Ոչ թե «Զվարճալի ավազակաորջ», այլ կամ «Զվարճալի աստվածաշունչ», կամ «Սրբազան ավազակաորջ»:
Ինձ առաջինն ավելի է դուր գալիս: Հարցն այն չէ, որ զվարճալի է, այլ այն, որ հեղինակը բավականին լավ վեր է լուծել ամեն ինչ՝ օգտվելով բազմաթիվ աղբյուրներից: Իհարկե, երգիծական գրելաոճը լրացուցիչ գեղեցկություն է հաղորդում: «Սրբազան ավազակաորջն» ինձ չափազանցված է թվում: Չնայած, իհարկե, շատ լավ ծանոթացնում է կաթոլիկ եկեղեցու արյունոտ ու խայտառակ էջերին:
Էջանիշներ