշտ կլինի քանի որ Վրաստանը վատ վիճակում է սակայն աստիճանաբար հզորանում է…

Դեմ եմ: Որպես ՀԱՅ մարդ դեմ եմ հերթական պարտության դատապարտված պատերազմին, ուր կորցնելու ենք բազմաթիվ ռեսուրսներ, իսկ այդ ռեսուրսներից բացի անգնահատելի բան՝ բազմաթիվ հայրենակիցներիս կյանքը: Ագահությունը լավ բան չէ, սառը դատողությունը` հրաշալի, ազգայնամոլությունը կործանման տանող գործիք է, հայրենասիրությունը ամեն ինչին ճիշտ գնահատական տալուն չխանգարող զգացմունք:

Հ.Գ. Ամբողջ թեմայից միայն մեկ գրառում կարդացի ու վրդովվեցի: Ախր ե՞րբ պետք է սկսենք ամեն ինչին ճիշտ գնահատական տալ սովորել:

[Djavaxhq]

Դեմ եմ: Որպես ՀԱՅ մարդ դեմ եմ հերթական պարտության դատապարտված պատերազմին, ուր կորցնելու ենք բազմաթիվ ռեսուրսներ, իսկ այդ ռեսուրսներից բացի անգնահատելի բան՝ բազմաթիվ հայրենակիցներիս կյանքը: Ագահությունը լավ բան չէ, սառը դատողությունը` հրաշալի, ազգայնամոլությունը կործանման տանող գործիք է, հայրենասիրությունը ամեն ինչին ճիշտ գնահատական տալուն չխանգարող զգացմունք:

Հ.Գ. Ամբողջ թեմայից միայն մեկ գրառում կարդացի ու վրդովվեցի: Ախր ե՞րբ պետք է սկսենք ամեն ինչին ճիշտ գնահատական տալ սովորել:

Լավ ինչպես կուզես թողնենք բախտի քմահաճույքին 100 հազարից ավելի հայերի սպասենք թե երբ են եւս մի ցեղասպանություն իրականացնելու այս անգամ ջավախքում Վրացիները հետո ընկնենք Եվրոպայի դռները ասենք որ մեզ նորից կոտորեցին ու բռնաբարեցին…
Թքած թե տարեկան քանի հայրուր հայեր են ստիպված լքում Ջավախքը, Թքած որ նրանց փոխարեն այնտեղ մեցխետ թուրքերով կբնակեցնեն
Ես սիրում եմ իմ Հայրենիքը ծայրահեղորեն եւ դրա համար ինձ ծայրահեղական կոչելը համարում եմ մեծ պատիվ իմ անձի նկատմամբ
Հա Արցախի ազատագրված տարածքներն էլ մեզ պետք չեն տանք ադրբեջանին, որ պատերազմ չլինի հանկարծ զոհեր չտանք իսկ ազատագրման ժամանակ զոհվածներից էլ ներողություն կխնդրենք Չզոհվածներին էլ կբռնենք կպահենք փակի տակ, որ ձեն չհանեն.
Հ.Գ. Գրածիս մեջ հեգնանք չտեսնես ավելի շատ ցավ կա

[Chuk]

Լավ ինչպես կուզես թողնենք բախտի քմահաճույքին 100 հազարից ավելի հայերի սպասենք թե երբ են եւս մի ցեղասպանություն իրականացնելու այս անգամ ջավախքում Վրացիները հետո ընկնենք Եվրոպայի դռները ասենք որ մեզ նորից կոտորեցին ու բռնաբարեցին…
Թքած թե տարեկան քանի հայրուր հայեր են ստիպված լքում Ջավախքը, Թքած որ նրանց փոխարեն այնտեղ մեցխետ թուրքերով կբնակեցնեն
Ես սիրում եմ իմ Հայրենիքը ծայրահեղորեն եւ դրա համար ինձ ծայրահեղական կոչելը համարում եմ մեծ պատիվ իմ անձի նկատմամբ
Հա Արցախի ազատագրված տարածքներն էլ մեզ պետք չեն տանք ադրբեջանին, որ պատերազմ չլինի հանկարծ զոհեր չտանք իսկ ազատագրման ժամանակ զոհվածներից էլ ներողություն կխնդրենք Չզոհվածներին էլ կբռնենք կպահենք փակի տակ, որ ձեն չհանեն.
Հ.Գ. Գրածիս մեջ հեգնանք չտեսնես ավելի շատ ցավ կա

