Արցախի բլոկադան

[Adam]

Ընկեր, դու օդի մեջ խոսում ես, իսկ ես Քելբաջար ծառայած մարդ եմ։ Ուրեմն ամեն ինչ չէ, բայց լիքը բան կախված ա հայ զինվորից, մնացածը կախված են վաշտի հրամանատարներից ու գեներալներից, ու մի քիչ էլ պրեզիդենտից, կամ վարչապետից։ Զինված ժողովուրդը մոշնի բան ա, որի դեմ ոչ մի դավադրություն չի աշխատում։

Բա՛յց։ Եթե փառապանծ հայ ժողովուրդը մտածի ու համարի, որ ամեն ինչ կախված ա Պուծինից, ուրեմն հենց այդպես էլ կա։
Ընդհանրապես ողորմելի մարդիկ նախընտրում են հույսները դնել Աստծո վրա, բայց Աստված մարդկանց ուղեղ ա տվել ու կամք, որ իրենից յան տան։

ես ողորմելի հավատացյալ եմ, բայց դու, իմ կարծիքով, պաթոլոգիկ ու չբուժվող միամիտ ես, որին շատ հեշտ կարելի ա խաբել ու մանիպուլացնել: Գուդ նայթ:

Հ.Գ. Ordo Ab Chao (order out of chaos) , էս հասարակ ֆրազան, որ արդեն 400 տարի ա ոգեշնչում ա բոլոր իշխանություններին (1 դոլլարանոցի հետևը գրած ա) անպայման չի իմ պես ջահել էշի նման ընկնես տարիներով մասոնների դռները, որ փորձես decrypt անես ՝ իր բազմագույն , սոխի նման շերտերով հանդերձ: Ինձնից 20 տարի մեծ ես ու պիտի որ գոնե կյանքիդ փորձով գոնե ողորմելի նվաստիցս ավելի լավ հասկանաս:

[Վիշապ]

ես ողորմելի հավատացյալ եմ, բայց դու, իմ կարծիքով, պաթոլոգիկ ու չբուժվող միամիտ ես, որին շատ հեշտ կարելի ա խաբել ու մանիպուլացնել: Գուդ նայթ:

Հ.Գ. Ordo Ab Chao (order out of chaos) , էս հասարակ ֆրազան, որ արդեն 400 տարի ա ոգեշնչում ա բոլոր իշխանություններին (1 դոլլարանոցի հետևը գրած ա) անպայման չի իմ պես ջահել էշի նման ընկնես տարիներով մասոնների դռները, որ փորձես decrypt անես ՝ իր բազմագույն , սոխի նման շերտերով հանդերձ: Ինձնից 20 տարի մեծ ես ու պիտի որ գոնե կյանքիդ փորձով գոնե ողորմելի նվաստիցս ավելի լավ հասկանաս:

Մասոնների մոտ ու մնացած բոլոր «կլուբներում», աղանդներում, նաև կայսրություններում ամբոխին կառավարելու ու մանիպուլյացիաների հիմնական գործիքները կույր հավատն ու վախն են:
Եթե հիմար ամբոխը վախենում է խոստովանել, որ «թագավորը մերկ է», ապա էդ ամբոխին ոչ ազատություն է պետք, ոչ ինքնավարություն, ոչ պետություն։ Ու պետք է զրկել զենքի թույլտվությունից, ձայնի իրավունքից, ու պետք է պերիոդիկ բռնաբարել ու ժամանակ առ ժամանակ կարկանդակ տալ, ցանկալի է՝ խնձորի նաչինկայով։

[Արամ]

Հայ զինվորից ոչինչ կախված չի:

Ընկեր, չարաչար սխալվում ես։ Բնականաբար, ամեն ինչ չի որ սովորական զինվորից ա կախված, բայց չկոտրվող, կոնկրետ միսյա ու իմաստ ունեցող զինվորը շատ մեծ նշանակություն ունի։ Իսկ քո էս մտածելակերպով զինվորը թափելու բան ա, եթե պիտի տենց զինվոր գա կռվի դաշտ ու ասի, ախպեր մենք անիմաստ ենք ստեղ, էս հարցը արդեն լուծած ա, ավելի լավ ա չգա, թող գնա ուրիշ գործով զբաղղվի։ Ու շատ ու շատ տենց մարդիկ են եկել, մենք իսկզբանե 500 հոգի ենք, երբ որ հավայի նկարվելու տեղերից տարան ավելի վտանգավոր տեղ, մնացել էինք 150 հոգի։ Կասես էդ ո՞նց, սաղին սպանել էին։ Չէ ընգեր, քո պես կեսից ասել էին, մենք բան չենք կարա անենք, էս պատերազմը արդեն որոշված ա, ծախված ա ու թողել գնացել են։ Ինչը նույն ա որ էդ մարդիկ կարելի ա ասել մեռած են, դրանք հիմա հասարակությունում, տինտիրիտներ են անում, թե բա "կռված տղա" ենք, պատերազմ ենք տեսել, պետություն, ազգ, արարատ և այլն և այլն։ Բայց էդ ուրիշ կինոյից ա։ Ինչևէ։

Հա, ասածս ինչ ա, բնականաբար անհատ զինվորները պատերազմի արդյունք չեն լուծում։ Բայց օրինակ 100-150 հոգանոց կարգապահ խմբերը (որոնք հենց քո էդ մէ հատիկ զինվորներից են բախկացած, մի երկու հատ էլ խելքը գլխին հրամանատարներով), կարան նենց նորմալ հաջողություններ գրանցեն, առնվազն, մի երկու թիզ հող էս ու էն կողմից պահեն, որ հետո քաղաքական լիդեռշիփը դրանք կարողանա որպես լծակներ օգտագործի։

Տո ինչ, 100-150 հոգանոց խմբի մասին ա խոսքը։ 20 հոգանոց խմբերն են հարցեր լուծում։ Ադրբեջանական մի հատ 20 հոգանոց ջոկատ, մեր 150 հոգանոց պաշտպանությունը նենց ճեղեքց, շվարած էինք մնացել, զոռով/մի քանի զոհի գնով հետ մղեցինք։ Բայց ահավոր ապտակ էր մեզ էդ, ինչը ստիպեց, խիստ լրջանալ։ Հա դրանք էլ ոնց որ ադրբեջանցի չէին ճիշտն ասած, սիրիացի էին, մինչև էդ մտածում էի որ տուֆտում են որ վարձկաններ են բերել, բայց բոմժ սիրիացիներ էին, առանց նորմալ հագուստի ու էպիկռովկայի, ընդամնեը լավ տակտիկա էին իրանց ասել։

Կարճ ասած, ապ կարո՞ղ ա կետո անես։

[Վիշապ]

....

Կարճ ասած, ապ կարո՞ղ ա կետո անես։

Կետո չէ, արդեն՝ կարնիվոր:

[StrangeLittleGirl]

Կետո չէ, արդեն՝ կարնիվոր:

էս կետոն ստե՞ էլ մտավ։
Լրիվ էս ա։

[Jarre]

Բյուր ջան, շատ ճիշտ ես արել, որ հոգեբանություն թեմայում ես բացել։

Ես էլ եմ շատ մտածում էս թեմայի մասին։ Ու շատ տարբեր պատճառներ եմ գտնում։ Հիմնականում ինքս ինձ եմ քննում ոչ թե ուրիշներին։ Կոնկրետ իմ դեպքում ես ոչինչ եմ գրում միմիայն իմ հայրենակիցների պատճառով։ Մեզանից շատերը, անգամ էս թեմայի որոշ գրառումներից դա կարող ես հասկանալ, ողջամտության պակաս ունենք։ Դե համենայն դեպս իմ պարամետրերով դա տենց է։ Այդ պատճառով անիմատ եմ գտնում ոչ ողջամիտ, էմոցիոնալ, սենտիմենտալ գրառումների մեջ ներքաշվելու։ Փոխարենը մի քանի այլ բաներ կան որ փորձում եմ անել, որոնք իմ կարծիքով կոնկրետ իմ պարագայում ավելի արդյունավետ են, բայց դա քեզ առանձին կգրեմ մոտ օրերս։

