Աշխատանքի դերը մեր կյանքում

[One_Way_Ticket]

- Էս հարցերի մասին մտածելով՝ հավատացած եմ, որ աշխատանքը պիտի անհատի նախընտրություններից բխի։ Եթե մարդու մոտիվացիան դրամական պարգևատրումն ա, ունենում ես ոչ սոլիդար, անհատապաշտ, մենակ իր շահի հետևից ընկած, էգոիստ հասարակություն։ Իսկ երբ մարդը կարողանում ա զբաղվել իր սիրած գործով ու միաժամանակ էնքան վաստակել, որ արժանապատիվ ապրի, երբ շատ վաստակողը շատ ա հարկվում, քիչ վաստակողը՝ քիչ, երբ ունես ամուր սոցիալական համակարգ, էդ դեպքում ունենում ես սոլիդար հասարակություն, որտեղ մարդիկ նաև երջանիկ են։

Կոմունիզմից հինգ պակաս
Չգիտեմ Դանիայում ոնց է, բայց Ավստրալիայում ապրած լինելով, որտեղ նույնպես բավական ամուր սոցիալական համակարգ էր գործում, բացարձակապես չեմ կարող համաձայնվել։ Սիրած գործ, չէ մի չէ։ Տեղացիներին հերիք էր աշխատել սրճարանում մատուցող կամ խանութում վաճառող, որ ասածդ արժանապատիվ կյանքով ապրեին, ու դրանից ավելիին ձգտելու ոչ մի մոտիվացիա չունեին։ Համարյա բոլոր աշխատանքները, որոնք քչից-շատից պահանջում էին կրթություն, զբաղեցվում էին դրսից եկածների կողմից։

Լրիվ կապիտալիսական համակարգն էլ իհարկե աշխատող չէ տարատեսակ պատճառներով։ Այդուհանդերձ, այն ինչ շատ ավելի հոգեհարազատ է, քան սոցիալիզմը։