Ակումբ, կա՞ ապագա

[Արամ]

Ուրեմն ես որ 18 տարեկան էի, ակումբը եռռռռում էր։ Ակումբում մոդեռատոր լինելը, դա ահավոր մեծ պատիվ էր, մոդերը/ադմիները անընդհատ գործ էին անում, հետրևում թեմաններին, նոր թեմաներ ավելացնում։ Մի հրաշք միջավայր էր։ Հետո որ հայտնվեց ֆեյսբուքը, ու դրանից բխող մնացած արագ շփման հարթակները, մարդիկ մանր մանր "մեծացան" ակումբից։ Էս ամենինչը բնական պրոցեսս ա եղել, ոչ նեղվելու, ոչ մեղադրելու։

Բայց ինչ եթե, հակառակի պահանջարկը դեռ կա՞։ Օրինակ ես, որ ֆանտաստիկ արագ շփման կողմնակից եմ, առանց ավելորդ բարդությունների, բառերի, սիրում եմ ինֆոն արագ տալ ու ստանալ, մեկ ա գալիս եմ ու ակումբում ինչ որ բան գրում, ինչ որ քննարկումների մասնակցում։ Հիմնական պատճառը ինձ թվում ա, որ հենց էդ արագությունից escape ա։ Դուք էլ ասեք էլի, տեսնենք թե ինչի համար եք ակումբում ինչ որ բան գրում։

Ընդհանուր նպատակը թեմայի էս ա, ուզում եմ մի հատ իրար հետ հասկանանք, էդ ինչ կարիքներ ունենք մենք որ ակումբը բավարարում ա, ու արդյոք կարող ա էլի մարդիկ կան, որ էդ կարիքները ունեն։ Էդ կարիքները ինչ որ ռանդըմ պոռթկումներ են, թե ինչ որ sustanability կա։ Արդյոք կարող ա էս ֆորմատը ինչ որ ապագա ունի։

Սկզբում առաջարկում եմ, ասել թե ընդհանրապես ինչի համար եք ակումբ մտնում, հետո էդ ինֆոյի հիման վրա փորձենք հասկանալ, թե էդ կարիքները ինչ որ հատումներ ունեն թե չէ, եթե ունեն, էդ կարիքների հատումները ինչ տեսակ մարդկանց կարանք հետաքրքրեն։

Զուտ փորձենք, միգուցե ակումբը իրականում ինչ որ պոտենցիալ ու ապագա ունի հիմա, որը որ չենք նկատում։

[One_Way_Ticket]

Կարող եմ պարզապես չորս տարի առաջվա գրառումս ցիտել, բան չի փոխվել։

Մի քանի օրից կլրանա 10 տարիս ակումբում։ 10 տարի, Կառլ։
Ի՞նչ է ինձ համար ակումբը ու ի՞նչ է ինձ այստեղ պահում։ Այն ունիկալ միջավայր է, որտեղ
1. Հավաքվել են բարձր ինտելլեկտի տեր մարդիկ,
2. Նրանց մեջ չկան ինձ մոտիկ մարդիկ, ամենաշատը էպիզոդիկ ծանոթներ։
Այդ երկուսի համադրությունը թույլ է տալիս հետաքրքիր քննարկումներ ծավալել, որտեղ կարող եմ հանգիստ ասել այն, ինչ մտածում եմ, առանց անհանգստանալու, թե հարազատ մարդու վիրավորեցի, կամ որ իմ մասին անձնական բնույթի տեղեկություններ ստացավ, որ չէի ուզի ստանար։ Գուցե իհարկե կան ինձ մոտիկ մարդիկ, ովքեր քողարկվում են, բայց դրա հետ էլ եմ ես OK, քանի դեռ այդ մասին չգիտեմ։

[Ուլուանա]

Ներկայումս Ակումբ մտնում եմ զգալի չափով սովորության ուժով, բայց, իհարկե, մի շարք այլ պատճառներ էլ կան:

Նախ հարազատ միջավայր ա, որում արդեն 17 տարի ապրում եմ: Ժամանակին երկրորդ տուն ա եղել ինձ համար, հիմա` էդքան չէ, բայց էլի շարունակում ա ինչ-որ չափով հարազատ ու հարմարավետ մնալ: Ընդհանրապես ֆորումի ֆորմատն ինձ ամենահոգեհարազատն ա բոլոր վիրտուալ հարթակներից: Ինձ դուր ա գալիս ֆորումի հանդարտ, անշտապ տեմպը, որն, օրինակ, Ֆեյսբուքում ու այլ վիրտուալ միջավայրերում դժվար ա գտնելը: Ակումբում, անկախ նրանից, թե ինչքան մարդ կա ու ինչ ակտիվություն, երբեք ամբոխի, խառնաշփոթի ու աղմուկի զգացողություն չի առաջանում, ի տարբերություն Ֆեյսբուքի ու այլ սոցիալական հարթակների, որոնցում հիմնականում ամբոխի մեջ լինելու զգացողություն ա, իսկ ես ամբոխներ չեմ սիրում:

Ակումբում կա որոշակի կայունություն, կանոնակարգվածություն, որն ինձ նույնպես գրավում ա: Միշտ կարելի ա գտնել ու թարմացնել քեզ հետաքրքրող թեմաները, նույնիսկ եթե շատ հին են ու տվյալ պահին ակտուալ չեն: Ամեն ինչ ավելի հասանելի ա, ավելի հարմարավետ ու կոկիկ:

Ակումբում կանոնների շնորհիվ ագրեսիայի, ատելության ու նմանատիպ նեգատիվ դրսևորումները հիմնականում կանխվում կամ դադարեցվում են, ու արդյունքում պահպանվում ա ընդհանուր քիչ թե շատ առողջ մթնոլորտը:

Ակումբում մարդիկ հիմնականում կիրթ ու գիտակից են, ինչի շնորհիվ ունենում ենք հիմնականում հետաքրքիր, հաճելի, երբեմն` նաև ուսանելի քննարկումներ:

Ակումբում, ըստ իս, համայնքի զգացողությունը շատ ավելի ուժեղ ա, քան ցանկացած այլ վիրտուալ միջավայրում:

Ակումբում ավելորդություններ, անիմաստություններ ու նյարդայնացնող գրառումներ շատ ավելի քիչ են լինում, քան այլ վիրտուալ միջավայրերում: Այսինքն` կարելի ա ասել, ոչ ոք գրառում չի անում զուտ մի բան գրելու, ուշադրություն գրավելու համար: Հիմնականում մտածված ու իմաստալից են գրառումները:

Ու, ի վերջո, չնայած տարբեր թերություններին, Ակումբն ինձ հանդիպած ֆորումներից լավագույնն ա եղել և կա:

[Ուլուանա]

