Ինքնություն և պատկանելություն

[One_Way_Ticket]

գուցե էս ամենն իմ գլխի տառականներն են ուղղակի

Չեմ կարծում, որ դա ընդամենը քո գլխի տառականներն են։ Ինձ թվում է՝ իրեն տիտուլային ազգի ներկայացուցիչ համարողի ու օտարազգիի միջև միշտ էլ ինչ-որ բարյեր լինելու է։ Ուրիշ հարց, որ անընդհատ նման իրավիճակում գտնվելիս կարող ես նույնիսկ այն բաները դրան վերագրել, որոնք դրա հետ իրականում կապ չունեին։ Ռիգայում մի ծանոթ ունեմ, գեղեցիկ շիկահեր աղջիկ, ով ասում է, որ ավտոբուսում երբեք իր կողքը չեն նստում (միայն եթե ուրիշ ազատ տեղ ընդհանրապես չի մնացել)։ Հիմա իր տեղը ես լինեի, հաստատ մտածելու էի, որ քսենոֆոբիայի ու ռասիզմի դրսևորում է։

[ivy]

Չեմ կարծում, որ դա ընդամենը քո գլխի տառականներն են։ Ինձ թվում է՝ իրեն տիտուլային ազգի ներկայացուցիչ համարողի ու օտարազգիի միջև միշտ էլ ինչ-որ բարյեր լինելու է։ Ուրիշ հարց, որ անընդհատ նման իրավիճակում գտնվելիս կարող ես նույնիսկ այն բաները դրան վերագրել, որոնք դրա հետ իրականում կապ չունեին։ Ռիգայում մի ծանոթ ունեմ, գեղեցիկ շիկահեր աղջիկ, ով ասում է, որ ավտոբուսում երբեք իր կողքը չեն նստում (միայն եթե ուրիշ ազատ տեղ ընդհանրապես չի մնացել)։ Հիմա իր տեղը ես լինեի, հաստատ մտածելու էի, որ քսենոֆոբիայի ու ռասիզմի դրսևորում է։

Ու ոչ էլ ուզում եմ սա գիտակցված խտրականություն կոչել, ինձ թվում է՝ սա մարդկային էությունն է, օտար ամեն ինչի հանդեպ զգուշավորություն/անվստահություն ցուցաբերել։
Փորձում եմ պատկերացնել, թե ես ինձ ոնց կզգայի, եթե Հայաստանում ապրեի, գնայի հոգեթերապևտի կամ ընտանեկան հարցերով զբաղվող հոգեբանի մոտ, ու ինքը այլազգի լիներ, չէ՞ի մտածելու, որ նա իմ իրավիճակը երևի ամբողջովին չկարողանա հասկանալ կամ գնայի հոգեբուժական հաստատություն ու իմ դիագոնստիկան օտարազգի մարդ անցկացներ, չէ՞ի մտածելու, որ արդյունքները կարող է ճշգրիտ չլինեն, ինչ-որ մշակութային նյուանսներ հաշվի չառնելու կամ այլ մշակույթի ակնոցների միջով նայելու պատճառով։
Չունեմ էս հարցերի պատասխանը, որովհետև չուենմ էդ փորձը ու հաստատ չեմ կարող ասել։ Դրա համար ոչ էլ ուզում եմ դատել ուրիշներին։

Զարմանալիորեն ուրիշ մշակույթի ոչ գերմանացիները շատ արագ վստահություն են ցուցաբերում իմ հանդեպ ու հավեսով գալիս են մոտս, էստեղ մշակութային տարբերությունների հարցը մղվում է հոտին ֆոն, քանի որ իրենց ավելի կարևոր է, որ մեկը կա, ով իրենց «օտար» լինելու փորձը լավ կարող է հասկանալ։

Էսպիսով մտածում եմ, որ ոնց էլ պտտվեմ, իմ հիմնական կլիենտները միգրանտներն են մնալու, իսկ դե գերմանացիներն էլ՝ թող իրենք որոշեն, ես իրենց ինչ-որ բան ապացուցելու կարիք չունեմ։ Իսկ որ պատահաբար են մոտս հայտնվում (դե հիմա հոգեբուժական կլինիկայում էլ եմ աշխատում), պիտի մի կերպ ընդունեն իրենց բախտը, մինչև գիտակցեն, որ կարող է նույնիսկ բախտները բերել է։ Ըհն, կոգնիտիվ թերապիա էլ անցկացրեցի ինքս իմ հետ

[Վիշապ]

