Ծնող լինելու իրավունք` սերտիֆիկացիայի պայմանով

[մարդ եղած վախտ]

Որքան մտածում եմ՝ մարդ-ի առաջարկածը makes sense - ինչպես կասեին արևմուտքում, ու հենց արևմուտքում էլ դրան մի օր կհասնեն։ Այդ արտոնագիրը կամ սերտիֆիկատը առիթ է, որ երիտասարդները ստանան համապատասխան դաստիարակություն երեխայի հետ վարվելու մասին, և նույնիսկ եթե ուղղակի սերտեն ինչ-որ բան՝ արտոնագիրը ստանալու համար, բայց ոչ էլ հետևեն ու ընտրեն սեփական երեխաներին ահաբեկմամբ դաստիարակելը, միևնույն է՝ դեռևս իմաստ ունի այդ արտոնագիրը, քանի որ առիթ է գոնե լսելու, թե ինչ պատասխանատվությունների առաջ են կանգնում երեխային ծնելուց հետո։
Այս արտնոգրային գործընթացը հասարակության մեջ ինչ-որ չափով awareness ստեղծելու է, իսկ դա էական ազդեցություն կարող է երեխաների իրավունքների պաշտպանության ասպարեզում առհասարակ։

Ինձ էլ ա թվում, որ տենց մի բան ունենալը ժամանակի հարց ա գոնե արևմուտքում։ Տենց ծրագրից հետո մի քանի սերունդ եթե քիչ թե շատ նորմավորված դաստիարակություն ստանա, հիմիկվա վիճակը նախնադար ա թվալու։

Սենց մի բան, որտեղ ճուտը նորաթուխ ծնողն ա 21րդ դարի առաջին կեսին․

[Աթեիստ]

Լոգիկայով կողմ եմ, բայց մեր երկրում դեմոգրաֆիկ լուրջ խնդիր կա, ու հաշվի առնելով, որ էդ խնդիրը լուծում են հիմնականում հենց էն մարդիկ, ովքեր 6 երեխա զոռով են պահում, բայց առանց 3 վարկյան մտածելու 7-րդին են ունենում։ Էդ 7-ից 4-ը ողջ ա մնում, արդեն իսկ ավելի շատ ա, քան էն 1-2 երեխա ունեցող կայացած ընտանիքները։

[StrangeLittleGirl]

Էս թեման շատ լուրջ էթիկական տեղեր ա գնում։ Նախ, ի տարբերություն մեքենա վարելու, երեխա ունենալը ֆիզիոլոգիական հատկանիշ ա, որից գրեթե բոլորն ունեն։ Երկրորդ, ի՞նչ ա արվելու էն դեպքերում, երբ առանց սերթիֆիկիացիայի մեկը հղիանում ա։ Բռնի աբո՞րտ։ Երեխան ունենալու ա, ձեռքից վերցնե՞ն։

Եթե ուզում ենք, որ վատ ծնողավարման դեպքեր չլինեն, ապա պետք ա ուրիշ տարբերակներ մտածել։ Օրինակ, ընդհանուր առմամբ մարդկանց կրթել, էնպես անել, որ ընտանիքները ֆինանսատնտեսական խնդիրներ չունենան, մեծացնել համայնքի դերը։ Ու նույնիսկ այդ դեպքում էլ ճիշտ ծնողությունը տարբեր ա անձից անձ, ու բոլորն էլ ճիշտ են, քանի ոչ ոք բռնության չի ենթարկվում։

Էսպիսի մի լուրջ էթիկ խնդիր Դանիայում կա։ Մի քանի տարի առաջ օրենք անցկացրեցին, որ իմիգրանտների (ոչ սպիտակ դանիացիների, մենակ իմիգրանտների) երեխաները պարտադիր պիտի մի տարեկանից մանկապարտեզ գնան, որ «դանիական արժեքները» սովորեն։ Ես սրա մեջ լուրջ խնդիր եմ տեսնում. իհարկե, շատ կարևոր ա իմիգրանտների ինտեգրացիան, բայց եթե երեխայի ծնողները գտնում են, որ ավելի ճիշտ ա, որ մայրը մեծացնի երեխային ու իր մշակույթը փոխանցի, դու ո՞վ ես, որ ասես, որ պիտի մի տարեկանից մանկապարտեզ գնա։ Ու պատկերացնում եմ՝ հաջորդ քայլը կարա լինի սերթիֆիկացիան, որով իմիգրանտներին սիրուն կարգելեն երեխա ունենալ (դու աշխատող մայր չես, քեզ չի կարելի երեխա ունենալ)։ Ու սենց կմտնենք նոր տեսակի եվգենիկայի դարաշրջան։

