User Tag List

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 80 հատից

Թեմա: Ովքե՞ր են հայերը

  1. #46
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ու փաստորեն 2008 թվից նույն բանն եմ կրկնել․․․
    «Տարինե՜ր․ տարինե՜ր կսահեն, կմեռնե՜ն երազները բոլոր․․․»
    Si vis pacem, para bellum

  2. #47
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հարազատ է թվում, ապա պատճառն ուղղակի հաղորդակցվելու հեշտությունն է։
    Ես ենթագիտակցորեն զգում էի, որ էս պնդման հետ մի բան էն չի, չնայած տրամաբանական է հնչում։ Վերջը հասկացա։ Հենց ենթագիտակցության հետ է կապված։ Լեզուն միայն հաղորդակցման միջոց չէ, այն նաև ասոցիացիաներ է առաջացնում։ Պարզ օրինակ․ արտասահմանում որ լսում եմ մեկը լատվիերեն է խոսում, մի տեսակ հարազատության զգացում է առաջացնում, չնայած որ լեզվին դեռ շատ թույլ եմ տիրապետում։ Իրականում սա հոգեբանական պրոկեցիա է․ ես Ռիգայի նկատմամբ իմ զգացմունքներն այդ մարդու վրա եմ պրոյեկտում։

  3. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    StrangeLittleGirl (02.04.2022)

  4. #48
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Զուտ լեզուն պահպանելու համար պետություն ունենալը overkill ա (տես՝ բառիս հայերենը չգիտեմ) ։Ճ Հետո պիտի մի հատ մտածենք, թե ինչու է լեզուն բարձրագույն արժեք, լեզուն ոնց որ հաղորդակցման միջոց է։ Արդյո՞ք լեզուն է ինքնության կարևոր բաղադրիչը։ Ես կարծում եմ՝ ոչ, նույն լեզվով խոսող հազար ու մի տեսակի մարդ կա, ամենատարբեր ծայրահեղ ինքնություններ, այսինքն լեզուն առանձին վերցրած անհատականության, գաղափարների, հայացքների ու վերաբերմունքի վրա ոնց որ թե շատ մեծ ազդեցություն չունի։ Եթե նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հարազատ է թվում, ապա պատճառն ուղղակի հաղորդակցվելու հեշտությունն է։
    Հետո հայրենիքն ու պետությունը տարբեր են։ Ինքնիշխան ու ոչ ինքինշխան պետությունները տարբեր են։ Ժողվրդավարություններն ու դիկտատուրաները տարբեր են։ Եթե մեզ համար սրանք էական չեն, միայն լեզուն է կարևոր, ապա դժվար չի կռահելը, թե ինչի ենք մեր ողջ պատմության ընթացքում աջափ–սանդալի մեջ։
    Համաձայն եմ։ Չնայած լեզուն կարա ազգային ինքնության կարևոր մաս կազմի, բայց միակը չի, ու մենակ հանուն լեզվի պետություն ունենալը բավական անիմաստ ա։

    Ավելին՝ հաշվի առնելով մեր պատմությունը ու մեր իրականությունը, լեզվի պատճառով մարդուն հայ ինքնությունից զրկել չի կարելի։ Ինչ խոսք, կար սովետական ռուսախոս քաղքենիությունը, որը Սովետի փլուզումից հետո դարձավ ամենակարկառուն ռուսատյաց ու արևմտամետ քաղքենին։ Բայց խոսքս էս դեպքերի մասին չի, այլ մնացած այլ իրողությունների, որտեղ հայկական ինքնությունը կա, իսկ լեզուն՝ ոչ։

    Մասնավորապես, Բաքվի հայերին կոտորել են ոչ թե հայերեն խոսելու, այլ հայ լինելու համար։ Ավելին՝ ադրբեջանական ՍՍՀ-ում հայկական դպրոցները շարունակաբար փակել են, հայերեն խոսելը՝ ճնշել։ Դրա համար շատ հայեր հայերեն ընդհանրապես չգիտեին։ Ու չնայած դրան, կոտորվեցին։