․․․
Հոգնել եմ ինձ տնտղող, կասկածող հայացքներից ու անկապ ռեպլիկներից։

․․․․

Ինձ համար մի քիչ տարօրինակ է, որ փորձառու հոգեբանը բավարար իմունիտետ չունի «տնտղող, կասկածող հայացքների ու անկապ ռեպլիկների» նկատմամբ։
Այվի ջան, դու պիտի դրանք էնքան բնական ու հանգիստ ընկալեիր, ոնց ասենք ծառերի կանաչելը գարնանը ու դեղնելը՝ աշնանը։
Բայց երկու լուծում առաջարկեմ․
1․ Տեղափոխվիր Կալիֆոռնիա։ Էստեղ դու քեզ ավելի եվրոպացի կզգաս, քան եվրոպացիք եվրոպայում։ Օրինակ մի երկու օր առաջ մի ամերիկացի կին ինձ՝ արտահայտված մերձավոր արևելքցուս հարցրեց՝ իտալացի ե՞ս։ Այսինքն հնդիկից ու չինացուց տարբերվելը արդեն քեզ ավտոմատ եվրոպացի է սարքելու։ Ու էստեղ դու կլինես տնտղող, կասկածող հայացքով ու «բառադի ազգերի» ուղղությամբ ռեպլիկներ շպրտող մեկը, ու քեզ ավելի նեյթիվ կզգաս, քան նեյթիվ ամերիկացիները
2․ Կառնիվոր արա։ Ածխաջրերից հրաժարվելը կչեզոքացնի քո մարմնում ու հոգում անհանգստություն ու տագնապներ պատճառող բոլոր պաթոգեն երևույթները ու կդառնաս հրեշտակի նման հանգիստ, ժպտերես ու հանդուրժող բոլոր տեսակի հայացքների, խոսքերի ու ելևէջների նկատմամբ։ Ինչքան էլ ԿՎԹ-ով փորձես քեզ հավասարակշռել, լուրջ արդյունքի դժվար կհասնես առանց ֆիզիոլոգիական բաղադրիչի վրա աշխատելու։ Ու ինձ թվում է՝ էս հանգամանքը լուրջ չես ընկալի ու չես հասկանա, մինչև ինքդ քեզ վրա չփորձես։ Ահագին հետաքրքիր էֆեկտ կարող է առաջացնել քո մասնագիտական մտքերի ու վերաբերմունքի վրա ևս։ Բայց ինձ թվում է, որ չես ընդունելու ասածս, որովհետև քո սեփական «կասկածող հայացքներդ» խանգարելու են

[ivy]

Ինձ համար մի քիչ տարօրինակ է, որ փորձառու հոգեբանը բավարար իմունիտետ չունի «տնտղող, կասկածող հայացքների ու անկապ ռեպլիկների» նկատմամբ։
Այվի ջան, դու պիտի դրանք էնքան բնական ու հանգիստ ընկալեիր, ոնց ասենք ծառերի կանաչելը գարնանը ու դեղնելը՝ աշնանը։
Բայց երկու լուծում առաջարկեմ․
1․ Տեղափոխվիր Կալիֆոռնիա։ Էստեղ դու քեզ ավելի եվրոպացի կզգաս, քան եվրոպացիք եվրոպայում։ Օրինակ մի երկու օր առաջ մի ամերիկացի կին ինձ՝ արտահայտված մերձավոր արևելքցուս հարցրեց՝ իտալացի ե՞ս։ Այսինքն հնդիկից ու չինացուց տարբերվելը արդեն քեզ ավտոմատ եվրոպացի է սարքելու։ Ու էստեղ դու կլինես տնտղող, կասկածող հայացքով ու «բառադի ազգերի» ուղղությամբ ռեպլիկներ շպրտող մեկը, ու քեզ ավելի նեյթիվ կզգաս, քան նեյթիվ ամերիկացիները
2․ Կառնիվոր արա։ Ածխաջրերից հրաժարվելը կչեզոքացնի քո մարմնում ու հոգում անհանգստություն ու տագնապներ պատճառող բոլոր պաթոգեն երևույթները ու կդառնաս հրեշտակի նման հանգիստ, ժպտերես ու հանդուրժող բոլոր տեսակի հայացքների, խոսքերի ու ելևէջների նկատմամբ։ Ինչքան էլ ԿՎԹ-ով փորձես քեզ հավասարակշռել, լուրջ արդյունքի դժվար կհասնես առանց ֆիզիոլոգիական բաղադրիչի վրա աշխատելու։ Ու ինձ թվում է՝ էս հանգամանքը լուրջ չես ընկալի ու չես հասկանա, մինչև ինքդ քեզ վրա չփորձես։ Ահագին հետաքրքիր էֆեկտ կարող է առաջացնել քո մասնագիտական մտքերի ու վերաբերմունքի վրա ևս։ Բայց ինձ թվում է, որ չես ընդունելու ասածս, որովհետև քո սեփական «կասկածող հայացքներդ» խանգարելու են

Վիշապ ջան, ոնց հասկանում եմ՝ դու կարծում ես, թե հոգեբանները սեփական հոգեկանի կամ կյանքի հետ խնդիրներ պիտի որ չունենան, այ դու միամիտ։ Shrinking-ը նայե՞լ ես։

