Յոհաննես, արտահայտվի, մեջդ մի պահի։ Ամերիկացիք խոսք ունեն՝ «եթե ոչ մի լավ բան չես կարող ասել, մի ասա ոչինչ» (If you can't say anything nice, don't say anything at all), բայց ես դրան կողմ չեմ, ապուշ բան ա մարդկանց լռեցնելու համար։Յոհաննես-ի խոսքերից
Յոհաննես, արտահայտվի, մեջդ մի պահի։ Ամերիկացիք խոսք ունեն՝ «եթե ոչ մի լավ բան չես կարող ասել, մի ասա ոչինչ» (If you can't say anything nice, don't say anything at all), բայց ես դրան կողմ չեմ, ապուշ բան ա մարդկանց լռեցնելու համար։
Si vis pacem, para bellum
Էլ ի՞նչ ասեմ Վիշապ ջան, հենա սաղ ասիր ախպեր։ Օբշի լավա, որ դու չես որոշում կայացնողը, բայց վատա, որ որոշում կայացնողը քո խելքինա։ Ամեն ազգ չի, որ արժանիա պետություն ունենա, պետություն էլ ունենում են խելքով, ոչ թե ռագատկով։
Բայց դե ես ուրախ եմ քո իրականության համար, հուսամ բանը նրան չի հասնի, որ զենքով կռիվ տաս հանուն Ամերիկայի, բայց դե Ամերրիկան էդքան կա, ջանդ սաղ այպես ասած։
Յոհաննես, եթե փորձես մի քիչ մտածել ու կառուցողական միտք արտահայտել, մանրից կարող ա դառնաս որոշում կայացնողներից մեկը ու կարող ա դաժէ պետություն ունենալու արժանի էլ լինես։
Ամերկան կա, որովհետև ունի հասարակություն։ Կեսից շատը զինված են համ էլ։
Si vis pacem, para bellum
Վիշապ ջան, արի դուզը ասեմ, դու ջուր ծեծող ես, քո հետ ինչի՞ց խոսեմ։ Հուսամ գրածիցս չես նեղանա, զուտ դու մինիմալ պատկերացում անգամ չունես Հայաստանի մթնոլորտից, քո գրածները ուրիշ ժանրից են։ Քո սաղ պատկերացումները աշխարհի մասին իմ համար հեքիաթ են, բայց դու դրանց նենց ես հավատում, որ ի՞նչ ասեմ քեզ ախպեր։ Հենա շարունակի հեքիաթներդ շաղ տալը, ես էլ մտնեմ կարդամ, քո խաթր էլ կլայքեմ։
Զուտ ախպեր ես մի բան չջոգի, դու Ամերիկացի տղա ես, Ամերիկայի ապագան քո որոշումներն են ձևավորում, հանում ԱՄՆ-ի կկռվես էլ։ Խի՞ ես էս ստորին խավի մասին մտածում, կարողա՞ նոստալգիան մեղքի զգացողությունա առաջացնում։ Չգիտեմ ախպեր, կայֆավատ եղի էլի, մի կյանք ես ապրում վայելի, ատոմային չի սկսվի, դու քո կյանքը ապրի, ով էլ ստեղ մնաց տենց մի ձև կփորձի յոլա էթալ գուբեռնիայում կամ վիլայեթում, ցավոք նահանգ չենք կարա դառնանք (
Ախպեր, էնքան դառնություն կար գրածիդ մեջ, որ չկարողացա կողքով անտարբեր անցնեմ։ Ի՞նչ ասեմ, ախպերս, պինդ կաց, ատամներդ սեղմի, դիմացի, մեր ժամը գալու ա դեռ։
ԴԵ ԶԶՎՑՐԻՔ ԷԼԻ…
Ախպեր, չգիտեմ, ես ապագայի մասով հլը որ լավ բան չեմ տեսնում
իրավիճակը քանի գնում էլ ավելի ցենտր ա դառնում, եթե իհարկե ոռայինը չհաշվենք։
արա էն սաուդիտները ընչի են տժգցե, էտ ոչխարները չեն հասկանում, որ խաղը իրանց վրայա գնում։ Լիբանանում հայազգի դեպուտատ չունե՞նք, հակավոր ա ասել, որ մե-երկու արաբ ընկեր վերցնի ու շտապ թռնի ԷՐ-ՌԻԱԴ ու էդ ախմախներին հասկացնի որ խելոք մնան։