    Արևմուտքում էլ հայկական դպրոցների բացակայության պայմաններում հայերեն իմանալը մնացել է ծնողների ուսերին ու կիրակնօրյաների հույսին, ինչի համար ոչ բոլորը ժամանակ ունեն։ Իհարկե, կան բացառություններ. օրինակ Մոնրեալում կա հայկական դպրոց (կիրակնօրյա չէ, հենց հանրակրթական), որտեղից արդեն երեք սերունդ հայերենին գերազանց տիրապետող շրջանավարտներ են դուրս գալիս։ Բայց ընդհդանուր առմամբ, մի կողմից արևմուտքի վարքը (հայերենի կամ ընդհանրապես այլ ոչ արևմտյան լեզվի լեզվակիր լինելը նսեմացնելը), մյուս կողմից շրջապատին մերվելու ձգտումը հայերենի կարևորությունը դարձնում են երկրոդական, բայց հայկական ինքնությունն այլ ձևերով է դրսևորվում։

    Մի օրինակ էլ լեզվի հետ կապված. էսօր աշխարհում շատ քիչ են իռլանդերեն խոսողները, բայց իռլանդական ինքնությունը շատ ուժեղ պահպանված է։ Մի խոսքով, լեզուն կարևոր է, բայց լեզուն միակ գործոնը չէ, ու ըստ լեզվի հայերին ոչ հայերից բաժանելը բավական խտրական մոտեցում է։

  5. #49
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես ենթագիտակցորեն զգում էի, որ էս պնդման հետ մի բան էն չի, չնայած տրամաբանական է հնչում։ Վերջը հասկացա։ Հենց ենթագիտակցության հետ է կապված։ Լեզուն միայն հաղորդակցման միջոց չէ, այն նաև ասոցիացիաներ է առաջացնում։ Պարզ օրինակ․ արտասահմանում որ լսում եմ մեկը լատվիերեն է խոսում, մի տեսակ հարազատության զգացում է առաջացնում, չնայած որ լեզվին դեռ շատ թույլ եմ տիրապետում։ Իրականում սա հոգեբանական պրոկեցիա է․ ես Ռիգայի նկատմամբ իմ զգացմունքներն այդ մարդու վրա եմ պրոյեկտում։
    Մոտավորապես, ոնց որ ասես՝ որ կանացի ձայն ես լսում, ակամայից սեքսի մասին ես մտածում։ Կատեգորիկ ասոցիացիաներ կարելի է անվերջ թվարկել, բայց դրանց մեծ մասը խիստ սուբյեկտիվության պատճառով քաղաքական հարթության մեջ ոչ մի դրական էֆեկտ չունեն, ու հիմնականում ծառայում են որպես քարոզչության ու մանիպուլյացիայի նյութ։
    Si vis pacem, para bellum

  6. #50
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ․․․

    Մասնավորապես, Բաքվի հայերին կոտորել են ոչ թե հայերեն խոսելու, այլ հայ լինելու համար։ Ավելին՝ ադրբեջանական ՍՍՀ-ում հայկական դպրոցները շարունակաբար փակել են, հայերեն խոսելը՝ ճնշել։ Դրա համար շատ հայեր հայերեն ընդհանրապես չգիտեին։ Ու չնայած դրան, կոտորվեցին։

    ․․․
    Բաքվի կոտորածները մարդկային ապուշության ու տխմարության վառ օրինակներից են, բաքվեցի հայերը իրենց մշակույթով ավելի շատ ադրբեջանցի էին, քան՝ հայ, ու կարող ա իրենց առանձնապես շատ հետաքրքիր չէր Ղարաբաղի պատկանելիությունը։ Սումգայիթից պրծած գաղթականների կարելի է ասել՝ մեծ մասը Հայաստանում երկար չդիմացան (մեր հին թաղի կողքը «Սումգայիթ» անունով թաղամաս էին կառուցել նրանց համար) ու թռան Ռուսաստան, մշակութային տարբերությունների ու դիսկրիմինացիայի պատճառով։ Ընհանրապես էս թեման ավելի շատ կատեգորիկ մտածելակերպի ու մանիպուլյացիաների մասին է, ու կարելի է անվերջ թվարկել, թե ինչ–որ խմբի այս կամ այն հատկանիշը ոնց կարելի է օգտագործել սակավամիտներին կառավարելու համար։ Հայեր, ռուսներ, թուրքեր, ԼԳԲՏ, սոռոսականներ, աջեր, ձախեր, ֆլան, ֆստան․․․ թերևս լիքը աջափ–սանդալային լափշա, ու ոչ մի էական խոսակցություն լուծումների շուրջ։ Եթե մի պետության քաղաքացիներ դժվարություն ունեն իրենց ընհանուր շահերն ու պրոբլեմները տեսնելու, ու փորձում են կենտրոնանալ մենակ մշակութային տարրերի ու լեզվի վրա, ապա անհույս է այդ պետությունը։ Տենց, Կալիֆոռնիան վաղուց քանդվել ու բաժան–բաժան էր եղել՝ ոչ մի երկրում ավելի շատ ազգ ու լեզու ու մշակույթ երևի չկա ու էնպես չի, որ չինացիները մի բլուր են գրավել, հնդիկները մի դաշտավայր, ու արանքն էլ փշալարեր։
    Si vis pacem, para bellum