Իհարկե կարող եմ դրանք հանգիստ կոծկել, ոնց որ դրսում եմ անում, բայց դե էստեղ էն տարածքն է, որտեղ ես հանգիստ ցույց եմ տալիս թե իմ թույլ կողմերը, թե խնդիրները։
Դու էլ սովորականի պես գալիս խորհուրդ ես տալիս։
Իմ կլիենտներից սովորած բաներից մեկն էն է, որ մարդ իր դարդերը լացելուց միանգամից լուծում չի ուզում ստանալ, այլ սկզբում մենակ լսված ու հասկացված լինել է ուզում։ Մարդիկ ահագին ջերմ հարաբերությունների մեջ են սեփական դարդերի հետ, չարժի միանգամից լուծումներով առաջ գալ․ դրանցից բաժանվելը հեշտ բան չի, կարող է քեզ ատեն էդ լուծումների համար։

Խորհուրդներդ էլ մի ժամանակ գոնե բազմազանություն ունեին․ հիմա ամբողջ բազմազանությունը սահմանափակվում է մի «կ»-ից մյուս «կ»-ին թռչկոտելով, էհ․․․

Կալիֆորնիա գալու ցանկություն չկա, մի ժամանակ երազանքներիս գագաթնակետը Նյու Յորքն էր, էն էլ մեծացա, էդ էլ անցավ․ էլ նոր երկիր տեղափոխվող չկա, եթե ևս մի անգամ տեղափոխվել, ապա միայն՝ հետ։

[enna]

Վիշապ ջան, ոնց հասկանում եմ՝ դու կարծում ես, թե հոգեբանները սեփական հոգեկանի կամ կյանքի հետ խնդիրներ պիտի որ չունենան, այ դու միամիտ։ Shrinking-ը նայե՞լ ես։

Սերիալը հետաքրքիրն ա երևում, գնամ նայեմ, մերսի <3

[StrangeLittleGirl]

Վերջին երկու տարում, երբ կլիենտներիս (իսկ հիմա նաև՝ պացիենտներիս) մեծ մասը գերմանացիներ են, էս հասարակության մեջ իմ (չ)պատկանելության հարցը սկսել է կոկորդս խեղդել։
Հոգնել եմ ինձ տնտղող, կասկածող հայացքներից ու անկապ ռեպլիկներից։

Երբ միգրացիոն աշխատանքի մեջ ես, բնիկները կամ ընդհանրապես տեղյակ էլ չեն էդ «ենթամշակույթից» կամ քեզ լրիվ քո տեղում են ընկալում՝ միգրանտները միգրանտների համար, թող իրար օգնեն։
Բացի դրանից կարող ես նաև ինչ-որ միջազգային կազմակերպությունում աշխատել, որտեղ լեզուն հիմնականում անգլերեն է, և մարդիկ են աշխատում՝ աշխարհի բոլոր կողմերից եկած։ Հավանաբար էլի քեզ կզգաս՝ ինչ-որ մի ենթամշակույթի մեջ, որտեղ բոլորն ինչ-որ ձևով քեզ նման են։
Կարող ես նաև քո պստիկ խանութը բացել կամ ռեստորանը կամ եղունգներ սարքելու / կոսմետիկայի / մերսման կենտրոն կամ էլ մի տեղ մաքրություն անել, երեխա պահել, սանիտար լինել կամ խնամող․ էլի քեզ կնայեն՝ որպես «քո տեղում»։ Ու սրանք բնավ էլ վատ գործեր չեն, բայց դրանից դուրս հասարակությունը քեզ չի ընկալում։

Հլը փորձիր մտնել առողջապահական-թերապևտիկ ոլորտ, որտեղ աշխատողները համարյա առանց բացառության գերմանացիներ են կամ առնվազն Գերմանիայում ծնված-մեծացածներ, կզգաս միանգամից, թե այցելուները քեզ ոնց են նայում, ոնց որ երկնքից իջածի։ Անթաքույց զարմացած աչքերով, համարյա ապշահար՝ խառնված անվստահության հետ։ Իրականում չեմ մեղադրում իրենց․ ինքս էլ ինձ սպիտակ ագռավ եմ զգում՝ էս բոլոր գերմանացիների մեջ։
Բայց ինձ տանջում է էն հարցը, թե արժի՞ արդյոք ջանալ՝ պատկանելության համար, թե թքած էդ ամենի վրա, ուղղակի պետք է մաշկը հաստացնել ու ինքնավստահ մնալ՝ բոլոր տեսակի հայացքների-ռեպլիկների մեջ։
Մտածում եմ՝ ես էնքան եմ ամեն ինչ արել, որ էս հասարակության լիարժեք մաս լինեմ։ Կրթություն եմ ստացել, լեզուն եմ սովորել ու միշտ աշխատել եմ, երբևէ պետության հաշվին չեմ ապրել, հարկերս վճարել եմ, հասարակության բոլոր կանոններին-օրենքներին հետևել եմ։ Էլ ի՞նչ անեմ։ Ազգանունս փոխե՞մ (անունս արդեն կրճատել եմ, որ արտաբերելի լինի), ակցենտս իսպառ վերացնելու համար արտասանական թրեյնինգների գնա՞մ (դերասաններն են սովորաբար էդպիսի թրեյնինգներ անցնում), արտաքինս էլ փոխե՞մ, էլ ի՞նչ ու ինչքա՞ն։ Թե՞ նորից վերադառանամ էն ոլորտ, որտեղ ինձ ոչ մեկ թարս չէր նայում (միգրացիոն աշխատանքի)։ Կամ էլ ընդհանրապես վերադառնամ Հայաստան։

