Ծեծը դաստիարակության միջող չի կարող լինել…
երեխան կենդանի չէ… ծեծի են դիմում միայն այն ծնողները, որոնք ուրիշ միջոցներով չեն կարողանում երեխային դաստիարակել, անզոր են… այսինքն, նրանք հոգեպես պատրաստ չեն ծնող լինելու, կոչվելու…

Ախր իրենք այնքան նուրբ ու փոքրիկ են, ինչպե՞ս կարելի է… ի~նչ հոգեբանական ճնշում է դա, ի~նչ վախ են սերմանում փոքրիկների մեջ… երեխան չպետք է իր ծնողից վախենա… ծնողն ընկեր է, ո՛չ թե թշնամի…

իսկ ես համոզված եմ, որ կարելի է առանց բռնության երեխա դաստիարակել, սովորեցնել, բացատրել, լինել ընկեր… լավ բացատրածը ցանկացած երեխա էլ կհասկանա, կհարգի... ու էդ հարգանքը վախից չի առաջանա…