Ծնող լինելու իրավունք` սերտիֆիկացիայի պայմանով

[մարդ եղած վախտ]

Աշխարհի վրա ամենամեծ հետևանքներով արարքներից մեկը, որ մարդ իր կյանքի ընթացքում կարող ա գործել, երեխա ունենալն ա, բայց մեր օրերում երեխա ունենալու համար բավարար ա միայն ֆիզիկապես գոյատևել մինչև սեռահասուն տարիք ու ունենալ աշխատող սեռական օրգաններ։ Նորմա՞լ եք համարում, որ երեխա ունենալու համար մարդ բացարձակ ոչ մի պայմանի չպիտի բավարարի, ոչ մի գիտելիքի, արժեքի կրող պարտավոր չի լինել։ Դուք ո՞նց կվերաբերվեիք, եթե ծնող դառնալու իրավունքը դառնար սերտիֆիկացիայով, ինչպես օրինակ՝ մեքենա վարելու իրավունքը։

[Յոհաննես]

Ախպեր, ձեր մոտ խփելա իմ ջոգելով։
Ամենայն հարգանքներով

[մարդ եղած վախտ]

Ախպեր, ձեր մոտ խփելա իմ ջոգելով։
Ամենայն հարգանքներով

Յոհան ջան, բա մտքեր էլ ունե՞ս էս թեմայով, թե միայն հույզերի պոռթկում։

[Յոհաննես]

Յոհան ջան, բա մտքեր էլ ունե՞ս էս թեմայով, թե միայն հույզերի պոռթկում։

Լու՞րջ մտածում ես նենց թեմա ես բացել, որ արժի միտք արտահայտել։
Քո խաթր: Միտտք

[One_Way_Ticket]

Բայց ինչ կա որ, շատ էլ նորմալ թեմա է։ Դեռ չեմ արտահայտվում, որովհետև մտածել է պետք, էդ թեմայի շուրջ երբեք չեմ մտածել։

Իսկ Յոհանի ակումբում ակտիվությունը հիշեցնում է էն, որ "մկները լացում էին, ծակվում էին, բայց շարունակում էին կակտուսը ուտել":

[Յոհաննես]

Բայց ինչ կա որ, շատ էլ նորմալ թեմա է։ Դեռ չեմ արտահայտվում, որովհետև մտածել է պետք, էդ թեմայի շուրջ երբեք չեմ մտածել։

Իսկ Յոհանի ակումբում ակտիվությունը հիշեցնում է էն, որ "մկները լացում էին, ծակվում էին, բայց շարունակում էին կակտուսը ուտել":

Այ ախպեր, լուրջ թեմաները թողած էլի Յոհա՞ն։
Հենա մի հատ սվեռխռազում քննարկում էլ ստեղ կծավալեք, դու բայց մտածի մի երկու րոպե, որ մտնես էս թեմայում մի հատ բոմբես Թիքեթ ջան։

[մարդ եղած վախտ]

Լու՞րջ մտածում ես նենց թեմա ես բացել, որ արժի միտք արտահայտել։
Քո խաթր: Միտտք

Եթե դու չես կարծում թե միտք արտահայտելու թեմա ա, ու՞ր ես ժամանակդ վառում էս թեմայի տակ, Յոհան ջան։ Ուզում էիր ասել՝ վատ թեմա ա՞։ Հասկացանք արդեն, ապրես, քո կարծիքը շատ արժեքավոր ա ինձ համար։

[Արէա]

Աշխարհի վրա ամենամեծ հետևանքներով արարքներից մեկը, որ մարդ իր կյանքի ընթացքում կարող ա գործել, երեխա ունենալն ա, բայց մեր օրերում երեխա ունենալու համար բավարար ա միայն ֆիզիկապես գոյատևել մինչև սեռահասուն տարիք ու ունենալ աշխատող սեռական օրգաններ։ Նորմա՞լ եք համարում, որ երեխա ունենալու համար մարդ բացարձակ ոչ մի պայմանի չպիտի բավարարի, ոչ մի գիտելիքի, արժեքի կրող պարտավոր չի լինել։ Դուք ո՞նց կվերաբերվեիք, եթե ծնող դառնալու իրավունքը դառնար սերտիֆիկացիայով, ինչպես օրինակ՝ մեքենա վարելու իրավունքը։

Ծայրահեղ հուզական վիճակում, որևէ զարհուրելի դեպքից հետո, գուցե կարելի ա մտածել սենց բանի մասին, բայց հենց փորձում ես բերել ռացիոնալ, պրակտիկ, ֆունկցիոնալ դաշտ, արդեն էնքան նոր խնդիրներ են առաջանում սենց արգելքի դեպքում, որ հիմիկվանին գերազանցում են մի քանի անգամ։
Նախ, ո՞նց ես ընտրելու էն մարդկանց ում կարելի ա երեխա ունենալ, ում ոչ։
Արդյո՞ք կկարողանաս էնպիսի համընդհանուր չափորոշիչ սահմանել, ինչպես ճանապարհային կանոնների և մեքենա վարելու հմտությունների ստուգումն են։
Ասենք ինչ-որ հրաշքով կազմեցիր էդպիսի թեստեր ու պրակտիկ չափորոշիչներ, ո՞նց ես հետևելու դրանց կատարմանը, ու արդյոք այդ քննությունը չանցած բոլոր մարդիկ էին վստահաբար վատ ծնող դառնալու։ Իսկ հնարավո՞ր է, որ ընթացքում դա դառնա անցանկալի մարդկանց պատժելու գործիք։
Ասենք մի խումբ մարդկանց զրկեցիր ծնող դառնալու իրավունքից, ի՞նչ ա դա իրենից ներկայացնելու, կենսաբանական միջամտություն, թե՞ վարչական, քրեական պատասխանատվություն։
Հուսով եմ ոչ կենսաբանական։
Եթե մի խումբ մարդիկ այնուամենայնիվ, խախտելով քո արգելքը որոշեցին երեխա ունենալ, ի՞նչ ես անելու, վերցնելո՞ւ ես երեխային, մանկատո՞ւն ես ուղարկելու։ Իսկ հնարավո՞ր է, որ դրանից խուսափելու համար մարդիկ էնպիսի քայլերի գնան, որ երեխաների համար շատ ավելի զարհուրելի հետևանքներ ունենա։
Ես հասկանում եմ, որ սենց մտքերը բարի ցանկություններից ու խղճմտությունից են ծնվում, բայց պրակտիկ դաշտում դրանք զարհուրելի, հակամարդկային գործիքներ են դառնալու։

Հ.Գ. Թեմային թեթև առընչվող շատ լավ սերիալ կա, դեռ առաջին սեզոնն ա, շատ հետաքրքիր, լավ ֆիլմ ա, արժի նայել Silo

[Freeman]

Ծայրահեղ հուզական վիճակում, որևէ զարհուրելի դեպքից հետո, գուցե կարելի ա մտածել սենց բանի մասին, բայց հենց փորձում ես բերել ռացիոնալ, պրակտիկ, ֆունկցիոնալ դաշտ, արդեն էնքան նոր խնդիրներ են առաջանում սենց արգելքի դեպքում, որ հիմիկվանին գերազանցում են մի քանի անգամ։
Նախ, ո՞նց ես ընտրելու էն մարդկանց ում կարելի ա երեխա ունենալ, ում ոչ։
Արդյո՞ք կկարողանաս էնպիսի համընդհանուր չափորոշիչ սահմանել, ինչպես ճանապարհային կանոնների և մեքենա վարելու հմտությունների ստուգումն են։
Ասենք ինչ-որ հրաշքով կազմեցիր էդպիսի թեստեր ու պրակտիկ չափորոշիչներ, ո՞նց ես հետևելու դրանց կատարմանը, ու արդյոք այդ քննությունը չանցած բոլոր մարդիկ էին վստահաբար վատ ծնող դառնալու։ Իսկ հնարավո՞ր է, որ ընթացքում դա դառնա անցանկալի մարդկանց պատժելու գործիք։
Ասենք մի խումբ մարդկանց զրկեցիր ծնող դառնալու իրավունքից, ի՞նչ ա դա իրենից ներկայացնելու, կենսաբանական միջամտություն, թե՞ վարչական, քրեական պատասխանատվություն։
Հուսով եմ ոչ կենսաբանական։
Եթե մի խումբ մարդիկ այնուամենայնիվ, խախտելով քո արգելքը որոշեցին երեխա ունենալ, ի՞նչ ես անելու, վերցնելո՞ւ ես երեխային, մանկատո՞ւն ես ուղարկելու։ Իսկ հնարավո՞ր է, որ դրանից խուսափելու համար մարդիկ էնպիսի քայլերի գնան, որ երեխաների համար շատ ավելի զարհուրելի հետևանքներ ունենա։
Ես հասկանում եմ, որ սենց մտքերը բարի ցանկություններից ու խղճմտությունից են ծնվում, բայց պրակտիկ դաշտում դրանք զարհուրելի, հակամարդկային գործիքներ են դառնալու։

Հ.Գ. Թեմային թեթև առընչվող շատ լավ սերիալ կա, դեռ առաջին սեզոնն ա, շատ հետաքրքիր, լավ ֆիլմ ա, արժի նայել Silo

Էս հարցերը ամեն տեղ էլ կարա առաջանա։
Ասենք եթե հանցագործների ազատությունը ուզում ես սահմանափակել, արդյո՞ք էդ հետո չի դառնա անցանկալի մարդկանց պատժելու գործիք կամ ո՞նց ես հետևելու դրա ճիշտ կատարմանը։
Կարծում եմ էն, որ լիքը մարդիկ կենսաբանորեն կարող են երեխա ունենալ, շատ փոքր արգումենտ ա, որ բոլորին թույլատրենք, շատ մեծ պատասխանատվություն ա էդ, որը շատերն ուղղակի վարի են տալիս։

Իրականում արդեն էդ վերահսկողությունը լիքը երկրներում կա, երբ նորմալ չես կարողանում պահել երեխային, պետությունը քեզնից վերցնում ա իրեն, բայց էս բացասական սելեկցիա ա, շատ դժվար կլինի դրական սելեկցիայի անցնելը, բայց որ պահին տեխնիկապես հնարավոր եղավ պետք ա անցնել։

[մարդ եղած վախտ]

Նախ, ո՞նց ես ընտրելու էն մարդկանց ում կարելի ա երեխա ունենալ, ում ոչ։

Իմ պատկերացմամբ սրա իմաստը ոչ թե էն ա, որ մեկին թույլատրես երեխա ունենալ, մյուսին՝ չէ, այլ էն, որ էն մարդիկ, ովքեր ուզում են երեխա ունենալ, ստիպված լինեն դրան մոտենալ ինչ֊որ պատասխանատվության զգացումով ու երեխա ունենալուց առաջ ստանան մինիմալ գիտելիքներ։ Ոնց֊որ վարորդական իրավունքի գաղափարը հիմա չի ընկալվում որպես ինչ֊որ խումբ մարդկանց մեքենա քշելը սահմանափակելու ձև (չնայած՝ վարորդական իրավունքը սահմանափակում ա տեսողության, հոգեկան հավասարակշռվածության հետ լուրջ խնդիրներ ունեցողներին մեքենա քշելը), նենց էլ իմ պատկերացմամբ էս սերտիֆիկացիայի գաղափարը ոչ թե սահմանափակելու, այլ կրթելու միջոց կլինի։

Արդյո՞ք կկարողանաս էնպիսի համընդհանուր չափորոշիչ սահմանել, ինչպես ճանապարհային կանոնների և մեքենա վարելու հմտությունների ստուգումն են։
Ասենք ինչ-որ հրաշքով կազմեցիր էդպիսի թեստեր ու պրակտիկ չափորոշիչներ, ո՞նց ես հետևելու դրանց կատարմանը, ու արդյոք այդ քննությունը չանցած բոլոր մարդիկ էին վստահաբար վատ ծնող դառնալու։

Ինձ թվում ա՝ էս պահին էնքան բարձիթողի վիճակ ա, որ կարելի ա առնվազն շատ պարզ ոլորտներից սկսել, օրինակ, բռնության շուրջ կրթություն։ Ասենք՝ ապագա ծնողը սովորում ա, թե ինչն ա բռնություն համարվում, բռնությունը օրենքով պատժելի ա ու գուցե բռնությունից խուսափելու տեխնիկաներ։ Էս հարցը գուցե թեմայի ամենահետաքրքիր հարցերից ա, թե ինչը կարող ա ծնողավարման մինիմալ գրագիտության մեջ մտնել։

Իսկ հնարավո՞ր է, որ ընթացքում դա դառնա անցանկալի մարդկանց պատժելու գործիք։

Ոնց մեքենա քշելու դեպքում, իմ պատկերացմամբ՝ չէ, բայց լիքը այլ իմպլեմենտացիաներով կարող ա և տենց լինի, ոնց Ֆրիմանը նշեց, ու ոնց աշխարհի փորձը ցույց ա տալիս։

Ասենք մի խումբ մարդկանց զրկեցիր ծնող դառնալու իրավունքից, ի՞նչ ա դա իրենից ներկայացնելու, կենսաբանական միջամտություն, թե՞ վարչական, քրեական պատասխանատվություն։
Հուսով եմ ոչ կենսաբանական։
Եթե մի խումբ մարդիկ այնուամենայնիվ, խախտելով քո արգելքը որոշեցին երեխա ունենալ, ի՞նչ ես անելու, վերցնելո՞ւ ես երեխային, մանկատո՞ւն ես ուղարկելու։ Իսկ հնարավո՞ր է, որ դրանից խուսափելու համար մարդիկ էնպիսի քայլերի գնան, որ երեխաների համար շատ ավելի զարհուրելի հետևանքներ ունենա։

Սրա իմաստը իրավունքից զրկելը չի, ոչ էլ կենսաբանական միջամտությունը։ Եթե մի խումբ մարդիկ առանց տարրական գիտելիքների որոշում են այնուամենայնիվ երեխա ունենալ, ապա կարելի ա, օրինակ, էդ մարդկանց սոցիալական աշխատող կցել, որ դավադիտ կանի ստուգելով, թե արդյոք էդ երեխեքի իրավունքները չեն խախտվում։ Էս ամբողջի իմաստը էն կլինի, որ երեխեքը մեծանան նորմալ միջավայրում, բավարար հոգածություն ստանան։ Ֆրիմանի ասած՝ սենց թե նենց, եթե երեխան տանը ենթարկվում ա բռնության, պետության գործն ա էդ երեխուն հանել բռնությամբ լի միջավայրից։ Հայաստանում, ոնց հասկանում ենք, էդ էդքան էլ չի աշխատում, բայց էս գաղափարի իմաստը էն ա, որ երեխեքի նկատմամբ բռնությունը, անտարբերությունը կանխարգելվի, ու ոչ էդ բռնությունը ջրի երես դուրս գա, երբ արդեն մի քանի երեխու կյանք վարի ա գնացել։

Հ.Գ. Թեմային թեթև առընչվող շատ լավ սերիալ կա, դեռ առաջին սեզոնն ա, շատ հետաքրքիր, լավ ֆիլմ ա, արժի նայել Silo

Մերսի խորհրդի համար։

[Արէա]

Չգիտեմ, էս թեման էն կարգի անտիուտոպիկ ա իմ համար, որ չեմ պատկերացնում, որ դու ու Ֆրիմանը կարաք սրան լուրջ կողմ լինեք

[Արէա]

Ընդհանրապես էս ոլորտում լուրջ բարեփոխումների կարիք կա, ինստիտուտներ ու գործիքակազմ ա պետք, որով պետությունը կկարողանա իդենտիֆիկացնել խոցելի խմբում գտնվող մարդկանց, ու հնարավորություն/իրավունք կունենա միջամտելու, կանխելու հնարավոր հանցագործություններն ու շտկելու իրավիճակը։ Արդեն իսկ կա որոշակի գործիքակազմ, պետք ա զարգացնել, տարածել, և այլն, բայց նախապես մարդու վրա սանկցիա կիրառես, որովհետև կարծում ես, թե հիփոթետիկ հնարավորություն կա, որ նա ապագայում կարող է որևէ հանցանք/զանցանք կատարել, գեյերին վառելու տիպի մի բան ա ստացվում։ Էլ խտրականությունը ո՞նց ա լինում։
Դու հսկիր, որ զանցանք չլինի, ոչ թե մարդուն զրկիր իր իրավունքների մի որոշ մասից ապագա, երևակայական զանցանքի պատճառաբանությամբ։

[Արէա]

Ինձ թվում ա՝ էս պահին էնքան բարձիթողի վիճակ ա, որ կարելի ա առնվազն շատ պարզ ոլորտներից սկսել, օրինակ, բռնության շուրջ կրթություն։ Ասենք՝ ապագա ծնողը սովորում ա, թե ինչն ա բռնություն համարվում, բռնությունը օրենքով պատժելի ա ու գուցե բռնությունից խուսափելու տեխնիկաներ։ Էս հարցը գուցե թեմայի ամենահետաքրքիր հարցերից ա, թե ինչը կարող ա ծնողավարման մինիմալ գրագիտության մեջ մտնել։

Կարծում եմ թեմայի գաղափարը առաջացել ա վերջին զարհուրելի դեպքից հետո։
Մտածում ես, եթե էդ կինը, երկու ամիս, շաբաթը 3 օր, մեկական ժամով ինչ-որ կուրսերի գնար, որտեղ ինչ-որ ձանձրալի լեկցիաներ էին կարդալու ընտանեկան բռնության մասին, վե՞րջ, նորմալ մա՞րդ էր դառնալու։
Մտածում ես ինքը չգիտե՞ր ինչ ա անում, պետք ա կուրսերի գնար որ իմանա՞ր։

Կրթական մակարդակը անկասկած պետք ա բարձրացնել, պետք ա սեռական կրթություն մտցնել դպրոցներում (եթե իհարկե հնարավոր լինի էդքան նորմալ մասնագետ գտնել), տարբեր իրազեկման միջոցառումներ անցկացնել և այլն, բայց էսպիսի դեպքերը ինչ-որ սերտիֆիկացմամբ կանխելը ահագին միամիտ հույսեր են, ու բացի նոր պրոբլեմներ ստեղծելը ուրիշ ոչ մի բանի չի օգնելու։

[մարդ եղած վախտ]

Կարծում եմ թեմայի գաղափարը առաջացել ա վերջին զարհուրելի դեպքից հետո։
Մտածում ես, եթե էդ կինը, երկու ամիս, շաբաթը 3 օր, մեկական ժամով ինչ-որ կուրսերի գնար, որտեղ ինչ-որ ձանձրալի լեկցիաներ էին կարդալու ընտանեկան բռնության մասին, վե՞րջ, նորմալ մա՞րդ էր դառնալու։
Մտածում ես ինքը չգիտե՞ր ինչ ա անում, պետք ա կուրսերի գնար որ իմանա՞ր։

Կրթական մակարդակը անկասկած պետք ա բարձրացնել, պետք ա սեռական կրթություն մտցնել դպրոցներում (եթե իհարկե հնարավոր լինի էդքան նորմալ մասնագետ գտնել), տարբեր իրազեկման միջոցառումներ անցկացնել և այլն, բայց էսպիսի դեպքերը ինչ-որ սերտիֆիկացմամբ կանխելը ահագին միամիտ հույսեր են, ու բացի նոր պրոբլեմներ ստեղծելը ուրիշ ոչ մի բանի չի օգնելու։

Թեմայի գաղափարը վերջերս մանր-մունր չնկատվող կամ նորմայի տակ անցնող բռնություններից ա առաջացել, երբ ակնհայտ ա, որ մարդը իրա երեխեքին սիրում ա, ուզում ա հոգ տանի, բայց այլ կերպ վարվել ուղղակի չգիտի։

Իսկ էս վերջին զարհուրելի դեպքը, ակտիվ հանցագործություն ա, ոչ թե տգիտության հետևանքով վնաս պատճառել։

Բայց եթե երկրում լինի ծնողավարության մինիմալ ընդունված շեմ, երբ մարդկանց մեծամասնությունը տառաճանաչ ա, տենց դեպքերի քանակն էլ, հավանաբար կնվազի (վիդեոն, չեմ տեսել, միայն կարդացել եմ դրա մասին) որտև հիմա եթե հարեւանները իրանք երեխեքին մեկ ու մեջ ծեծում են, ապա հա ի՞նչ որ էդ մի հարևանն էլ մի քիչ ավել ա ծեծում, էլ չեմ ասում, որ եթե պարզվի, որ մի կին երեխա ա ունեցել առանց մինիմալ գիտելիքների, ապա պետությունը ինֆո կունենա էդ դեպքերի մասին։

[Բարեկամ]

Ինչքան էլ անսովոր է հնչում թեման, իմաստազուրկ չի։
Վերջին հաշվով, երբ Չինաստանում արգելված էր մեկ երեխայից ավելին ունենալ, մարդիկ շատ արագ հաշտվեցին այդ օրենքի հետ։ Եթե չեմ սխալվում, այնպես չէր, որ իսպառ արգելված էր, բայց մեկից ավել երեխա ունենալու դեպքում ինչ-որ հարկեր պիտի մուծեին, ինչը մարդ-ի նշած սերտիֆիկատից շատ չի տարբերվում․ այն է պիտի բավարարես ինչ-որ պայմանների, տվյալ դեպքում ֆինանսական։

Մարդ-ի բարձրացրած թեման մարդու իրավունքների բնագավառից է։ Մի կողմից, թվում է, թե երեխա ունենալը ամեն մարդու անքակտելի, բնական իրավունքն է, բայց մյուս կողմից էլ՝ այդ իրավունքի անպայմանականությանը չի հետևում սեփական երեխայի հետ ինչպես-ուզում-եմ-անպես-էլ-վարվում-եմ իրավունքը, ու էսօր լրիվ բնականոն են դիտվում սահմանափակումները աբորտի, ապա՝ երեխային դաստիարակելու և խնամքի հետ կապված իրավունքների վրա։

Որքան մտածում եմ՝ մարդ-ի առաջարկածը makes sense - ինչպես կասեին արևմուտքում, ու հենց արևմուտքում էլ դրան մի օր կհասնեն։ Այդ արտոնագիրը կամ սերտիֆիկատը առիթ է, որ երիտասարդները ստանան համապատասխան դաստիարակություն երեխայի հետ վարվելու մասին, և նույնիսկ եթե ուղղակի սերտեն ինչ-որ բան՝ արտոնագիրը ստանալու համար, բայց ոչ էլ հետևեն ու ընտրեն սեփական երեխաներին ահաբեկմամբ դաստիարակելը, միևնույն է՝ դեռևս իմաստ ունի այդ արտոնագիրը, քանի որ առիթ է գոնե լսելու, թե ինչ պատասխանատվությունների առաջ են կանգնում երեխային ծնելուց հետո։
Այս արտնոգրային գործընթացը հասարակության մեջ ինչ-որ չափով awareness ստեղծելու է, իսկ դա էական ազդեցություն կարող է երեխաների իրավունքների պաշտպանության ասպարեզում առհասարակ։

Բայց ինչպես ամեն լավ ու բարի նպատակ, այստեղ էլ չարաշահման ու մանիպուլյացիա մեծ դաշտ կա։ Էլ չեմ ասում, որ սա կարող է օգտագործվել ծնելիության կառավարման նպատակով, այսօրվա գլխավոր սպառնալիքի՝ մոլորակի գերբնակեցվածության վտանգի համատեքստում։