Տագնապային խանգարում և հաճույքի(դոֆամին) զգացման կորուստ

[Արամ]

Ամեն դեպքում, ես իմ փորձով էի կիսում։ Նենց չի որ հենց քո կոնկրետ դեպքի համար, քեզ խորհուրդ էի տալիս։ Աստված քեզ պահապան, հուսամ լավ կլինես։

Ես ոչ մի անգամ ստուգվելու չեմ գնացել, որ իմ վրա ինչ որ մի քանի տառանի բաներ կպցնեն։ Բայց իմ ընկերներից շատերին խայտառակ անասուն դիագնոզներ (իրանցից բխող դեղերով) են նշանակել, բայց իրանք մոտավորապես արել են էն ինչ ես եմ անում (իրականում հակառակն ա՝ շատ բաներ իրանցից եմ սովորել)

Իրանցից ոմանք օրինակ ալկոհոլ են օգտագործում, ոչ հաճախ, բայց ամեն շաբաթ պետք ա խմեն/ցխվեն։ Իմ մոտ երևի ավելի թեթև բան ա, որ ես առանց դրա կարողանում եմ։ Բայց ինչևէ, ասածս են ա, որ մենք իրականում շատ ավելի շատ պոտենցիալ ունենք, հենց մենք մեր օրգանիզմով, քան մեզ համոզում են։

[մարդ եղած վախտ]

Ասենք, էս մասում․

Մարդը կոնկրետ ժամկետ է ասում։ 10 օր հետո դժվարությունը չանցավ, արի ասա՝ Վիշապ ախպեր, պադվադիտ արիր, ոչ մի բան էլ չի հեշտացել։

«դժվարը առաջին 10 օրն է» - նշանակում ա պատասխանատվությու՞ն.

[One_Way_Ticket]

«դժվարը առաջին 10 օրն է» - նշանակում ա պատասխանատվությու՞ն.

Հա, նշանակում է։ Ընդհանրապես, ցանկացած հստակ ձևակերպում պատասխանատվություն է նշանակում։
Այ երբ պնդում են անում ու վերևը աստղանիշ դնում, հետո տակը մանր տառատեսակով գրում՝ "գոյություն ունեն հակացուցումներ, կասկածների դեպքում դիմեք բժշկի", դա նշանակում է պատասխանատվությունից խուսափել։

[մարդ եղած վախտ]

Հա, նշանակում է։ Ընդհանրապես, ցանկացած հստակ ձևակերպում պատասխանատվություն է նշանակում։
Այ երբ պնդում են անում ու վերևը աստղանիշ դնում, հետո տակը մանր տառատեսակով գրում՝ "գոյություն ունեն հակացուցումներ, կասկածների դեպքում դիմեք բժշկի", դա նշանակում է պատասխանատվությունից խուսափել։

Ես էդ կարծիքին չեմ։ Ամեն կոֆեի բաժակ նայող կարա ասի՝ գնա իմ ասած բաները կանես, 10 օրից մի բան փոխվելու ա։ Իմ համար էդ զրո պատասխանատվություն ա։

[One_Way_Ticket]

Ես էդ կարծիքին չեմ։ Ամեն կոֆեի բաժակ նայող կարա ասի՝ գնա իմ ասած բաները կանես, 10 օրից մի բան փոխվելու ա։ Իմ համար էդ զրո պատասխանատվություն ա։

Կոֆեի բաժակ նայողները հենց տենց լղոզված բաներ են ասում՝ մի բան փոխվելու է։ Կամ քո կյանքում նոր մարդ կհայտնվի (տեսականորեն իմ կյանքում ամեն օր նոր մարդիկ են հայտնվում)։ Կամ կհարստանաս, բայց չգիտեմ երբ։
Ինչևէ, ես ստեղ Վիշապի դատապաշտպանը չեմ։ Բայց իր գրածներն ինձ մոտ վստահություն են առաջացնում, որ մարդը գիտի՝ ինչ է խոսում։ Եթե մի օր լուրջ առողջական խնդիրներ ունենամ, առաջին հերթին իր ասածներն եմ փորձելու։

[Վիշապ]

