Re. Ծեծը՝դաստիարակության միջոց
Սադիստ չես այլ ճիշտ մարդ, հարցը տրվաժ էր , թե ծեծը միջո՞ց է,։ Նշանակում է որ ոչ միայն ծեծով են դաստիարակում երեխային։Mesrop-ի խոսքերից
Օրինակ ես ել չեմ սիրել դաշնամուրի դասերի գնալ, իսկ մամաս ինձ ծեծելով տանում էր դասի, արդյունքն եղավ այն , որ ես հիմա նրանից ֆոհ եմ դրա համար, քանի որ բավական լավ նվագում եմ։
Ծեծը դաստիարակելու տարր է, միայն այդքանը, հարկ եղած դեպքում կիրառությունը մեղք չթ ծնողի համար։
Նայած, որ տարիքում և ինչի համար: Եվ հետո ծեծ էլ կա, ծեծ էլ…
Երբեմն մի ապտակն էլ բավական է…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Նայած, որ տարիքում և ինչի համար: Եվ հետո ծեծ էլ կա, ծեծ էլ…
Երբեմն մի ապտակն էլ բավական է…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Էնքան բոլորը դեմ են մարդ չգիտի որ տարբերակն ընտրի
Դե մի բան էլ ես առաջարկեմ քննարկենք
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը/ Ինչ էլ թեմա գտա / ՀԻմա ինչ եք կարծում նրան այդ ուղուց հետ պահելու համար ծեծել թե չծեծել ու միայն բացատրել ։ Երեխան արդեն չափահաս է /20 տարեկան/ , բավականին հասկացեղ էր ու խելացի , սակայն հիմա կյանքն է խորտակում ։
Այս մի քանի տողում այնքան հակասություն ես մեջբերել Dayana ջան: Նախ քսան տարեկանն էլ ի՞նչ երեխա, ինքդ էլ նշել ես` չափահաս է: Նշանակում է նրա դաստիարակությունն արդեն վաղուց են տվել, ու էլ կարևոր չէ ծեծի, թե` ոչ ծեծի միջոցով: Երկրոդ` եթե իրեն տվել է թմրամոլությանը, էլ ու՞ր մնաց այստեղ բավական հասկացողն ու խելացինՊատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը
Այս դեպքում արդեն հոգեբանական մոտեցում է պետք, հատուկ կլինիկական պայմաններում:
Իսկ դաստիարակության մասին ես նախորդ էջերում էլի եմ գրել, չեմ ուզում կրկնվել: Ասեմ պարզապես, որ ծեծի միջոցով ծնողը ոչնչի չի կաչող հասնել, բացի այն բանից, որ երեխայի մեջ ագրեսիա ու ատելություն կսերմանի հենց առաջինն իր անձի նկատմամ, հետո էլ` աշխարհի ու մարդկության: Դաստիարակելու ամենագլխավոր ու առաջնային մեթոդը եղել ու մնում է սեփական օրինակով ծառայելը, հետո զրույցի միջոցով բացատրելն ու վերլուծություններ անելը, նպատակային բանավեճով կարևոր եզրահանգումների տանելը: Նայած երեխայի տարիքի ու հոգեբանական նրբությունների` գուցե ապտակը «հնար» ծառայի ինչ որ ձևով սաստելու կամ հասկացնելու նրան: Հիշեք` ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ Շուշանիկի ապտակը Միքայելի վրա «Քաոսում», բայց դա էլ երբեմն հարցի լուծում չէ, որովհետև դրա հետևանքն էլ անկանխատեսելի է: Ամեն դեպքում մնում եմ իմ այն համոզմանը, որ ծեծն այնուամենայնիվ դաստիարակության միջոց չէ:
Ես նշել էի " Էր"Այս մի քանի տողում այնքան հակասություն ես մեջբերել Dayana ջան: Նախ քսան տարեկանն էլ ի՞նչ երեխա, ինքդ էլ նշել ես` չափահաս է: Նշանակում է նրա դաստիարակությունն արդեն վաղուց են տվել, ու էլ կարևոր չէ ծեծի, թե` ոչ ծեծի միջոցով: Երկրոդ` եթե իրեն տվել է թմրամոլությանը, էլ ու՞ր մնաց այստեղ բավական հասկացողն ու խելացին
Այս դեպքում արդեն հոգեբանական մոտեցում է պետք, հատուկ կլինիկական պայմաններում:
Համ էլ պատկերացրու, քսան տարեկան ջահել, ուժեղ տղա, ծեծին նենց ծեծով կպատասխանի, որ պապան կամ մաման տեղն ու տեղը կմեռնենԷնքան բոլորը դեմ են մարդ չգիտի որ տարբերակն ընտրի
Դե մի բան էլ ես առաջարկեմ քննարկենք
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը
When life gives you lemons, make lemonade
եթե դրա կարիքը լինի
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Հեսա կասեք էս Վիստան էլի էս թեման առաջ բերեց
Մի հարց էլ,էլի.
Ծեծել ասելով ինչ եք հասկանում:
Վերջին խմբագրող՝ VisTolog: 28.11.2007, 22:02:
Իսկ մի՞թե ծեծը տաբեր իմաստներ ունի։Հեսա կասեք էս Վիստան էլի էս թեման առաջ բերեց
Մի հարց էլ,էլի.