  7. #51
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մոտավորապես, ոնց որ ասես՝ որ կանացի ձայն ես լսում, ակամայից սեքսի մասին ես մտածում։ Կատեգորիկ ասոցիացիաներ կարելի է անվերջ թվարկել, բայց դրանց մեծ մասը խիստ սուբյեկտիվության պատճառով քաղաքական հարթության մեջ ոչ մի դրական էֆեկտ չունեն, ու հիմնականում ծառայում են որպես քարոզչության ու մանիպուլյացիայի նյութ։
    Չհասկացա, թե ինչ էիր սրանով ուզում ասել։ Ոնց որ ասես՝ x + 10 > 20, ես ասեմ, որ իքսի որոշ արժեքների դեպքում դա տենց չի, դու ինձ սկսես բացատրել, որ իքսի փոքր արժեքների դեպքում քաղաքականությունը, քարոզչությունն ու մանիպուլյացիան սենց ու նենց են։ Ինչը բնավ չի անդրադարձում այն փաստը, որ իքսի տեղը 5 տեղադրես, անհավասարությունը սխալ դուրս կգա։ Ասել է թե՝ նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հոգեհարազատ կարող է թվալ ոչ միայն (ու գուցե ոչ այնքան) հաղորդակցության հեշտության շնորհիվ։

  8. #52
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չհասկացա, թե ինչ էիր սրանով ուզում ասել։ Ոնց որ ասես՝ x + 10 > 20, ես ասեմ, որ իքսի որոշ արժեքների դեպքում դա տենց չի, դու ինձ սկսես բացատրել, որ իքսի փոքր արժեքների դեպքում քաղաքականությունը, քարոզչությունն ու մանիպուլյացիան սենց ու նենց են։ Ինչը բնավ չի անդրադարձում այն փաստը, որ իքսի տեղը 5 տեղադրես, անհավասարությունը սխալ դուրս կգա։ Ասել է թե՝ նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հոգեհարազատ կարող է թվալ ոչ միայն (ու գուցե ոչ այնքան) հաղորդակցության հեշտության շնորհիվ։
    Ուզում եմ ասել՝ լեզուն, թեկուզ և ավելի թույլ, քան քաղաքացիությունը, քաղաքական կատեգորիա է և գործիք։ Լեզվով մարդիկ կարող են խմբավորվել։ Իսկ «հոգեհարազատ թվալը» էմոցիա է, դրանով կարող է շատ–շատ երկու հոգի սիրահարվեն ու միավորվեն, բայց դրանով ժողովուրդ չես կազմի։ Քաղաքականության բաժնում ենք, ամեն դեպքում հիշեցնեմ ։Ճ
    Si vis pacem, para bellum

  9. #53
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուզում եմ ասել՝ լեզուն, թեկուզ և ավելի թույլ, քան քաղաքացիությունը, քաղաքական կատեգորիա է և գործիք։ Լեզվով մարդիկ կարող են խմբավորվել։ Իսկ «հոգեհարազատ թվալը» էմոցիա է, դրանով կարող է շատ–շատ երկու հոգի սիրահարվեն ու միավորվեն, բայց դրանով ժողովուրդ չես կազմի։ Քաղաքականության բաժնում ենք, ամեն դեպքում հիշեցնեմ ։Ճ
    Հա, դեմ չեմ, բայց Բարեկամի ասածը ոնց որ ուրիշ բան էր։ Ասում էր, որ հայերենն իր համար արժեք է, և ուզում է, որ պահպանվի։ Եթե քո բերած օրինակի վրա դիտարկենք, կանացի ձայնն էլ է արժեք։ Եթե ազգերի խառնվելու պես սեռերն էլ խառնվեին ու բոլորը ինչ-որ հերմաֆրոդիտ ձայնով խոսեին, մի տեսակ տխուր պատկեր կլիներ։ Չնայած մարդ կա, կասի՝ ինչ կա որ, շատ էլ նորմալ է, եթե սեռական օրգանները գործում են, մնացածը էմոցիաներ են։

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բարեկամ (09.04.2022)

