[QUOTE=Dragon;248046]Չէ հաստատ:
Գրական-կարդում է,
Գյումրի-կարդա գը /մեջբերում Dragon;-ի խոսքերից/
հա դա բարբառային է, չեմ ասում գրական ենք խոսում, այդպես էլ ենք ասում, նայց օրինակ որ հարցնենք «Ո՞վ է», կամ «ի՞նչ է եղել»կամ էլ եթե ասենք «Գնացել է»հենց այդպես էլ կհարցնենք, ոչ թե «Ով ա».......
Վերջին խմբագրող՝ Venus: 27.12.2009, 13:40:
Ես միշտ ա-ով եմ խոսում ու գրառումներս էլ ա-ով եմ անում: Մեկ-մեկ մտածում եմ, որ գրառումներս է-ով անեմ: Գրում եմ, վերջացնում ու ջնջում բոլորը նորից ա սարքում, որովհետև գրառումս կարդալուց մի տեսակ կեղծիք եմ տեսնում: Այսինքն՝ ես ոնց խոսում եմ, էդպես էլ գրում եմ ու գտնում եմ, որ ճիշտը ա-ն ա:
Սիրում եմ կյանքը, ինքն էլ ինձ է սիրում
snow (27.12.2009), Դատարկություն (27.12.2009), Շինարար (27.12.2009)
հա քեզ ոնց հարմար է այնպես էլ գրիր կամ խոսիր, բայց ճիշտը «ա»-ն չէ
Ձեր կարծիքով եթե լեզվաբան է կամ գիտնական կամ էլ մարդկանց մեծամասնություն ուրեմն չի կարող սխալ լինելChuk-ի խոսքերից
Իհարկե իմ ասելուն ոչ մեկը չի էլ նայելու, որովհետև ես ընդամենը տեսակետ եմ հայտնում, տեսակետ, որն ունեն շատերը:
Սակայն այս տրամաբանությամբ գրողին պարտքս եմ համարում հակադարձել, որ քո ճիշտ կամ սխալ համարելուն ոչ մեկն էլ չի նայելու: Չի նայելու հասարակ պատճառով, որովհետև եթե «ա»-ն մտնի գրական լեզու, դա ինքնաբերաբար է լինելու, ոչ թե հրովարտակով: Որովհետև եթե դու համարում ես որ սխալ ա, ուրիշներն էլ համարում են որ ճիշտ ա, ու ճիշտն ասած էդ ճիշտ համարողների մեջ լեզվաբաններ էլ կան, գիտնականներ էլ կան, հայրենասերներ էլ կան, ու նույնիսկ, ենթադրում եմ, մարշրուտկի շոֆեր էլ կլինի, որ տենց ա համարում) յոլա գնալ
Ինձ թվում է՝ նույնիսկ ծիծաղելի կլինի գրական լեզվի մեջ ճիշտը համարել «ա»-ն: Պատկերացրեք, որևէ պաշտոնական փաստաթուղթ եք կարդում, ասենք, Սահմանադրությունը, որտեղ գրված է.
Հոդված 6. ....
Oրենքները պետք ա համապատասխանեն Սահմանադրությանը: Այլ իրավական ակտերը պետք ա համապատասխանեն Սահմանադրությանը և օրենքներին....ղժժժՀոդված 12. Հայաստանի Հանրապետության պետական լեզուն հայերենն ա:
«Է»-ի ու «ա»-ի կայֆն էլ հենց էդ ա. կախված նրանից, թե որն ես օգտագործում տվյալ իրավիճակում, ցույց է տալիս քո վերաբերմունքը դիմացինի նկատմամբ, հարաբերությունների բնույթը, ինչու ոչ՝ բնավորությունդ և այլն:
Իմ կարծիքով՝ «է»-ն միանշանակ պետք է պահպանվի որպես այդ օժանդակ բայի ճիշտ, գրական ձևը: Դե իսկ խոսակցականն էլ նրա համար է խոսակցական, որ տարբերվում է գրականից:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Հա, բացի դրանից, իմ կարծիքով, դա կլինի մի տեսակ «խտրականություն» Հայաստանի բնակիչների միջև: Վերջիվերջո «ա»-ն երևի թե արևելահայերեն բարբառներին հատուկ ձև է (ու հենց ՀՀ տարածքում էդ ձևը գործածողները մեծամասնություն են): Բայց, օրինակ, գյումրեցիների բարբառը, որ որոշ ընդհանրություններ ունի արևմտահայերենի հետ, կտրականապես «ժխտում է» «ա»-ն:Ինչու՞ պետք է իրենք սկսեն հարմարվել էդ խորթ ձևին:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Ինձ հետ էլ է երբեմն պատահում, որ ինքնաբերաբար ա–ով գրում եմ, հետո մտածում՝ չէ, է–ով գրեմ, ավելի գրական թող լինի, բայց է–երով որ կարդում եմ, կեղծիք եմ զգում մի տեսակ, որովհետև ես էդ պահին հենց ա–ով եմ մտածել ու զգացել, հետևաբար էդ պահի համար ճիշտը ա–ով գրելն եմ համարում։ Բայց դե դա, իհարկե, չի նշանակում, թե է–ն դուրս է մղվում։ Օրինակ, լեզվական թեմաներում ինքնաբերաբար է–ով եմ մտածում միշտ, էդպես էլ գրում եմ։ Ու ընդհանուր առմամբ գրառումներում աշխատում եմ է–երով գրել։ Դեպքեր կան, երբ երկուսով էլ կարող եմ գրել, այսինքն՝ է–ն կեղծ չի թվում, բայց կարող էի ա–ով էլ գրել, այնուամենայնիվ, նախընտրում եմ է–ն։
Որոշ դեպքերում էլ (էս պահին չեմ կարող հստակ բնորոշել, թե որ), ա–ի կիրառությունն ակամա ընկալում եմ որպես հայոց լեզվի նկատմամբ թքողական վերաբերմունք։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ոչ, ես կարծում եմ, որ գրառմանը պատասխանելուց առաջ պետք է գրառումը կարդալ և հասկանալ:
Մասնավորապես ես գրել էի, որ ճիշտ ու սխալին ոչ մեկն էլ չի նայելու, եթե մտնի գրական լեզվի մեջ, իսկ եթե մտնի, դա լինելու է ոչ թե խցկելով, այլ ինքնաբերաբար:
Նաև փաստել էի, որ շատերը ճիշտն են համարում «ա»-ն: Ուշադրություն, ես չէի գրել ճիշտ ա, այլ գրել էի ճիշտ են համարում: Կարծում եմ տարբերությունն այնքան ակնհայտ է, որ այս գրառումս լրիվ անտեղի կրկնություն է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Շինարար (27.12.2009)
Կարող է էականն էլ «աական» ասեսԻնձ թվում է՝ նույնիսկ ծիծաղելի կլինի գրական լեզվի մեջ ճիշտը համարել «ա»-ն: Պատկերացրեք, որևէ պաշտոնական փաստաթուղթ եք կարդում, ասենք, Սահմանադրությունը, որտեղ գրված է.