Ի դեպ վերջինս երևի թե սկի հարցի լուծում էլ չլիներ, որովհետև ես Հայաստանում էլ միշտ (չ)պատկանելության խնդիր եմ ունեցել, որը հիմա դեռ ավելի է սրված լինելու։
Ու դրա արդյունքում մտածում եմ՝ գուցե էս ամենն իմ գլխի տառականներն են ուղղակի, ու կապ չունի, թե որտեղ ապրեմ, ոնց կոչվեմ, ինչ լեզվով խոսեմ, ամեն տեղ էլ ինձ խորթ եմ զգալու։

Ինքնությունն ու պատկանելությունը միգրանտների հավերժ խնդիրներից ա, նույնիսկ երկրորդ, երրորդ սերնդի։ Իսկ դու փորձե՞լ ես մտածել, որ քո տարբերությունները քեզ առավելություն են տալիս։ Այսինքն, դու առնվազն երկմշակույթ ես, խորը գիտելիքներ ունես երկու տարբեր մշակույթների մասին։ Ակցենտդ նշանակում ա, որ դու առնվազն ևս մեկ լեզվով վարժ խոսում ես (բայց իրականում ավելի շատ)։ Իսկ կասկածամտությունը գալիս ա նրանից, որ կլիենտներդ էդ բոլորը չունեն, հետևաբար դժվարությամբ են դա հասկանում։ Ու էդ նորմալ ա։

[Վիշապ]

Վիշապ ջան, ոնց հասկանում եմ՝ դու կարծում ես, թե հոգեբանները սեփական հոգեկանի կամ կյանքի հետ խնդիրներ պիտի որ չունենան, այ դու միամիտ։ Shrinking-ը նայե՞լ ես։

...

Ոչ, ես ընդամենը փորձում եմ քաղաքավարի ձևանալ:
Իրականում, սովոր եմ, որ հոգեբանները հոգեբանի կարիք ունեն, բժիշկները՝ բժշկի, կոշկակարները՝ կոշկակարի և շատ ինժեներներ էլ ինժեների կարիք ունեն, որ իրենց պատասխանատվության տակ գտնվող ինժեներական խնդիրները լուծի:
Ես հո ամեն Աստծու օր առնչվում եմ մարդկային անկատարելիության դրսևորումների հետ:

Խորհուրդներդ էլ մի ժամանակ գոնե բազմազանություն ունեին․ հիմա ամբողջ բազմազանությունը սահմանափակվում է մի «կ»-ից մյուս «կ»-ին թռչկոտելով, էհ․․․

Դու հոգեբան լինելով, պիտի իմանայիր, որ աշխատող լուծումները պարզ ու կոնկրետ լուծումներ են, այսինքն մարդկանց բազամազան ընտրություններ տալով, դու նոր խնդիր ես ավելացնում, լուծումներ տալու փոխարեն:
Իսկ եթե դու բազմազանություն ես որոնում, ապա դա վկայում է, որ դու մոլորված ես, ու չգիտես, թե ինչ ես ուզում: Ու մի հատ էլ «էհ» քեզ նվեր:

[StrangeLittleGirl]

Ռիփի գրառումը մի հատ ուրիշ հարցի շուրջ ստիպեց մտածել՝ աշխատանքում ինքնության ու պատկանելության մասին։

Շաբաթ օրը մի ամերիկացի ծանոթ կնոջ հետ սուրճ էինք խմում։ Չնայած որ մի 20+ տարի Դանիայում ա ապրում, ամուսինը դանիացի, էրեխեքը դանիացի, ասեց՝ երբեք լիարժեք պատկանելություն չի զգա Դանիայում, ոչ էլ ԱՄՆ-ում։ Ես էլ պատասխանեցի, որ Կոպենհագենում ես լրիվ լիարժեք պատկանելություն եմ զգում, լրիվ իմ քաղաքն ա ամեն ինչով, ես իրա մաս եմ զգում, բայց այ որ Կոպենհագենից դուրս եմ գալիս...

Որ Կոպենհագենից դուրս եմ գալիս, աշխատանքի եմ գնում, որտեղ մեր կլիենտներն են ինձ կասկածամտորեն մոտենում, ու ահագին ժամանակ ա անցնում, մինչև ընդունում են, որ ես գործս նորմալ անում եմ։ Իսկ ավելի հաճախ էնպես են անում, որ հաջորդ անգամ դանիացի անի աշխատանքը, չնայած որ մեր թիմի առնվազն չորս դանիացիներից ավելի արագ ու որակով եմ անում նույն աշխատանքը, ու էդ նույն դանիացիներից երեքը հաճախ գալիս են, ինձնից խորհուրդ հարցնում, թե ինչը ոնց անեն։