  11. #54
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու փաստորեն 2008 թվից նույն բանն եմ կրկնել․․․
    «Տարինե՜ր․ տարինե՜ր կսահեն, կմեռնե՜ն երազները բոլոր․․․»
    Ակունք իմաստության

  12. #55
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա, դեմ չեմ, բայց Բարեկամի ասածը ոնց որ ուրիշ բան էր։ Ասում էր, որ հայերենն իր համար արժեք է, և ուզում է, որ պահպանվի։ Եթե քո բերած օրինակի վրա դիտարկենք, կանացի ձայնն էլ է արժեք։ Եթե ազգերի խառնվելու պես սեռերն էլ խառնվեին ու բոլորը ինչ-որ հերմաֆրոդիտ ձայնով խոսեին, մի տեսակ տխուր պատկեր կլիներ։ Չնայած մարդ կա, կասի՝ ինչ կա որ, շատ էլ նորմալ է, եթե սեռական օրգանները գործում են, մնացածը էմոցիաներ են։
    Օրինակների անտառի մեջ չմոլորվելու համար կարելի է մտածել առաջնահերթությունների, կամ կարևորությունների մասին։
    Ես վստահ եմ, որ դու կարող ես լեզուն, հոգեհարազատ ասոցիացիաները, կանացի ձայնը, մարդու իրավուքները, անվտանգությունը, ազատությունը, անկախությունը ու էլի բաներ դասավորել ըստ կարևորությունների։
    Si vis pacem, para bellum

  13. #56
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Զուտ լեզուն պահպանելու համար պետություն ունենալը overkill ա (տես՝ բառիս հայերենը չգիտեմ) ։Ճ Հետո պիտի մի հատ մտածենք, թե ինչու է լեզուն բարձրագույն արժեք, լեզուն ոնց որ հաղորդակցման միջոց է։ Արդյո՞ք լեզուն է ինքնության կարևոր բաղադրիչը։ Ես կարծում եմ՝ ոչ, նույն լեզվով խոսող հազար ու մի տեսակի մարդ կա, ամենատարբեր ծայրահեղ ինքնություններ, այսինքն լեզուն առանձին վերցրած անհատականության, գաղափարների, հայացքների ու վերաբերմունքի վրա ոնց որ թե շատ մեծ ազդեցություն չունի։ Եթե նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հարազատ է թվում, ապա պատճառն ուղղակի հաղորդակցվելու հեշտությունն է։
    Հետո հայրենիքն ու պետությունը տարբեր են։ Ինքնիշխան ու ոչ ինքինշխան պետությունները տարբեր են։ Ժողվրդավարություններն ու դիկտատուրաները տարբեր են։ Եթե մեզ համար սրանք էական չեն, միայն լեզուն է կարևոր, ապա դժվար չի կռահելը, թե ինչի ենք մեր ողջ պատմության ընթացքում աջափ–սանդալի մեջ։
    Դե, դու նորից կատեգորիկ ձևակերպումներ ես տալիս՝ "միայն լեզուն է կարևոր", և մնացածը էական չեն։
    Նորից կրկնեմ՝ ես ընդամենը պատասխանել էի Օվերդոզի հարցին՝ թե պե՞տք է մեզ ընդհանրապես հայրենի տարածք, և իմ պատասխանը՝ պետք լինելու պատճառներից մեկը լեզվի պահպանումն է։

    Իսկ գրածիդ հետ համաձայն չեմ։ Լեզվի դերը և նշանակությունը շատ պարզունակ ես ներկայացրել՝ որպես ընդամենը հաղորդակցման միջոց։ Հաղորդակցությունը բազմաշերտ և բազմակողմանի համակարգ է, որն իր մեջ ներառում է գրականություն, լեզվամտածողություն, աշխարհահայացք, ըմբռնման խորություն և այլն, ու դրանցից միայն լեզվամտածողությունն արդեն բավական է մարդու ինքնության ասպեկտներից մեկի՝ ազգային ինքնության ձևավորման համար։ Բայց դե, ինչքան հասկանում եմ, ազգային ինքնության երևույթը, որպես սոցիալական կոնստրուկցիա, անբնական ու նաև ավելորդ բան ես համարում։ Իրավունք ունես, բայց դա նախընտրության հարց է՝ ավելո՞րդ է, թե՞ ոչ, արժե՞ք է, թե՞ ընդամենը հաղորդակցվելու գործիք։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 09.04.2022, 18:24:

  14. #57
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ամեն անգամ էս թեմային հանդիպելիս երկմտում եմ, գրեմ-չգրեմ… Որտև ցավալի փորձը ցույց է տվել, որ հարցի հոգևոր… չէ, գրեմ սպիրիտուալ, որ միգուցե ավելի պարզ լինի, - տեսանկյունը ձեզ հիմնականում չի հետաքրքրում։
    Ձեր դատողություններն էնքան լավն են, հիմնականում տեսանելի է ձեր մտահոգությունը, ձեր ցավը, որ ոչինչ չի փոխվում, որ անընդհատ սայթաքում ենք մի ինչ-որ պահի… Որ էդքան մեզ կոտորում ենք մեզ պահպանելու համար, բայց դրա հետ մեկտեղ սփռվում ենք աշխարհով մեկ ու կորցնում ենք էն ամենակարևորն, ինչ ունենք…
    Մեկ-մեկ մեծ ցանկություն է առաջանում ամեն մեկիդ առանձին շնորհակալություն ասել ձեր մտքերի համար… Մեկ-մեկ էլ ցանկություն է լինում ասել. սիրելիս, դու նման ես նրան, ով հիանալի մեքենա է վարում, բայց չգիտի, որ կապոտի տակ շարժիչ կա…

    Բայց էս երկու մտքերը ստիպեցին այնուհանդերձ գրել։

    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե տեսականորեն սարքենք անկախ ու ազատ պետություն, այնտեղ լցնենք բազմաթիվ ազգեր, որոնք իրարից վտանգ չեն զգում, ապա կարծում եմ՝ սրանք ոչ թե կխմբավորվեն ու կբաժանվեն, այլ կխառնվեն ու ժամանակի ընթացքում կձուլվեն իրար։
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սա նմա ա լինում բաբելոնյան աշտարակաշինության հակառակ էֆեկտին․ էն ժամանակ/դեպքում լեզուների բաժանելը հանգեցրեց մարդկանց՝ ազգերի բաժանման, քո առաջարկածի դեպքում՝ լեզուները վերացնելով՝ կարծես հասնում ես ազգերի վերամիավորման, այսինքն՝ առանձին ազգերի վերացման։ Ստացվում ա այն, ինչը պնդում էի ամենասկզբում՝ լեզուն պահպանելը ազգի պահպանման կարևորագույն պայմանն ա։
    Բարեկամ ջան, Վիշապ ջան, չե՞ք կարծում, որ խփել եք թիրախի հենց կենտրոնին։
    Միգուցե պետք է այստեղ կանգ առնել ու մի լավ մտածել ձեր ասածի վրա՞…
    Ախր, եթե էդ անտեր բաբելոնյան աշտարակը շինվեց ու քանդվեց, ստիպելով մարդկությանը դադարել իրար լեզու հասկանալ ու բաժանվել ազգությունների, իսկ ի՞նչ, եթե դա մեզ պետք էր ինչ-որ կոնկրետ աշխատանք կատարելու համար։
    Եթե մի պահ համարենք, որ դա այդպես է, ուրեմն մեր (մարդկության) պատմության մեջ պե՞տք է գար մի օր, երբ մենք էդ աշխատանքը կատարեինք։ Եթե այդպես է, ուրեն ի՞նչն է ստիպում մեզ չմտածել, որ շատ հնարավոր է, որ այդ աշխատանքը մենք արդեն կատարեցինք… Իսկ եթե կատարեցինք, ուրեմն տրամաբանական չէ՞ մտածելը, որ պետք է դեն նետել այդ աշխատանքը կատարելու համար մեզ տրված գործիքները (տարբեր ազգություններ, տարբեր լեզուներ և այլն) և հետ վերադառնալ նախաբաբելոնյան աշտարակաշինության կարգավիճակի՞ն։ Մի՞թե ձեր վերոհիշյալ մտքերը այս մասին չեն…

    Լեզվի պահպանումն էլ սերտորեն սրա հետ է կապված, կարծում եմ. պետք է լուրջ մտածել, թե ինչու է այդպես, որ միաժամանակ համ ձգտում ենք պահպանել մեր լեզուն, համ էլ ասիմիլացվում ենք… Բայց էս հարցով արդեն չեմ գրի, չնայած ամենայն համոզմունքով կասեմ, որ դա տեղի է ունենում ոչ թե մեր ցանկությամբ միայն, այլ որ այլ կերպ լինել ուղղակի չի կարող, քանի որ մեր լեզուն ամենայն հավանականություն ունի լինելու այն նախալեզուն, որը բոլորը փնտրում են, ու ոչ մի կերպ չեն կարողանում գտնել։

