User Tag List

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 26 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 26 հատից

Թեմա: Միջանկյալ ծոմապահություն

  1. #16
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երևի բարբառի հարց է։ Իմ բարբառում կաղինը hazelnut-ն է, կարող է կիրառվել նաև ընդհանուր nut-երի մասին խոսելիս։ Ավելի շուտ ասում են կաղին-կագալ (կագալը walnut-ն է), բայց տենց չգրեցի, որ շատ անհասկանալի չլինի։
    Hazelnut-ը գրականով պնդուկն է։ Գրականով` կաղինը acorn–ն է։ Ընդեղենը ահագին տարբեր են ճարպերի, սպիտակուցների, ածխաջրերի ու տանինների բաղադրությամբ։ Վերջիններս դառնահամ միացություններ են, որ դանդաղեցնում են սննդանյութերի մարսումը, քիչ քանակությամբ օգտակար են, իսկ շատ քանակությամբ տոքսիկ ու ասոցացվում են լյարդը վնասելու ու որոշ քաղցքեղների հետ։ Օրինակ acorn–կաղինը տանինների շատ բարձր պարունակություն ունի, ու հում վիճակում ուտելը մարդու համար տոքսիկ է։ Տանինները ընդեղենից հանելու էֆեկտիվ ու պարզ միջոցը թույլ աղաջրի մեջ մի 10 ժամ թրջելն է, որով տանինները դուրս են գալիս ու ընդեղենի օգտակար սննդանյութը շատ ավելի հեշտ է մարսվում։

    Եթե օգտակարությունը ճարպերի ու ածխաջրերի հարաբերությամբ գնահատենք, ապա կարելի է դասակարգել այսպես.
    - պեկանը, մակադամիան, բրազիլականը (լավագույնն են)
    – սովորական ընկույզը (պոպոք), պնդուկը, գետնանուշը, նուշը (ոչինչ, միջին)
    – պիստակը (յոլա)
    – հնդկական ընկույզը, կամ քեշյուն (վատ, բարձր ածխաջրերի պարունակությամբ)

    Դրանով պայմանավորված երևի կզգաք, որ ասենք պեկան ուտելիս արագ հագենում եք, իսկ ասենք հնդական ընկույզը անընդհատ ուզում ես ուտել։
    Պոպոք–պնդուկները լավն են, այո հագեցնող ու երկար պահող։ Թրջելուց հետո շատ անգամ ավելի լավն են։ Եթե առանց թրջելու չարաշահեք, ապա աղիների գրգռում, գազեր, կամ ալերգիաներ կարող են առաջացնել, տանինների պատճառով։
    Si vis pacem, para bellum

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    One_Way_Ticket (30.01.2023), Ուլուանա (30.01.2023)

  3. #17
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իմ պատկերացմամբ, ինտերվալային սովապահության գլխավոր նպատակը հենց քիչ ուտելն է, այսինքն՝ կալորիաների կրճատումը։ Դրա համար, եթե մարդ զգում է, որ ընդհակառակը, ուտելու ժամերին անկառավարելի շատակերություն է ունենում, ավելի լավ է դադարի։
    Եթե ուտելու միջանցքում սովորականի պես ես ուտում, նշանակում է՝ մի ամբողջ ուտելիք (նախաճաշ կամ ընթրիք) պիտի որ դուրս մնա սննդակարգից՝ իր բոլոր կալորիաներով։

    Մենակ ապրելու դեպքում, հաստատ ընթրիքը բաց կթողնեի, բայց իմ ներկայիս կենսակերպի պայմաններում ավելի հարմար է նախաճաշից հրաժարվել, իսկ լանչն ու ընթրիքը սովորականի պես ուտել։

