Չէ մի չէ, հլա մի հատ էլ պետք ա հետ դառնայինք ու խփեինք ծնողին, այդ ինչպես կարելի է ձեռք բարձրացնել սեփական երեխայի վրա
ուրեմն լավ չեն դաստիարակել հարգանքը ծնողի նկատմամբ, որ մտքովդ պետքա տենց բաներ անցնի, սա իմ կարծիքնա. Ծնողը քեզ արարողնա, Մայրդ հենց այն որ քեզ 9 ամիս սրտի տակա պահել հազար ու մի դժվարություն կրելով այդ ընթացքում, հետո էլ լույս աշխարհ բերել, հերիքա, որ գիտակցես՝ իրավունքը ունի, որ վրեդ գոռա էլ, խփի էլ... ինքը հաստատ քեզ վատ բան չի անի, հենց նրա համար, որ ծնողա.
Իսկ այն երկրներում, որոնք մեր աչքին զարգացել են այն աստիճան, որ ծնողին զրկում են իր երեխայից հենց նրա համար որ բարձր տոնովա խոսել իր երեխայի հետ /:քմծիծաղ/ ուղղակի իմ համար աբսուրդա.
Լավ, ասում եք էլի, 2-3 տարեկան երեխաին դե գնա ու բացատրի որ չի կարելի մատիկը մտցնել վարթակի մեջ... ո՞նց բացատրես որ հոսանքը ինչա. մի հատ չխփեցիր ձեռին էլի կանի. Մի քանի տարի առաջ նման ցավալի դեպ ք եմ հիշում, երբ 4 տարեկան երեխան զոհ գնաց հենց վարթակի հետ խաղալուն. Ի դեպ այդ երեխային ոչ մի անգամ ոչինչ չեն արգելել գոնե ձեռքին խփելով, ամեն բան բացատրվել էր.
Ակումբցի էլ մարդ գիտեմ, որ կտրականապես դեմ էր խոսում ծեծելուն, մինչև չհայտնվեցին պստիկները ու ոչինչ չկարողանալով անել, պարզապես իրեն անզոր էր զգում այդ փոքր արարածներին բան բացատրելով, հուսահատ ասում էր որ մի լավ կծեծեր, բայց այ ծնողները թույլ չեն տալիս:
Ես ոչ կողմ եմ,բայց ոչ էլ դեմ եմ: Որովհետև մարդ չի իմանա ոնց կվարվի. Եթե անգամ դա լինումա մեր անհամբերության հետևանքով առաջացած վարք: Այսինքն մտածում ենք մի բան , բայց անում ենք ուրիշ բան./ չենք ուզում ծեծել, բայց չենք էլ կարողանում չծեծել...
Հ.գ բան չմնաց, մի քանի տարի հետո սեփական փորձիս մասին կտեղեկացնեմ
Լուսաբեր-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