Վերջերս մի կարծիքի հանդիպեցի, ըստ որի՝ Կոելիոն ամեն ինչ Բորխեսից է թխել: Այս կարծիքը հետաքրքրեց ինձ, քանի որ արաջին անգանը չի , որ լսում եմ այն: Հիմա ցաոք ժամանակ չունեմ, խոստանում եմ հետո ներկայացնել իմ տեսակետը, իսկ մինչ այդ կուզեի լսել ձերը: Ինչ կարծիքի եք այս երկու գրողների մասին՞:
Բորխես դեռ չեմ հասցրել կարդալ, բայց միշտ հետաքրքրել ա ինձ էդ գրողը, երևի շուտով կկարդամ: Կոհելիոյից առայժմ էրկու բան եմ կարդացել («Ալքիմիկոսը», «Վերոնիկան որոշում է մեռնել») ու երևի էլ չեմ կարդա Կոհելիո կամ 11 րոպեն էլ կկարդամ ու վերջ: Չգիտեմ, դուր չի գալիս էդ մարդու գրածները ինձ:
Շինարար (07.09.2009)
Կոելիո չեմ կարդացել, բայց մարդկանցից, ում կարծիքին վստահում եմ, լսել եմ, որ Կոելիոն բավականին հմուտ գրողա, բայց իրենից մի մեծ բան չի ներկայացնում, մոտավորապես սենց: Բորխես կարդացել եմ, կարող եմ ասել, որ լավ գրողա, ոմանց կարծիքով նա քսաներորդ դարի լավագույն գրողներիցա: Կան մի քանի այլ լատինաամերիկացի գրողներ, ում ստեղծագործությունները ինձ ավելի շատ են դուր գալիս: Դրանց թվում է իմ սիրած գրողներից մեկը:
Հանուման (13.01.2010)
Էն տեսակետի համար, ըստ որի Կոելիոն Բորխեսից է թռցրել իր իդեաները, ես ոչ մի ապացուց չեմ գտնել, թեև մի ինչ որ հեռավոր նմանություն նշմարում էի ավելի շուտ նրանց հուզող թեմաների, քան նրանց գործերի մեջ: Վերջերս նորից կարդացի Բորխեսի գործերից ու , ինձ թվում է, գտա ես հարցի բանալին: Իր "Բաժանվող արահետների այգին" գրքի նախաբանում Բորխեսը գրում է.
"Ծավալուն գրքեր գրել,հինգ հարյուր էջում ձգփգել մի գաղափար, որի բանավոր կատարյալ բացատրությունը տեղավորվում է մի քանի րոպեից բաղկացած ժամանակահատվածում, աշխատա տար և սպանիչ ցնորամտություն է: Ավելի խելամիտ կլիներ պատկերացնել, թե այդ գրքերն արդեն գոյություն ունեն ու նրանց ամփոփումը կամ մեկնաբանությունը տալ":
Կոելիոն հենց դրա հակարակն էլ արել է. Բորխեսի այդ մի քանի էջում արտահայտած գաղափարները վերցրելու 500 էջանոց գիրք է սարքելՉնայած պարտադիր չի , որ այդ գաղափարները նա անպայման Բորխեսից գողացած լինի, հնարավոր է , որ դրանք ծնվել են ինքնուրույն: Բայց ու գաղափարներն էլ լինեն դրանք՝ իրենը, Բորխեսինը, թե մեկ ուրիշինը, միևնույնն է, Կոելիոն չափազանց պրիմիտիվացրել ու էժանացրել է դրանք: Իհարկե, չի բացարվում, որ այստեղ ևս սխալվում եմ (Կոելիոի սիրահարները կարող են հույս տալ իրենց
)քանի որ Կոելիոից ընդհամենը մի գիրք եմ կարդացել՝ "Ալքիմիկը",բայց ինչքան գիտեմ դա նրա թույլ գործերից չի և կարելի է հետևություն անել:
Բոեխեսի մասին էլ կասեմ, որ "տուֆտելու" անգերազանցելի վարպետ է: Ես ամեն անգամ կարդալուց զարմանում եմ, թե մինչև ուր է հասնում նրա միտքը : Ցանկացած գաղափար կարող է հասցնել մինչև անհեթեթության ու համոզել , որ անհեթեթությունն էլ իր իմաստն ունիՄի խոսքով՝ կատարյալ հանճար:
Բորխես ոչ միայն չեմ կարդացել, այլև անունն էլ չէի լսել...