    Ես իմ սննդակարգից շատ գոհ եմ․ հատուկ դիետաներ չեմ պահպանում, բայց իմ կարծիքով ահագին առողջ եմ սնվում։ Ֆասթ ֆուդից կիլոմետրերով հեռու եմ, քաղցրեղեն համարյա չեմ օգտագործում, ուտելիքիս մեծ մասը հացահատկեղեն է, բանջարեղեն ու կաթնամթերք, և դրանցից ոչ մեկից հրաժարվել չեմ պատրաստվում։ Իմաստն էլ չեմ տեսնում, եթե ոչ մի խնդիր չունեմ։
    Միակ նպատակը ավելի քիչ ուտելն է, ինչն էլ ինձ համար ապահովում է միջանկյան ծոմապահությունը։

    Ընդհանուր սննդակարգս շատ մոտ է ամբողջ կյանքս իմացած սննդային բուգին, որն իմ դեպքում շատ լավ է գործում։
     •
    • 
     Սեղմել՝ ցույց տալու համար


  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (30.01.2023)

  5. #18
    ^ ^ Արամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.10.2006
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    4,981
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?

  6. #19
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?
    Ախպեր, օբշի ես Վիշապի պես ծոմապահության մասնագետ չեմ, բայց շատ վատ ռեժիմա ։Դ վախտին իմ մոտ էլ էր տենց, հետո ջոգի, որ առավոտ հաց ուտելը ամենատոշնինա։ Քն մեծերի խոսքը էլի. նախաճաշը դու կեր ։Դ

  7. #20
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ պատկերացմամբ, ինտերվալային սովապահության գլխավոր նպատակը հենց քիչ ուտելն է, այսինքն՝ կալորիաների կրճատումը։ Դրա համար, եթե մարդ զգում է, որ ընդհակառակը, ուտելու ժամերին անկառավարելի շատակերություն է ունենում, ավելի լավ է դադարի։
    Եթե ուտելու միջանցքում սովորականի պես ես ուտում, նշանակում է՝ մի ամբողջ ուտելիք (նախաճաշ կամ ընթրիք) պիտի որ դուրս մնա սննդակարգից՝ իր բոլոր կալորիաներով։

    Մենակ ապրելու դեպքում, հաստատ ընթրիքը բաց կթողնեի, բայց իմ ներկայիս կենսակերպի պայմաններում ավելի հարմար է նախաճաշից հրաժարվել, իսկ լանչն ու ընթրիքը սովորականի պես ուտել։

    Ես իմ սննդակարգից շատ գոհ եմ․ հատուկ դիետաներ չեմ պահպանում, բայց իմ կարծիքով ահագին առողջ եմ սնվում։ Ֆասթ ֆուդից կիլոմետրերով հեռու եմ, քաղցրեղեն համարյա չեմ օգտագործում, ուտելիքիս մեծ մասը հացահատկեղեն է, բանջարեղեն ու կաթնամթերք, և դրանցից ոչ մեկից հրաժարվել չեմ պատրաստվում։ Իմաստն էլ չեմ տեսնում, եթե ոչ մի խնդիր չունեմ։
    Միակ նպատակը ավելի քիչ ուտելն է, ինչն էլ ինձ համար ապահովում է միջանկյան ծոմապահությունը։

    Ընդհանուր սննդակարգս շատ մոտ է ամբողջ կյանքս իմացած սննդային բուգին, որն իմ դեպքում շատ լավ է գործում։
     •
    • 
     Սեղմել՝ ցույց տալու համար

    Ինտերվալայյին սովապահության գլխավոր նպատակը նյութափոխանակությունը, կամ մետաբոլիզմը լավացնելն է։
    Օրվա ընթացքում կալորիաների կրճատվելը հնարավոր է որպես հետևանք, ասենք` մետաբոլիզմի լավացումից մարդ սկսում է ավելի արագ հագենալ ու ավելի քիչ ուտել, բայց դա պարտադիր չի։

    Կալորիաների նվազեցում կարելի է անել և առանց որևէ ծոմապահության, ասենք օրեկան 6 անգամ մանր–մանր սնվելով (ինչը թյուրիմացաբար առաջարկվում է որոշ դեպքերում, որոշ բժիշկներից կողմից)։ Մյուս կողմից էլ երկար սոված մնացած մարդը կարող է ուտելու ժամերին չափից երկու անգամ ավել ուտել ու համը հանել։

