Վստահությու՞ն թե՞ հսկողություն

[Լէգնա]

Սիրելի մարդուն պետք է վստահել,դե ոչ միայն:
Իսկ հսկե՞լ…
Կարելի է, թե՞ անհրաժեշտ

[John]

Եթե համոզված ես,որ քո զգացմունքները փոխադարձ են,ապա կարծում եմ պետք չէ հսկել նրան,քանի որ սիրո մեջ պետք է լինի փոխադարձ վստահություն,առանց որի սերը կատարյալին մոտ չի լինի։

[Լէգնա]

Խոսքը իմ մասին չէէէէ,ժող

[StrangeLittleGirl]

Կարծում եմ, որ պետք է վստահել, բայց միշտ հակառակն եմ անում ու սկսում ինձնից զզվել

[Լէգնա]

Կարծում եմ, որ պետք է վստահել, բայց միշտ հակառակն եմ անում ու սկսում ինձնից զզվել

...լավ չի

[Arisol]

Ռուսերենում մի ասացվածք կա "Доверяй, но проверяй" , բայց կարծում եմ, որ, եթե երկուսն էլ իրար սիրում են, ապա ամեն մեկը պետք է իրեն հետևի և թույլ չտա, որ իր սիրեցյալը ինչ-որ կասկածանքներ, պատճառներ ունենա, որ սկսի հետևել…Չէ՞ որ սերը հիմնված է փոխադարձ հարգանքի, վստահության, հասկանալու, հավատալու վրա…

[Լէգնա]

Սերը իմ համար ինքնին վստահություն է,այսինքն սիրո առկայության հետ առաջ է գալիս նաև քո վստահությունը տվյալ մարդու հանդեպ,բայց.
երբ մի պահ հասկանում են ,որ խաբվում են,չգիտեմ ինչու մարդիկ էդ դեպքում ասում են,նա խաբեբա էր,պետք էր անընդհատ հետևել ...տրա լա լա....ոչ....
այ էն պահը, որ հասկանում ես կամ զգում ես ,որ խաբեություն կա,ուրեմն ոչ թե դ ու կամ նա լավը չեք,այլ Սեր չկա...ինչ էլ եղել է,ընդհամենը հասարակ մի սգացում է եղել,բայց ոչ սեր

[Մասսագետ]

Սերը իմ համար ինքնին վստահություն է,այսինքն սիրո առկայության հետ առաջ է գալիս նաև քո վստահությունը տվյալ մարդու հանդեպ,բայց.
երբ մի պահ հասկանում են ,որ խաբվում են,չգիտեմ ինչու մարդիկ էդ դեպքում ասում են,նա խաբեբա էր,պետք էր անընդհատ հետևել ...տրա լա լա....ոչ....
այ էն պահը, որ հասկանում ես կամ զգում ես ,որ խաբեություն կա,ուրեմն ոչ թե դ ու կամ նա լավը չեք,այլ Սեր չկա...ինչ էլ եղել է,ընդհամենը հասարակ մի սգացում է եղել,բայց ոչ սեր

Ես կարող եմ հակառակը ասել, սիրո հետ ինչ կասկած ասես չես ունենում, իհարկե պարտադիր չի կասկածը միայն քո հասկացած կասկածը լինի:

[Լէգնա]

Ես կարող եմ հակառակը ասել, սիրո հետ ինչ կասկած ասես չես ունենում, իհարկե պարտադիր չի կասկածը միայն քո հասկացած կասկածը լինի:

ասա ,կարող ես սիրո հետ ունենալ նաև խանդ ,խաբեություն,անտարբերություն,ամեն ինչ ......ինչը հարազատ է էտ տվյալ հոգուն…Շեշտեմ էլի,ամեն ինչ մարդու հոգում,կարող է զուգագցվի տարբեր զգացումների հետ,բայց դա չի նշանակում այդպես է բոլորի մոտ…
իմ համար ես արդեն ասել եմ,հսկողություն չեմ հանդուրժում,ոչ իմ վրա,ոչ էլ ես եմ կիրառում,
վստահություն ոչ միայն սիրո,այլ ամեն բարևիս մեջ կա արդեն …

[GEV85]

Սերը իմ կարծիքով մի այնպիսի անարատ զգացմունք է, որը պիտի հիմնված լինի փոխադարձ հարգանքի ու միմյանց հանդեպ վստահության վրա, ուստի կարծում եմ իսկական սիրո մեջ հսկողություն հասկացողությունը ուղղակի անընդունելի է, այս թեմայում այլ կարծիք լինել չի կարող

[Vahram]

եթե խոսքը գնումե իրական վստահության մասին , կարծում եմ անտեղի է կսկողությունը ,հսկել կարելի ե այն մարդուն ում չես ճանաչում , կամ չես վստահում

[Esmeralda]

Իմ կարծիքով... եթե սիրում են իրար, պիտի վստահեն.... բայց եթե որևէ մեկն ինչ-որ կասկած ունի.... ավելի լավ է հսկողություն սահմանի, քան թե կասկածների մեջ կործանի սերը.... Երբ մարդ կասկած է ունենում... ոչ թե պիտի ինքնախաբեությամբ զբաղվի, այլ նայի կասկածի աչքերի մեջ....

[Riddle]

Այն զգացմունքը, որը հսկողություն է պահանջում, չի կարող սեր կոչվել: Ինձ համար իսկական սերն ամբողջովին վստահություն է:

[Gohar]

Իմ կարծիքով այս պարագայում սերը կապ չունի:Նման դեպքերում կարևորը մարդու տեսակն է:Մարդն է ,որ ստեղծում է վստահություն իր նկատմամբ:
Բայց այնուամենայնիվ ցանկացած պարագայում հսկողությունը, ոչ թե ցանկալի է, այլ պարտադիր!

[Saria]

Կարելի է վստահել, իսկ եթե վստահւմ էս տվյալ մարդուն ամբողջությամբ, հսկողությունը ուղղակի ավելորդ է
Չնայած մեր հայ տղամարդկանց պարագայում հարկավոր է և մեկը և մյուսը