Անպտուղ խոսակցություն է պատասխանատվության վերաբերյալ, նույնիսկ մարդուն մեռցնող բժիշկները պատասխանատվություն չեն վերցնում, մնաց Վիշապն իր կառնիվորով:
Ես մեղմիկ առաջարկում եմ: Միս ուտելուց ոչ մեկ չի մեռել: Շաքար ուտելուց լիքը մարդ ամեն օր մեռնում ա: Ճշմարիտ-ճշմարիտ եմ ասում:
Չեք հավատում, ջհանդամին հավատաք:

Իսկ էֆեկտիվ սնունդը անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման է դեպրեսիայից ազատվելու համար, երեք պայման էլ է պետք՝ ԿՎԹ, ֆիզիկական ակտիվություն ու ռեժիմով քուն:
Էս չորսը նվիրված ու կայուն կերպով անող մարդը եթե հաջողության չհասնի, ակումբով Վիշապին կարաք խաչեք էս վերևի «հայատառ քննարկումներ»-ի տակ:

Շարունակել քաղցրի ու ածխաջրերի վրա նստելն ու փսիխոդելիկներով հաջողությամբ բուժվելը ինձ մոտ ավելի ա ասոցացվում կոֆեի բաժակ նայող մորքուրի հետ:
Ընդհանրապես մարդկանց մեծ մասը հակված են հեքիաթները ճշմարտության տեղ սղցնել, ու գերադասել քաղցր սուտը դառը իրականությունից:

Բայց կարող ա՞ դա ձեր ուղեղի որոշումը չի, այլ ձեր բակտերիաներինն է:
Մի քիչ ուսումնասիրեք, թե ոնց են ձեր շաքարով սնվող բակտերիաները ձեզ թելադրում, թե ինչ ա պետք ուտել:

[Վիշապ]

Ու անկեղծ ասած՝ կետո կառաջարկեի իր ցածր ածխաջրային բանջարեղենով ու ընդեղենով, որպես կոմպրոմիս, բայց կառնիվորը լրիվ ուրիշ մակարդակ ա:
Ես երկու տարի առաջ կետո-ի տեղը միանգամից կառնիվորի կանցնեի առանց ժամանակս վատնելու, ուղղակի ձեր նման թերահավատ էի, ու համարում էի, որ էքստրիմ ա, պարզվեց հեչ էլ էքստրիմ չի՝ նորմալ սնվելու ռեժիմ է։

Դեպրեսիաները ասոցացվում են աղեստամոքսային տրակտի բորբոքումների հետ, ինքներդ որոնեք, նայեք հոդվածները։
Թեկուզ քիչ քանակությամբ ածխաջրերն ու բջջանյութը (fiber) շարունակում են սնել պաթոլոգիական մանրէներին, ու կետոն էդ առումով թեկուզ ահագին առողջացում ու լավացում է տալիս, բայց 100 տոկոսանոց չի։

Դրա համար, առաջարկվում է սկզբի համար կառնիվոր անել որպես elimination diet, որով բացառվում են բոլոր պոտենցիալ ալերգիկ ու բորբոքումներ առաջացնող սննդամթերքը, թողնվում է միայն միսը (նույնիսկ շատ ժամանակ ձուն էլ են բացառում, որի սպիտակուցը երբեմն ալերգիկ է, կամ միայն դեղնուցն են օգտագործում), ու սույն պարզագույն սննդակարգը (մենակ միս ու աղ) շարունակվում է մինչև մարդուս մարսողությունն ու զգացողությունները կարգավորվում են իդեալականին մոտ։ Երբեմն մինիմում երեք ամիս է պետք ծանր դեպքերի համար։
Հետո աստիճանաբար, ու հերթականությամբ ավելացվում են կաթնամթերքը, բանջարեղենն ու ընդեղենը տեսակ առ տեսակ, ու ընթացքում մարդս պարզում է, թե ինչի նկատմամբ խնդիրներ ու բացասական ռեակցիաներ ունի, որ դրա պատճառներն էլ ֆիքսի ու անցնի առաջ։

Օրինակ ակնարկներ կան, որ հացամթերքի միջի գլյուտենը կարող է դեպրեսիա առաջացնել։
Ալերգիկ, հիսթամինային ռեակցիաները կարող են դեպրեսիա առաջացնել։

