Մատրիցա - ռեստարտ

[Wisper]

Բարև բոլորին: Ցավոք սրտի նախկին Մատրիցա Համակարգ թեման ունեցավ անհաջողություն: Տեսնելով այդ և հաշվի առնելով, որ նախ շատ ահավոր շատ եմ սիրում այդ ֆիլմը և վաղուցվանից ուզում էի մի էսպիսի թեմա բացել՝ վերջապես բացեցի: Միանգամից նշեմ, որ այստեղ կմոտենանք ՄԱՏՐԻՑԱ գաղափարին փիլիսոփայական տեսակետից: Այս թեմայի նպատակը կլինի այն, որ կպարզենք, թե որքանով է մեր առօրյա կյանք կոչեցյալը մոտ ֆիլմում նկարագրված պատկերին: Իհարկե ցանկալի կլինի, որ շատ գրեն հատկապես նրանք, ովքեր դիտել և հիացել են այդ գլուխգործոց ֆիլմով: Առաջին հարցը, որ կուզենայի քննարկել, հետևյալն է՝
հարց. կա՞ն արդյոք մարդիկ, որոնք կարծում են կամ էլ նույնիսկ զգացել են իրենց այնպես, կարծես նրանք հենց Մատրիցայում են գտնվում: Արդյո՞ք դա հնարավոր է մեր ժամանակներում, երբ բոլորը գիտեն, որ մահանալուց հետո գնալու են «VIP» դրախտ: Մի՞թե դրանով է սահմանափակված մեր միապաղաղ աշխարհը:
Ես դեռ չեմ ուզում բացել բոլոր խաղաթղթերը և ուզում եմ լսել ձեր կարծիքը ամբողջի վերաբերյալ: Դիտորդ Վերլուծաբան ջան հույսով եմ կարողացել եմ նոր ընփացք հաղորդել քո սկսած թեմային...

[dvgray]

Անչափ հետաքրքիր ֆիլմ է:
Իսկ մոդելը բավականին առաջավոր : Էտ մոդելը մեծապես կօժանդակի հասկանալ, լուծել ու կառավարել բավականին բարդ համակարգեր:

Զգու՞մ եմ ինձ համակարգում:
Ո՛չ:
Ավելի ճիշտ երևի զգում եմ համակարգերից ամենապրիմիտիվներից մեկում - ասենք երկու անհայտով երկու հավասարումների համակարգ: Դրա կիրառական աստիճանը ցածր է... Շատ դեպքերում բերում է համակարդի կախվելուն :
Բայց մյուս կողմից, կարծես թէ հլա դեռ բոլորս ենք ցանկանում Հայաստանում ունենալ մի ինչ որ ավելի կատարյալ համակարգ /Մատրիցա/:

Ֆիլմի Մատրիցան - դա /տեսանելի/ մարդկության բարձրագուն զարգացման ֆորմացիա է: Մոդելներից մեկը: Կհասնի՞ մարդկութունը էդ օրվան թէ չէ, դա առաջին հերթին կախված է տիեզերք-մարդություն զույգից: ճարտարապետ-ճարտարագետից ու նյութ-մարդկությունից: Էսօր արդեն հայտնի է, որ տիեզերքն ինքն է "քայքայվում" - հեռանում, լայնանում - գնում դեպի անէն, աննյութը ու էներգազուրկ վիճակը:

Սակայն եթե "բախտ" վիճակվի հասնել, ապա հասնելուց հետո հավանական է, որ որոշ մասը աշխատի դուրս պրծնել կայացած Մատրիցայից:
Բայց դա... հետո: :

Հ.Գ.
Էտքան վախենալ ու վրդովվել կառավարվելուց պետք չի Տիեզեզքում լավ թէ վատ, սակայն ամեն ինչ էլ կառավարվում է: Մենք միակը չէնք:

[Arisol]

Մատրիցա ֆիլմը հիմնականում հիմնված էր բուդդիզմական գաղափարների վրա և ֆիլմի հեղինակներին հաջողվեց ցույց տալ, թե բուդդիզմն ինչ ա ուզում ասել:

Ես անձամբ զգում եմ ինձ այդ մատրիցայի մեջ և ըստ իս (ոչ միայն իմ կարծիքն ա) մենք բոլորս, գրեթե բոլորս գտնվում ենք այդ մատրիցայում, սակայն չենք կարողանում հասկանալ այդ ու հավատալ դրան, քանի որ չենք կարողանում ազատվել մատերիալական կյանքից: Մենք կյանքեր ի վեր գտնվում ենք սանսարայի (գրեթե նույն մատրիցան ա) մեջ ու հենց դա ա պատճառը մեր տառապանքների:

[hippy w.s]

Էս չեմ ջոգում իմ ինադու էք էս թեման բացել, ոչինչ հեսա хишник մոդերատորները կգան ձեզ կտեղափոխեն կինոների բաժին , ես Smith (ihusik)-ին արդեն ասել եմ:
Ասեմ որ ես կինոյից չեի պատրաստվում խոսալ, ու ինչից որ պատրաստվում էի խոսալ աչքիս դուք չեք պատրաստվում:
Առաջին ու վերջին գրառման մեջ կասեմ որ
էտ կինոնա որ կյանքից ա վերցրած, իզուր էք ձեր կյանքը փորձում նմանեցնել կինոյին
մոդեմատորական էնել ինչ ձև
մեռսի որ թեման փակեցիք, թե չե ոնց պտի ձեզի բացատրեի, էտ ենքան դժվար բանա
մեռսի էտ տանջանքից ազատելու համար

[Wisper]

Էս չեմ ջոգում իմ ինադու էք էս թեման բացել, ոչինչ հեսա хишник մոդերատորները կգան ձեզ կտեղափոխեն կինոների բաժին , ես Smith (ihusik)-ին արդեն ասել եմ:
Ասեմ որ ես կինոյից չեի պատրաստվում խոսալ, ու ինչից որ պատրաստվում էի խոսալ աչքիս դուք չեք պատրաստվում:
Առաջին ու վերջին գրառման մեջ կասեմ որ
էտ կինոնա որ կյանքից ա վերցրած, իզուր էք ձեր կյանքը փորձում նմանեցնել կինոյին
մոդեմատորական էնել ինչ ձև
մեռսի որ թեման փակեցիք, թե չե ոնց պտի ձեզի բացատրեի, էտ ենքան դժվար բանա
մեռսի էտ տանջանքից ազատելու համար

Ես ճիշտն ասած ոչ մեկի ինադու էլ չեմ բացել էս թեման: Չեմ էլ ուզում շարունակել նախորդ թեմայի միտքը, որտեվ բան չհասկացա դրանից :

Ավելացվել է 10 րոպե անց

Մատրիցա ֆիլմը հիմնականում հիմնված էր բուդդիզմական գաղափարների վրա և ֆիլմի հեղինակներին հաջողվեց ցույց տալ, թե բուդդիզմն ինչ ա ուզում ասել:

Ես անձամբ զգում եմ ինձ այդ մատրիցայի մեջ և ըստ իս (ոչ միայն իմ կարծիքն ա) մենք բոլորս, գրեթե բոլորս գտնվում ենք այդ մատրիցայում, սակայն չենք կարողանում հասկանալ այդ ու հավատալ դրան, քանի որ չենք կարողանում ազատվել մատերիալական կյանքից: Մենք կյանքեր ի վեր գտնվում ենք սանսարայի (գրեթե նույն մատրիցան ա) մեջ ու հենց դա ա պատճառը մեր տառապանքների:

Նարե ջան երևի քո գրառումը միակն էր, որից կարողացա նորմալ բան հասկանալ :
Ես կուզենայի շարունակել քո միտքը և ասել, որ այն զգացումը, որ մատրիցայում ես գտնվում գալիս է միայն այն ժամանակ, երբ դու հոգեպես բարձր մակարդակի վրա ես լինում: Այս թեմայում ի տխրություն որոշներին, ասել եմ որ հետազոտելու ենք այն, թե ինչքանով է մեր կյանքը նման մատրիցային: Այստեղ կարդացի, որ մարդը իրեն չի զգում մատրիցայի մեջ, բայց ասումա որ կյանքիցա վերցված էտ ֆիլմի սյուժեն 2 իրար հակասող մտքեր...
Ինչ վերաբերվումա ինձ, ապա ասեմ, որ ես իրոք ինձ զգում եմ մատրիցայում: Պահ է լինում երբ չեմ կարողանում ինքս ինձ համոզել որ շրջապատինս ներկա և իրական է: Այնպիսի տպավորություն ունեմ, կարծես իմ գիտակցությունը մեջիցս նայում ե դուրս, սակայն չի կարողանում կապ հաստատել արտաքինի հետ Շատ նման է քնած լինելու զգացողությանը... հետաքրքիրա, թե ի՞նչը իմ նման մտածողներին դրդեց, որ նրանք իրենց զգան իբրև մատրիցայում են

[Sirop]

դե մատրիցան կարելի ա բացատրել որպես համակարգ որում քո տեղը գտնելով ավելի լավ էս գիտակցում քո խաղի կանոնները ու շատերնեն դրա մասին գրել որ ապրում էնք համակարգի մեջ օրինակ Ֆ. Կաֆկան համակարգի մասին շատա գրել ու ըստ իս եթե իսկապես հասկանում էս որ դու մատրիցաի մասն էս նշանակումա արդեն երրորդ լեվելի դևին անցել էս այսինքն քո տեղը գիտես
ու ֆիլմերից էլ մի շատ լավ օրինակ բերեմ որ կյանքին շատա նմանա այսինքն իմ վրա շատա ազդել դա Ջոնի Դեպի DEAD MAN ֆիլմնա որը դիտելուց հետո մի 2 օր դրա ազդեցության տակ էի
երևի զարմանալի չի լինի որ իրական կյանքը կամ էտ կյանքի թաքնված կողմը կամ ավելի ճիշտ կմաղքը պատկերող ինչոր ստեղծագործություններ շատ հանդիպեն որովհետև ամեն ստեղծողի վերջնական նպատակը դրան հասնելն է
իմ ստորագրություննէլ նման մի օրինակ է

[Wisper]

Ես ուզում եմ ձեր ուշադրությունը գրավել մի շատ կարևոր հարցով: Ըստ ձեզ, ի՞նչու ֆիլմի վերջում մահացավ գլխավոր հերոս Նեոն: Ախր նա անմահ էր չե՞ :
Սիրոպ ջան շատ հետաքրքիր միտք արտահայտեցիր 3-րդ լեվելի մասին, ապրես :
Ձեր այս հարցին պատասխանից ես կներկայացեմ իմ տեսակետը :

ԲԱՐԻ ԳԱԼՈՒՍՏ ԻՐԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀ

[Davo'o]

Առաջին անգամ «Մատրիցա» ֆիլմը դիտել եմ հեռավոր 1999թ., 15 տարեկան հասակում: Մի փոքր տարօրինակ է այն քննարկել այժմ 8 տարի անց, սակայն համաձայն եմ: Այն ժամանակ ավելի ոգեւորված էի այս ֆիլմով ու անընդհատ մեջբերումներ էի անում ու ինձ թվում էր, թե բացահայտել եմ ինձ համար բազմաթիվ հարցեր, նույնիսկ պատասխաններ:
Այս ֆիլմի ամբողջ հզորությունը եւ բարձրացրած աղմուկի պատճառը այն է, որ կարող է շարժել տարբեր տեսակի, տարբեր զբաղմունքների տեր մարդկանց հետաքրքրությունը: Ինձ ու միլլիոնավոր այլ Պլատոնի ու Շոպենհաուերի 15 տարեկանների հետեւորդների ստիպել մտածել այպիսի հարցերի շուրջ ինչպիսին են զգայարանների հաղորդած ինֆորմացիայի օբյեկտիվությունը, որտեղ է պատրանքի եւ իրականության սահմանը, որ այն ամենը ինչ դու գիտես սուտ է եւ այլն...
Հետագայում պարզեցի ինձ համար, որ բազմաթիվ փիլիսոփաներ գրքեր եւ հոդվածներ են հրատարակել փորձելով մեկնաբանել Վաչովսկի եղբայրների այս ֆիլմը: Փիլիսոփաներից մեկը անվանել է «Ռոռշախի» տեստ փիլիսոփաների համար: Այսինքն ֆիլմն այնքան բազմաշերտ է ու խառը, որ կարել է մեկնաբանել ցանկացած ձեւով եւ տեսնել ցանկացած երեւույթ կամ նույնիսկ ոչինչ չտեսնել: Կարելի է Նեոյի մեջ տեսնել Պրոմեթեւսին, Օրփեոսին եւ Հիսուսին: Կարելի է տեսնել սեւ ակնոցներով երիտասարդի, որը այս շենքից այն շենքն է ցատկոտում ու հեռախոսով մտնում դուրս է գալիս:
Ես կարծիքներ եմ կարդացել, որ «Մատրիցան» նույնիսկ հնարավորություն է տալիս նորովի ընկալել Կանտիզմը եւ այլն եւ այլն... Սակայն նման տեսակետները, ըստ իս կարելի է ընկալել միայն թեթեւ ժպտալով եւ անցնել առաջ:
Ուրիշ հարց, որ ֆիլմը շրջադարձային է համաշխարհային կինեմատոգրաֆի համար: Թեեւ մինչ այս էլ կային ֆիլմեր, որտեղ պատմվում է իրական եւ երեւակայական աշխարհների սերտաճման մասին: Այդ մասին են նաեւ «Թրումենի շուո» եւ «Մալհոլանդ Դրայվ» գլուխգործոցները: Բայց միայն «Մատրիցան» է այսքան ծայրահեղ ու գռեհիկ ներկայացնում դեռեւս Պլատոնին մտահոգող այն հարցը, թե արդյո՞ք այն ամենը ինչ մենք ընկալում ենք լիակատար խաբկանք չէ:
Չգիտեմ ինչ կմտածեին Դեկարտն ու Բարկլին, Կանտն ու Հայդեգերը, եթե երջանկություն (կամ դժբախտություն) ունեինային տեսնել Վաչովսկի եղբայրների նմանատիպ փոխակերպումը, բայց եզրակացությունը մեկն է -սա շատ գեղեցիկ ֆիլմ է, որը հնարավորություն տվեց միլիոնավոր պոպկոռն ուտող պատանիների մտածել համաշխարհային փիլիսոփաների դասակնների պես :

Դե ինչ, ինչպես ես էի ասում 8 տարի առաջ, իհարկե տարբեր օտար լեզուներով.

ԲԱՐԻ ԳԱԼՈՒՍՏ ԻՐԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀ …
ՀԵՏԵՎԻՐ ՍՊԻՏԱԿ ՆԱՊԱՍՏԱԿԻՆ…
ՄԱՐԴԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ԴԱ ՎԱՐԱԿ Է, ԳԼԽՈՒՂԵՂԻ ՈՒՌՈՒՑՔ …

[Wisper]

Շատ հիացած եմ Դավո ջան գրածովդ: Իհարկե ֆիլմն այդ 8 տարուց ավել է կա, բայց ինքներտ մտածեք, թե ինչ մեծ խորհուրդ է այն պարւնակում իր մեջ, որ այսքան ժամանակ անց նա նորից մեզ մտածելու տեղիք է տալիս : Ցավոք սրտի տենց էլ ոչ ոք չասաց, թե իր կարծիքով ինչու մահացավ գլխավոր հերոսը : Մի փոքր էլ կսպասեմ և դրանից հետո արդեն կներկայացնեմ այս հարցի պատասխանը ըստ իմ տեսանկյունի:

[Wisper]

Ժող ոնց նայում եմ թեման էլ առաջ չի գնալու, ցավոք սրտի : Բայց ինչպես խոստացա կասեմ, թե իմ կարծիքով ինչու մահացավ Նեոն : Իմ կարծիքով չեն կարող չարն ու բարին գոյատևել իրարից անկախ: Նրանք մինչև վերջ էլ կլինեն անբաժան: Ինքներտ մտածեք, թե ինչպես պետք է մենք տարբերեինք լավը վատից: Տարբերակելու համար միշտ դիմում են հակառակ երևույթների համեմատության, որպեսզի գտնեն նրանց տարբերությունը: Հիմա, ինչ վերաբերվում է Նեոյի մահվան: Իմ կարծիքով ամբողջ հարցն այն է, որ Նեոն լրիվ գիտակցաբար թողեց, որ Սմիտը իրեն սպանի, քանի որ անհնարին կլիներ սպանել չարին՝ չվերացնելով բարուն: Միակ փրկությունը այդ Զիոնի ժողովրդի համար նրանց 2-ի մահն էր: Ահա այսպես պարզ ու բարդ բաներ: Հետաքրքիր է միայն մի բան - արդյո՞ք կտեսնենք մենք մահվանից հետո մի աշխարհ, որում կլինի միայն բարին: Արդյո՞ք դա հնարավոր է: Վերջում ուզում եմ հիշեցնել, որ չկա չարիք առանց բարիք...