Ո՞վա կարդացել, ի՞նչ կարծիքներ, տպավորություններ…
ես հիմա պարզապես հոգնած եմ,մի քիչ հետո կգրեմ ավելի մանրամասն,հիմա դուք գրեք…
Ո՞վա կարդացել, ի՞նչ կարծիքներ, տպավորություններ…
ես հիմա պարզապես հոգնած եմ,մի քիչ հետո կգրեմ ավելի մանրամասն,հիմա դուք գրեք…
Կարդացել եմ, էս կազմով, մուհահահահահահա
— Ով քընած եք՝ արթուն կացե՜ք,
Ով արթուն եք՝ ելե՜ք, կեցե՜ք...
...Հետո չասեք՝ թե մենք քընած —
Դավիթ գող-գող եկավ, գընաց...
Կարդացել եմ, բայց մինչև վերջ չէ. դուրս եկավ` թե ոնց է Գումբերտը իր զգացմունքները նկարագրում: Լոլիտայի խենթ, անկառավարելի, հանդուգն կերպարը ևս գրավեց
Մի նախադասությամբ կարամ ասեմ իմ կարծիքը "Լոլիտայի" մասին, բայց ինձ "ban" կանեն..
Սպասեք censored ձևակերպեմ..
Ուրեմն.. Էտ "Լօլիտան" մի գիրքա, որը ունի մի նպատակ, որ 14-15 տարեկան տղաները կարդան, գրգռվեն ու լիցքաթափեն գրգռվածությունը.
Ուրիշ իմաստ ես այդ գրքի մեջ չգտա.
Հոյակապ գիրք ա: Արձակը էդքան գեղեցիկ ոճով կարար մենակ Նաբոկովը ստեղծեր: Եթե էդ թեման մի ուրիշը գրեր, վստահ եմ ուղղակի գռեհիկ էրոտիկա էր ստացվելու: Բայց էդ գրքում բոլոր զգացողություններն էնպես ա արտահայտել, որ կարդացվում ա , ոնց որ պոեզիա, ու կարդալուց էլ լրիվ զգում էս հերոսների ապրած լրիվ թրթիրները:
Ի դեպ, ես թարգմանում էի Էդ գիրքը հայերեն, ուղակի հիմա կիսատ ա մնացել, հենց հարմար լինի կշարունակեմ: Բայց եթե մեկն ինձնից առաջ ընկնի, շատ վատ կանի , որովհտեվ մեկա իմ պես չի թարգմանի , իզուր կփչացնի:
շատ եմ ուզում կարդալ, որովհետև մեկն ինձ մի օր ասեց, որ գրելավոճը հեղինակի նման է իմ գրելու ոճին...բայց ձեռքս չընկավ այդպես էլ...եթե մեկը ունի հղում ռուսերեն տարբերակի վրա, խնդրում եմ, գրեք այստեղ...
նախապես շնորահակալ եմ...
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
Չեմ կարդացել:
Ֆիլմը հուլիսի 26-ին 23:20 ցուցադրվելու է Культура ալիքով.
Ռեժիսոր` Ս. Կուբրիկ
Դերերում` Ս. Լայոն, Ջ. Մեյսոն, Շ. Ուինթերս
Ֆիլմի սցենարը գրել է ինքը` Վլադիմիր Նաբոկովը:
կաշխատեմ նայել...
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
ճիշտն ասած, Նաբոկովի մնացած բոլոր ստեղծագործությունները շաաատ ավելի են ինձ վրա ազդել և
ատ ավելի հետաքրքիր են;
Չգիտեմ, գուցե անհաջող թարգմանություն է եղել, բայց այդ գրքի իմաստը ես այդպես էլ չկարողացա ըմբռնել
Մանավանդ, շատ է դուրս եկել Дама, Король, Валет
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Ես տեսա կինոն, սարսափելի էր։ Մեջը լիքը ամերիկյան քաղքենիություն՝ ի՞նչն էին դրա էդքան գովում։ Նաբոկովն էլ տվել էր իրան անցել ։ Միայն սկիզբն էր, որ ինձ գրավեց, խաբվեցի ամբողջ կինոն նայեցի՝ էդ մասը երևի մի ուրիշ սցենարիստ էր գրել ։ Վերջում էլ չէին կարողացել լավ գրիմ անել Լոլիտայի դերակատարուհուն, մի քանի տարով ծերացնելու համար ահագին ակնոցները քթին էին հարմարեցրել՝ կարծում էին ֆսյո։ Էլ չեմ ասում, որ Գումբերդ էր, ինչ էր մի քանի տարու մի հատ ֆիզիկապես չփոխվեց, իսկ սցենարիստը ոնց որ ավելի ջահելացել էր։
Ասում են Նաբոկովը իրեն ի նկատի ուներ դա գրելով։ Այս ամենին գումարած նրան բսնտ էր պետք նստեցնել մանկապղծության համար ։
Ամենից էլ վատը այն էր, որ իմաստ չկար։
Իրականում հիանալի գիրք է, շատ լավ է ցույց տալիս, թե ինչպես նույնիսկ նմանատիպ գեղեցիկ իդեալները չեն դիմանում իրականության հետ բախմանը: Լավ է ցույց տալիս նաև երեխայի հոգեբանության շատ կողմեր՝ ոչ այնքան դրական:
Սիրում եմ, ու Ցենզորի կարծիքին չեմ հակված:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Նաբոկովի նման և նրա մակարդակի գրող էլ չկա, ոչ արտասահմանյան գրականությունում, ոչ ռուսական, ոչ սովետական…
Այն բացառիկ գրողներից է, ում նկարագրությունները կարդալուց ոչ թե ձանձրանում ես, այլ հիանում, ում ստեղծած կերպարները չափազանց հասկանալի են, իրական ու կենդանի…
Թեև լինելով դասական ոճի մեջ, ձանձրալի չէ, ծանր չէ, միաժամանակ այդպիսի խոսք, լեզու ոչ ոք չունի…
Կարծում եմ, Լոլիտան իր կողմից պարզապես կոմերցիոն պրոյեկտ է եղել: Եթե մինչ այդ բոլոր ստեղծագործությունները խորն են, ապա Լոլիտան պարզապես նախատեսված է լայն շրջանակներին հետաքրքրելու համար, գուցե հանրաճանաչ դառնալու համար:
Գուցե իր համար դա փորձ է եղել անցնել նոր ասպարեզ, կտրուկ փոխել ոճը, ինչ-որ բեսթսելլեր գրել
Գուցե, եթե Նաբոկովի մյուս ստեղծագործությունները չլինեին, Լոլիտան լիներ միակը, կամ առաջինը, այլ կերպ ընդունվեր, իսկապես համարվեր գլուխգործոց, բայց իմանալով Նաբոկովի հնարավորությունները, Լոլիտան չեմ կարող ընդունել
Բացի այդ, կարծում եմ, որ սյուժեն արհեստականորեն բեսթսելլեր գրելու փորձ է և ոչ մի հոգեբանական դիտարկումների վրա հիմնված չէ: Համոզիչ չէ ինձ համար ու միշտ մի արտահայտություն է մտքիս գալիս. Դե լավ էլի, դե չեմ հավատում, որ երեխան այդպիսի հոգեբանություն կարող է ունենալ, ինչ մի հրեշ էլ լիներ, կվախենար, կամ շոկ կապրեր
Դրդապատճառներն էլ համոզիչ չեն
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