հ.գ. մեկմեկ կյանքում պահեր են լինում, որ մտածում ես. " Ա լավ է, կյանքը անընդհատ տանջանք ա, թե պետք ա մի 40 տարի էլ տանջվես, նոր գնաս, ում ա պետք, հենա հիմիկվանից կհասնգստանաս..."
Բայց եթե հարազատ մարդիկ ունես, քեզ սիրող մարդիկ ունես, եթե կորցնելու բան ունես, եթե կյանքը նաև հաճելի ու երջանիկ պահեր ունի, ինքնասպանության միտքը աբսուրդ կթվա։ Իսկ այ մարդ ոնց ա մտածում իրա կյանքի մասին՝ պոզիտիվ, թե նեգատիվ, դա արդեն հենց իրա անհատական հոգեբանությունից ա կախված, որն էլ ազդում ա ինքնասպան լինելու որոշման վրա։
Էջանիշներ