Ի՞նչ ես կարծում, այսպիսի հայրենասիրական հայտարություններն են մարդուն հայրենասեր դարձնում, որոնք ոչ մի լուծում չեն առաջարկում: Չկա, չես տվել լուծումը: Կռիվը լուծում չի, համենայն դեպս այս պարագայում: Ցա՞վ: Ինչի՞ համար, որ մարդիկ կան որ քո հետ հավասար լուծը չե՞ն քաշում: Ցավ չեմ զգա այդ խոսքերիցդ, դեմքիս քմծիծաղ է հայտնվում, չվիրավորվես: Գիտե՞ս, որ փուչիկները պայթում են: Մի փչեք այդ փուչիկը, մի հատիկ ասեղ է պետք այն պայթեցնելու համար, ավելի լուրջ բան, լուրջ լուծում մտածեք, իսկ ես գնացի... գնամ մեր բակի այգում մի հատ ծառ տնկեմ, հարևանիս երեխեն դրանից թութ կուտի: Հասկացա՞նք իրար

[Djavaxhq]

Ի՞նչ ես կարծում, այսպիսի հայրենասիրական հայտարություններն են մարդուն հայրենասեր դարձնում, որոնք ոչ մի լուծում չեն առաջարկում: Չկա, չես տվել լուծումը: Կռիվը լուծում չի, համենայն դեպս այս պարագայում: Ցա՞վ: Ինչի՞ համար, որ մարդիկ կան որ քո հետ հավասար լուծը չե՞ն քաշում: Ցավ չեմ զգա այդ խոսքերիցդ, դեմքիս քմծիծաղ է հայտնվում, չվիրավորվես: Գիտե՞ս, որ փուչիկները պայթում են: Մի փչեք այդ փուչիկը, մի հատիկ ասեղ է պետք այն պայթեցնելու համար, ավելի լուրջ բան, լուրջ լուծում մտածեք, իսկ ես գնացի... գնամ մեր բակի այգում մի հատ ծառ տնկեմ, հարևանիս երեխեն դրանից թութ կուտի: Հասկացա՞նք իրար

Չէ Ցավ եմ զգում որ մենք պատմությունից դասեր չենք քաղում ու միշտ կրկնում ենք մեր սխալները, իսկ ծառ ես էլ եմ տնկում ճիշտ է թութ չի քանի որ Ջավախքում բացի կարտոֆիլից ուրիշ ոչինչ չի աճում բայց չմտածես թե բացի ամպագոռգոռ խոսելուց ուրիշ գործ չենք անում

[Chuk]

Չէ Ցավ եմ զգում որ մենք պատմությունից դասեր չենք քաղում ու միշտ կրկնում ենք մեր սխալները,

Այ ապրես, հենց այդ խոսքերիդ մասին մտածի: Այ հենց այդ էլ պետք է անել, դասեր քաղել պատմությունից: Կեցցես, ողջունում եմ պատրաստակամությունդ, մնում է կիրառելը, որը վստահ եմ, որ կանես

իսկ ծառ ես էլ եմ տնկում ճիշտ է թութ չի քանի որ Ջավախքում բացի կարտոֆիլից ուրիշ ոչինչ չի աճում

Կարտոֆիլի ծառ մեր բակում ես էլ եմ տնկել
Կատակում եմ իհարկե, բայց ուրախ եմ որ լավ գործեր անում ես, որովհետև իհարկե ես ամառվա շոգին գիշերվա կեսին թթենի չէի տնկելու

բայց չմտածես թե բացի ամպագոռգոռ խոսելուց ուրիշ գործ չենք անում

Ես ոչ մի բարոյական իրավունք չունեմ այդպիսի բան մտածելու, ես այդպիսի բան չեմ էլ մտածել

[Djavaxhq]