Ի դեպ, ապագա ունենալ-չունենալու հետ կապված: Հիմա համարվում ա, որ ֆորումների դարն անցել ա, սոցիալական ցանցերը կուլ են տվել ֆորումներին, բայց դա լիովին չի համապատասխանում իրականությանը: Հայկական ֆորումների դարը երևի իրոք անցել ա, համենայնդեպս, ես որոնումներ անելիս չեմ հիշում, որ հայտնվեմ որևէ հայալեզու ֆորումում, բայց, օրինակ, անգլալեզու լիքը գործող ֆորումներ կան, որոնցում հաճախ պատահաբար հայտնվում եմ կոնկրետ հարցերի պատասխաններ փնտրելիս, ու բազմիցս ինձ հուզող հարցերի` ինձ բավարարող պատասխաններ եմ գտնում, էդ թվում` բավական թարմ, ինչը ցույց ա տալիս, որ ֆորումները դեռևս կան, ուղղակի գուցե ոչ նախկին քանակի ու նախկինի չափ ակտիվ: Դրանք հիմնականում կոնկրետ ուղղվածություն ունեցող ֆորումներն են, ինչպիսիք հայալեզու ինտերնետում կարծես երբեք էլ առանձնապես շատ չեն եղել, որ հիմա էլ պասիվանային: Իսկ Ակումբի պես կոնկրետ ուղղվածություն չունեցող, այսպես ասած` զուտ ժամանցային ֆորումները, ենթադրում եմ, որ ոչ հայալեզու միջավայրերում էլ առանձնապես չեն բարգավաճում ներկայումս: Ամեն դեպքում, չնայած ներկայիս մեռած վիճակին, ինձ թվում ա` ապագայում կգա ինչ-որ պահ, երբ լիքը մարդիկ կհոգնեն սոցիալական ցանցերի աղմուկից ու անկայունությունից ու կսկսեն հանգրվան փնտրել ավելի խախանդ ու կայուն միջավայրերում, ինչպիսիք են ֆորումները:

[Freeman]

Ֆորումներն իմ համար ամենահարմար շփման ձևն են, որովհետև ինֆորմացիան երկար ա մնում, դասակարգված ա ու հնարավորինս ոչ անձնական։
Դրա համար ափսոսում եմ, որ ռեդդիթի էշության պատճառով վերջին նորմալ զարգացում ունեցող ֆորումում քաքմեջ ա։

[ivy]

Դրա համար ափսոսում եմ, որ ռեդդիթի էշության պատճառով վերջին նորմալ զարգացում ունեցող ֆորումում քաքմեջ ա։

Ի՞նչ նկատի ունես:

[Վիշապ]

Ակումբը որպես քննարկումների հարթակ համարժեք է Reddit-ին, եթե հաշվի չառնենք ֆունկցիոնալության տարբերությունները։
Ակումբը վայթե միակ քչից շատից կայացած հայերեն ֆորումն է։ Ակումբը պասիվացել է, որովհետև ակումբից ոչ մեկ քյար չունի, եթե որևէ մեկը ինչ-որ օգտակար/վնասակար բան է ուզում կիսվել ապա, ֆեյսբուքով, կամ յութուբով կիսվելով պոտենցիալ որոշակի լրացուցիչ օգուտներ է ստանում՝ սեփական անձի վրա ուշադրություն գրավելուց, նոր ծանոթություններ ձեռք բերելուց սկսած, վերջացրած՝ գումար վաստակելու հնարավորություններն ու այլոց վրա ազդեցություն ունենալը։
Ակումբում պիտի մարդը անաչառ մտնի ու խառնվի քննարկմանը ու դառնա ընդամենը քննարկման հերթական մասնակից, մյուսներին հավասար, հայերեն, խայտառակ փոքրատիվ «լսարանում», առանց էական հեռանկարի, եթե չհաշվենք բացառությունները (որոշ մարդիկ ժամանակին ընկեր-ընկերուհի են կպցրել ակուբով)։
Մի քիչ ինտելեկտուալ մարդը, որ անգլերեն գիտի ու լայն լսարանով քննարկման է ուզում խառնվել, հաստատ կընտրի Reddit-ը, մի քիչ էլ գիտությանը մոտ մարդը կընտրի ասենք physicsforums.com-ը, կամ էլի հենց Reddit-ը, այսինքն ակումբում գրելու համար երկու անհրաժեշտ մոտիվացիա է պետք՝ նեղ լսարանում առանց էական հեռանկարի (կարդա՝ անձնական շահի) թեմա քննարկելու հավես ու միայն հայերեն գրելու ու կարդալու հավես։ Օրագրերն էլ դե նույն բանն են, ոնց որ տետրով օրագրերը՝ դա վայթե ինչ-որ հիվանդության սիմպտոմ ա, դա ֆորումի ու քննարկելու հետ կապ չունի։