    Երեկ կակռազ ավարտեցի յութուբյան մի թողարկումս "աշխարհաբար" բառի վերաբերյալ, եթե հետաքրքիր է, կարող եք դիտել.
    https://www.youtube.com/watch?v=ZXswC0NrPaw&t=17s
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  15. #58
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե, դու նորից կատեգորիկ ձևակերպումներ ես տալիս՝ "միայն լեզուն է կարևոր", և մնացածը էական չեն։
    Նորից կրկնեմ՝ ես ընդամենը պատասխանել էի Օվերդոզի հարցին՝ թե պե՞տք է մեզ ընդհանրապես հայրենի տարածք, և իմ պատասխանը՝ պետք լինելու պատճառներից մեկը լեզվի պահպանումն է։

    Իսկ գրածիդ հետ համաձայն չեմ։ Լեզվի դերը և նշանակությունը շատ պարզունակ ես ներկայացրել՝ որպես ընդամենը հաղորդակցման միջոց։ Հաղորդակցությունը բազմաշերտ և բազմակողմանի համակարգ է, որն իր մեջ ներառում է գրականություն, լեզվամտածողություն, աշխարհահայացք, ըմբռնման խորություն և այլն, ու դրանցից միայն լեզվամտածողությունն արդեն բավական է մարդու ինքնության ասպեկտներից մեկի՝ ազգային ինքնության ձևավորման համար։ Բայց դե, ինչքան հասկանում եմ, ազգային ինքնության երևույթը, որպես սոցիալական կոնստրուկցիա, անբնական ու նաև ավելորդ բան ես համարում։ Իրավունք ունես, բայց դա նախընտրության հարց է՝ ավելո՞րդ է, թե՞ ոչ, արժե՞ք է, թե՞ ընդամենը հաղորդակցվելու գործիք։
    Չհասկացա, թե ոնց եզրակացրեցիր, թե ազգային ինքությունը անբնական ու ավելորդ եմ համարում։ ՈՒղղակի ասում եմ, որ լեզուն չի ազգային ինքնության ամենակարևոր հատկանիշը` հայերեն հրաշալի իմացող մարդիկ կարող են ազգին, կամ երկրին պատկանելիության զգացումը ամբողջովին կորցնել, իսկ հայերեն չիմացող մարդիկ կարող են իրենց ողջ կյանքը նվիրել ասենք Հայաստանին։ Ասածս էն է, որ հայերեն մտածող ու խոսող մարդը պարտադիր չի, որ հայ լինի` բառիս հայրենասիրական իմաստով ։Ճ
    Աշխահայացքն ու աշխահընկալումը լեզվի հետ մեծ կապ չունեն, կապ ունեն անհատիս դաստիարակության, կրթվածության, ինֆորմացվածության ու փորձի հետ։
    Լեզվամտածողությունը ավելի շատ ձևական, կամ տեխնիկական հատկանիշ է, այսինքն լեզվիս քերական կառուցվածքը անհատիս հայացնքների, գաղափարների, վերաբերմունքի ու որոշումների վրա շատ մեծ ազդեցություն կարծես թե չունի։
    Si vis pacem, para bellum

  16. #59
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չհասկացա, թե ոնց եզրակացրեցիր, թե ազգային ինքությունը անբնական ու ավելորդ եմ համարում։ ՈՒղղակի ասում եմ, որ լեզուն չի ազգային ինքնության ամենակարևոր հատկանիշը` հայերեն հրաշալի իմացող մարդիկ կարող են ազգին, կամ երկրին պատկանելիության զգացումը ամբողջովին կորցնել, իսկ հայերեն չիմացող մարդիկ կարող են իրենց ողջ կյանքը նվիրել ասենք Հայաստանին։ Ասածս էն է, որ հայերեն մտածող ու խոսող մարդը պարտադիր չի, որ հայ լինի` բառիս հայրենասիրական իմաստով ։Ճ
    Աշխահայացքն ու աշխահընկալումը լեզվի հետ մեծ կապ չունեն, կապ ունեն անհատիս դաստիարակության, կրթվածության, ինֆորմացվածության ու փորձի հետ։
    Լեզվամտածողությունը ավելի շատ ձևական, կամ տեխնիկական հատկանիշ է, այսինքն լեզվիս քերական կառուցվածքը անհատիս հայացնքների, գաղափարների, վերաբերմունքի ու որոշումների վրա շատ մեծ ազդեցություն կարծես թե չունի։
    Ոչ մի կետով համաձայն չեմ ախր գրածիդ, Վիշապ ջան։