Ոնց որ իրար հասկացանք Ջավախքում էլ հիմա ծառ տնկելու ժամանակ չի բայց ձուկ բռնելու ժամանակն է ափսոս դասերս չեն թողնում գնամ Գանձա:

[wagamaffia]

Մեջբերում:
wagamaffia-ի խոսքերից
Վերջին լուծումը ես գիտեմ ... օր կգա որ հանկարծ իսկապես նեղեն, էլ ճար չլինի, ռուսն էլ դավաճանի...Մեծամոր ունենք... , բոլորի վրեժն էլ կլուծվի

Philosopher- խոսքերից

Ցնցող լուծում էր. գուցե այդ դեպքում հենց հիմա պայթեցնենք ատոմակայանը` մենք մեզանից էլ կպրծնենք, մեր երեք ճակատներից էլ, մեր բարեկամներից էլ:

Իմ այս պատասխանը համարիր լուրջ միայն այն ժամանակ, երբ առօրյան լինի Djavaxhk-ի նկարագրած թուրքերի խեղդող ճզմումը, պատերազմը, անհույս ապագան, կամ ամբողջովին անօգնական հայ ազգը, որը պետք է ենթարկվի ևս մի եղեռնի.... Լավ կարդա գրածս...
Իսկ ներկան այսպիսին չէ, իհարկե ես այս թեմայի վերևներում նշել եմ բազմաթիվ ուրիշ տարբերակներ, այս գրառումը իմ՝ որոշ ֆորումցիների ՀՈՒՍԱՀԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ մեղմացնելու տարբերակն էր...
Քո տարբերակը՝ հիմա պայթեցնենք ատոմակայանը ես չհասկացա....

[Philosopher]

Իմ այս պատասխանը համարիր լուրջ միայն այն ժամանակ, երբ առօրյան լինի Djavaxhk-ի նկարագրած թուրքերի խեղդող ճզմումը, պատերազմը, անհույս ապագան, կամ ամբողջովին անօգնական հայ ազգը, որը պետք է ենթարկվի ևս մի եղեռնի.... Լավ կարդա գրածս...

Այսինքն` քանի որ թուրքերը մեզ կճզմեն, կլինի անհույս վիճակ, մենք կդիմենք ինքնասպանությա՞ն, որպեսզի թուրքերը մեզ հերթական անգամ ցեղասպանության չենթարկեն, մե՞նք մեզ ենթարկենք: Լավ մտածիր: Ի դեպ, այսօր հենց այդպես էլ անում ենք. մենք մեզ ցեղասպանում ենք և այդ ինքնասպանության կարևոր քարոզչական քողարկումներից է դարձել թուրքերից 100 տարի առաջ տեղի ունեցած ցեղասպանության ճանաչումը պահանջելը:

Իսկ ներկան այսպիսին չէ, իհարկե ես այս թեմայի վերևներում նշել եմ բազմաթիվ ուրիշ տարբերակներ, այս գրառումը իմ՝ որոշ ֆորումցիների ՀՈՒՍԱՀԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ մեղմացնելու տարբերակն էր...

Ֆորումցիների հուսահատությունը չի կարող մեղմացնել այն, որ, չսպասելով թուրքական զորքին, մենք ինքներս մեզ կթաղենք ատոմային պայթունի փլատակներում:

Քո տարբերակը՝ հիմա պայթեցնենք ատոմակայանը ես չհասկացա....

Դա իմ տարբերակը չէր, դա քո տարբերակից բխեցված տրամաբանական նոր տարբերակ էր, որը ևս, ինչպես քո նշած տարբերակը, ազգային սուիցիդային գաղափարախոսության դրսևորումներից մեկն է: Ընդհանրապես` պատերազմող հասարակությունը, որը պատերազմում է բոլորի դեմ, իր դեմ, մի օր էլ կարող է հասնել այն եզրագծին, որ որոշի ոչնչացնել իրեն: Հենց դա է սուիցիդայնության ազգային գհաղափարախոսությունը, որը, ի դեպ, վերջին շրջանում առավել դրսևորվում է ոչ այնքան ֆիզիկական, որքան բարոյական, մշակութային, հասարակական ոլորտներում: Քո առաջարկը պարզում է, որ կարող է լինել նաև ազգային ֆիզիկական ինքնասպանություն, ինչը ևս պետք էր կանխատեսել` տեսնելով այն ամենն, ինչ կատարվում է ազգային կյանքի ներքին մարզում, ներքին հարաբերություններում ու հոգեբանության մեջ: Սեփական խաչքարային մշակույթի տակ թաղվելու գրեթե մանյակալ ցանկությունը, ի վերջո, վտանգավոր սահմանների պետք է հասցնի: Ցավալի է:

[dvgray]

Էս ամբողջ մինի հիստերիայի արդյունքում ավելի ու ավելի շատ վրացահայեր են ստիպված են լինելու լքել իրենց ծննդավայրը, վախենալով իրենց ու իրենց երեխաների ապագան կապել քաղաքական ավանտյուրիստների ու առևտրականների ձգտումների պատճառով սպառնացող վտանգի հետ:

[wagamaffia]

[...]Քո առաջարկը պարզում է, որ կարող է լինել նաև ազգային ֆիզիկական ինքնասպանություն, ինչը ևս պետք էր կանխատեսել` տեսնելով այն ամենն, ինչ կատարվում է ազգային կյանքի ներքին մարզում, ներքին հարաբերություններում ու հոգեբանության մեջ: Սեփական խաչքարային մշակույթի տակ թաղվելու գրեթե մանյակալ ցանկությունը, ի վերջո, վտանգավոր սահմանների պետք է հասցնի: Ցավալի է...]

Այ քեզ վե՜ճ... ինչու ես ինձ սխալ հասկանու՞մ:
Դու կարծում ես ,թե ես արյունախում ու կույր մտածելակերպ ունե՞մ.... պատասխանը միանշանակ ՈՉ է...
Ես հասկանում եմ քո մտքի թռիչքը, սակայն իմ ասածը քո հասկացածը չի....հիշիր ազգիդ անցյալը, ու կորուստները... վերևում արդեն ասված իմ խոսքերը մի թարգմանիր որպես ազգի ինքնասպանություն, խնդրում եմ:

1. Վատթարագույն պատերազմային իրավիճակի դեպքում, հայերը բոլորը կփախնեն Ամերիկա և Եվրոպա, կմնան միայն իսկական կռվողները- 100.000:
2. Բայց կրկնեմ նորից, եթե Հայաստանի վրա թուրք միլիոնավոր բանակը երկու կողմից հարձակվեց ու ռուսը այս դեպքում չօգնեց, ուշադիր ինչ եմ ուզում ասել, "վերջ էլ Հայաստան չի լինելու" դեպքում, միակ տարբերակը կլինի դարերից ի վեր մորթվող ազգի վրեժխնդրության տարածաշրջանային տարբերակը:

3. Սա ես կանեի նաև հարևանիս, եթե նա ընտանիքիս մորթած լիներ...

[Philosopher]

Այ քեզ վե՜ճ... ինչու ես ինձ սխալ հասկանու՞մ:

Վեճ չկա, այլ քննարկում, իսկ հասկանում եմ այն, ինչ գրում ես:

Դու կարծում ես ,թե ես արյունախում ու կույր մտածելակերպ ունե՞մ.... պատասխանը միանշանակ ՈՉ է...
Ես հասկանում եմ քո մտքի թռիչքը, սակայն իմ ասածը քո հասկացածը չի....հիշիր ազգիդ անցյալը, ու կորուստները... վերևում արդեն ասված իմ խոսքերը մի թարգմանիր որպես ազգի ինքնասպանություն, խնդրում եմ:

Եթե հասկանում ես իմ մտքի թռիչքը, ուրեմն պիտի հասկանաս նաև, որ խոսքը ոչ այնքան քո ու քո նշած երևույթի մասին է, այլ ազգային գաղափարախոսության ու ազգային կեցության առավել լայն խնդիրների, այդ թվում` քո նշած` ազգի անցյալի ու կորուստների: Քո միտքը ինձ համար պարզապես առիթ է առավել լայն խնդիրների մասին խորհելու համար: Ինչ վերաբերում է քո ասածին, ապա այն իրականում հենց ինքնասպանություն է նշանակում,

