Ծեծ.... Միշտ դեմ եմ եղել ծեծին, ընդհանրապես ցանկացած տիպի բռնությանը: Իսկ ծնողի ծեծը երբեք էլ չի կարող երեխային դաստիարակելու միջոց հանդիսանալ: Ասացեք, ձեզանից ամեն մեկը իր սխալի համար ծեծ ուտելուց հետո ինչ է զգացել? Այդ ժամանակ ատելություն, բարկություն չէիք զգում ձեր ծնողի հանդեպ: Կամ այդ ծեծերից հետո միթե փոխում էիք ձեր համոզմունքներ? Եթե նույնիսկ երեխան ինչ-որ բան ծեծից հետո չի արել, ապա դա միայն վախի պատճառով: Իսկ ցանկացած տիպի վախը թույն է մարդու համար: Իսկ երեխային վախ ներշնչելը հանցագործություն է:
Մեջբերել
Էջանիշներ