Ես խրոնիկ սինուսիտ ունեի, որ ամեն աստծու գիշեր քթերս փակվում էին, չէի կարողանում շնչել։ Լրիվ բուժեցի։ Գիտե՞ք ոնց, անասունի երիկամ ուտելով։ Չորացրած երիկամի հավելումներ էլ կան։ Մեռա, մինչև գտա լուծումը, որ կոնկրետ էնզիմի պակաս կա օրգանիզմումս, որ սիրասուն բժիշկների նշանակած հակաբիոտիկների հետևանքն ա, ու էդ էնզիմը օրգանիզմում վերաստեղծելու համար երիկամ է պետք ուտել։

Ես թանկանոց ինֆորմացիա եմ տալիս, որ պիտի կյանք ծախսեք, նույնը հայտնաբերելու համար, իսկ դուք դժգոհում եք։

[Բարեկամ]

Հետաքրքիր է, որ դեպրեսիայի դեմ պայքարի համար սննդակարգ կամ ֆիզիկական վարժություններ եք հիմնականում առաջարկում։

Թույլ տամ ինձ նկատել, որ դեպրեսիան, որը, համաձայն եմ, որ օրգանիզիմի որոշակի քիմիական վիճակ է, կասկածում եմ, որ անհետանում է ֆիզիկական բնույթի պրոցեդուրաների՝ կախարդական փայտիկի զարկով։ Հնարավոր է՝ մեղմացնեն գուցե, band-aid թերևս, բայց կասկածում եմ, թե կբուժեն ախտը հիմքից։
Իսկ բուժման համար կառաջարկեի․
- նոն-ստոպ զբաղվածություն
- սիրած գործով զբաղվելու հնարավորություն, ընդ որում, որ այդ զբաղվելն ինքնանպատակ չլինի, այլ օգտակար՝ մարդկանց համար, և այդ օգուտը տեղում արտահայտվի
- Պիտանիության զգացողություն, ընդ որում՝ առօրյա, ընթացիկ կյանքում
- սեր անձնական կյանքում, որտեղ գերիշխողը լինի "սիրված լինելու" զգացողությունը

Առայժմ այսքանը։

[Վիշապ]

...
- նոն-ստոպ զբաղվածություն
- սիրած գործով զբաղվելու հնարավորություն, ընդ որում, որ այդ զբաղվելն ինքնանպատակ չլինի, այլ օգտակար՝ մարդկանց համար, և այդ օգուտը տեղում արտահայտվի
- Պիտանիության զգացողություն, ընդ որում՝ առօրյա, ընթացիկ կյանքում
- սեր անձնական կյանքում, որտեղ գերիշխողը լինի "սիրված լինելու" զգացողությունը
...

Ես էս սաղ ունեի իմ տագնապներով, դեպրեսիայով ու անքնությունով հանդերձ։

[Բարեկամ]

Ես էս սաղ ունեի իմ տագնապներով, դեպրեսիայով ու անքնությունով հանդերձ։

Ի դեպ, ես չէի նույնականացնի տագնապներն ու դեպրեսիան։
Իմ "դեղատոմսը" դեպրեսիայի դեմ էր, որը ուղեկցվում է ամեն ինչի անիմաստության, շուրջբոլոր և ներսում դատարկության, էդ դատարկության ու անիմաստության մեջ անելանելի լճացման և այլ մութ ու անորոշ զգացումներով։ Տագնապները ուրիշ բան են, և դրանք կարող են ծնվել ուրիշ ծայրահեղություններից ու չարաշահումներից, օրինակ՝ գերհոգնածությունից։

[մարդ եղած վախտ]

Կոֆեի բաժակ նայողները հենց տենց լղոզված բաներ են ասում՝ մի բան փոխվելու է։ Կամ քո կյանքում նոր մարդ կհայտնվի (տեսականորեն իմ կյանքում ամեն օր նոր մարդիկ են հայտնվում)։ Կամ կհարստանաս, բայց չգիտեմ երբ։
Ինչևէ, ես ստեղ Վիշապի դատապաշտպանը չեմ։ Բայց իր գրածներն ինձ մոտ վստահություն են առաջացնում, որ մարդը գիտի՝ ինչ է խոսում։ Եթե մի օր լուրջ առողջական խնդիրներ ունենամ, առաջին հերթին իր ասածներն եմ փորձելու։