Ու ինչպես Վիշապը գրեց նույն վիճակը իմ մոտ է։ Տպավորություն ա, որ ոնց որ մահանալուց առաջ մարդ ցանկանում է չկենտրոնանալ իր հիվանդության վրա ու անկապ թեմնարից է խոսում որ շեղվի։ Իմ մոտ լրիվ էդ վիճակն է։

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ջան, շատ ճիշտ ես արել, որ հոգեբանություն թեմայում ես բացել։

Ես էլ եմ շատ մտածում էս թեմայի մասին։ Ու շատ տարբեր պատճառներ եմ գտնում։ Հիմնականում ինքս ինձ եմ քննում ոչ թե ուրիշներին։ Կոնկրետ իմ դեպքում ես ոչինչ եմ գրում միմիայն իմ հայրենակիցների պատճառով։ Մեզանից շատերը, անգամ էս թեմայի որոշ գրառումներից դա կարող ես հասկանալ, ողջամտության պակաս ունենք։ Դե համենայն դեպս իմ պարամետրերով դա տենց է։ Այդ պատճառով անիմատ եմ գտնում ոչ ողջամիտ, էմոցիոնալ, սենտիմենտալ գրառումների մեջ ներքաշվելու։ Փոխարենը մի քանի այլ բաներ կան որ փորձում եմ անել, որոնք իմ կարծիքով կոնկրետ իմ պարագայում ավելի արդյունավետ են, բայց դա քեզ առանձին կգրեմ մոտ օրերս։

Ու ինչպես Վիշապը գրեց նույն վիճակը իմ մոտ է։ Տպավորություն ա, որ ոնց որ մահանալուց առաջ մարդ ցանկանում է չկենտրոնանալ իր հիվանդության վրա ու անկապ թեմնարից է խոսում որ շեղվի։ Իմ մոտ լրիվ էդ վիճակն է։

Ժառ ջան, շնորհակալ եմ, որ գրեցիր։ Անհամբեր սպասում եմ քո գրելուն։

Իսկ անդրադառնալով թեմային՝ ամենաշատը չէի ուզի, որ թեման քաղաքական քննարկման վերածվեր, ինչն էլ ցավոք տեղի ունեցավ, դրա համար դադարեցի հետևել թեմային։

Վերջերս մի տեղ կարդացի, մի ամերիկահայ գրում էր, որ մենք՝ հայերս (հայաստանցի հայերս), դժվարանում ենք ասել, թե ինչ ենք զգում։ Իհարկե էս դիտարկումը լրիվ ուրիշ կոնտեքստում էր, բայց երբ նայում ենք Արցախի հարցին ու հետպատերազմյան Հայաստանին, հենց էդպես էլ կա. մենք դժվարանում ենք ասել, թե ինչ ենք զգում ու դժվարանում ենք լսել, թե ինչ է զգում դիմացինը (դա հատկապես ավելի դժվար է դառնում, երբ դիմացինը չի էլ ասում ինչ է զգում), ու արդյունքում լիքը ատելություն, իրար վրա ցեխ շպրտոցի կամ ընդհանրապես արտաքինից թվացող անտարբեր վիճակ, բայց էդ անտարբերության տակ գուցե, օրինակ, վախ, վախ նաև էդ վախի մասին խոսելուց ու լիքը այլ հարցեր։

[Varzor]

Պատերազմի արդյունքը նախապես որոշելն ու կեղծելը խայտառակ բարդ խնդիր է առանց ծախու հրամանատարների ու պետք չի էս միֆը ուռճացնել, որովհետև փաստերը կոծկելն էլ է բավական բարդ խնդիր, պատերազմը ոչ ռեստլինգի շոու ա, ոչ էլ թատրոնի բեմ, որ արդյունքը պլանավորես։ Հայ զինվորի մոտիվացիայի վրա չարժի սենց թքել, կամ դեզինֆորմացիա տարածել։
Հայաստանի յուրաքանչյուր մեղսունակ ու խելամիտ քաղաքացի, եթե պետականություն է ուզում ու ժողովդրի իշխանություն, ապա պիտի զինվի ու կարնիվոր անի։ Հերիք եղավ, բոլ եղավ։

Եղբայր, չես հավատա, բայց ասեմ, որ լոկալ պատերազմների ընթացքը շատ հանգիստ կարելի է կառավարել և արդյունքները որոշել։ Լոկալ պատերազմները միշտ էլ շոուներ են եղել դրանք հրահրող և/կամ սնուցող կողմերի համար։
Կհարցնես ո՞նց։ Ասեմ․ եթե պատերազմը հրահրել ես ինքդ, մատակարարվող զենքի քանակը, տեսականին և որակը որոշում ես ինքդ, պետության և բանակի առնվազն բարձրագույն ղեկավար կազմին նշանակել ես կամ կառավարում ես ինքդ։
Ստեղ ինքդ=Ռուսաստան։

Օրինակ, Ուկրաինան առավելագույնս կարող է կռվել այնքնա, որքան իրեն զենք և այլ անհրաժեշտ ռեսուրսներ և մասնագետներ կմատակարարեն Բիլն ու իր մյուս ճուտիկները։ Ասենք, հարց չի առաջանու՞մ, թե ինչու՞ Ուկրաինային հեռահար կամ լայնածավալ խոցման զենքեր դեռ չեն տալիս։

Դա մոտավորապես նման է հնոցում կրակի կառավարմանը՝ հնոցապան է որոշում, թե երբ և ինչքան վառելիք նետի հնոցը, որքանով և որ հատվածում բացի կամ փակի օդի հոսքերը, որպեսզի ստանա իր ուզած ջերմությունը և այրման տևողությունը։
Բնականաբար, եթե հնոցապանը արհեստավարժ չէ, կամ սխալ/պրիպակ է թույլ տալիս, ապա ցանկալի արդյունքը չի ստացվի, նույնիսկ կրակը կարող է հանգել կամ էլ հնոցը պայթել։ Խնդիրը բարդանում է, երբ հնոցապանները մի քանիսն են և ունեն տարբեր խնդիրներ։ Արցախի հարցի պարագայում բոլոր հնոցապաններն էլ նույն բանն են ուզում՝ Արցախը տեսնել ադրբեջանի կազմում։ Այ դրանից բխող և դրանց հետո եկող նպատակներն են տարբերվում։
Այլ հարց է, թե հնոցում այրվողներն իրենք ի՞նչ են ուզում, և արդյո՞ք պատրաստ են օգտվելու հնոցապանի սխալներից կամ էլ հնոցապանների հակասություններից։

Ի դեպ, ավելացնեմ, որ ՀՀ-ում փաստեր կոծկելը հիմա լիովին լուծված խնդիր է։ Մեդիա և տեղեկատվական դաշտի ազդեցիկ մասը վերահսկվում է ամբողջությամբ։ Իսկ "Բիսեդկի" խոսակցությունները որպես ինֆորմացիայի աղբյուր արդեն ակտուալ չեն։

Հայ զինվորի մոտիվացիայի և կարողությունների առաջ կարելի է միայն խոնարհվել։ Այն անհրաժեշտ, բայց ցավոք ոչ բավարար պայման է պատերազմում հաղթելու համար։