Հայտնի մարդկանց կյանքից

[Մանոն]

Եկեք այս բաժնում գրենք հետաքրքիր դեպքեր Մեծ մարդկանց կյանքից: Ու քանի որ օրերս լրացավ Եղիշե Չարենցի 110անյակը՝ սկսում եմ հենց նրանից:

***

Հրատարակչության բաժնի վարիչ Ե. Չարենցի աշխատասենյակ է մտնում մի գրող, թղթապանակը ձեռքին և կատակել ցանկանալով ասում է.
–Մի՛ վախեցեք, մեջը ձեռագրեր չկան:
–Բա ինչու՞ ես պտտեցնում այդ դատարկ թղթապանակը, –հարցնում է Չարենցը…
–Պտտեցնում եմ, որովհետև մեջը լիքը հանճարեղ մտքեր կան, –շարունակում է կատակել գրողը:
–Հանճարեղ մտքերը հանճարեղ գլուխներում են լինում, ոչ թե դատարկ թղթապանակներում, –պատասխանում է բանաստեղծը:

***

Մի սկսնակ կոմպոզիտոր, դիմելով հանճարեղ Արամ Խաչատրյանին, խնդրում է գնահատել իր ստեղծագործությունը:
Արամ Իլյիչն ուշադիր զննում է պարտիտուրան, օրորում գլուխը, շոյում մազերը և բարեհամբույր տոնով հարցնում է.
– Իսկ որտեղի՞ց եք գնել նոտայի այսպիսի լավ թուղթ:

[Srtik]

Երեք ընկերներ ծանոթանում են Շիրազի հետ, ասելով, որ երեքի անունն էլ Ռազմիկ է: Մանավանդ, շատ է հպարտանում գյումրեցի ճանաչված Ռազմիկ Դարբինյանը:
Շիրազը զարմանում է.
-Ի՞նչըղ կեղնի՝ բոլորդ ռազմիկներ եք, իսկ Մասիսը գերի է...



Շիրազին հարցրին. «Ինչու՞ գրողների միության ժողովներին վերջերս չեք մասնակցում»:
-Եթէ Նարեկացին չի մասնակցում, ե՞ս ընչի պիտի մասնակցեմ,- զարմացած պատասխանեց նա:


Համո Սահյանը զանգահարում է Սերո Խանզադյանին: Լսափողը վերցնում է Սերոյի որդին.
-Սերոն տա՞նն է,,,
-Չէ՛,- կտրուկ պատասխանում է որդին: Հետևում է Համոյի ստուգող հարցը.
-Ո՞վ ասաց...
-Ինքը,- լինում է պատասխանը:

[Srtik]

Մեծ ու տարօրինակ Վիլիամ Սարոյանը Սևանի ափին գտնում է մի ծանր, լճի ալիքներից լավ հղկված քար և խնդրում է, որ քարը տեղավորեն մեքենայի մեջ:
-Ամերիկա, Ֆրեզնո պիտի տանիմ,- ասում է գրողը:
-Այդ հսկայական քարն ինչպե՞ս եք տանելու...
-Ինքնաթիռով պիտի տանիմ...
-Ինչու՞ համար...
-Ով որ Հայաստանի դեմ վատ խոսի, անոր գլխուն պիտի զարկեմ քարը,- պատասխանում է Սարոյանը:

Շիրազը գնում է հրատարակչություն Սիփան որդու հետ: Երեխային նստեցնում է ծնկներին, գուրգուրում է նրան, ստեպ-ստեպ հոտ քաշելով գլխից.
-Ինչու՞ ես երեխայի գլխից հոտ քաշում, Շիրազ...
-Հանճարի հոտ կառնիմ,- պատասխանում է բանաստեղծը:

[Koroleva]

Narinik ջան
Շատ լավ թեմա է, ես ուղղակի չգիտեի, որ նման թեմա չկա, թե չէ անպայման կբացեի:
Ես շատ եմ սիրում նման պատմություններ, հուսով եմ, կարելի է գրել նաև արտասահմանյան հայտնի մարդկանց մասին, քանի որ վերնագիրը դա չի արգելու…
***
Մի անգամ կանաչ փողկապով Հովհ. Շիրազը զգուշորեն մտնում է խմբագրի սենյակ: Խմբագիրը փորձում է կատակել և ասում է.
-Կանաչ փողկապով ես շրջում, չե՞ս վախենում էշերից:
-Հենց դրա համար էլ վախվխելով եմ կուգամ,- պատասխանում է Շիրազը:

***
Մհեր Մկրտչյանին հարցնում են՝ երբևէ հարբած կաս:
-Մի անգամ. «Մեր օրերի երգը» ֆիլմում սև թուղթը ուտելուց…

***
Նիլս Բորը դռան վերևում պայտ է կպցնում:
-Մի՞թե դու հավատում ես, որ այն կօգնի:
-Ոչ, դա նախապաշարմունք է: Բայց ասում են, որ այն հաջողություն է բերում նույնիսկ նրանց, ովքեր չեն հավատում:

***
Թումանյանի կինը բողոքում է, որ ամուսինը ընդհանրապես տանը չի լինում:
-Դե գոնե 10 գիշեր տանը եղել եմ… (նրանք 10 երեխա ունեին)

***
Մարկ Տվենի մոտ մի երիտասարդ բանաստեղծ է գալիս, սկսում է կարդալ իր գրվածքները: Տվենը արդեն ձանձրանում է անտաղանդ գրվածքներից: Վերջում երիտասարդը ասում է.
-Ես հասկանում եմ, որ ամեն մարդ պետք է իր կյանքում գտնի մեծ, մաքուր բան…
-Այդ դեպքում, երիտասարդ, գնացեք կենդաբանական այգի և լողացրեք փղին,- մռայլ պատասխանում է Տվենը:

* * *

դե լավ, այսքանը սկզբի համար բավական է

[ihusik]

[COLOR="Indigo"]Narinik ջան
Շատ լավ թեմա է, ես ուղղակի չգիտեի, որ նման թեմա չկա, թե չէ անպայման կբացեի:

Շատ հավանեցի Narinik-ի այս թեմայում գրածները, բայց հանուն ճշմարտության պետք է նշեմ, որ թեման բացել է Manon-ը ում իմ շնորհակալությունն եմ հայտնում որ կարողացա դեռ հենց նոր բացված, բայց այսքան հետաքրքիր պատմությունների հետ ծանոթանալ:

Մեծն Ավետիք Իսահակյանը ջրով լի բաժակը վեր բարձրացնելով կենաց է ասում, դա տեսնելով մարդկանցից մեկն ասում է,- Վարպետ սպասի հիմա խմիչք կբերենք, ջրով կարելի՞ է կենաց ասել,- որին Վարպետը պատասխանում է,- Այս զուլալ ջրին մարդկային պիղծ ձեռքը չի դիպչել, ես խմում եմ կենացս այս ջրով...:

Հ.Գ. Հիշելով եմ գրել այս դեպքի մասին, ուստի հնարավոր է ոչ բառացի լինի այստեղ կատարած Վարպետի խոսքի մեջբերումը, բայց իմասն այդպիսին էր:

[Koroleva]

Ընդհանրապես Ավետիք Իսահակյանի կյանքում բավականին հետաքրքիր դեպքեր շատ են եղել…

Մի անգամ Ավետիք Իսահակյանը քայլում է դաշտերով և լսում է, որ մի գյուղացի աշխատելով երգում է իր «Մաճկալ ես, բեզարած ես» երգը:
Մոտենում է և հարցնում, թե նա գիտի արդյոք, որ դա իր երգն է:
Մարդը նայում է Իսահակյանի կոստյումին, ոտից գլուխ չափում և ասում.
-Այ մարդ, գնա քո գործին, սա մեր ժողովրդի երգն է…

***
Իսահակյանը նշում էր իր ծննդյան օրը: ՊԱԿ-ի աշխատակիցը հեռվում կանգնած հսկում է, թե ով է գալիս Վարպետի տուն: Հանկարծահաս անձրևը բոլոր հյուրերին տուն է տանում: Հանկարծ դուռը բացվում է, դուրս է գալիս Իսահակյանը, մոտենում է անձրևի տակ կանգնած ՊԱԿ-ի աշխատակցին և մեկնում է լավաշի մեջ փաթաթած քյաբաբ.
-Կեր, մանչս, սոված կլինես:

[Մանոն]

Մի անգամ Սալվադոր Դալին Հրավիրում է Արամ Խաչատուրյանին իր տուն: Նշանակված ժամին տաղանդավոր կոմպոզիտորը գնում է նկարչի տուն: Սպասավորները խնդրում են նրան սպասել նախասրահում, իսկ նկարիչը...ուշանում էր: Հանկարծ շատ բարձր հնչում է Խաչատուրյանի «Սուսերով պարը», բացվում են դռներն ու ներս է խուժում Դալին՝ ձեռքին մի փայլուն սուսեր: Նա սկսում է խրոխտ թափահարելով սուսերը պտտվել սեղանի շուրջը, որի մոտ նստած էր զարմացած կոմպոզիտորը: Երբ երաժշտությունն ավարտվում է, Դալին անհայտանում է այն դռների ետևում, որից մտել էր, իսկ սպասավորը մոտենալով Խաչատուրյանին ասում ե. «Ընդունելությունն ավարտված է»:

***

Միքայել Թարիվերդիևը գնացք էր նստում և գնում, առանց չվացուցակին նայելու: Նա գնացքում հեշտությամբ էր երաժշտություն հորինում:

***

Տաղանդավոր երգահան Ավետ Տերտերյանը յուրաքանչյուր ստեղծագործությունից հետո ծանր հիվանդանում էր:

[Ուլուանա]

Մի անգամ Սալվադոր Դալին Հրավիրում է Արամ Խաչատուրյանին իր տուն: Նշանակված ժամին տաղանդավոր կոմպոզիտորը գնում է նկարչի տուն: Սպասավորները խնդրում են նրան սպասել նախասրահում, իսկ նկարիչը...ուշանում էր: Հանկարծ շատ բարձր հնչում է Խաչատուրյանի «Սուսերով պարը», բացվում են դռներն ու ներս է խուժում Դալին՝ ձեռքին մի փայլուն սուսեր: Նա սկսում է խրոխտ թափահարելով սուսերը պտտվել սեղանի շուրջը, որի մոտ նստած էր զարմացած կոմպոզիտորը: Երբ երաժշտությունն ավարտվում է, Դալին անհայտանում է այն դռների ետևում, որից մտել էր, իսկ սպասավորը մոտենալով Խաչատուրյանին ասում ե. «Ընդունելությունն ավարտված է»:

Այս պատմությունը ես լսել էի, բայց քո պատմածի մեջ մի փոքրիկ հանգամանք բացակայում էր... չգիտեմ, թե որքանով է հավաստի իմ լսած տարբերակը, բայց ըստ դրա՝ Դալին լրիվ մերկ էր հայտնվել Խաչատրյանի առաջ... Մի կողմից մի քիչ անհավանական է հնչում, բայց մյուս կողմից, հաշվի առնելով, որ Դալին է... երևի չի բացառվում...

[StrangeLittleGirl]

Իսկ ես նույն պատմությունը լսել եմ, թե իբր Դալին հայտնվում է մերկ՝ փայտե ձիու վրա: Սենյակում մի քանի շրջան է անում, գնում:

[Enipra]

... չգիտեմ, թե որքանով է հավաստի իմ լսած տարբերակը, բայց ըստ դրա՝ Դալին լրիվ մերկ էր հայտնվել Խաչատրյանի առաջ...

Ես էլ այդպես գիտեմ:

[ihusik]

Իսկ ես... Իսկ ես... իսկ ես էդ էլ չգիտեի

[Մանոն]

Ժողովուրդ ջան, դե քանի որ այդ հանգամանքը ես էլ հավաստի չգիտեի, դրա համար էլ նախընտրեցի չմեջբերել:

[Մանոն]

Մի անգամ Ռուբինշտեյնի ընկերները հանդիպեցին նրան մի գեղեցիկ կնոջ հետ մի շատ թանկարժեք ռեստորանում: Նա պատվիրել էր նորից շատ թանկարժեք ուտեստներ: Այդ ամենը խիստ զարմացրեց ընկերներին, որովհետև Ռուբինշտեյնն աչքի չէր ընկնում առատաձեռնությամբ ու ճոխ ժամանցներ անցկացնելով:
–Ի՞նչ է նշանակում այս ամենը, – զարմացած հարցրին ընկերները:
– Պարզապես ես երեկ կտակ գրեցի:
– է հետո՞, –հարցն առաջ տարան ընկերները:
– Հետո… երբ կարդացի այն, տեսա որ իմ անունն այնտեղ չկա, ու որոշեցի վայելել այսօրը՝ քանի կամ:

P.S Հետևությունները թողնում եմ ձեզ

[Վազգեն]

Տեսնելով, որ Սոկրատը արմտիքներով է սնվում, մեկն ասում է.
— Եթե դու ծառայեիր մեր տեր արքային, երբեք այդ օրին չէիր հասնի։
— Իսկ եթե դու գոհանայիր արմտիքներով, երբեք ստիպված չէր լինի ծառայել քո տեր արքային, — պատասխանում է Սոկրատը։


Հռչակավոր ֆիզիկոս Նյուտոնը որոշեց ձու եփել։ Վերցնելով ժամացույցը, նա նշեց եփելու սկիզբը։ Որոշ ժամանակ անց նա նկատեց, որ ձեռքում բռնել է ձուն, իսկ եփվում է... ժամացույցը։

Պրոֆեսոր Անտոնի Սելֆրիջ Միլուոկին քաղաքային դասախոսական դահլիճ եկավ «հիշողության մարզումը» թեմայով դասախոսություն կարդալու։ Պարզվեց, որ պրոֆեսորը ... մոռացել էր, որ այդ դասախոսությունը նշանակել է մեկ շաբաթ ուշ։

[Ուլուանա]

***

Լեոնարդո դա Վինչին իր նշանավոր «Խորհրդավոր ընթրիք» կտավի համար 40 տարի փնտրում էր համապատասխան դեմքեր՝ Հիսուսին և առաքյալներին պատկերելու համար։ Սկզբում Հիսուսի դեմքը նկարելու համար նրան գրավեց զարմանալիորեն գեղեցիկ ու բարի Պիետրո Բենդենելիի դեմքը, և նրան դարձրեց բնորդ։ Անցավ 40 տարի։ Նկարիչը փնտրում էր Հուդայի կերպարն արտացոլող բնորդ։ Մի օր նրան հանդիպեց մի թափառաշրջիկ, որին նոր էին բանտից դուրս հանել, և նրա դեմքի արտահայտությունը հետաքրքրեց նկարչին։ Այդ դեմքը մեղքերի հետևանք էր կրում իր վրա, կրքերի ու անօրենության կնիքը կար նրա վրա։ Որքան մեծ եղավ նկարչի զարմանքը, երբ նա իմացավ, որ այդ մարդը նույն այն սքանչելի դեմք ունեցող Պիետրո Բենդենելին էր...