Ժող, ինձ թվում է՝ հոբբիների շուրջ ձևավորված համայնքը կրոնին չի կարող փոխարինել։ Դա ինքնախաբեության է նման, որ ժամանակդ ինչ-որ բանով լցնում ես ու ներսում ոռնացող դատարկության զգացմանը սաստում՝ թե բա էսքան հետաքրքիր բաներ եմ անում, էլ ինչ ես ինձնից ուզում։
Այ, ասենք, փոքրամասնությունների իրավունքների համար պայքարելը վեհ նպատակ է։ Այդ առումով մի հետաքրքիր դիտարկում ունեմ։ Թե Հայաստանում, թե Լատվիայում միասեռական ամուսնություններն անօրինական են։ Ու օրինականացնելու կողմնակիցները հաճախ բավական տարօրինակ արգումենտ են բերում (էս ֆորումում էլ է հնչել), իբր հիվանդանոցում հիվանդին միայն ընտանիքի անմիջական անդամները կարող են տեսակցել։ Ոչ ոք չի ասում, որ էդ օրենքն է հիմար օրենք։ Ասենք, մեկն էլ ընտանիք չունի, բայց մոտ ընկեր ունի, ինչու պիտի ընկերը չկարողանա այցելել։ Այսինքն, դա ընդամենը պատրվակ է, պայքարողների իրական նպատակը աբստրակտ արդարությունն է, ոչ թե տենց պրակտիկ մանրուքները։ Վերջիններս ընդամենը գործիք են արդարության ճանապարհին։
Իսկ ընդհանրապես, господин Би-ն մի լավ խոսք ունի, ափսոս կիսատ է մնում․
•
•
Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Էջանիշներ