Ինքնություն և պատկանելություն

[Վիշապ]

...
Իմ կլիենտներից սովորած բաներից մեկն էն է, որ մարդ իր դարդերը լացելուց միանգամից լուծում չի ուզում ստանալ, այլ սկզբում մենակ լսված ու հասկացված լինել է ուզում։ Մարդիկ ահագին ջերմ հարաբերությունների մեջ են սեփական դարդերի հետ, չարժի միանգամից լուծումներով առաջ գալ․ դրանցից բաժանվելը հեշտ բան չի, կարող է քեզ ատեն էդ լուծումների համար։

...

Էս մասը հոյակապ էր։ Չգիտես ինչու՝ չէի մտածել այդ մասին, իսկ հիմա որ մտածում եմ, makes perfect sense:

Էդ նույն «հարմարավետության գոտին» է, որից մարդը չի ուզում դուրս գալ, որովհետև կախվածություն ունի՝ իր վանդակին արդեն վաղուց սովորած դեղձանիկի պես, որն ազատություն այլևս չի ուզում։
Թող ինձ Ադամը ների, բայց ես դրան թարմ անուն ունեմ՝ «նաչինկայով կարկանդակի սինդրոմ»։