Ծեծել ասելով ինչ եք հասկանում:Ծեծ ասելով հասկանում ենք ֆիզիկական ուժի գործադրում որևէ մեկի նկատմամբ։ Իսկ դու ուրիշ իմատ էլ գիտե՞ս։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Երևի Wista-ն տվյալ հարցով նկատի ուներ, թե մի ապտակը կամ մի հատ տուտուզին խփելն արդեն ծե՞ծ է, թե՞ ծեծը միայն այն է, երբ ջարդը տալիս են բոլոր տեսակ կապտուկներով ու վերքերով:Իսկ մի՞թե ծեծը տաբեր իմաստներ ունի։
Լավ հարց է...
ասենք ոռիկին մի հատ շրխկը համարվում է՞ ծեծ.... թե՞ մի քանի շրխկը…
Հետո կան տարբեր ծեծեր. կանոնակարգված(Կառատեի Միջազգային Ֆեդերացիա և այլք...) և անկանոն( փողոց , բանտ , ռեստորան և օրինապահ մարմինների պադվալներ): Ասենք,քո հարազատ երեխային, ծեծելուց կարելի՞ է արմունկով գլխին խփել... թե միայն դեմքին՝ բռունցքով ՞՞՞՞ ո՞ր տեսակն ենք քննարկում:
Իմ տղուկը շուտով կդառնա 2 տարեկան… արդեն հասցրել ա 1 հատ թաթիկին ու 1հատ էլ մռթիկին(իրար վրա շրխկ-շրխկ,կայծակնային,շեշտակի ու ցավոտ…արծիվ պապա՜) ստանալ-գետնից բան վերցնելու և բերանը անելու փորձի համար: Արդեն 4 ամիս ա էլ նման փորձ չի արել … ու 4 ամիս ա, որ ես, ինքս ինձ մի քիչ ավելի պակաս եմ հարգում…
Ճիշտ ասած ինձ հետաքրքիր ա թե էս թեման քննարկողներից քանիսն են ծնող...
Կյանքի իմաստը քեզ կերտելու մեջ չէ , այլ` քեզ գտնելու...
Չգիտեմ ինչու հավեսս տվեց, որ գրեմ
Դե որ կտրականապես դեմ եմ, էտ հաստատ…
Դեմ եմ, երբ փոքրերին են ծեծում, քանի որ իհարկե պատասխան չեն կարող տալ, բայց մեկ է մեջները վիրավորանք, ցավ, ինչպես ուզում եք անվանեք կմնա, որը մի ձև հետո կարտահայտվի և ով գիտե, գուցե հենց ծնողների վրա:
Դեմ երբ աղջիկներին են ծեծում ասսենք արդեն մի 13-14 տարեկանում, չէ որ կսովորեն, և երբ հասնկարծ ամուսինը ծեծի կմտածի "հա ինչ ծնողներս էլ էին ծեծում, սովորական է, նույն բարեկամն է":
Նույնը տղաների տարեքային առումով: Չի կարելի ձեռք բարձացնել, տղայի ուժը կպատի պատասխանելուն և ով գիտե, կարող է մի օր կպատասխանի և ահա կկորի իրենց միջև ջերմ կապող օղակը: Տղան ծեծի սովոր կլինի, որը նա կարտահայտի դրսում ծեծելիս և հետևաբար ծեծվելիս:
Պետք չէ երեխայի մեջ առաջացնել այնպիսի զգացմուքներ, որոնք հետո բացասական ձևով դուրս կգան նրա միջից,և որոնք կարող են կործանել և՛ նրան, և՛ կողքիններին, թեկուզ հոգեպես, որը ավելի ցավալի է:
Եվ ի վերջո այդքան հպարտանում ենք, որ բանական էակներ ենք, դե եկեք մեզ համապատասխան ձևով պահենք և սովորենք հասկացնել և հասկանալ:
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Կտրականապես դեմ եմ ծեծին!Ես նկատել եմ ,երբ երեխայիս վրա բղավում եմ, նա մինչև անգամ բղավոցի պատճառով է դիտավորյալ անում նորից նույն բանն,էլ ուր մնաց ծեծի դեպքում..... Իսկապես երեխան երբ նկատողությունն ստանում է հանգիստ եվ ցածր տոնով,դրանից վիրավորվում է և երբեք չի կրկնի նույն սխալն :Քանի որ ինքն երբ սխալն անում է գիտակցում է որ դա սխալ արարք է և սպասում է բղավոցի :Եվ երբ իր սպասելիքներն փոխարինվում են ընդամենն նկատողությամբ դա որպես վիրավորանք դրոշմվում է հիշողության մեջ:Իսկ ծեծի դեպքում վիրավորանք չկա,կա միայն հիշաչարություն և ցավ որն էլ ուղեկցում է երեխային ամբողջ կյանքում
ՀԱՐԳԱՆՔԸ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐ ՈՒՆԻ ,ԻՍԿ ՍԵՐԸ՝...........
Պետք չէ այդպես անել, խնդրում եմ…Այդ 2 տարեկան երեխան մի՞թե հասկացավ, թե ինչու՞ հասցրեցին իր մռութիկին: Ու եթե չորս ամիս նա չի փորձում հատակից բան վերցնել բերանը տանելու համար` լոկ կրկին նույն ցավը չզգալու ռեֆլեքսով: ՈՒ նա հենց այդպես էլ կվարժվի ծեծ ուտելուն` ամեն մի նորը ճանաչելիս (փորձարկելիս): Վերոնշյալ ընդգծված տողերը գիտակցողը, կարծում եմ կգտնի իր մեջ այնքան համբերատարություն, մինչև պզտիկը մեծանա, խոսքը հասկանա, ու բացատրելով կկարողանա դաստիարակել իր որդուն
Հ.Գ. Ես ձեզ շատ լավ հասկանում եմ, բայց հավատացեք բազմափորձ ծնողիս:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