[մարդ եղած վախտ]

Էս թեման շատ լուրջ էթիկական տեղեր ա գնում։ Նախ, ի տարբերություն մեքենա վարելու, երեխա ունենալը ֆիզիոլոգիական հատկանիշ ա, որից գրեթե բոլորն ունեն։ Երկրորդ, ի՞նչ ա արվելու էն դեպքերում, երբ առանց սերթիֆիկիացիայի մեկը հղիանում ա։ Բռնի աբո՞րտ։ Երեխան ունենալու ա, ձեռքից վերցնե՞ն։

Էդ հարցերը ԱրԷա֊ն բարձրացրել ա նախորդ էջում, ես էլ իմ պատկերացրածի չափով պատասխանել եմ։

Էսպիսի մի լուրջ էթիկ խնդիր Դանիայում կա։ Մի քանի տարի առաջ օրենք անցկացրեցին, որ իմիգրանտների (ոչ սպիտակ դանիացիների, մենակ իմիգրանտների) երեխաները պարտադիր պիտի մի տարեկանից մանկապարտեզ գնան, որ «դանիական արժեքները» սովորեն։ Ես սրա մեջ լուրջ խնդիր եմ տեսնում. իհարկե, շատ կարևոր ա իմիգրանտների ինտեգրացիան, բայց եթե երեխայի ծնողները գտնում են, որ ավելի ճիշտ ա, որ մայրը մեծացնի երեխային ու իր մշակույթը փոխանցի, դու ո՞վ ես, որ ասես, որ պիտի մի տարեկանից մանկապարտեզ գնա։ Ու պատկերացնում եմ՝ հաջորդ քայլը կարա լինի սերթիֆիկացիան, որով իմիգրանտներին սիրուն կարգելեն երեխա ունենալ (դու աշխատող մայր չես, քեզ չի կարելի երեխա ունենալ)։ Ու սենց կմտնենք նոր տեսակի եվգենիկայի դարաշրջան։

Էս թեմայում սահմանը շատ նուրբ ա։ Նույն կերպ կարելի ա ասել՝ եթե երեխայի ծնողները գտնում են, որ իրանց աղջիկ երեխան պետք ա դպրոց չգնա, դու ո՞վ ես որ ասես, թե պիտի գնա։ Բայց արի ու տես, որ պետությունը կարող ա ու պետք ա դնի ինչ֊որ պարտավորություններ։ Ընդ որում, ինչ֊ինչ սոցիալական/կրթական նորմեր սահմանելու ու եվգենիկայի միջև լիքը տարածություն կա։

[ivy]

Հարցն էն է, որ դժվար թե որևէ սերտիֆիկացիա ունենալ-չունենալը ծնող լինելու կարողության երաշխիք լիներ:
Ծնող լինելը ինչ-որ բան իմանալն ու կարողանալը չի, որ քննությամբ ստուգվի. էդ դեպքում սա ավելի շատ դայակի մասնագիտությանը նման կլիներ, որի համար սերտիֆիկացիա է պետք կամ առնվազն իմաստ ունի:

Նախնական գիտելիքներն ու արժեքները դժվար թե կարող են մարդուն իրապես և ամբողջովին նախապատրաստել ծնող լինելուն, իսկ դե էսօրվա աշխարհում էլ գիտելիքներ ստանալու ու «նախապատրաստվելու» ծով հնարավորություն կա:
Բայց ծնող դառնում են (կամ չեն դառնում) միայն սեփական փորձի արդյունքում, ու սա ամբողջ կյանք տևող պրոցես է, որի համար քեզ ոչ մի սերտիֆիկացիա չի կարող պատրաստել: Սրանք անվերջ տագնապներ, կասկածներ, մեղքի զգացում, ինքնախարազանում, ոգևորություն, հպարտություն, հուսահատություն, խորը սեր, նյարդերի կծիկ, «էլ չեմ կարող» վիճակներ են, որոնց հնարավոր չի պատրաստվել, ինչ կուրս էլ անցնես:
Ու անգամ ծննդաբերությունից առաջ, երբ էդ էակին արդեն ինը ամիս մեջդ պահել ես, ու թվում է, թե բժշկի՝ «դե ինչ, պատրա՞ստ եք Ձեր կյանքը մեկընդմիշտ փոխելուն» հարցին կարող ես համոզված «իհարկե» պատասխանել, իրականում բացարձակապես չգիտես, թե ինչի մասին ես խոսում:

Ծնող լինելը ամենօրյա աշխատանք է ինքդ քեզ հետ, քո արժեքների, քո աշխարհայացքի, քո «ինչ մարդ լինելու», քո ազատության, դրա սահմանափակման, անծայրածիր պատասխանատվության, դրա ծանրության ու էս կյանքում գոյություն ունեցող հազար ու մի հարցի հետ, որ անընդհատ հայտնվելու են քո առաջ: Դա ամենօրյա որոշում է՝ լինել լավ ծնող (ոնց լինել), թե չլինել:

Իսկ դուք ասում եք՝ սերտիֆիկացիա:
Կարծում եմ, էդ սերտիֆիկատը մարդկանց դեռ ավելի մեծ մոլորության մեջ էր գցելու. դե քննությունը հանձնել են, իրավունքը ստացել են, ուրեմն պատրաստ են ու կարող են:

[Բարեկամ]

Որ շատ խորանանք, մի փուլ ծնող լինելով ես սովորում, թե ոնց է/էր պետք լինել։ Փորձ֊գիտելիք ճանապարհը տեսությամբ չես անցնի, հատկապես, որ ամեն երեխա տարբեր անհատականություն է, տարբեր ընտանիքներ տարբեր հանգամանքներ են ու միջավայր, ու միայն փորձով ես հասկանում, թե ինչ մոտեցում էր պետք։

[մարդ եղած վախտ]

Հարցն էն է, որ դժվար թե որևէ սերտիֆիկացիա ունենալ-չունենալը ծնող լինելու կարողության երաշխիք լիներ:
Ծնող լինելը ինչ-որ բան իմանալն ու կարողանալը չի, որ քննությամբ ստուգվի. էդ դեպքում սա ավելի շատ դայակի մասնագիտությանը նման կլիներ, որի համար սերտիֆիկացիա է պետք կամ առնվազն իմաստ ունի:

Նախնական գիտելիքներն ու արժեքները դժվար թե կարող են մարդուն իրապես և ամբողջովին նախապատրաստել ծնող լինելուն, իսկ դե էսօրվա աշխարհում էլ գիտելիքներ ստանալու ու «նախապատրաստվելու» ծով հնարավորություն կա:
Բայց ծնող դառնում են (կամ չեն դառնում) միայն սեփական փորձի արդյունքում, ու սա ամբողջ կյանք տևող պրոցես է, որի համար քեզ ոչ մի սերտիֆիկացիա չի կարող պատրաստել: Սրանք անվերջ տագնապներ, կասկածներ, մեղքի զգացում, ինքնախարազանում, ոգևորություն, հպարտություն, հուսահատություն, խորը սեր, նյարդերի կծիկ, «էլ չեմ կարող» վիճակներ են, որոնց հնարավոր չի պատրաստվել, ինչ կուրս էլ անցնես:
Ու անգամ ծննդաբերությունից առաջ, երբ էդ էակին արդեն ինը ամիս մեջդ պահել ես, ու թվում է, թե բժշկի՝ «դե ինչ, պատրա՞ստ եք Ձեր կյանքը մեկընդմիշտ փոխելուն» հարցին կարող ես համոզված «իհարկե» պատասխանել, իրականում բացարձակապես չգիտես, թե ինչի մասին ես խոսում:

Ծնող լինելը ամենօրյա աշխատանք է ինքդ քեզ հետ, քո արժեքների, քո աշխարհայացքի, քո «ինչ մարդ լինելու», քո ազատության, դրա սահմանափակման, անծայրածիր պատասխանատվության, դրա ծանրության ու էս կյանքում գոյություն ունեցող հազար ու մի հարցի հետ, որ անընդհատ հայտնվելու են քո առաջ: Դա ամենօրյա որոշում է՝ լինել լավ ծնող (ոնց լինել), թե չլինել:

Իսկ դուք ասում եք՝ սերտիֆիկացիա:
Կարծում եմ, էդ սերտիֆիկատը մարդկանց դեռ ավելի մեծ մոլորության մեջ էր գցելու. դե քննությունը հանձնել են, իրավունքը ստացել են, ուրեմն պատրաստ են ու կարող են:

Հասկանում եմ, որ ծնող լինելը էն մասշտաբի գործ կամ դիրք ա, որ շատ դժվար ա իրան արժանի համետատություն գտնել, բայց և այնպես փորձեմ մի անգամ էլ համեմատել մեքենա քշելու հետ։ Հնարավոր չի վարորդական իրավունք ստանալով ամբողջությամբ պատրաստ լինել երթևեկությանը մասնակցելուն, կամ մոտական 40 տարիներին պատահող բոլոր իրավիճակներում իմանալ՝ ոնց արձագանքել, ոչ էլ վարորդական իրավունքը երաշխավորելու ա, որ ստացողը լավ վարորդ ա, ոչ էլ էն, որ մարդ պատասխանատվությամբ ա մոտենալու էն հարցին, որ իրա տրամադրության տակ կա 2 տոննա երկաթ, որով ինքը կարա անցնի կոշտ կամ փափուկ օբյեկտների վրայով, կամ առանց հրավերի մտնի տարբեր մարդկանց բակեր։ Բայց երևի կհամաձայնենք, որ լավ ա, երբ երթևեկությանը մասնակցող ցանկացած մեկը քիչ թե շատ գիտի, թե երթևեկությանը մասնակցելը ինչ նորմեր ա ենթադրում։ Հիմա համարում ենք, որ ծնողավարության համար չկա՞ն տենց անհրաժեշտ նորմեր, որոնց առնվազն պետք ա շատ լավ ծանոթ լինել։

Պարզ ա, որ ոչ մի դաս կամ քննություն ոչ մեկի չի պատրաստել իրական կյանքի/գործի բոլոր իրավիճակներին։ Ցանկացած գործում էլ հմտանում են անելով։ Ծնող լինելը՝ առավել ևս, որտև այսպես ասած all-encompassing դեր ա։ Բայց համարել, որ լրիվ նորմալ ա, որ մեկը առաջին անգամ մեքենայի ղեկին նստի ու առանց արգելակների մեքենայով մտնի մայրուղի, դե որտև քշելով կսովորի… վախենալու ա տենց։

[Ուլուանա]

Իհարկե, շատ լավ կլիներ, եթե ցանկացած մարդ ծնող դառնալուց առաջ տիրապետեր էն բոլոր գիտելիքներին, որոնք հնարավոր ա ստանալ սերտիֆիկացիայի արդյունքում, բայց հաշվի առնելով, որ էդ գիտելիքներն, ինչքան էլ կարևոր լինեն, ծնող լինելու ընդամենը մի փոքր մասն են, լավ ծնող լինելու համար շատ ավելին ա պետք (օրինակ` բարոյական արժեքներ, պատասխանատվության զգացում, հասունության որոշակի մակարդակ և այլն), իսկ սերտիֆիկացիան պարտադիր դարձնելն իր հետ անխուսափելիորեն բերելու ա մի շարք լրացուցիչ խնդիրներ, որոնց մասին արդեն նշվեց թեմայում, ստացվում ա, որ պարզապես игра не стоит свеч: Հենց մենակ սերտիֆիկատ չստացած մարդու հղիանալն արդեն լուրջ խնդիր ա. ի՞նչ ա արվելու էդ դեպքում, ստիպելու են աբորտ անե՞լ, ծննդաբերությունից հետո երեխային խլելու են, ուրիշի՞ն տան: Սրանք շատ լուրջ խնդիրներ են, որոնց նորմալ լուծում տալը ռեալ չի: Համենայնդեպս, իմ պատկերացմամբ սերտիֆիկացիան ավելի շատ խնդիրներ ա ստեղծելու, քան լուծելու:

[Freeman]

Կարծում եմ գոնե էս լուծումը հնարավոր ա՝ ոչ թե պարտադիր դարձնել սերտիֆիկատը, այլ ով ունի սերտիֆիկատ, տալ առավելություններ՝ զեղչեր, կրթաթոշակներ, բժիշկների մոտ հերթի առավելություն։
Եթե մի օր ճնշող մեծամասնությունն անցավ սերտիֆիկացիաները՝ կարելի ա մտածել մնացածին արգելելու կամ տուգանելու մասին

[մարդ եղած վախտ]

Կարծում եմ գոնե էս լուծումը հնարավոր ա՝ ոչ թե պարտադիր դարձնել սերտիֆիկատը, այլ ով ունի սերտիֆիկատ, տալ առավելություններ՝ զեղչեր, կրթաթոշակներ, բժիշկների մոտ հերթի առավելություն։
Եթե մի օր ճնշող մեծամասնությունն անցավ սերտիֆիկացիաները՝ կարելի ա մտածել մնացածին արգելելու կամ տուգանելու մասին

Ինձ թվում ա՝ կարևոր ա, որ սերտիֆիկատը չդառնա մարդկանց "կաստաների" բաժանելու գործիք, այլ ավելի շուտ ունենա աջակցող ու թիրախային խմբերին իդենտիֆիկացնելու նշանակություն։

Գուցե և կարիք լիներ իրոք խրախուսող ծրագրեր ունենալ, բայց իմ տպավորությամբ մարդիկ պիտի որ ուզեին նորմավորված գիտելիքներ ստանալ, քան թե չստանալ։ Չնայած՝ ակումբի արձագանքներից դատելով, հավանաբար դիմադրությունը սենց մի ծրագրի դեմ այնուամենայնիվ ավելի մեծ կլիներ ։shrug

[Fragile]

Բարձրաձայն մտորումներին «հիտլերն էլ էր նման մի հասարակություն ուզում»-ի կարգի պասիվ, բայց ահագին մեղադրող պատասխան կա։ Ցավով կամ ուրախությամբ իմ` ցանկությունս իռացիոնալացնելուց վախից, ասեմ, որ մատ կուզեի` մի երեսուն տարով գիտափորձեր անեինք մեր ամենամարդկային բնազդի` բազմանալու վրա։
Պատկերացնելը վախենալու չի, երբ առերեսվել ես երեխեքի հետ, երեխեքի դեմ ապրող, ու հերթական պետական դրամական աջակցության գործոն եղող երեխեքի ծնունդին, որ էդ մի քանի հարյուր հազարով Իրեն կյանքը ներվում է առավելագույնը մեկ տարի։ Դրանից հետո` կախված քիթ, վառված այտեր ու չզարգացող միտք, որ դեռահասության որոշակի բնազներից հետո` լծվելու ա կին ձեռք բերելուն կամ ամուսնու տան շերեփից կախվելուն, որի պոչի բարակության մուռը պիտի սեփական երեխեքից դուրս գա` իրանց մեջքին ջարդվելով։

Հանդգնում եմ աշխարհագրագետ լինել ու էս դեպքում հեգնել դեմոգրաֆիան, որ դարձել ա մետաֆոր` քանակի գերակայության որակի հանդեպ։

Դիստոպիաները, ըստ էության, այնքան վախենալու չեն, եթե հիմքում հանրային համակեցությունն ա, շահը, ու քավ լիցի, գերմարդկանց գործարան դառնալու մասին չի խոսքը, այլ իրավունքից զրկել մարդկանց կյանք տալ, որ հետո ջանում են ամեն կերպ անիծել էդ կյանքը։

Քննություններ գրեթե ամեն ինչի համար կան հիմա, անգամ Ֆլորենցիան տեսնելու, օվկիանոսի ափին նստելու, եթե վիզա չունես դա էլ մի մարդկային անազատություն է։ Բա որ չունենան թողտվություն ու երեխա ունենա՞ն, թող, հետո տուրք կտան, որ էդ երեխուն պահեն, մինչև իրենք վերահանձնում են իրենց իրավունքը վաստակելու քննությունը։

Հա, կինոներ շատ եմ նայել, բայց սա մի քիչ ավելի երջանիկ կյանքի հոտ ունի, քան հիմա)

[Varzor]

Կարծում եմ, որ մարդու հիմնական բնական իրավունքներն արդեն իսկ բավականին սահմանափաված են, և մի օր էլ կգանք նաև այս սահմանափակմանը՝ որքան էլ որ մեզանից ոմանք դրան դեմ կլինեն։
Ոնց հասկանում եմ օրենքներն ընդունելուց և կիրառելուց մեզ չեն հարցնելու։

Այս թեման միայն մեկ հիմնական ճյուղ ունի՝ պետական։ Բոլոր հարցերը պտտվում են պետության շուրջ, քանզի ենթադրյալ լիցենզավորողը, վերահսկողը և կարգավորողը պիտի և կարող է լինել միայն պետությունը։

ԻՀԿ պետությունը (ասել է թե, մեզ հայտնի հասարակության ինքնակազմակերպման բարձրագույն ձևը, որը ՀՀ-ում դեռ չեմ տեսնում) պետք է առաջնորդվի հետևյալ սկզբունքներով։
1․ Մարդն ունի երեք իրական բնական իրավունք՝ ապրելու, ազատ տեղաշարժվելու և բազմանալու։
2․ Մարդը պետության հիմնական առաջնային ռեսուրսն է (երկրորդը տարածքն է՝ մակերեսը, երրորդը՝ տարածքում առկա բնական ռեսուրսները։ Մնացած ռեսուրսներն ուղղակի ածանցյալ են առաջին երեքի)
3․ Բնական պրոցեսներին միջամտությունը պետք է լինի հնարավորինս երկարաժամկետ հեռանկարով և մանրամասն ուսումնասիրված և վերլուծված։

Նշված սկզբունքների համառոտ վերլուծություը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ ծնող դառնալու լիցենզավորումը առնվազն մոտակա ապագայում սխալ է, քանիզի․

1․ Պետությունը պարտավոր է ապահովել մարդու հիմնարար իրավունքների իրացման համար բարենպաստ և անվտանգ պայմաններ։ Լիցենզավորումն ուղղակի խոչընդոտում է բազմանալու իրավունքի իրացմանը։
2․ Ռեսուրսների կառավարման խնդրի տեսանկյունից կառավարվում է ոչ թե բնական ռեսուրսների ստեղծման և առաջացման պրոցեսը, այլ այդ ռեսուրսների արդույնավետ կիրառումն ու շահագործումը։ Այսինքն անհրաժեշտ է ոչ թե կառավարել երեխաների ծնվելը, այլ ծնված երեխաների (պետության հիմնական ռեսուրսների) արդյունավետ զարգացումը և կիրառումը, հետագա շահագործումը։
3․ Դեռևս գրանցված չէ որևէ դեպք, երբ բնական պրոցեսներին մարդու միջամտությունը երկարաժամկետ կտրվածքով բերել է դրական հետևանքների։ Մասնավորապես չկա որևէ մանրամասն և երկարաժամկետ ուսումնասիրություն և վերլուծություն, թե ինչ տեղի կունենա ասենք 50-100 տարի հետո, եթե ՀՀ-ում նման լիցենզավորում կիրառվի։

ԻՀԿ լիցենզավորելու փոխարեն պետությունը պետք է ապահովի պայմաններ, որպեսզի երեխաները մեծանան և զարգանան հնարավորինս բարենպաստ և անվտանգ պայնաներում՝ որպես պետության քաղաքացիներ պետք է կարողանան իրացնել իրենք հիմնարար բնական իրավունքները։

[մարդ եղած վախտ]

Կարծում եմ, որ մարդու հիմնական բնական իրավունքներն արդեն իսկ բավականին սահմանափաված են, և մի օր էլ կգանք նաև այս սահմանափակմանը՝ որքան էլ որ մեզանից ոմանք դրան դեմ կլինեն։
Ոնց հասկանում եմ օրենքներն ընդունելուց և կիրառելուց մեզ չեն հարցնելու։

Այս թեման միայն մեկ հիմնական ճյուղ ունի՝ պետական։ Բոլոր հարցերը պտտվում են պետության շուրջ, քանզի ենթադրյալ լիցենզավորողը, վերահսկողը և կարգավորողը պիտի և կարող է լինել միայն պետությունը։

ԻՀԿ պետությունը (ասել է թե, մեզ հայտնի հասարակության ինքնակազմակերպման բարձրագույն ձևը, որը ՀՀ-ում դեռ չեմ տեսնում) պետք է առաջնորդվի հետևյալ սկզբունքներով։
1․ Մարդն ունի երեք իրական բնական իրավունք՝ ապրելու, ազատ տեղաշարժվելու և բազմանալու։
2․ Մարդը պետության հիմնական առաջնային ռեսուրսն է (երկրորդը տարածքն է՝ մակերեսը, երրորդը՝ տարածքում առկա բնական ռեսուրսները։ Մնացած ռեսուրսներն ուղղակի ածանցյալ են առաջին երեքի)
3․ Բնական պրոցեսներին միջամտությունը պետք է լինի հնարավորինս երկարաժամկետ հեռանկարով և մանրամասն ուսումնասիրված և վերլուծված։

Նշված սկզբունքների համառոտ վերլուծություը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ ծնող դառնալու լիցենզավորումը առնվազն մոտակա ապագայում սխալ է, քանիզի․

1․ Պետությունը պարտավոր է ապահովել մարդու հիմնարար իրավունքների իրացման համար բարենպաստ և անվտանգ պայմաններ։ Լիցենզավորումն ուղղակի խոչընդոտում է բազմանալու իրավունքի իրացմանը։
2․ Ռեսուրսների կառավարման խնդրի տեսանկյունից կառավարվում է ոչ թե բնական ռեսուրսների ստեղծման և առաջացման պրոցեսը, այլ այդ ռեսուրսների արդույնավետ կիրառումն ու շահագործումը։ Այսինքն անհրաժեշտ է ոչ թե կառավարել երեխաների ծնվելը, այլ ծնված երեխաների (պետության հիմնական ռեսուրսների) արդյունավետ զարգացումը և կիրառումը, հետագա շահագործումը։
3․ Դեռևս գրանցված չէ որևէ դեպք, երբ բնական պրոցեսներին մարդու միջամտությունը երկարաժամկետ կտրվածքով բերել է դրական հետևանքների։ Մասնավորապես չկա որևէ մանրամասն և երկարաժամկետ ուսումնասիրություն և վերլուծություն, թե ինչ տեղի կունենա ասենք 50-100 տարի հետո, եթե ՀՀ-ում նման լիցենզավորում կիրառվի։

ԻՀԿ լիցենզավորելու փոխարեն պետությունը պետք է ապահովի պայմաններ, որպեսզի երեխաները մեծանան և զարգանան հնարավորինս բարենպաստ և անվտանգ պայնաներում՝ որպես պետության քաղաքացիներ պետք է կարողանան իրացնել իրենք հիմնարար բնական իրավունքները։

Էս թեմայի տակ պարբերաբար էդ միտքը բարձրաձայնվում ա, որ ինչ֊որ բանի լիցենզիան պարտադիր սահմանափակող գործոն ա, բայց, օրինակ, չենք համարում, թե բժիշկի լիցենզիայի (կրթության) նպատակը էն ա, որ մարդիկ բժիշկ չդառնան․ համարելու դեպքում էլ էդ ընդունում ենք որպես անհրաժեշտություն։ Երևի տենց մարդ չկա, որ կհամաձայնվի, որ իրան վիրահատողը վիրաբույժ֊էնտուզիաստ լինի, որ ուղղակի մանկուց երազում էր վիրահատություններ անել։

Ինչ վերաբերում ա մարդու իրավունքներին, ապա մարդու իրավունքներն ու ազատությունները միշտ սահմանափակվում են մյուս մարդկանց իրավունքներով ու ազատություններով (կամ չգիտեմ, իրավաբանները ոնց են սա ձևակերպում)։ Օրինակ՝ մի մարդու ազատ տեղաշարժի իրավունքը սահմանափակվում ա այլ մարդկանց/սուբյեկտների սեփականության իրավունքով (ընդ որում իրավունքների ցանկը շատ երկար ա, չի սահմանափակվում էդ երեքով)։ Էս պարագայում համարում ենք, որ ծնվելիք երեխայի արժանապատիվ կյանքի, կրթության, ստրկությունից ու ֆիզիկական բռնությունից զերծ կյանքի ու այլ իրավունքները չեն կարո՞ղ սահմանափակել ծնողի բազմանալու իրավունքը։ Ինձ համար էս իրողությունը աբսուրդ ա։

Հ․Գ․ թեման միայն ՀՀ֊ին չի վերաբերում, կամ ավելի շուտ ՀՀ֊ին չի էլ վերաբերում, որտև, իմ կարծիքով, գործիքակազմ, ռեսուրս, ու ոչ էլ կրիտկական մարդկանց զանգված ունի էս տիպի փոփոխությունների համար․ հարցը զուտ տեսական ա 2023֊ի սեպտեմբերի 13֊ին (կամ էլ գուցե մալայզիայի կողմերը մի տեղ քաղաքական դաշտում թևածում ա)

[Վիշապ]

Աշխարհի վրա ամենամեծ հետևանքներով արարքներից մեկը, որ մարդ իր կյանքի ընթացքում կարող ա գործել, երեխա ունենալն ա, բայց մեր օրերում երեխա ունենալու համար բավարար ա միայն ֆիզիկապես գոյատևել մինչև սեռահասուն տարիք ու ունենալ աշխատող սեռական օրգաններ։ Նորմա՞լ եք համարում, որ երեխա ունենալու համար մարդ բացարձակ ոչ մի պայմանի չպիտի բավարարի, ոչ մի գիտելիքի, արժեքի կրող պարտավոր չի լինել։ Դուք ո՞նց կվերաբերվեիք, եթե ծնող դառնալու իրավունքը դառնար սերտիֆիկացիայով, ինչպես օրինակ՝ մեքենա վարելու իրավունքը։

Նորմալ չեմ համարում, որ երեխա ունենալու համար մարդ պիտի որևէ պայմանի չբավարարի։ Օրինակ կարծում եմ, որ ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցողները, նաև թեթևսոլիկ, մակերեսային, կարճատև ֆիզիկական կապերով զբաղվողները պիտի ծնող դառնալու իրավունքից զրկվեն։
Նաև պիտի զրկվեն հնդիկներն ու չինացիները, որովհետև վաղուց արդեն անիմաստ շատ են։
Ծնող պետք է դառնան միայն ավանդական հայացքներ, ծանր նիստուկաց, դեմոգրաֆիկ խնդիրներ ունեցող ազգերի ներկայացուցիչները, օրինակ որոշ հայեր, եզդիներ, ու մեկ էլ տաջիկները։ Եթե վերջիններս հրաժարվեն ծնող դառնալու համար անհրաժեշտ գիտելիքներն ու արժեքները կրելուց, ապա պիտի գիտելիքներն ու արժեքները սրանց ներարկվեն հատուկ ներարկիչներով։
Մեկ էլ առաջարկում եմ չսերտիֆիկացվածներին պարտադիր ստերջացնել, որ պատահական բեղմնավորումները բացառվեն ու հավայի իրավական քաշքշուկներ ու ծախսեր չառաջանան։

[մարդ եղած վախտ]

Նորմալ չեմ համարում, որ երեխա ունենալու համար մարդ պիտի որևէ պայմանի չբավարարի։ Օրինակ կարծում եմ, որ ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցողները, նաև թեթևսոլիկ, մակերեսային, կարճատև ֆիզիկական կապերով զբաղվողները պիտի ծնող դառնալու իրավունքից զրկվեն։
Նաև պիտի զրկվեն հնդիկներն ու չինացիները, որովհետև վաղուց արդեն անիմաստ շատ են։
Ծնող պետք է դառնան միայն ավանդական հայացքներ, ծանր նիստուկաց, դեմոգրաֆիկ խնդիրներ ունեցող ազգերի ներկայացուցիչները, օրինակ որոշ հայեր, եզդիներ, ու մեկ էլ տաջիկները։ Եթե վերջիններս հրաժարվեն ծնող դառնալու համար անհրաժեշտ գիտելիքներն ու արժեքները կրելուց, ապա պիտի գիտելիքներն ու արժեքները սրանց ներարկվեն հատուկ ներարկիչներով։
Մեկ էլ առաջարկում եմ չսերտիֆիկացվածներին պարտադիր ստերջացնել, որ պատահական բեղմնավորումները բացառվեն ու հավայի իրավական քաշքշուկներ ու ծախսեր չառաջանան։

Էս գրառումդ բուլիինգ ա, ջանըմ. Հա, բանը, բարի վերադարձ. Բուլի գրառումներդ չէի կարոտել