Սկզբից Բաղդադ, հետո մեքնայով շարունակեցինք, առաջին քաղաքը Դհոքն էր, որ հասանք: Նախքան մտնելը սահմանի պես էր, մեքենաներն էին քննում, հարցուփորձ անում, եթե արաբ էին ուղարկում էին քիչ հեռու ոստիկանական կետ կար, չգիտեմ ինչու: Մեզ, որ իմացան քրիստոնյա ենք, ու ոչ միայն մեզ բոլորին, առանց որևէ խնդրի լայն ժպիտով ասացին` Welcome. Դուք տեսնեիք, որ իմացան հայ ենք, ինչ ոգևորությամբ էին հասկացնում մեզ, որ եղբայրներ ենք: Քանի որ լեզու չգիտեին ձեռքերով ոտքերով էին բացատրում ու փաստորոն քուրդերեն քաքա նշանակում է եղբայր: Իրենց է ցույց տալիս մեզ, ծափ տալով, որպես եղբայրության նշան էլի էդ ծափը, ասում է՝ քաքա քաքա: Պատկերացրեք մեր վիճակը:Հետո արդեն քաղաքում էլ հենց իմանում էին հայ ենք միագամից քաքա քաքա: Շատ է երկարում, բայց ոչինչ, իրենց ասած մեր եղբայր լինելու փաստը ինձ շատ հետաքրքրեց, ինձ թվում է ձեզ էլ: Էդ հարցի պատասխանը քիչ թե շատ բանիմաց մի մարդու կողմից ստացա: Ասաց, որ հայկական ջարդի ժամանակ Զախոյում գտնվող «Dalal» կամրջի օգնությամբ հազարավոր հայեր են փրկել քուրդերը: Հետո էլի նույն կամրջի վրա ուժեղ մարտեր են մղվել կարծեմ իրենց հետ կապված լավ չէի կարողանում հասկանալ, մի խոսքով: Դրա համար էլ ասում են եղբայրներ ենք: Այդ կամուրջն էլ տեսնաք, իսկապես պատմական վայր էր ու շատ գեղեցիկ:
Այս ճանապարհը, չնայած իրադարձություններով լեցուն էր, բայց շատ հանգիստ չէր: Ավելի ճիշտ կլինի միանգամից Erbil-ի օդանավակայն իջնել: Հայաստանից Թուրքիա հետո Էրբիլ: Կարելի նաև Թուրքիայից ավտոբուսով դուրս գալ: Եթե չեմ սխալվում Վրաստանից ուղիղ չվերթ կա Էրբիլ:
Մենք էնպես չէր, որ ինչ-որ ընկերության միջոցով էինք գնացել, մեր գլխի էինք, գները քաղաքից քաղաք տարբերվում էին, օրինակ Դհոքում ամենաբարեկարգ հոթելներից մեկում` Mazi, սենյակ վարձեցինք երեք անկողինով, օրը հարյուր դոլար, բացօթյա լողավազանը հետը:
Մեկ այլ քաղաքում, առանց լողավազանի սենյակային պայմանները գրեթե նույնը 45$-ով վարձեցինք: Erbil-ի մետ գնտվող Bikhal ու Shaklawa ջրվեժ է, ձոր է չգիտեմ, բայց արտակարգ տեղ է, նորից 45$-ին մոտ վարձեցինք: Պտուղ բանջարեղենը ջրի գին է ու շատ համեղ: Ճաշարանները ու տաքսիները միջին գների են: Ճաշարանները համենանայնդեպս Հայաստանից շատ էժան:
Մեջբերել
Էջանիշներ