    Նախ՝ թե ինչից եզրակացրի, որ ազգային ինքնությունը ավելորդ ես համարում։ Բազմիցս նշել ես ազգերի միավորման մասին մտքեր՝ ազգային հողի վրա անխդրահարույց ապրելու համար։

    Ազգային ինքնության հայեցակարգը կամ ընկալումը Հայաստանին նվիրվածությանը կամ հայամետ ուրիշ բաների կապելը նույնպես էդ հայեցակարգի սահմանմանը չի համապատասխանում։ Ես մարդիկ գիտեմ, որ հայ ինքնությունը "նա լիցո" է՝ նրանց հանարյա ամեն դրսևորման մեջ, բայց այդ մարդիկ ոչ միայն հայ ու հայաստանին նվիրված չեն, այլև մերժում են դրանք, ձգտում անմասն լինել։

    Իսկ այն պնդմանդ, թե լեզուն ընդամենը տեխնիկական միջոց է և աշխարհընկալման ձևավորման հետ կապ չունի, նախատեսում է ավելի խորաթափանց քննարկում, բայց էս պահին բավարարվեմ մի գրառման մեջբերմամբ, որը քիչ առաջ հանդիպեցի ֆեյսբուքում պատահաբար (դա էլ պատճառն էր, ճիշտն ասած, որ մտա ակումբ պատասխանելու), հեղինակը ոմն Բորիս Ֆոկին է։


    Я медленно изучаю армянский язык, потому что некоторые его аспекты дают такой мощный эффект, что я могу зависнуть на несколько дней в озарении. Одно из таких озарений случилось, когда я ближе познакомился со словом Աշխատել (Ашхатель) - работать. Пытаясь к 7 апреля выучить стихотворение Шираза про маму, во фразе Մորս սրտի հետ աշխարհն եմ չափել՝ я обратил внимание на слово աշխարհն (ашхарх) - мир. Я спросил у друзей, а это слово как-то связано со словом ашхатель (рабоатать). И как выяснилось - они однокоренные. Это было интересно. Но позже выяснилось то, что разорвало все мои шаблоны. Слово “ашхарх” (мир) по сути своей означает Создание, Творение. То есть мир - это то, что создано. А “ашхатель”(работать) - напрямую означает не что иное как “созидать”. В русском языке слово “работать” однокоренное со словом “рабство”; слово труд ассоциируется со словом “трудно”. А Созидать для нас - это какие-то высокие материи, дело избранных. А в армянском же любая работа - это Созидание. Здесь нельзя просто печь хлеб - здесь можно только Созидать; здесь не получится просто учить детей - только Созидать; здесь нельзя просто идти на работу - ты непременно пойдешь в место СОЗИДАНИЯ. И ты не просто созидаешь (ашхатель), а автоматически делаешь свой результат частью мира, привносишь что-то важное в мир (ашхарх). Это просто невероятные акценты! Так легко и просто самые возвышенные для человечества понятия у армянского народа заземляются на каждодневный труд!

    Это большое счастье жить в месте, где что бы ты не делал, получается - СОЗИДАНИЕ. Где любое дело попадает в плодородную почву и дает ростки важных для людей и МИРА результатов.

    Это уникальная земля заземления, соединения высоких материй и конкретных дел. И природа - как и во всем этот древний народ связан с этой землей и его ментальность пропитана смыслами, которые рождаются на этой земле, - на это намекает. Здесь витать в облаках и ориентироваться в тумане - одно и то же. Самый главный вызов современности решается легко, играючи и с помощью мечты здесь… На одном из наших завтраков дорогой Ара Атаян говорил, что русским полезно изучать армянский, а армянам - русский. Потому что русский язык - очень воздушный, в армянский заземленный. Изучая оба этих языка приводишь к гармонии свое мышление. 100% это так. Աշխատելուենք
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 11.04.2022, 02:28:

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (11.04.2022)

  18. #60
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը

    Я медленно изучаю армянский язык, потому что некоторые его аспекты дают такой мощный эффект, что я могу зависнуть на несколько дней в озарении. Одно из таких озарений случилось, когда я ближе познакомился со словом Աշխատել (Ашхатель) - работать. Пытаясь к 7 апреля выучить стихотворение Шираза про маму, во фразе Մորս սրտի հետ աշխարհն եմ չափել՝ я обратил внимание на слово աշխարհն (ашхарх) - мир. Я спросил у друзей, а это слово как-то связано со словом ашхатель (рабоатать). И как выяснилось - они однокоренные. Это было интересно. Но позже выяснилось то, что разорвало все мои шаблоны. Слово “ашхарх” (мир) по сути своей означает Создание, Творение. То есть мир - это то, что создано. А “ашхатель”(работать) - напрямую означает не что иное как “созидать”. В русском языке слово “работать” однокоренное со словом “рабство”; слово труд ассоциируется со словом “трудно”. А Созидать для нас - это какие-то высокие материи, дело избранных. А в армянском же любая работа - это Созидание. Здесь нельзя просто печь хлеб - здесь можно только Созидать; здесь не получится просто учить детей - только Созидать; здесь нельзя просто идти на работу - ты непременно пойдешь в место СОЗИДАНИЯ. И ты не просто созидаешь (ашхатель), а автоматически делаешь свой результат частью мира, привносишь что-то важное в мир (ашхарх). Это просто невероятные акценты! Так легко и просто самые возвышенные для человечества понятия у армянского народа заземляются на каждодневный труд!

    Это большое счастье жить в месте, где что бы ты не делал, получается - СОЗИДАНИЕ. Где любое дело попадает в плодородную почву и дает ростки важных для людей и МИРА результатов.

    Это уникальная земля заземления, соединения высоких материй и конкретных дел. И природа - как и во всем этот древний народ связан с этой землей и его ментальность пропитана смыслами, которые рождаются на этой земле, - на это намекает. Здесь витать в облаках и ориентироваться в тумане - одно и то же. Самый главный вызов современности решается легко, играючи и с помощью мечты здесь… На одном из наших завтраков дорогой Ара Атаян говорил, что русским полезно изучать армянский, а армянам - русский. Потому что русский язык - очень воздушный, в армянский заземленный. Изучая оба этих языка приводишь к гармонии свое мышление. 100% это так. Աշխատելուենք
    Ես պատկերացնում եմ, թե ինչ մանթո կընկնի էս մարդը, որ հասնի "ծառայել" բառին, որովհետև մեր մոտ հասարակ բանվորն ա աշխատում, մնացածը՝ ծառայում են պետությանը, այսինքն работают (չնայած ռուսերենում կա նաև служить բառը, բայց ծառա բառի հետ մենք ծառայելն ենք կապել)։ Ավելի ուշ խմբագրում եմ, որ սխալ ա գնացել մտքերս, որովհետև խառնել եմ ծառա ու ստրուկ բառերը, "ստրուկ" ֊ով մենք բառ չունենք։ Բայց ոչինչ, թող մտքերս սենց խառը մնան

    Իսկ վերադառնալով թեմային, մտածում եմ, որ Սամը շատ ճիշտ նկատեց, որ եկել հասել ենք մի կետի, որ կամ պիտի միավորվենք իրար ու շարունակենք ընդհանուր մի աշտարակ կառուցել (այլ խասքերով ասած ավելի զարգանալ, առաջ գնալ, դեպի բաց տիեզերք), կամ պիտի շարունակենք իրար միս ուտել, տարբեր վիրուսների ու քաղաքական խաղերի զոհ գնալ։ Բայց նաև համաձայն եմ Վիշապի հետ, որ էս պահին մեր հարևաններից ոմանք դեռ պատրաստ չեն շիտակ խաղին, ու մեզ կուլ կտան հենց մի թեթև "ժպտանք"։ Մի ձև պիտի սպասենք, մինչև ամբողջ աշպարհը հասունանա(չգիտեմ երբ) ու գիտակցի որ խնդիրները բոլորինս են ու իրար հետ պիտի լուծենք։

    Բայց մյուս կողմից էլ՝ կյանքը հենց էդ խնդիրներով ա հետաքրքիր։ Ու հետաքրքիր կլիներ եթե ամեն մեկը մնար իր տեղում, խոսեր իր լեզվով, ղեկավարվեր իր ղեկավարով, ապրեր իր մշակույթով, բայց ընդհանուր "նույն աշտարակը կառուցեինք"։ Չգիտեմ ինչքանով ա դա հնարավոր, ոնց պիտի դա արվի, անգամ ինչից ա պետք սկսել։
    Վերջին խմբագրող՝ boooooooom: 11.04.2022, 09:53:
    Կարճ
    Կոնկրետ

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (11.04.2022), Վիշապ (11.04.2022)

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •