One_Way_Ticket-ի խոսքերից
Դու դիետայի պես էս քննարկումն էլ ծայրահեղացնում, միայն սև ու սպիտակ ես տեսնում, առանց միջանկյալ երանգների։
Մի տեղ մի հոյակապ կանոն եմ կարդացել․ սուտը դատապարտելի չէ, եթե տրվել է ի պատասխան հարցի, որը չպիտի տրվեր։
Ասենք, ես 82 տարեկան հարևանուհի ունեմ, հաճախ եմ պադյեզդում հանդիպում։ Շատ առույգ տատի է (գուցե կառնիվոր է անում, չգիտեմ), ու ինչպես բոլոր մենակ ապրող տատիները, շփման կարիք ունի։ Ինձ որ տեսնում է, միշտ ուզում է բարևից բացի գոնե մի երկու բառ խոսել։ Մի անգամ շատ ոգևորվեց, սկսեց հարցնել, թե ինչու ամուսնացած չեմ։ Հիմա ի՞նչ անեմ, դնեմ պատմե՞մ։ Թե՞ չորեմ, որ իր գործը չէ։ Ես նախընտրեցի հնարավորինս մեղմ կերպով փոխել թեման։ Եթե պատմեի, ապա կարելի կլիներ ասել, որ սեփական ցանկությամբ եմ կիսվում։ "Պատմում եմ, որովհետև հարցնում են"-ը կռուտիտ է։ Որ չուզես, չես պատմի։ Իսկ գուցե հենց դրա համա՞ր ես կառնիվորի անցել, որովհետև գիտես, որ հարցնելու են։
Եթե շատ ես ուզում մաթեմատիկական ճշգրտությամբ պնդում ձևակերպեմ, ապա սենց․
Եթե մարդուն արգելես իր դիետայի մասին ուրիշներին պատմել (անկախ նրանից, հարցնում են, թե ոչ), ապա նա իր դիետային նույն խստությամբ չի հետևի։
Մեջբերել
Էջանիշներ