ղժժժ
«Է»-ի ու «ա»-ի կայֆն էլ հենց էդ ա. կախված նրանից, թե որն ես օգտագործում տվյալ իրավիճակում, ցույց է տալիս քո վերաբերմունքը դիմացինի նկատմամբ, հարաբերությունների բնույթը, ինչու ոչ՝ բնավորությունդ և այլն:
Իմ կարծիքով՝ «է»-ն միանշանակ պետք է պահպանվի որպես այդ օժանդակ բայի ճիշտ, գրական ձևը: Դե իսկ խոսակցականն էլ նրա համար է խոսակցական, որ տարբերվում է գրականից:
Երբ գրական լեզվում ունենք և, մեկ էլ՝ ու, դրանով այլևը այլու չի դառնում:
Եթե մեկին ա-ն դուր չի գալիս, դա չի նշանակում, որ այն ծիծաղելի է: Գրական լեզուն միշտ պետք է սնվի, թարմանա ի հաշիվ խոսակցական լեզվում կատարվող զարգացումների, այլապես մի օր արաբների օրը կընկնենք, որոնց մեծ մասը ընդհանրապես չի հասկանում իրենց գրական լեզուն:
snow (27.12.2009)
Շնորհակալություն ակնարկի համար: Գիտեմ, որ «է» օժանդակ բայը թաքուն կապում են «աստված» բառի հետ: Եթե դրանով ուզում էիք ասել, որ խոսակցականում էլ եք «ա»-ի կիրառմանը դեմ, ի տարբերություն ինձ... է դեմ եղեք, միևնույն է՝ դա խոսողների վրա ոչ մի ազդեցություն էլ չի ունենա:Կարող է էականն էլ «աական» ասես
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Ուզում ես ասել, որ գրական լեզուն միշտ պետք է աղավաղվի, հարմարվի խոսակցականում` ըստ մոդայի ավելացող նորամուծություններին, հա՞:
Շինարար ջան, ուզում ես ասել, եթե մեր երեխեքը միշտ դպրոցներում սովորեն ներկայիս գրական լեզուն, ու դա մնա անփոփոխ, ապա կգա մի օր, երբ մարդիկ կսկսեն չհասկանալ էդ նույն գրական լեզո՞ւն: Եթե այո, ապա դրա մեխանիզմը կբացատրե՞ս:
Ոչ, ուզում եմ ասել, որ այն պետք է միշտ զարգանա, ա-ն մոդայի հետ ոչ մի կապ չունի, ա-ի անտեսումը գրական լեզվի կողմից արհեստական է:Ուզում ես ասել, որ գրական լեզուն միշտ պետք է աղավաղվի, հարմարվի խոսակցականում` ըստ մոդայի ավելացող նորամուծություններին, հա՞:
Մեխանիզմն այն է, որ լեզուն զարգացող գորընթաց է և ոչ երբեք քարացած վիճակ, իսկ եթե գրական լեզուն չցանկանա հարմարվել խոսակցականին, մի օր լեզվի երկու տարբերակների միջև անդունդ կգոյանա, մեր երեխեքը դժվար թե դա զգան, բայց սերունդներ անց արդեն խնդիրը ահագին մեծ կլինի, պատկերացրու՝ այսօր դեռ գրական մնացած լիներ գրաբարը:
Ոչ մի արհեստական բան չկա: «ա»-ն բարբառային է, նույն տրամաբանությամբ պիտի գրական լեզվում հաշվի առնվեին բոլոր բարբառների բոլոր յուրահատկությունները, ինչը հնարավոր չի:
Անդունդ չի գոյանա: Եթե գրականը մնա անփոփոխ, ապա խոսակցականը շատ չի կարողանա շեղվել նրանից:
Նաիրուհի (02.05.2011)
Դե մեր այսօրը այլ բան է ապացուցում, ինչևէ իմ կարծիքը այս թեմայում արդեն մի քանի անգամ ասել եմ, որպեսզի ստիպված չլինեմ կրկնվել, էլ չեմ երկարացնում: Իսկ ա-ն եթե բարբառային երևույթ էլ է, այնպիսի երևույթ է, որ բնորոշ է ՀՀ բնակչության բացարձակ մեծամասնությանը, մենակ մայրաքաղաքի բնակչությունը հերիք է, այնպես որ բոլոր բարբառների յուրահատկությունները հաշվի առնելու կարիք չկա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