Կոելյոյից կարդացել եմ «Ալքիմիկոսը», «Дьявол и сеньорита Примм» վեպերը և հատվածներ «Воины Света» գրքից (առանձին մտքեր էին, մաս-մաս կարդալ կարելի էր):
Ճիշտն ասած՝ այն աղմուկը, որ բարձրացրել էին նրա գրքերի շուրջ, ինձ այնքան էլ հիմնավոր չի թվում։ Բան չունեմ ասելու, խելացի, արժեքավոր մտքեր շատ է արտահայտել, ընդ որում համաձայն եմ նաև, որ հմուտ գրող է, բայց, ըստ իս, այնքան էլ ուժեղ չեն նրա գործերը։ Համենայնդեպս, նրա ստեղծագործություններում եղած, իմ կարծիքով, հետաքրքիր մտքերը ես նորություն չեմ համարում, ինչպես որ համարվում է շատերի կողմից։
Համենայնդեպս, բոլոր իմ այն ծանոթները, որոնք կարդացել են Կոելյո, հիացած են նրա գործերով:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շինարար (07.09.2009)
Էսօր էլի ընկերոջս մոտ Կոելիոի գրքերից մեկը տեսա՝ "Տասնմեկ րոպեն": Կարդացի մենակ առաջին պարբերությունը ու էլի ներվայնացա:
Առաջին տողը սկսում ա սենց."Լինում է չի լինում մի մարմնավաճառ է լինում": Ու դրանից հետո մի ամբողջ պարբերություն տուֆտում ա, թե, բայց հլը մի րոպե, լինում է չի լինումը հեքիաթ սկսելու համար ա լավ, բայց ախր մարմնավաճառի մասին չի կարելի հեքիաթ գրել, և այլն… Էս հիշողությամբ եմ գրում , ուղղակի մեջբերում չի, բայց իմաստը էս էր: Իբր հլը տեսեք՝ ինչ թույն կոնտրաստ եմ ստեղծել, բայց հլը նայեք ինչ՝ դեմք եմ ես: Այ մարդ , ախր մի եսիմ ինչ հանճարեղ լուծում չես գտել, եթե գտել էլ ես, լավ ես արել , պարտադիր ա՞ ամեն ինչ էդքան ծամծմել ու էժանացնել: Ոնց որ սաղին դեբիլի տեղ դրած լինի, ինքն էլ միակ խելոք մարդն ա էս աշխարհում:
Բայց էդ սաղ հեչ, ուղղակի արդեն տրաքվում եմ էն մարդկանցից, որ Կոելիոին նենց են պաշտպանում, ոնց որ իրանց հոպարին բան ասած լինես, ու քիչ ա մնում հենց տենց էլ ասեն. "Հա՛, ես Կոելիոի հետ համեմատած դեբիլ եմ":
Բարև Մելիք: Նախ ասեմ, որ Բորխես չեմ կարդացել, բայց պատրաստվում եմ կարդալ:Մելիք-ի խոսքերից
Էն տեսակետի համար, ըստ որի Կոելիոն Բորխեսից է թռցրել իր իդեաները, ես ոչ մի ապացուց չեմ գտնել, թեև մի ինչ որ հեռավոր նմանություն նշմարում էի ավելի շուտ նրանց հուզող թեմաների, քան նրանց գործերի մեջ: Վերջերս նորից կարդացի Բորխեսի գործերից ու , ինձ թվում է, գտա ես հարցի բանալին: Իր "Բաժանվող արահետների այգին" գրքի նախաբանում Բորխեսը գրում է.
"Ծավալուն գրքեր գրել,հինգ հարյուր էջում ձգփգել մի գաղափար, որի բանավոր կատարյալ բացատրությունը տեղավորվում է մի քանի րոպեից բաղկացած ժամանակահատվածում, աշխատա տար և սպանիչ ցնորամտություն է: Ավելի խելամիտ կլիներ պատկերացնել, թե այդ գրքերն արդեն գոյություն ունեն ու նրանց ամփոփումը կամ մեկնաբանությունը տալ":
Կոելիոն հենց դրա հակարակն էլ արել է. Բորխեսի այդ մի քանի էջում արտահայտած գաղափարները վերցրելու 500 էջանոց գիրք է սարքել
Բոեխեսի մասին էլ կասեմ, որ "տուֆտելու" անգերազանցելի վարպետ է: Ես ամեն անգամ կարդալուց զարմանում եմ, թե մինչև ուր է հասնում նրա միտքը : Ցանկացած գաղափար կարող է հասցնել մինչև անհեթեթության ու համոզել , որ անհեթեթությունն էլ իր իմաստն ունի
Նրա մասին շատ եմ լսել: Իսկ Կոելիոյի բոլոր գրքերը կարդացել եմ: Կարող եմ ասել նախ համեմատություններ անելու համար պետք է երկու հեղինակներին էլ լավ ուսումնասիրես: ,մի գիրք կարդալով չես կարող հասկանալ ու կարծիք կազմել, չնայած որ Ալքիմիկը նրա լավագույն գործերից է: Հետո էլ կարող եմ ասել, որ գոյություն ունեն համընդհանուր ճշմարտություններ,որոնք չեն փոխվում և մարդիկ, մոտենալով այդ ճշմարտությանը, փորձում են մյուսներին էլ հաղորդակից դարձնել դրան, փոխանցել դրանք մարդկանց գրականության, երաժշտության, նկարչության միջոցով: Իսկ Կոելիոն դա անում է այնպես, որ դա հասանելի լինի շատերին: Ուղակի կարծում եմ՝ Կոելիոյի նման գրողների գրքերը պետք է սրտով կարդալ:
Բորխեսն ու Կոելիոն անհամեմատելի են: Ուղղակի տարբեր տրամաչափերի, տարբեր լիգաների գրողներ են: Բորխեսի հետ ընդհանրապես հատուկենտ գրողներ կարող են համեմատվել (մեծ առումով եմ ասում. գրողների համեմատության գաղափարն ինքնին բավականին աղոտ հասկացություն է): Մելիքը ընտիր գրել է արդեն, լրիվ համաձայն եմ հետը: Պատկերավոր ասած՝ Բորխեսին կարելի է համեմատել փիլիսոփայության ու բանասիրության դոկտոր-պրոֆեսորի, իսկ Կոելիոյին՝ թաղում լավ պատմողի համբավ ունեցող մարդու հետ:
Իսկ գուցե ես չեմ ուզում, որ իմ կարդացածը հասանելի լինի շատերին: Այդ «հասանելիացնելու» ընթացքում կորում է հենց այն համուհոտը, հենց այն նրբերանգները, հենց այն «կայծը», որ գլուխգործոցը տարբերում է լայն մասսաների համար նախատեսված, փափուկ կազմով գրպանի գրքույկից: Բնավ չեմ ուզում նվաստացնել Կոելիոյին, բայց նրա անունը Բորխեսի անվան կողքին դնելը գրականագիտական հանցագործություն է: Կոելիոյի բոլոր վեպերը Բորխեսի մի պատմվածքի հետ չեմ փոխի. ամեն մեկը հազար հատ «Ալքիմիկոս» ու «Տասնմեկ րոպե» արժի: Թեմայի վերնագիրը ենթակա է հրկիզման:
Վերջին խմբագրող՝ Հայկօ: 16.07.2009, 20:47:
DIXIcarpe noctem
Որոշել եմ Բորխես կարդալ ... ո՞ր գործից սկսեմ: Կանխավ շնորհակալ եմ առաջարկությունների համար:
Մարդ չպիտի էնքան քաղցր լինի, որ կուլ տան, չպիտի էնքան դառը լինի, որ թքեն:
Հրանտ Մաթևոսյան
Lady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները"
Լոսում հայերեն գրքեր գտնելը (հատկապես Հայաստանում տպագրված) մի քիչ բարդ գործ է: Փորձում եմ անգլերեն տարբերակը գտնել բայց քո ասածը չգտա ... դա վե՞պ է թե պատմվածքների հավաքածու:Lady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները"
Մարդ չպիտի էնքան քաղցր լինի, որ կուլ տան, չպիտի էնքան դառը լինի, որ թքեն:
Հրանտ Մաթևոսյան
պատմվածք է
Լավ, Ամազոնով սա պատվիրեցի - "Labyrinths: Selected Stories & Other Writings"
Մերսի impression ջան
Մարդ չպիտի էնքան քաղցր լինի, որ կուլ տան, չպիտի էնքան դառը լինի, որ թքեն:
Հրանտ Մաթևոսյան
Ի՞նչ հետաքրքիր էLady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները"
Հենց էսօր պատահական հենց էդ գիրքն ա ձեռքս ընկել, սկսել եմ կարդալ
հ.գ. Իմ ձեռքն ընկածը հայերեն թարգմանված պատմվածքների ժողովածու է, ընդհանուր վերնագրված «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները», որում կա նաև այդ պատմվածքը: Թարգմանիչը Հովհաննես Բոդուկյանն է, բայց ըստ իմ նախնական տպավորության հաջող թարգմանություն չէ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
հա, թարգմանությունը եսիմ ինչ չիԻ՞նչ հետաքրքիր է
Հենց էսօր պատահական հենց էդ գիրքն ա ձեռքս ընկել, սկսել եմ կարդալ
հ.գ. Իմ ձեռքն ընկածը հայերեն թարգմանված պատմվածքների ժողովածու է, ընդհանուր վերնագրված «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները», որում կա նաև այդ պատմվածքը: Թարգմանիչը Հովհաննես Բոդուկյանն է, բայց ըստ իմ նախնական տպավորության հաջող թարգմանություն չէ
Ավելացվել է 40 վայրկյան անց
խնդրեմ, կարդա, հետո կարող ենք քննարկել, եթե ցանկանասԼավ, Ամազոնով սա պատվիրեցի - "Labyrinths: Selected Stories & Other Writings"
Մերսի impression ջան
Վերջին խմբագրող՝ impression: 10.11.2008, 22:25: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