Մեջբերում Արամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Մենակ էն համեմատությունը, որ համեմատում ա կյանքը ապրելը ու չապրելը իրար հետ ու փորձում ա, ծանր ու թեթև անի թե որն ա լավ, պրիմիտիվ սպեկուլացյաից չի տարբերվում։ Երկու երևույթ համեմատելու համար, առնվազն պետք ա, էդ 2 երևույթի մասին ինֆո լինի, առնվազն համաչափ, իսկ կոնկրետ դեպքում, կյանքը ապրելու վերաբերյալ միլիարդների գիտելիք կա, իսկ կյանքը չապրելու 0։ Հիմա եթե օրինակ պարզվի որ իրականում կյանքը չապրելը էդ ոտից գլուծ suffering ա, շատ վատ բան կստացվի էս իդեան կրողների համար։ Իմ էս պնդումը նույնքան աբսուրդ ա ինչքան իրա պնդումը, որ կյանքը չապրելը դա ուղղղակի non-experience ա։
Չգոյության մեջ չի կարող տառապանք լինել, սույն փիլիսոփայության միտքն այն է, որ ոչինչն ավելի լավ է, քան տառապալի փորձը։ Մենք հակազդում ենք, թե այդ տառապանքի մեջ հաճելի պահեր կան, որոնց համար արժե տառապել, ինչը ահագին սուբյեկտիվ է, որովհետև ամեն մեկս նայում ենք մեր ունեցած հաճույքների ու տառապանքների համեմատության տեսանկյունից անտեսելով մեծ պատկերը։ Այն մարդիկ, որոնք համաձայն չեն, էս թեմայում երբեք առիթ չեն ունենա գրելու, սա է ողբերգությունը