1. Վատթարագույն պատերազմային իրավիճակի դեպքում, հայերը բոլորը կփախնեն Ամերիկա և Եվրոպա, կմնան միայն իսկական կռվողները- 100.000:
2. Բայց կրկնեմ նորից, եթե Հայաստանի վրա թուրք միլիոնավոր բանակը երկու կողմից հարձակվեց ու ռուսը այս դեպքում չօգնեց, ուշադիր ինչ եմ ուզում ասել, "վերջ էլ Հայաստան չի լինելու" դեպքում, միակ տարբերակը կլինի դարերից ի վեր մորթվող ազգի վրեժխնդրության տարածաշրջանային տարբերակը:
3. Սա ես կանեի նաև հարևանիս, եթե նա ընտանիքիս մորթած լիներ...

այո` պարտադրված, այո` վրեժխնդրության միջոց հանդիսացող, այո, գուցե, քո տեսանկյունից արդարացված, բայց` ինքնասպանություն. խոսքն այս մասին է: Իսկ ինքնասպանություն երբևէ չի կարող ծառայել կյանքին, ծառայել ապագային: Ինքնասպան լինելու վճռականության փոխարեն անհրաժեշտ է ապրելու վճռականություն, իսկ ապրելը, հենց կոնկրետ պայմաններում, կոնկրետ կոնտեքստում ապրելն ավելի դժվար է, քան ինքնասպան լինելը: Ի դեպ, ատոմակայանի մասին գիտեն նաև Թուրքիան, Ռուսաստանը և ԱՄՆ-ն, իսկ դա նշանակում է, որ իրականում Թուրքիայի կողմից Հայաստանի ռազմական օկուպացիան գրեթե բացառվում է: Այնպես որ չարժե քննարկել այն, ինչ առանց այդ էլ չի լինելու, այլ այն, ինչ եղել է և ինչի արդյունքում վաղը կարող են լինել առավել ծանր հետևանքներ: Այսքանը:

[wagamaffia]

Ի դեպ, ատոմակայանի մասին գիտեն նաև Թուրքիան, Ռուսաստանը և ԱՄՆ-ն, իսկ դա նշանակում է, որ իրականում Թուրքիայի կողմից Հայաստանի ռազմական օկուպացիան գրեթե բացառվում է: Այնպես որ չարժե քննարկել այն, ինչ առանց այդ էլ չի լինելու, այլ այն, ինչ եղել է և ինչի արդյունքում վաղը կարող են լինել առավել ծանր հետևանքներ: Այսքանը:

Ok, հիմա հասկանալի է արդեն... Ես էլ դա նկատի ունեի՝ եթե-ների դեպքում:

Դե իհարկե, հասկացանք իրար:

[Vishapakah]

Տղերք, թեմայից լավ շեղվել եք, թթի ծառ տնկելով ու տարածաշրջանը հավանական հայկական ատոմային տեռորից փրկելով.

Վստահ եմ, մինչեւ wagamaffia-ի այդպիսի միտք արտահայտելը ոչ՛ ոք այդ մասին չէր էլ մտածել, շտապելով բացառել հավանական Հայաստանի օկուպացիան.
Իհարկե այն ինչ հիմա կգրեմ, նախնական խնդրանք դրա՛ վերաբերյալ, ինձ չդիտարկել որպես ազգային ծայրահեղական, որովհետեւ հարցի խաղաղ լուծման տարբերակնել չեմ բացարում հետեւյալ հավանական տարբերակով.

Վրաստանը ճանաչում է Ջավախքը որպես ավտոնոմ, իրեն հռչակելով ֆեդերատիվ պետություն, մյուս սուբյեկտների հետ Ափխազիա, Հարավ. Օսեթիա եւ Աջարիա, Հայերեն լեզուն ճանաչելով որպես երկրորդ պետական լեզու ըստ ԵվրոՄիության օրենքի համաձայն, որը ասում է, եթե ազգային փոքրամասնությունը, պետության ներսում կազմում է 10% տոկոս կամ ավելի, ապա տվյալ էթնոսը իրավունք ունի պետությունից պահանջելու, որպեսզի իր լեզուն ճանաչվի երկրում երկրորդ պետականը.

ԵվրոՄիության օրենքը օրինակ բերեցի, որովհետեւ ապագայում Վրաց պետությունը միտում ունի այդ կառույցին անդամագրվելու, այսինքն դրա՛ հետ մեկ տեղ, մի շարք պարտավորություններ ստանձնելու, ինչը առանց դրանց ընդունման անհնարին կլինի.

Ծանոթ լինելով վրացական ֆորումների քնարկումներին եւ անգամ ամենահայամետ վրացի ֆորումցիների բերած տվյալներին եւ փաստերին, միարժամանակ կարելի է ասել.
-Պարոն Սահակաշվիլին ոչ՛ միայն միտում չունի վերը նշված հարցի լուծման տարբերակը կյանքի կոչել, որը իրեն բազմիցս առաչարկվել է, այլեւ իր քաղաքական կուռք հռչակելով ոմն Աթաթուրքին, որդեգրել է նախկին վրաստանի բարձրաստիճան այրերի քաղաքականությունը, սոմեխիների (Հայերի) հանդեպ.

Իսկ հիմա կգրեմ այն, ինչի համար խնդրել եմ, ինձ ծայրահեղականի պիտակից զերծ պահել.

Գուցէ այս թեմայի քնարկման արդյունքում շատերը կարողացան իրար հասկանալ, բայց ես ոչինչ չհասկացա. Մեզանից պահանջում են բերել հարցի լուծման տարբերակ, որը բազմիցս նշվել է այս թեմայում եւ նախապես ասում, որ մենք դատապարտված ենք պարտության՛ դեռ տեղի չունեցած պատերազմում.

Հարգելի պարոններ, ոչ՛ ոք կոչ չի անում Ձեզ Ջավախքում պատերազմելու, եթե կա վախի եւ դասալքության խնդիր, ապա խնդրեմ, ստիպողաբար Ձեզ ոչ՛ ոք չի ստիպի այդ պատերազմին մասնակցել, ուղղակի կամավորներին էլ մի խանգարեք, շտապելով կտրականապես գրել «ՈՉ».

Ես մեծացել եմ թութ ուտելով, մինչեւ կարդալ չսովորեցի, գիրք չկարդացի եւ Հայոց Պատմությունը կարդալու ժամանակ, թթի համը բերանումս չդառնացավ. Ինչ արժեք ուներ պատանու համար բակի ծառերը, եթե նա իր պապերին ներել կամ հարգել, այդպես էլ չկարողացավ?

Ինչքան ենք մեր մեծերից բացատրություն պահանջել Արեւմտյան Հայաստանում կատարվածի համար? Եվ նույն էլ նրանք իրենց մեծերից եւ ես չէի ուզենա, որպեսզի իմ երեխան ինձ նույն հոգի ավերող հարցերը տա, որպեսզի ես կարողանամ ասել նրան, որ իմ սերունդը համեմատած իր անփառունակ նախնիների, վրացուն թույլ չտվեց լուռ Ջավախքը դատարկելու, որ հարցը լուծեցինք ոչ թե՛ համատարած թթենիների ծառատունկով, այլ ծառատունկի ժամանակ ծառ տնկեցինք, պատերազմի ժամանակ պատերազմեցինք, իսկ հիմա կարող ենք մեռնել եւ մեզ համար հավեռժական կրակ վառել պետք չէ՛ որովհետեւ թույլ չենք տվել մեզ կոտորելու, կամ առտաքսելու... ինչը հիմա անում է վրաց՛ թուրք խուժանի հետնորդը.

Հ. Գ.

Գրառմանս կցում եմ մի տեկստ, որը մեջբերված է Լավրենտիյ Ամշենցի գրքից, որտեղ ականատեսները իրենք են պատմում վրաց բանակի գործողություները խաղաղ Ափխազաբնակ Հայերի հանդեպ դա՛ այն դեպքում, երբ Հայերը պատերազմում բացարձակ չեզոքություն էին պաշտպանում. Տեկստում մեջբերված դեպքերից հետո, Հայ Ափխազաբնակ ազգաբնակչությունը չեղյալ հայտարարեց չեզոքությունը եւ զինվելով դուրս շպրտեց Ափխազ հողից, վրաց խուժանին.

[dvgray]

Իսկ հիմա կգրեմ այն, ինչի համար խնդրել եմ, ինձ ծայրահեղականի պիտակից զերծ պահել.
Հարգելի պարոններ, ոչ՛ ոք կոչ չի անում Ձեզ Ջավախքում պատերազմելու, եթե կա վախի եւ դասալքության խնդիր,

Հարգելի պարոն.
Խնդրում ես քեզ չպիտակավորել, որպեսզի դա լինի միայն քո մենաշնո՞րհը
Ստիպված եմ ասել , որ.
Պատերազմել չցանկանալը դա վախի և դասալքության խնդիր չէ: կցանկանայի, որ ավելի ուշադիր և պատասխանատու լինես հրապարակային ասված խոսքիտ նկատնմամբ: /Վախկոտն, դասալիքը, դավաճանը այդպիսին է ամենուր, լինի պատերազմ , թէ քեֆ-ուրախություն:/
Քեզ կցանկանայի տեղյակ պահել, որ պատերազմում են էն դեպքում, երբ ավարտվում են քաղաքակրթական-քաղաքական ռեսուրսները: Հետևաբար պատերազմի, բռի-սպանիչ ուժի միջոցով հարցեր լուծելու հակումը, դա ոչ քաղաքակիրթ, ոչ ցիվիլ ազգերի զբաղմունք է: Մեր ազգը, որպես համախումբ, այդպիսին չի, և գոնե նորագույն պատմության ընթացքում երբեք նախահարձակ չի եղել: Մեր ապուպապերը մեծամասամբ շատ լավ են կարողացել լուծել իրենց խնդիրները, օգտվելով մարդու ուղեղի ընձեռնած բացառիկ հնարավորություններից: Ուզում եմ հասկանաք, որ սելջուկ-թաթարական ազգ-զինվոր տիպարը դա նորագույն հայի մեծագույն մասի հետ անհարիր է:

ստիպողաբար Ձեզ ոչ՛ ոք չի ստիպի այդ պատերազմին մասնակցել, ուղղակի կամավորներին էլ մի խանգարեք, շտապելով կտրականապես գրել «ՈՉ».

Էտպեսի մի քանի անգլուխ- անխելք "կամավորների" կռիվ-կռիվ խաղալու մարմաջի արդյունքում, 20 դարասկզբին մի ամբողջ ժողովուրդ ոտնակոխ արվեց:

Ասում են, որ խելոք ազգերը սովորում են ուրիշների սխալների վրա:
Մենք՝ հայերս, սովորում ենք մեր սխալների վրա: Մենք էտ սխալը կատարել ենք մի անգամ:... Էնպես որ ավելի լավ է չունենաս գունավոր երազներ :
Նույն սխալը երկրորդ անգամ ոչ մեկն էլ թույլ չի տա...
դրա համար նախ պետք է ազգին կամ ուղեղից զրկես, կամ էլ ժամանակավորապես անջատես: երկուսն էլ բարդ բան է, ու պահանջում է գիտելիքների ու հմտությունների հարուստ պաշար :

Հ.Գ. Ունեմ Աբխազիայում /Գագրա/ ապրող բարեկամներ: Պատերազմից հետո երկու անգամ այցելել եմ Աբխազիա: Աբխազիայի հայերը /համշենահայերի սերունդները/, բավականին ճկուն և դինամիկ քաղաքականություն են բանեցրել պատերազմի ժամանակ: Եվ բանեցնում են նաև դրանից հետո: Գտնվելով բավականին բարդ իրավիճակում, նրանք, ի պատիվ իրենց, հիմնականում ճշգրտորեն մանևվրել են:
Այնպես որ, քո գրածը աբխազահայերի մասին իրականությանը չի համապատասխանում :