Հիշեցի մեկն ասում էր՝
ահավոր սիրում եմ գիշերը: Երբ գիշեր ա ու վառվում են հատուկենտ լույսեր, մի տեսակ արբենում եմ: Մոտս բացվում են բոլոր ստեղծագործական կանալները, ընկալումներս ավելի հստակ են, առույգությունս՝ նա վսե ստո: գիշերը մի տեսակ ավելի եմ մոտ ինքս ինձ, երևի որտեւ ոչ մեկ ու ոչինչ չի խանգարում…
Էդ մեկը չկարծեք ես եմ
ոչ մեկն եմ, ոչ մյուսը, ուրիշ թռչուն եմ
Մեջբերել
Էջանիշներ