Իհարկե, բավական անդուր զգացողություն ա դա։ Ու ահագին երկար ժամանակ անցավ, մինչև հասկացա, որ դա ա պատճառը. շեֆիս ականջներից էի կախվում, հարցնում ինչն եմ սխալ անում։ Մեր թիմի specialist-ի ականջներից էի կախվում, հարցեր տալիս։ Ու ամեն ինչ շատ ընտիր ա, ես գործս շատ լավ եմ անում, բայց մեկ ա, կլիենտները գնում են դանիացիների մոտ։ Ու էստեղ կա նաև հարցի շատ բարդ կողմը. մեր կլիենտների մի 95%-ը դանիացիներ են, մնացած 4%-ն էլ շվեդ ու երևի 1%-ը այլազգի։ Ու տեսնում էի ինձ մոտ եղած նախկին կլիենտներին դանիացիների հետ ազատ զրուցելիս ու հասկանում, որ էս մարդիկ ուղղակի չեն ուզում անգլերեն խոսել. լրիվ բնական, նորմալ պահանջ։

Ու ստեղ կարևոր նկատառում. միջազգային ընկերությունների՝ միջազգային լինելը միֆ ա։ Այսինքն, նույնիսկ եթե աշխատանքային լեզուն անգլերենն ա, մեկ ա, աշխատողների ճնշող մեծամասնությունը տվյալ երկրից են։ Իհարկե, կախված ընկերության կենտրոնական ու լոկալ քաղաքականությունից, տեղացիների տոկոսը կարա տատանվի, բայց մեկ ա, զուտ էղած ռեսուրսներով պայմանավորված տեղացիներն աշխատողների մեծամասնությունն են կազմում։

Էսքան գրեցի, որ հասնեմ բուն թեմային։ Ես ինձ բռնացրեցի, որ էս երևույթը շատ բացասաբար չի ազդում վրաս, ինչքան ազդում էր ակադեմիական միջավայրում։ Ու հասկացա մի բան. էս աշխատանքս ես լրիվ կտրել եմ իմ ինքնությունից, իսկ ակադեմիական աշխատանքը շատ միահյուսված ա մարդու ինքնությանը (ու նաև պատճառը, թե ինչու տարիների շահագործումից հետո շատ քչերն են համարձակվում ասել՝ հերիք ա, ես գնացի ուրիշ տեղ), իրա ամբողջ աշխարհն ա։ Եթե նույնիսկ տենց չի մեկի համար, իրանից ակնկալվում ա, որ տենց լինի, ու էդտեղից էլ պատկանելության խնդիրներ են սկսում ծագել։ Իսկ ներկայիս աշխատանքս ինձ համար ամեն ինչից, էդ թվում՝ իմ ով լինելուց կտրվելու տեղ ա։ Էնտեղ ես ուրիշ մարդ եմ խաղում, լրիվ դերի մեջ։

Բայց հետո կա մի ուրիշ հարց։ Մեծ ընկերությունները վաղուցվանից DEI քաղաքականություն են որդեգրել (diversity, equity and inclusion)։ Ու սա իհարկե նրանից չի, որ իրենք թույն տոլերանտ են կամ մտածում են բազմազան մարդկանց մասին, այլ որովհետև հայտնաբերել են, որ բազմազան թիմերը շատ ավելի արդյունավետ են ու շատ ավելի նորարար (ինձ էլ հավանաբար էդ հողի վրա են գործի ընդունել ու հաստատ գիտեմ, որ կողքից նման բաներ փսփսացողներ կլինեն, թե՝ շշշշ, ինքը մեր diversity-ն ա)։

Հիմա որոշ ընկերություններ (բայց ոչ մերը) անցել են DEIB-ի (վերջինը belonging)։ Իրականում դրանից ես վատանում եմ, որովհետև էս պատկանելության ամբողջ իմաստն էն ա, որ դու նաև գործի ժամերից դուրս պատկանելություն զգաս, կոլեգաներիդ հետ ընկերություն անես, քո ամբողջ սոցիալական կյանքը, հոբբիները ընկերության հետ կապված լինեն։ Իհարկե դա սիրուն բառերով ա փաթեթավորված, բայց փաստացիորեն քեզ կտրում ա քո մյուս պատկանելություններից։ Մեր ընկերությունում ես պատկանելություն չեմ զգում, ու դա ազատագրող ա, դա նշանակում ա, որ երբ ուզեմ, ուրիշ տեղ գնամ, որ լիքը բաներ կարամ շատ ավելի թեթև տանել, քան կտանեի, եթե ունենայի պատկանելության զգացում։

Ինչևէ, էսքան երկար գրեցի, որ հարցնեմ. իսկ դուք ի՞նչ կարծիքի եք աշխատավայրում ինքնություն և պատկանելություն թեմաներից։

[Արամ]

Բայց հետո կա մի ուրիշ հարց։ Մեծ ընկերությունները վաղուցվանից DEI քաղաքականություն են որդեգրել (diversity, equity and inclusion)։ Ու սա իհարկե նրանից չի, որ իրենք թույն տոլերանտ են կամ մտածում են բազմազան մարդկանց մասին, այլ որովհետև հայտնաբերել են, որ բազմազան թիմերը շատ ավելի արդյունավետ են ու շատ ավելի նորարար (ինձ էլ հավանաբար էդ հողի վրա են գործի ընդունել ու հաստատ գիտեմ, որ կողքից նման բաներ փսփսացողներ կլինեն, թե՝ շշշշ, ինքը մեր diversity-ն ա)։