Էս քննարկումների ամենատխուր պահը հենց էդ ա, որ Վիշապը ժեշտ ծռող վստահությամբ անում ա պսևդոբժշկական պնդումներ, որոնք ահագին համոզիչ են ձևակերպված, ու կողքից նայողի համար լավ էլ վստահելի են թվում։ Ընդ որում, իրա լիքը պնդումներ լավ հայտնի իրողություններ են, օրինակ՝ սնունդը կարևոր ա հոգեկան ու ֆիզիկական առողջության համար, ամեն տիպի զիբիլ չարժի ուտել։

Հա, մեկ էլ, էս ‘բուժման’ մեջ կարևոր բաղադրիչ ա, որ հոգ տանես ինքդ քո մասին, այդ թվում նայելով, թե ինչ ես ուտում։ Առհասարակ ինքդ քո ‘բուժումը’ լուրջ ընդունելը, սնվելու վրա ուշադրություն կենտրոնացնելը, անշուշտ, լավ պրակտիկա ա։ Դրանից հետո եկող կետո ու կարնիվոր մանիան արդեն պսևդո ա։

Հա, իսկ կետոյի ու կարնիվորի պահով… երկարաժամկետ կետոյից ու կարնիվորից հետո մարդու լյարդը, երիկամները կարան վարի գնան (մենակ սպիտակուց ու ճարպ մարսելը, հեռացնելը ահագին նագրուզկա ա օրգանիզմի համար), հետո էլ նեյրոդեգեներատիվ ախտանիշներ ունենա, որտև տարիներով իրա աղիների միկրոֆլորան վարի գնացած ա եղել։

Մի խոսքով, եթե մարդ ուզում ա նորմալ սնվի, ինչը շատ լավ միտք ա, ապա կարելի ա նաև ուղղակի գուգլել, թե ինչ ա իրանից ներկայացնում նորմալ սնունդը ու չընկնել ծայրահեղությունների գիրկը։ Spoiler alert - ժամանակակից բժշկությունը համարում ա, որ մարդու համար առողջ սնունդ ա բազմազան սնունդը՝ կենդանական ու բուսական բաղադրիչներով ու ներառում ա սպիտակուցներ, ճարպեր, ածխաջրեր

[մարդ եղած վախտ]

Էս քննարկումների "կայֆը" էն ա, որ Enna Adoly-ի ասած` ամեն քննարկում դառնում ա կետոյի քննարկում, հիմա էլ կարնիվորի քննարկում։ Մի խոսքով գրածս տագնապային խանգարումների հետ կապ չուներ, կներեք։ Իսկ տագնապային խանգարումների պահով ոչ փորձ ունեմ ոչ գիտելիք։

[Արամ]

Էս քննարկումների ամենատխուր պահը հենց էդ ա, որ Վիշապը ժեշտ ծռող վստահությամբ անում ա պսևդոբժշկական պնդումներ, որոնք ահագին համոզիչ են ձևակերպված, ու կողքից նայողի համար լավ էլ վստահելի են թվում։ Ընդ որում, իրա լիքը պնդումներ լավ հայտնի իրողություններ են, օրինակ՝ սնունդը կարևոր ա հոգեկան ու ֆիզիկական առողջության համար, ամեն տիպի զիբիլ չարժի ուտել։

Է բայց ալտեռնատիվը որն ա, որ էդ նույն "բժշկությունը" ինչքան դեղ ասես կոխում ա մարդու օրգանիզմ, էդ հե՞չ - ինչ ա Վիշապը գլուխներս տանում ա, կամ ժեշտ ա ծռում, իրա առգումենտների որակը չի փոխվում։ Ասենք մի հատ համադրի էլի - նույն Ադամի խնդրի դեպքում,

1. իրան ժամանակկից բժշկությունը տվել ա՝ "ինչ անասուն դեղ ասես", որ դրանց side-effect-ներն էլ նայես, էդ մի հատ լյարդ ու երիկամի վարի գնալ չի եսիմինչ ա
2. պսիխոդելիկներ անել - եթե ասեք միս ուտելը պսեվդո ա, էսի պսեվդո^պսեվդո ա
3. ու Վիշապը ասում ա միս կերեք

Ու մենք հելել ասում ենք ախպեր դավադիտ արիր, ինչ միս ուտել։ Բայց ինքը ռեալ ինչ որ տարբերակ ա առաջարկում, դու ոչ մի բան չես առաջարկել ասում ես, բանա գնա բալանսավորված կեր, հա հասկացանք - հաստատ էդ բալանսավորված ուտելն էլ, էս էլ էն էլ, արել ա, չի աշխատում էս մարդու դեպքում։ Վիշապն էլ ինչ որ ալտերնատիվ ա խորհուրդ տվել, ռեալ քայլերով։ Էդ որ մենակ միս ուտելու խնդիրների մասին գրել ես, է բա գնա մի հատ փսիխոդելիկների սայդ էֆեկտների մասին զգուշացրա։

[One_Way_Ticket]

Մի խոսքով, եթե մարդ ուզում ա նորմալ սնվի, ինչը շատ լավ միտք ա, ապա կարելի ա նաև ուղղակի գուգլել, թե ինչ ա իրանից ներկայացնում նորմալ սնունդը ու չընկնել ծայրահեղությունների գիրկը։ Spoiler alert - ժամանակակից բժշկությունը համարում ա, որ մարդու համար առողջ սնունդ ա բազմազան սնունդը՝ կենդանական ու բուսական բաղադրիչներով ու ներառում ա սպիտակուցներ, ճարպեր, ածխաջրեր

Քաղաքականացված թեմաներով գուգլից օբյեկտիվ պատասխան ակնկալելն անիմաստ է։ Էն, որ մսի թեման քաղաքականացված է, դու ինձնից լավ գիտես։
Ժամանակակից բժշկության առումով Վիշապի չափ փորձ չունեմ, բայց որոշ ունեմ, ու էլի բացասական է։ Միակ բժիշկները, որոնց ես հարգում եմ, դա ատամնաբույժներն են։ Դա էլ ավելի շատ երևի շինարարություն է, քան բժշկություն։ Երևի վիրաբուժությունն էլ է էդ շարքից, բայց դեռ բարեբախտաբար առիթ չեմ ունեցել։
NHS-ը չէ՞ր, որ ասում էր օրեկան 70-90 գրամ միսը հերիք է։ Ես եթե էդքանով բավարարվեմ, ինձ պատեպատ եմ տալու։ Գուցե մեկը նույն կերպ կասի, որ դժվարը առաջին N օրն է, բայց միս ուտելը քչացնելով հիվանդություն բուժած մարդ ես չգիտեմ։ Իսկ շատացնելով էն է, առնվազն մի հոգի կա։

[Adam]

Ամեն դեպքում՝ շնորհակալ եմ արձագանքների ու մտահոգության համար: Իրականում՝ էն ինչի միջով շատ ու շատ հոգեկան հիվանդություններով տառապող մարդիկ անցնում են՝ իմն իրանց մոտ խաղուպար ա: Աշխատում եմ ապադրամատիզացնել (dedramatize) , ու Վիշապի ասած՝ ընդունել զիս ճակատագրոցը: Դեղ ա՝ կխմենք մինչև կյանքներիս վերջը, ինչ ա եղել: Էդ էլ մեր խաչն ա: Դեղը օգնում ա, ուղղակի առավոտները սրտխառնոց ա առաջացնում ու օրգազմի հասնելն էլ երկարացնում 3 անգամ ավելի երկար ա սարքում: Թքած, էդ էլ գինն ա, որ պիտի վճարվի: Թե չէ՝ դնեմ լացեմ՝ մի քիչ խնդալու ա՝ հաշվի առնելով, թե մարդիկ օրական ինչերի միջով են անցնում (չհաշված՝ զոհված զինվորներն ու իրանց ծնողները):

Ոչինչ, էդ էլ կյանքի ի՛մ սև գույնն ա, որը տեղ ա գտել կյանքիս ներկապնակում ու ոչինչ հնարավոր չի փոխել ու երևի թե՝ պետք էլ չի:

Փառք գիտությանը, որ գոնե էդ drug-երը ստեղծել ա՝ պրոբլեմները ժամանակավոր կամուֆլյաժ անելու համար (մթոմ յանի հավերժ ենք ապրելու, որ մի հատ էլ էս ակնթարթի մեջ դնենք արմատացած ու անհասկանալի պրոբլեմներ լուծենք):

Էդ drug-երը հենց իմ պես մարդկանց համար են, ովքեր չեն կարա զոհաբերեն իրանց ուտելու հաճույքը՝ հոգեկան խաղաղության հասնելու համար: Ես դրա հետ հաշտվել եմ: Մերսի Վիշապ եղբայր: