Հարցեր հոգեբանության և փիլիսոփայության բնագավառներից

[Դեկադա]

Վերջի երկու տարիների ընթացքում բնավորությանս մեջ « հայտնվել» են գծեր, որոնք չեն եղել մինչ այդ:Օր. ահավոր խուսափում եմ մենակ փողոց դուրս գալուց, թեկուզ օրը ցերեկով, չգիտեմ ինչի բայց էտ ժամանակ միշտ ինձ պատում է միայնակության զգացողությունը: Ես ուզում էի պատասխանը ինքս գտնել// կողմնակի ոչ մեկին չդիմելու համար//, բայց իմ բոլոր ջանքերս ապարդյուն էին:Կուզեի իմանալ հոգեբանների կարծիքը այս հարցի վերաբերյալ:Նախապես ասեմ հոգեկանիս հետ ամեն ինչ նորմալ է

[dvgray]

Կոնկևետ էտ դեպքը իմ կարծիքով շփման պակասի հետևանք է, որը արագ վերածվում է ինքնամփոփության:
Աշխատեք շատ դուրս գալ, ու առիթ լինի կամ չլինի, շթվել անծանոթ մարդկանց հետ /ասենք խանութում. անգամ փողոցում/:
Հ.Գ. Հոգեբան չեմ:

[VisTolog]

Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

[Selene]

Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Չափից ահավոր շատ հանգիստ չեն լինում, իմ կարծիքով, Wista Օրինակ այն հանգամանքը, որ դու մտածում ես, թե չափից շատ հանգիստ ես, վկայում է քո՝ մի փոքր անհանգստության մասին
Իսկ եթե լուրջ, հանգիստ լինելը քո բնույթից է, ու կարիք չկա մտահոգվել, թե ինչու ես էտպիսին Իմ կարծիքով ավելի լավ է ընդհանրապես հանգիստ լինես էությամբ քան ահանգիստ, իհարկե խոսքը ծայրահեղ հանգստության, կամ որ նույնն է, դնջության հասնող հանգստության մասին չէ, այլ ամեն ինչին ոչ լարված անհագստությամբ սպասելու, վերաբերվելու մասին է Հանգիստ մարդիկ շատ ավելի քիչ նյարդային բջիջներ են կորցնում նույն պայմաններում, քան անհանգիստ մարդիկ:

[Ուլուանա]

Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ.

Ինչի՞ց է, որ նստածս տեղը հանկարծ ցնցվում եմ:

ՈՒղղակի էս վերջերս լարված եմ, երևի դրանիցա:

Ավելի ճիշտ` վերջին 1-2 տարիները:

Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ...

[VisTolog]

Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ.







Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ...

Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:

[Արամ]

Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:

հա բա....բա տենց էլ պիտի լինի....

[Moon]

Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ.







Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ...

Վիստան երևի անհանգիստա, այսինքն լարված ա ու փորձում ա ինքն իրեն հանգստացնել։

[Ուլուանա]

Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:

Եթե իրոք հանգիստ վերաբերվեիր, չէիր կարող լարված լինել։ Արտաքուստ անվրդովություն պահպանելը դեռ չի նշանակում հանգիստ լինել։ Դա ընդամենը նշանակում է, որ արտահայտվող չես, շատ բաներում ինքնամփոփ ես, ինչն էլ հաճախ հանգեցնում է ներքին լարվածության։ Կարծում եմ՝ եթե ավելի շատ արտահայտվես քեզ անհանգստացնող ու հուզող բաների մասին, ներքին լարվածություն էլ համապատասխանաբար կպակասի։ Իսկ ավելի լավ կլինի, եթե փորձես իսկապես հանգիստ նայել շատ բաների, որպեսզի ոչ արտաքուստ, ոչ էլ ներքուստ լարվածություն չունենաս։

[*e}|{uka*]

Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Վիստուլ քեզ ներշնչել ես (վնուշատ) , որ «չափից ահավոր շատ հանգիստ» ես , դրա համար էլ անհանգստանում ես մի կենտրոնացի նման մանրուքների շուրջ
Բայց, քեզ որոշ չափով ճանաչելով, ինձ չի թվում , որ դու հանգսիտ մարդ ես , ես հանգսիտ մարդ ասելով հասկանում եմ դինջ , ծանր , հավասարակշռված...

[davzion]

Հոգեբաններ, խնդրում եմ ասեք, ինչ է իրականում իրենից ներկայացնում նեյրոլինգվիստիկ ծրագրավորումը, որքանով է այն արդարացված ու ինչ հոգեբանական ազդեցություն այն կարող է ունենալ մարդկանց վրա ու ինչ հետևանքներ կարող են լինել դրանից

[VisTolog]

Հոգեբաններ, խնդրում եմ ասեք, ինչ է իրականում իրենից ներկայացնում նեյրոլինգվիստիկ ծրագրավորումը, որքանով է այն արդարացված ու ինչ հոգեբանական ազդեցություն այն կարող է ունենալ մարդկանց վրա ու ինչ հետևանքներ կարող են լինել դրանից

Նայի ստեղ

[ter8588]

ասեմ դեռ չեմ կարդացել ամբողջ գրածները քանի-որ չեմ հասցնի պիտի դուրս գամ բայց մի հարց ունեմ : ինչու ենք միչտ սիրում կամ սիրահարվում այն մարդուն ով արժանի չէ մեր սիրում?

[ihusik]

ասեմ դեռ չեմ կարդացել ամբողջ գրածները քանի-որ չեմ հասցնի պիտի դուրս գամ բայց մի հարց ունեմ : ինչու ենք միչտ սիրում կամ սիրահարվում այն մարդուն ով արժանի չէ մեր սիրում?

Հետաքրքիր հարցա բայց կարծում եմ Դուք ինքներդ պետք է փնտրեք ձեր մեջ ու անկեղծորեն պատասխանեք նախ մի քանի հարցի՝ տալով ինքներդ դրանք Ձեզ.
- Ինչու՞ եմ սիրահարվում կամ սիրում հենց այդ մարդուն...
- Ո՞վ է արժան և ո՞վ արժան չէ իմ սիրուն...
Այս երկու հարցերին իրարից առանձին առանձին բայց լրիվ անկեղծ պատասխանեք գրի առնելով այն թղթի վրա ու հետո իրար հետ համեմատեք, գուցե ինքներդ գտնեք Ձեր հարցի պատասխանը

Չնայած ինքս կարծում եմ, որ բոլոր մարդիկ էլ անկախ ամեն բանից արժանի են մեր սիրուն

[ter8588]

Հետաքրքիր հարցա բայց կարծում եմ Դուք ինքներդ պետք է փնտրեք ձեր մեջ ու անկեղծորեն պատասխանեք նախ մի քանի հարցի՝ տալով ինքներդ դրանք Ձեզ.
- Ինչու՞ եմ սիրահարվում կամ սիրում հենց այդ մարդուն...
- Ո՞վ է արժան և ո՞վ արժան չէ իմ սիրուն...
Այս երկու հարցերին իրարից առանձին առանձին բայց լրիվ անկեղծ պատասխանեք գրի առնելով այն թղթի վրա ու հետո իրար հետ համեմատեք, գուցե ինքներդ գտնեք Ձեր հարցի պատասխանը

Չնայած ինքս կարծում եմ, որ բոլոր մարդիկ էլ անկախ ամեն բանից արժանի են մեր սիրուն

մերսի կփորձեմ և կասեմ, և համամիտեմ ,որ բոլոր մարդիք ել անկաԽ ամեն ինչից արժանի են մեր սիրուն.