Ո՞վ ա ասել։ Ո՞նց են տենց բան հայտնաբերել։ Երբ որ SpaceX-ի ու Tesla-ի աշխատողները խիստ/խիստ ամերիկացի են, էդ ոնց որ իրանց արդյունավետության ու նորարարության վրա չի ազդում։ Ու էդ քո ասածը իրականում որդեգրում են ընկերությունները, որոնք որ հակառակը, հեչ արդյունավետության ու նորարարության խնդիր չունեն, ինչ որ ստանդարտ պրոցեսններ ունեն, դրանցով առաջնորդվում են։ Ընդհանրապես rule of thumb կա, ցանկացած "միջազգային" մեծ կառույց, խայտառակ անարդյունավետ ա, որ մաքսիմալ ՈՉնորարար։ Դա նորություն չի։ Հիմա հարց ա առաջանում, բա ինչի՞ են էդ որդեգրել?։ Ըստ իս, պետություն/հկ-ներ pressure + մարկետինգ/շմարկետինգ, թե բա մեքն գիգանտ դայվեռս ընկերություն ենք։

Հավես անեք գուգլ արեք, Microsoft-ի լիքը դոկեր leak էին եղել, էդ իրանց DEI-շմեի խաղալուց։ Լրիվ բնութագրում ա, թե էդ ինչի համար են անում, խի են անում, ու ՈՆՑ են անում։ Ասենք եթե ընկերությունը policy ունի, որ եկող տարվա ծրագրավորողների hiring-ի 20%-ը պետք ա սև լինեն, դրանից էնյան ռասիզմ գոյություն չունի։ Նույն կանոնի նաև LGBT-ին ունեին և այլն և այլն։ Ու կարծել թե էդ ինքը դնում ա, նրա համար որ "արդյունավետություն" բարձրացնի, իմ կարծիքով ընդամենը "wishfull thinking" ա։ Չկա տենց բան։

[StrangeLittleGirl]

Ո՞վ ա ասել։ Ո՞նց են տենց բան հայտնաբերել։ Երբ որ SpaceX-ի ու Tesla-ի աշխատողները խիստ/խիստ ամերիկացի են, էդ ոնց որ իրանց արդյունավետության ու նորարարության վրա չի ազդում։ Ու էդ քո ասածը իրականում որդեգրում են ընկերությունները, որոնք որ հակառակը, հեչ արդյունավետության ու նորարարության խնդիր չունեն, ինչ որ ստանդարտ պրոցեսններ ունեն, դրանցով առաջնորդվում են։ Ընդհանրապես rule of thumb կա, ցանկացած "միջազգային" մեծ կառույց, խայտառակ անարդյունավետ ա, որ մաքսիմալ ՈՉնորարար։ Դա նորություն չի։ Հիմա հարց ա առաջանում, բա ինչի՞ են էդ որդեգրել?։ Ըստ իս, պետություն/հկ-ներ pressure + մարկետինգ/շմարկետինգ, թե բա մեքն գիգանտ դայվեռս ընկերություն ենք։

Հավես անեք գուգլ արեք, Microsoft-ի լիքը դոկեր leak էին եղել, էդ իրանց DEI-շմեի խաղալուց։ Լրիվ բնութագրում ա, թե էդ ինչի համար են անում, խի են անում, ու ՈՆՑ են անում։ Ասենք եթե ընկերությունը policy ունի, որ եկող տարվա ծրագրավորողների hiring-ի 20%-ը պետք ա սև լինեն, դրանից էնյան ռասիզմ գոյություն չունի։ Նույն կանոնի նաև LGBT-ին ունեին և այլն և այլն։ Ու կարծել թե էդ ինքը դնում ա, նրա համար որ "արդյունավետություն" բարձրացնի, իմ կարծիքով ընդամենը "wishfull thinking" ա։ Չկա տենց բան։

Հենց Տեսլայի DEI ռիփորթը:

Ու ինչպես վերևում արդեն ասեցի, ցանկացած միջազգային ընկերությունում ոնց էլ անես, մեկ ա, տեղացիներն են գերակշռելու։ Ու նույն ամերիկացի հասկացությունը լիքը շերտեր ունի. ի՞նչ ռասսայից ա, ի՞նչ էթնիկ պատկանելություն ունի, ո՞ր նահանգից ա, ի՞նչ խավից ա, ի՞նչ կրթություն ունի, ի՞նչ տարիքի ա, ի՞նչ սեռական կողմնորոշում ունի, ի՞նչ միջազգային փորձ ունի, ի՞նչ խառնվածք ունի։ Եվ այլն, և այլն։

Ու այո, արդյունավետությունն ու նորարարությունը բարձրանում ա բազմազանությունից, որովհետև թիմ ա մտնում ուրիշ տեսանկյուն, խնդրի ուրիշ լուծումներ են առաջարկվում։ Նույն մեր ընկերության մեր հատվածը խայտառակ լճացած վիճակում էր տարիներ շարունակ, որովհետև ոչ միայն աշխատակիցների շատ մեծ մասը սպիտակ դանիացիներ էին, այլև էդ սպիտակ դանիացիներն ինչ համալսարան էին ավարտել, ուրիշ տեղ չէին աշխատել։ Ու դրա համար ընկերությունը բազմազանությունը մեծացնելու համար ուղղակի ստիպեց աշխատողներին վեց ամսով գնալ, ուրիշ հատվածներում աշխատել, որ գոնե մի՜ քիչ ուրիշ կերպ մտածեն։ Ու հիմա նաև լայնացրել են բազմազանությունը ու տեսնում են, թե ինչքան են շահում. մեր ընկերությունը շուկա մտցրել ա մի դեղ, որը նախկինում գոյություն չի ունեցել, ու հիմա չի հասցնում արտադրել, պահանջարկն էնքան մեծ ա։

Իսկ Մայքրոսոֆթի, Գուգլի, թե չգիտեմինչի միզոգին տղամարդկանց տարածած փաստաթղթերից լավ տեղյակ եմ։ Ու անկեղծ ասած, քեզ հետ, ոչ էլ որևէ մեկի հետ չեմ ուզում բազմազանության մասին բանավեճի մեջ մտնել, որովհետև ձեր կարծիքն էլ, ասելիքն էլ, ստերեոտիպային մտածելակերպն էլ անգիր գիտեմ։

[ivy]

Ոչ, ես ընդամենը փորձում եմ քաղաքավարի ձևանալ:
Իրականում, սովոր եմ, որ հոգեբանները հոգեբանի կարիք ունեն, բժիշկները՝ բժշկի, կոշկակարները՝ կոշկակարի և շատ ինժեներներ էլ ինժեների կարիք ունեն, որ իրենց պատասխանատվության տակ գտնվող ինժեներական խնդիրները լուծի:
Ես հո ամեն Աստծու օր առնչվում եմ մարդկային անկատարելիության դրսևորումների հետ:


Դու հոգեբան լինելով, պիտի իմանայիր, որ աշխատող լուծումները պարզ ու կոնկրետ լուծումներ են, այսինքն մարդկանց բազամազան ընտրություններ տալով, դու նոր խնդիր ես ավելացնում, լուծումներ տալու փոխարեն:
Իսկ եթե դու բազմազանություն ես որոնում, ապա դա վկայում է, որ դու մոլորված ես, ու չգիտես, թե ինչ ես ուզում: Ու մի հատ էլ «էհ» քեզ նվեր:

Թող ես մոլորվածը լինեմ, դու՝ մեսիան, թող ես խնդիրներ ավելացնողը լինեմ, դու՝ լուծումներ տվողը: Ամեն մեկին՝ իր կարողությունների չափով

[Վիշապ]

Ո՞վ ա ասել։ Ո՞նց են տենց բան հայտնաբերել։ Երբ որ SpaceX-ի ու Tesla-ի աշխատողները խիստ/խիստ ամերիկացի են, էդ ոնց որ իրանց արդյունավետության ու նորարարության վրա չի ազդում։ Ու էդ քո ասածը իրականում որդեգրում են ընկերությունները, որոնք որ հակառակը, հեչ արդյունավետության ու նորարարության խնդիր չունեն, ինչ որ ստանդարտ պրոցեսններ ունեն, դրանցով առաջնորդվում են։ Ընդհանրապես rule of thumb կա, ցանկացած "միջազգային" մեծ կառույց, խայտառակ անարդյունավետ ա, որ մաքսիմալ ՈՉնորարար։ Դա նորություն չի։ Հիմա հարց ա առաջանում, բա ինչի՞ են էդ որդեգրել?։ Ըստ իս, պետություն/հկ-ներ pressure + մարկետինգ/շմարկետինգ, թե բա մեքն գիգանտ դայվեռս ընկերություն ենք։

Հավես անեք գուգլ արեք, Microsoft-ի լիքը դոկեր leak էին եղել, էդ իրանց DEI-շմեի խաղալուց։ Լրիվ բնութագրում ա, թե էդ ինչի համար են անում, խի են անում, ու ՈՆՑ են անում։ Ասենք եթե ընկերությունը policy ունի, որ եկող տարվա ծրագրավորողների hiring-ի 20%-ը պետք ա սև լինեն, դրանից էնյան ռասիզմ գոյություն չունի։ Նույն կանոնի նաև LGBT-ին ունեին և այլն և այլն։ Ու կարծել թե էդ ինքը դնում ա, նրա համար որ "արդյունավետություն" բարձրացնի, իմ կարծիքով ընդամենը "wishfull thinking" ա։ Չկա տենց բան։

Բազմազանությունը, այո, ընդհանուր արդյունավետությունը բարձրացնում է, դա տրամաբանական էլ է, որովհետև տարբեր մշակույթի ու մտածելակերպի մարդիկ թե իդեաների ու թե հենց մշակույթների մրցակցություն են առաջանցում դրանով կոտրելով միօրինակություն ու լճացումը: Բայց հիմա Սիլիկոնային Հովտում ու արդեն նաև կողքերը հակառակ թրենդն ա՝ աշխատանքի շուկան գրավել են հնդիկներն ու չինացիները, ու մեր ֆիրմայում արդեն կոնկրետ լճացում է, որովհետև հնդիկները իրենց կաստայական մշակույթի համաձայն խորացրել են վերտիկալ մենեջմենտը ու հիմա ընկերությունում ամեն մի 3 ինժեների մի դիրեկտոր ա հասնում, ու գերակշիռ մասը՝ հնդիկ։
Ափսոս, լավ երկիր էր Ամերիկան

[Արամ]

Ու այո, արդյունավետությունն ու նորարարությունը բարձրանում ա բազմազանությունից, որովհետև թիմ ա մտնում ուրիշ տեսանկյուն, խնդրի ուրիշ լուծումներ են առաջարկվում։ Նույն մեր ընկերության մեր հատվածը խայտառակ լճացած վիճակում էր տարիներ շարունակ, որովհետև ոչ միայն աշխատակիցների շատ մեծ մասը սպիտակ դանիացիներ էին, այլև էդ սպիտակ դանիացիներն ինչ համալսարան էին ավարտել, ուրիշ տեղ չէին աշխատել։ Ու դրա համար ընկերությունը բազմազանությունը մեծացնելու համար ուղղակի ստիպեց աշխատողներին վեց ամսով գնալ, ուրիշ հատվածներում աշխատել, որ գոնե մի՜ քիչ ուրիշ կերպ մտածեն։ Ու հիմա նաև լայնացրել են բազմազանությունը ու տեսնում են, թե ինչքան են շահում. մեր ընկերությունը շուկա մտցրել ա մի դեղ, որը նախկինում գոյություն չի ունեցել, ու հիմա չի հասցնում արտադրել, պահանջարկն էնքան մեծ ա։

Էս ոչ մի ձև իմ ասածին չի պատասխանում։ Նույն ձև ես կարամ ասեմ, տարբեր cultrue-ի մարդկանց բերել իրար գլխի լցնելը, communication-ի ու missunderstanding-ի բուն ա, ինչը ուղիղ ազդելու ա արդյունավետության վրա։ Է հետո՞։ Հիմա ոնց հասկանաք, էդ ընկերությունները ինչի համար են դա անում, ես եմ ճիշտ թե դու։ Իսկ էդ որ ասում ես, հայտնաբերել են, ո՞նց են հայտնաբերել, էդ ի՞նչ ա, ոնց ա աշխատում, նորմալ ապացույցներ կա, թե տենց ուղղակի ուզում ես որ տենց լինի։

Հ։Գ։ Ճիշտ ես, Տեսլան սխալ եմ ասել։ Ես SpaceX-ի մասով գիտեի, թվում էր թե նույն սահմանափակումը նաև Tesla-ի համար ունեն։ Իրանց չեն թողում, "դրսից" մարդկանց գործի ընդունել, բայց ոնց որ թե դա հեեեեչ չի ազդում արդյունավետության ու նորարարության վրա, բա դա ոնց ա լինում։

[One_Way_Ticket]

Մարդիկ ահագին ջերմ հարաբերությունների մեջ են սեփական դարդերի հետ, չարժի միանգամից լուծումներով առաջ գալ․ դրանցից բաժանվելը հեշտ բան չի, կարող է քեզ ատեն էդ լուծումների համար։

Էս մասը հոյակապ էր։ Չգիտես ինչու՝ չէի մտածել այդ մասին, իսկ հիմա որ մտածում եմ, makes perfect sense:

[Վիշապ]

Էս ոչ մի ձև իմ ասածին չի պատասխանում։ Նույն ձև ես կարամ ասեմ, տարբեր cultrue-ի մարդկանց բերել իրար գլխի լցնելը, communication-ի ու missunderstanding-ի բուն ա, ինչը ուղիղ ազդելու ա արդյունավետության վրա։ Է հետո՞։ ․․․

Մի հատ կոնկրետ օրինակ բերեմ․ Հարավային Կորեայում Samsung-ը նկատելի պատրաստակամությամբ հայ ինժեներների էր ու է աշխատանքի ընդունում, ու Հարավային Կորեան ահագին ժամանակ Հայաստանից աշխատանքային միգրացիայի ուղղություններից էր հենց կոնկրետ Samsung-ում աշխատելու համար։ Ի՞նչն էր պատճառը․ Կորեացաիների մշակույթում ընդունված չի բանավիճել մենեջերի ու առհասարակ դիրքով բարձրի հետ, այսինքն մարդիկ խելոք ու սուսուփուս համաձայնվում են մենեջերի բոլոր ասածների հետ։ Իսկ այ հայերը էդպիսի խնդիր չունեն, ու մենակ էս գործոնը զգալի մեծ դրական ազդեցություն է թողել արդյունավետության ու գործի վրա։