Ես ճիշտն ասած չեմ հասկանում ծեծը որպես կանխարգելիչ միջոց օգտագործելը, էդ ինչքան ուժեղ պետք ա ծեծես էդ երեխային, որ ինքը էդ ծեծի վախից էդ չարությունը չանի, իսկ մի հատ տուտուզին խփելը կարծում եմ երեխայի համար հեչ էլ մի մեծ բան չի, որ դրա վախից չանի իր չարությունը։ Ես կարծում եմ, հիմնականում, երբ ծնողը ծեծում է, ավելի շատ պարզապես նյարդերն են տեղի տալիս, ինքը իրեն հանգստացնելու համար է խփում, ոչ թե երեխային վախացնելու։ Ես օրինակ եղբորս վրա շատ եմ հարձակվել, նույնիսկ մի անգամ էնպես էի ճանկռել, խեխճ էրեխեն ոնց որ վագրի հետ մենամարտի բռված լիներ։ Բայց էդ ընդամենը եղել ա իմ նյարդային փոռթկումը։ Հետո էնքան էր մեղքս գալիս, որ նայում էի հրեշտակային դեմքին ու երեսի ու ձեռքերի վերքերին, քոռանամ ես
Ամեն դեպքում, ծեծելով դաստիարակելը 100% սխալ տարբերակ է։
Արևածագ-ի խոսքերից
Ափսոս, որ այդ երեխան ոչ թե հայերի ու հայերենի համար ուղղակի կորած է, այլ դրանց ոխերիմ թշնամին է արդեն:
Մեջբերել
Էջանիշներ