Աթեիստ (22.12.2022)
Պատերազմից հետո վրացական կողմի միջնորդությամբ սենց հանդիպումներ են կազմակերպվում, ԶԼՄ-ներում թեմաներ են քննարկվում, թե ոնց կարելի ա զարգանալ խաղաղության պայմաններում։
Մի հոդված էի տեսել, որում տարբեր մասնագետներ էին իրանց կարծիքներով կիսվում, ու շատ էի հավանել։ Հիմա չեմ գտնի, բայց բուն երևույթը հավանեցի։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
ivy (22.12.2022)
Մարդկային հանդիպումներն ու քննարկումները լավ են, սակայն ինձ թվում է` քանի Ալիևը կա, ու Ռուսաստանի «օրհնված» սապոգը տարածքում առկա է, ու մեր հեզ ու խոնարհ «բարեգործական» իշխանություններն էլ մեզ նվեր, պետք է ակնկալել շարունակական թշնամանքի դրսևորումներ, բախումներ, փոքր ու մեծ մարտեր, կարճ ասած` քաոս։
Ղարաբաղի հանքերի վրա աչք տնկողներ կան, ու Լաչինի «բնապահպանական» խառնակչությունները վայթե էդ կոնտեքստում են, այսինքն բորենիների մրցակցություն է` ընկած գոմէշին տիրանալու համար։
Թերևս միակ ու չնչին հույսը Հայաստանում խելոք մարդկանց պոտենցիալն է` ուղղված ուժային հակազդեցության ու միջոցների զարգացմանն ու ընդլայնմանը։
Ներկա դրությամբ, եթե հայերը իրենց սաղ ունեցած չունեցածը, ներառյալ իրենց հագի շորերն էլ նվիրեն ադրբեջանցիներին ու ռուսներին, վերջիններս նաև ուզելու են երիկամներ` պատվաստման համար, մազեր` կեղծամի համար, ու էլի որոշ մասեր` կոլագենի համար։
Սաղ պրոբլեմն այն է, որ հայերիս գերակշռող մասս նման իրողությունն ընկալելու հետ խնդիր ունենք, ու ապրում ենք wishful thinking-ի մեջ, ես համոզվել եմ, որ սա գենետիկ խնդիր է։
Հ.Գ. Ներողություն` հերթական ամբարտավան մտքերի համար։
Si vis pacem, para bellum
Աթեիստ (22.12.2022)
ասեմ ռուս-ուկրաինական հակամարտության մասին, իմ կարծիքը։ Ընդանրապես ասած, ես երկու տեսակետի եմ հանդիպել։ Մեկի կողմնակիցները ասում են, թե սա ռուս-ամերիկյան պայմանավորվածության արդյունք է, մյուս մասը ռուս -չինական ։Ըստ իս, ռսները երկակի խաղ են խաղում, որի բուն նպատակը չին-ամերկյան գլոբալ առճակատում առաջացնել էր։Սկզբից պայմանավորվան ամերկացների հետ ( ենթադրում եմ ուկրաինան փոխանակեցին իրանի հետ) ապա վազեցին չինացիների մոտ, թե բա, << ինչ եք վախեցել կպել գետնին, Եվրոպան պառաված օրիորդ ա, որը սիրում ա, որ իրեն բռնաբարեն, իսկ ամերկացիների դագաղի վերջին մեխը, աղվանները խփեցին։ Գյոռներս հո չենք տանելու, հմի նայեք ու սովորեք, թե դրանց հետ ոնց պետք ա վերաբերվել>>։ Ենթադրում եմ, Սին էլ <<թե բա մեր տղա, էդ ինչ լավ բան էս ասում, հլը արա տենանք էդ ոնց ես անում, մենք էս յանից սկսենք․․․․>>: Կարճ ասած, Պուտինը չինաստանից թափով եկավ ու ․․․ խրե՛ե՛ե՛ց, իսկ ավելի ճիշտ խրվավ։ Ու հմի են պահն ա, երբ ասում են << ես թողում եմ, էս ուկրոպները չեն թողնոմ>>։ Մեր մոտ շատերը հաշվի չեն առնում իրավիճակի հսկայական փոփոխությունները ու դեռեվս շահարկում են մեղրու միջանցքի թեման, չհասկանալով որ մեղրին ռսների համար այլեվս ակտուալ չի։ Ռսների քաղաքականությունը իրավիճակից կախված, արմատապես փոխվել է։Պատկերավոր ասած, ռսների հետույքը վառվում ա։ Նրանք պատրաստ են, ուր ասես ու ինչի ասես դեմ տան, միայն թե հանգցնեն ու դա փորձում են անել կրակը կրակով են հանգցնում այդ մեթոդով։ Կարճ ասած դառել են, պատերազմի գլխավոր հրձիգը։ Կարծում եմ մեր իշխանությունները գիտակցում են, թե ինչպեսի պրովոկացիայի վարպետներ են ռսները, ուստի ամենա խիստ միջոցները պետք է ձեռնարկեն որպեսզի ռսների ստոր պլանները ձախողեն։
Սահման, բանակ, Բաքու ու... մեր պետություն...
Tribune-ում խոսում ենք Հայաստանի ներկայի և ապագայի մասին...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Ներկայիս իրավիճակի իմ վերլուծությունը հուշում է, որ մեզ պատերազմ է սպսվում (ի դեպ, այն չի էլ ավարտվել) մոտակա 2 տարիների ընթացքում։
Հոռետեսականով` առաջիկա գարնանը, "լավատեսականով"` 2025-ի աշուն։
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Ի՞նչ կարծիքի եք վերջին զարգացումների մասին․
Հայաստանը փորձում է խաղաղությանն ուղղված զիջողական կառուցողականություն ցույց տալ, Ադրբեջանը դեռևս թշնամական հռետորաբանությունից չի ազատվում, Ալիևն մի երկու օր առաջ հիշեցրեց Փաշինյանի "Արցախը Հայաստան է և վերջ"-ը ու Հայաստանին էլի պատերազմի պատրաստվելու մեջ մեղադրեց։
Ի՞նչ ընտրություններ ունեն սույն երկու երկրները։
Իմ կարծիքով՝ քանի Ադրբեջանում ժողովդրի կողմից ընտրված ղեկավարություն չկա, կայուն խաղաղության ոչ մի երաշխիք չկա նույն կերպ, ինչ Ռուսաստան-Ուկրաինա դեպքում է (չնայած էնտեղ Թրամփը ճզմում է երկու կողմերին էլ)։
Հենց Ալիևին ներսից ընդդիմությունը ճնշի, Ալիևը ՀՀ-ի դեմ պատերազմը կօգտագործի գործիք իր իշխանությունը պահելու համար։
Հետևաբար, Հայաստանն, այո, պատրաստվում է պատերազմի, որովհետև Ալիևը խաղաղության չի պատրաստվում։ Բայց ինչքան շատ Հայաստանը պատրաստ լինի պատերազմի, էդքան զգուշավոր կլինի Ալիևը։ Հետևաբար՝ si vis pacem? para bellum:
Ու ինձ Փաշինյանի վարչախմբի վարած քաղաքականությունը վերջերս դուր է գալիս, չնայած հայերիս մեջ մոդայիկ է Փաշինյանին սարքել հայոց հարցերի մեղավոր, ու յուրաքանչյուր քննադատող հայ քաղաքականապես ավելի գրագետ է, ավելի դիվանագետ, ավելի ռազմավար, ավելի հայրենասեր, քան Փաշինյանը, էդտեղ կասկածներ չկան։
Կարծիքնե՞ր։
Si vis pacem, para bellum
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