Համակարծիք չեմ։ Նախ են մարդիկ ովքեր որ ձգտում են հենց հարստանալ, համոզմունք ունեմ, որ իրականում եզակի դեպքերում են հարստանում։ Իմ պատկերացմամբ, հիմնականում որպես հետևանք են հարստանում։ Նույն աշխարհի ամենահարուստ մարդկանց նայեք, իրանք որպես հետևանք են հարստացել, այսինքն բաներ են արել, որոնք շուկայում խնդիրներ են լուծել, ինչի հետևանքով հարստացել են։Բարեկամ-ի խոսքերից
Հետո հարստանալը նյութապաշտության հետ կապելը էդքան էլ ճիշտ չի։ Հարստանալը, փողի կոնտքեստում, դա ընդամենը ավելի լավ ու ավելի շատ գործիքներ ունենալն ա։ Էդքան բան։ Հիմա երբ որ մեկը գնում ա, իրա համար խրամատ ա փորում, զրահաբաճկոն ա առնում, մի երկու հատ զենք ա առնում, մի հատ ապտեչկայա առնում, նյութապաշտություն ա՞։ Իհարկէ չէ - ինչո՞վ ա փողը տարբերվում իմ բերած օրինակից։
ՀԳ.1 Բնականաբար խոսքը գնում ա "ընդհանուր հարստանալ" գաղափարին, ոչ թե ինչ որ սպեցիֆիկ օրինակներին։ Իհարկե կան մարդիկ ովքեր հարստանում են ու ինչքան հնարավոր ա մեքենա են առնում, որ ամեն օր մի բան քշեն, սաղ նայեն զարմանան - էլի իրանց իրավունքն ա, բայց դա կարելի ա նյութապաշտության հետ համեմատել։ Բայց իմ պնդումը էն ա, որ իրանք ավելի շատ բացառություն են (աչք ծակող) ու իրանք հարստանան չհարստանաին, մեկ ա նույն բանը անելու էին, տարբեր մաշտաբներում։
ՀԳ.2 Ադամի բերած օրինակներում, ամենայն հավանականությամբ էդ մարդիկ "հարուստ" են որովհետև հենց մորմոն կամ մասոն են։ Այսինքն հարուստ լինելը հենց "հավատքի" շուրջ կազմված կառույցից ա բխում։ Չնայած իրանց "հարուստ" լինելն էլ ա շատ խիստ հարաբերական։
Մեջբերել
Էջանիշներ