    Իսկ իրականում, միջանկյալ ծոմի մեխանիզմը օրգանիզմը այսպես կոչված ֆիզիոլոգիական կետոզիսի բերելն է։ Վերջինում, օրգանիզմում էներգիան ածխաջրերից գլյուկոզ փոխանակելու ու գլյուկոզը որպես էներգիա օգտագործելու փոխարեն առաջանում են կետոնային մարմիններ, կամ` կետոններ , իսկ սրանք որպես վառելիք օգտագործում են ճարպաթթուներ։ Կարճ ու մարդկային լեզվով ասած` մարդս սկում է ճարպ վառել, շաքարի փոխարեն։
    Իսկ ճարպ վառելու վիճակում ի հայտ են գալիս նոր առավելություններ` ավելի կայուն նյութափոխանակություն, ավեի քիչ արտազատվող տոքսիններ ու նաև աուտոֆագիա` ինքնակերություն, մարդս որպես վառելիք նաև սպառում է օրգանիզմում եղած մնացորդային, կամ ոչ ֆունկցիոնալ բջիջները։
    Ու քանի որ գլյուկոզը նվազեցնելու խնդիր ենք լուծում, այդ իսկ պատճառով բարձր ածխաջրային մթերքները համատեղելը ծոմի հետ դառնում է ոչ ռացիոնալ, այսինքն մենք մի կողմից փորձում ենք սոված մնալով գլյուկոզը պակասեցնել, բայց ուտելիս լրացնում ենք գլյուկոզը ասենք` հացահատկեղենով։

    Իսկ կետոգոնիկ, կամ ցածր ածխաջրային սննդակարգի էությունն էլ հենց կայանում է նրանում, որ մենք համ սոված չենք մնում, այսինքն սնվում ենք, համ էլ միաժամանակ մեր օրգնիզմը ցածր ածխաջրերի շնորհիվ միշտ կետոզիսի մեջ է գտնվում, այսինքն մարդս ուտելով ու կուշտ լինելով ստանում նույն առավելությունները, ինչ ծոմի դեպքում։

    Կետոզիս վիճակ հեշտ ընկնելու ու կայուն մնալու համար իրար հետ համատեղում են միջանկյալ ծոմապահությունը, ցածր ածխաջրային սննդակարգն ու կանոնավոր մարմնամարզությունը։ Վերջինս օգնում է գլյուկոզի սպառելը արագանելուն ու նաև թույլ է տալիս մի փոքր ավելացնել ցանկալի ածխաջրերը սննդակարգում, ասենք բանջարեղեն, կաթնեղեն և այլն։

    Էս տրամաբանության մեջ, քո բերած բուրգի ողջ ստորին հարկն ու երկրորդ հարկի աջ մասի սննդամթերքը դառնում են նպատակին չհամապատասխանող։
    Si vis pacem, para bellum

  8. #21
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?
    Եթե էներգիադ տեղն է, այսինքն թուլություն կամ հոգնածություն չես զգում, ապա օրեկան միանգամյա սնվելը (OMAD-one meal a day) հոյակապ է մետաբոլիզմի համար։ Ուղղակի պիտի հետևես վիտամինների, աղերի ու էլեկտրոլիտների դեֆիցիտ չունենաս, եթե ուտելիքդ հիմնականում մսամթերք է, համարյա ամեն ինչ դրանով կլրացնես, բացի վիտամին C-ից, իսկ վերջինս էլ հանգիստ կարող ես լրացնել ցիտրուսներով, կամ կարմիր պղպեղով, կամ խաչածաղկավորներով (կաղամբ, ծաղկակաղամբ, բրոկոլի)։
    Si vis pacem, para bellum

  9. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Աթեիստ (30.01.2023), Արամ (31.01.2023)

  10. #22
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Յոհաննես-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ախպեր, օբշի ես Վիշապի պես ծոմապահության մասնագետ չեմ, բայց շատ վատ ռեժիմա ։Դ վախտին իմ մոտ էլ էր տենց, հետո ջոգի, որ առավոտ հաց ուտելը ամենատոշնինա։ Քն մեծերի խոսքը էլի. նախաճաշը դու կեր ։Դ
    Յոհաննես ջան, առավոտ նախաճաշելն ու ընթրիքը բաց թողելը իսկապես ավելի լավ է, որովհետև հանգիստ ու դատարկ ստամոքսով մարդը շատ ավելի լավ է քնում, պարզապես սովորություն դարձնելը ավելի բարդ է, հաշվի առնելով, որ մարդիկս սոցիալական կենդանիներ ենք ու իրիկուններն ենք ավելի շատ իրար հետ նստում, ուտում, ջան ասում, ջան լսում։ Եթե խնդիր չի ընթրիքը չանելը, ապա այո՝ նախաճաշը տոշնի ա։
    Si vis pacem, para bellum

  11. #23
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վիշապ, քեզ սենց մի հարց ունեմ: Մի տեղ գրել էիր, որ իրականում լավ էլ սիրում ես քաղցրեղեն, հացեղեն և այլն, ուղղակի չես ուտում` գիտակցելով, որ վնասակար են: Իսկ ժամանակի հետ դրանց նկատմամբ ձգողությունը չի պակասե՞լ: Նախկինի պես գրավում են, ուղղակի քեզ զսպու՞մ ես:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  12. #24
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վիշապ, քեզ սենց մի հարց ունեմ: Մի տեղ գրել էիր, որ իրականում լավ էլ սիրում ես քաղցրեղեն, հացեղեն և այլն, ուղղակի չես ուտում` գիտակցելով, որ վնասակար են: Իսկ ժամանակի հետ դրանց նկատմամբ ձգողությունը չի պակասե՞լ: Նախկինի պես գրավում են, ուղղակի քեզ զսպու՞մ ես:
    Պակասել է այնքանով, որ կարող եմ անտարբեր լինել սեղանին դրված երբեմնի գայթակղիչ կտորների նկատմամբ: Երբեմն առիթների, կամ ճամփորդության ժամանակ մի կտոր բլիթ փորձում եմ հետաքրքրության համար, ու հեշտ բավարարվում, բայց զգում եմ, որ ինքս ինձ չկանգնեցնեմ՝ թմրամոլությունս կվերադառնա, ուղղակի առաջ դժվար էր կանգ առնելը, հիմա՝ շատ հեշտ: Բոլոր պարզ ածխաջրերն ու բարձր գլիսեմիկ ինդեքսով շաքարները կախվածություն են առաջացնում, մնում է մի քիչ էլ հետաքրքիր համ տալ, մի քիչ էլ սթրեսներ ու թակարդը պատրաստ է:
    Si vis pacem, para bellum

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (03.02.2023)

  14. #25
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պակասել է այնքանով, որ կարող եմ անտարբեր լինել սեղանին դրված երբեմնի գայթակղիչ կտորների նկատմամբ: Երբեմն առիթների, կամ ճամփորդության ժամանակ մի կտոր բլիթ փորձում եմ հետաքրքրության համար, ու հեշտ բավարարվում, բայց զգում եմ, որ ինքս ինձ չկանգնեցնեմ՝ թմրամոլությունս կվերադառնա, ուղղակի առաջ դժվար էր կանգ առնելը, հիմա՝ շատ հեշտ: Բոլոր պարզ ածխաջրերն ու բարձր գլիսեմիկ ինդեքսով շաքարները կախվածություն են առաջացնում, մնում է մի քիչ էլ հետաքրքիր համ տալ, մի քիչ էլ սթրեսներ ու թակարդը պատրաստ է:
    Փաստորեն, ցանկությունը պակասել ա, բայց չի անցել դեռ: Կարծում եմ` մի օր կանցնի կամ ավելի կթուլանա: ) Համենայնդեպս, ես հակված եմ համարելու, որ օրգանիզմը պահանջում ա էն, ինչին սովոր ա: Ու ընդհանուր առմամբ առողջ օրգանիզմը անառողջ բաներ չի էլ պահանջում, դրանք սկսում են այլևս չգրավել: Ես սա համ սեփական փորձից եմ համոզվել, համ էլ կարդացել եմ դրա մասին: Ինձ, օրինակ, արդեն քանի տարի ա` չի ձգում էն ամենը, ինչը ես անառողջ եմ համարում: Այսինքն` դիմանալու, ինձ զսպելու կարիք չունեմ նույնիսկ, ուղղակի սիրտս չի ուզում էլ տենց բաներ: Որ կողքս ուտում են, շատ հազվագյուտ դեպքերում կարող ա զուտ պահի տակ մի քիչ ուզեմ, բայց շատ արագ անցնում ա: Ոչ մի ուտելիքի պակասից չեմ տառապում, ինձ զրկված չեմ զգում բացարձակապես: Էս հարցում, կարծում եմ, երկու գործոն ա դեր խաղում. մեկը գիտակցական մոտեցումն ա, այսինքն` տվյալ ուտելիքի վնասակարության գիտակուցմն էնքան հստակ, հիմնավոր ու ուժեղ ա, որ ճնշում ա ցանկությանը, մյուսն էլ, որ արդեն ասեցի, օրգանիզմը որ ընդհանուր առմամբ առողջ ա լինում ու վնասակար բաներին սովոր չի լինում, չի էլ պահանջում: Մարդիկ շատ թերագնահատում եմ էդ սովոր լինելու հանգամանքը: Վնասակար բաներ ուտելու ամենատարածված արդարացումն էն ա, որ ասում են` եթե օրգանիզմը պահանջում ա, ուրեմն պետք ա: Բայց հեչ չեն մտածում, որ օրգանիզմը պահանում ա ընդամենը էն, ինչին որ սովորեցրել ես իրան. եթե աղբին ես սովորեցրել, բնականաբար, աղբ էլ պահանջելու ա: Էդ նույն մոտեցմամբ կարելի էր պնդել, որ, օրինակ, ալկոհոլիկի օրգանիզմը ալկոհոլ ա պահանջում, ուրեմն պետք ա, թմրամոլի օրգանիզմը թմրանյութ ա պահանջում, ուրեմն դա իրան պետք ա, նույնն էլ ծխախոտը: Բայց հո չե՞նք համարում, որ տվյալ բաներն օգտակար են էդ մարդկանց համար, չէ՞: Իսկ օրգանիզմին լիովին վստահել կարելի ա մենակ էն դեպքում, երբ էդ օրգանիզմի վրա էնքան ես աշխատել, որ գիտես` վատ բան չի պահանջի: Այլ կերպ ասած` օրգանիզմդ էդ վստահությունը պետք ա «վաստակի» նախ և առաջ: Ասենք, ամբողջ օրը ֆասթֆուդի ու շաքարի վրա նստած մարդու օրգանիզմի պահանջներին ո՞նց վստահես:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 03.02.2023, 03:08:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  15. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (03.02.2023), Վիշապ (03.02.2023)

  16. #26
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Փաստորեն, ցանկությունը պակասել ա, բայց չի անցել դեռ: Կարծում եմ` մի օր կանցնի կամ ավելի կթուլանա: ) Համենայնդեպս, ես հակված եմ համարելու, որ օրգանիզմը պահանջում ա էն, ինչին սովոր ա: Ու ընդհանուր առմամբ առողջ օրգանիզմը անառողջ բաներ չի էլ պահանջում, դրանք սկսում են այլևս չգրավել: Ես սա համ սեփական փորձից եմ համոզվել, համ էլ կարդացել եմ դրա մասին: Ինձ, օրինակ, արդեն քանի տարի ա` չի ձգում էն ամենը, ինչը ես անառողջ եմ համարում: Այսինքն` դիմանալու, ինձ զսպելու կարիք չունեմ նույնիսկ, ուղղակի սիրտս չի ուզում էլ տենց բաներ: Որ կողքս ուտում են, շատ հազվագյուտ դեպքերում կարող ա զուտ պահի տակ մի քիչ ուզեմ, բայց շատ արագ անցնում ա: Ոչ մի ուտելիքի պակասից չեմ տառապում, ինձ զրկված չեմ զգում բացարձակապես: Էս հարցում, կարծում եմ, երկու գործոն ա դեր խաղում. մեկը գիտակցական մոտեցումն ա, այսինքն` տվյալ ուտելիքի վնասակարության գիտակուցմն էնքան հստակ, հիմնավոր ու ուժեղ ա, որ ճնշում ա ցանկությանը, մյուսն էլ, որ արդեն ասեցի, օրգանիզմը որ ընդհանուր առմամբ առողջ ա լինում ու վնասակար բաներին սովոր չի լինում, չի էլ պահանջում: Մարդիկ շատ թերագնահատում եմ էդ սովոր լինելու հանգամանքը: Վնասակար բաներ ուտելու ամենատարածված արդարացումն էն ա, որ ասում են` եթե օրգանիզմը պահանջում ա, ուրեմն պետք ա: Բայց հեչ չեն մտածում, որ օրգանիզմը պահանում ա ընդամենը էն, ինչին որ սովորեցրել ես իրան. եթե աղբին ես սովորեցրել, բնականաբար, աղբ էլ պահանջելու ա: Էդ նույն մոտեցմամբ կարելի էր պնդել, որ, օրինակ, ալկոհոլիկի օրգանիզմը ալկոհոլ ա պահանջում, ուրեմն պետք ա, թմրամոլի օրգանիզմը թմրանյութ ա պահանջում, ուրեմն դա իրան պետք ա, նույնն էլ ծխախոտը: Բայց հո չե՞նք համարում, որ տվյալ բաներն օգտակար են էդ մարդկանց համար, չէ՞: Իսկ օրգանիզմին լիովին վստահել կարելի ա մենակ էն դեպքում, երբ էդ օրգանիզմի վրա էնքան ես աշխատել, որ գիտես` վատ բան չի պահանջի: Այլ կերպ ասած` օրգանիզմդ էդ վստահությունը պետք ա «վաստակի» նախ և առաջ: Ասենք, ամբողջ օրը ֆասթֆուդի ու շաքարի վրա նստած մարդու օրգանիզմի պահանջներին ո՞նց վստահես:
    Հա, դեռ կատարյալ 0 չի, չնայած, որ բացի բանջարեղենից ու ընդեղենից այլ ածխաջրեր պրակտիկորեն չեմ օգտագործում, շատ-շատ մի քանի կտոր նշի ալյուրով կրեկերներ։
    Դեռ հեռու եմ 16 տարեկանի էներգիան ունենալուց, բայց 30-ի կձգեմ ։Ճ
    Հաշվի առ, որ ես քրոնիկ պրոբլեմներով անցած մեկն եմ, ու ճարպերին ադապտացվելն ու մետաբոլիզմի լավացումը ինձ մոտ համարյա մեկուկես տարի տևեց։ Մի քիչ ավելի նորմալ օրգանիզմի ու անցյալի տեր մարդու մոտ շատ ավելի հեշտ կստացվի։
    Համենայն դեպս 15 կիլո քաշ եմ պակասեցրել ու հիմա 71կգ եմ, ամռանը Հայաստանում 68 էի իջել, որը իմ նպատակայինն է։
    Այո, ճիշտ ես՝ օրգանիզմի պահանջները կառավարվող են ու փոփոխական, եթե ես իմ 30 տարեկանի պահանջներին նայեի, պետք է պիցցա ու ֆրի ուտեի, ծխեի, խմեի, քթերս կոկաին քաշեի ու քարշ գայի հասարակաց տներով։ Որոշները անում էի փաստորեն, հաստատում եմ, որ դրական արդյունքներ չունեմ
    Si vis pacem, para bellum

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (03.02.2023)

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •