Մարդկանց 90%-ը երեխաների հասկանալու ունակությունները թերագնահատում են: 2 տարեկան երեխան շատ ավելի կարող է հասկանալ, քան շատերը պատկերացնում են:Լուսաբեր-ի խոսքերից
Ինչեւէ, անդրադառնամ բուն հարցին. Ո՞րտեղից այդպիսի վստահություն, որ ֆիզիկական ցավը երեխային կհասկացնի, հենց այն, ինչի համար այդ ցավը նրան պատճառվում է: Երբեմն նույնիսկ կարող է հակառակ ռեակցիա առաջացնել` երեխան տեսնի, որ մարդ չկա, ու «ուտի արգելված պտուղը»:
Նաեւ ասեմ, որ տան մեջ չպետք է լինի այնպիսի բան, որը երեխայի կյանքին կարող է սպառնալ: Բոլոր վարդակները պետք է փակել, որ երեխան մատը չմտցնի, այլ ոչ թե խփել ու ասել, որ չի կարելի: Եթե երեխան բառերով չի հասկանում, ապա չի բացառվում, որ խփելու իմաստն էլ չընկալի:
Իսկ եթե տան մեջ կա բան, որը երեխային կարող է վնասել, բայց նրա կյանքին վտանգ չի սպառնա, օրինակ` տաք արդուկ, ապա արժե թողնել, որ մեկ անգամ երեխան մատը վառի, որ հետո էլ չդիպչի: Սա ոչ թե դաժանություն է, այլ կենցաղի ճանաչման գործընթացի մի մասը:
Եթե լինեինք Ամերիկայում, ու լարումը լիներ 110 Վ, ապա գուցե կարելի էր, բայց 220 Վ-ի դեպքում մի քիչ ռիսկային ա: Ամեն դեպքում եթե երկու ձեռքով չկպնի, այլ մի ձեռքով կպնի ֆազին ու զրոյին, ապա դժվար թե կյանքին վտանգ սպառնա: Երկու ձեռքի, կամ ձեռքի ու ոտքի միջեւ հոսանքը շատ ավելի վտանգավոր ա, որովհետեւ կարող ա սրտամկանի վրա ազդի:Պետքա մի անգամ թողնես հոսանքահարվի, որ մյուս անգամ էլ չանի
Մեջբերել
Էջանիշներ