Իսկ պարտադի՞ր է -իկ ածանցով եզր ընտրել: Գուցե պարզապես ժպի՞տ թողնել: Եթե մի պահ պատկերացնենք, թե անգլերենից չենք թարգմանում, այլ նախկինում գոյություն չունեցած մի բանի համար անվանում ենք ստեղծում, ինչպե՞ս կանվանեինք: Երևի ժպիտ, չէ՞, քանի որ առաջինը պարզ ժպիտն է եղել, հետո այլ հույզեր են ավելացել: (Ամերիկացիներն էլ գլուխ կջարդեին, թե` այդ ժպիտն ինչպես թարգմանենք անգլերեն, որ ժ հնչյունը չունենք)
Էջանիշներ