User Tag List

Էջ 3 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 80 հատից

Թեմա: Ովքե՞ր են հայերը

  1. #31
    Պատվավոր անդամ Overdose-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.03.2008
    Հասցե
    Երեւան
    Գրառումներ
    603
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժողովուրդ ջան, շատ շնորհակալ եմ, որ արտահայտվեցիք, ձեր կարծիքները հայտնեցիք էս թեմայի շուրջ։

    Իմ takeaway-ները էս քննարկումից հետեւյալն էին՝

    - ես ամրապնվեցի իմ էն համոզմունքում, որ մարդ կարա երկրից գնացած լինի, այլ երկրում ապրի, բայց ենթագիտակցական մակարդակում մնա հայ ու ցավա հայրենիքի համար (@StrangeLittleGirl ջան, հարգանքներս)

    - ես ուրախացա էն փաստից, որ ինձ արդեն օտարացած երկրում մնացել են հայեր, ովքեր ադեկվատ են արձագանքում իրականության, մտահոգ են երկրի համար, ու համոզված եմ՝ վտանգի պահին տեր կկանգնեն երկրին (@Յոհաննես ջան, հարգանացս հավաստիքը)

    - ես ամրապնվեցի իմ էն համոզմունքում, որ լիքը մարդկանց արժեքներ կառուցված են անձնական եսի վրա։ Էդ մարդկանց բարոյական կոմպասի բեւեռային աստղը անձնական եսն է, չկան հոգեւոր արժեքներ անձնական եսից ու նյութական ապահովվածությունից բացի։ Հայրենիք, սահման, հող դատարկ բառեր են էդ մարդկանց համար։ Ես գիտակցական մակարդակում հասկանում եմ էդ մարդկանց, բայց ենթագիտակցորեն իրանք ինձ օտար են։

    - ես ուրախացա, որ վերեւի կետին պատկանող մարդիկ երկրում չեն, բայց տխրեցի՝ հասկանալով իմ կողքին էլ լիքը նման մարդիկ կան։

    - ու ամենակարեւորը՝ ես տխրեցի՝ հասկանալով, որ արժեքների ու համոզմունքների բեւեռացումը էն աստիճանի ա հասել, որ քաղաքացիական առճակատման հավանականությունը մեր՝ առանց էդ էլ սատկող երկրող ամենեւին էլ զրոյական չէ
    ԴԵ ԶԶՎՑՐԻՔ ԷԼԻ…

  2. #32
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ թվում ա` հայ լինելու օբյեկտիվ չափանիշներ սահմանելը շատ բարդ ու ինչ-որ առումով նաև անիմաստ գործ ա, քանի որ բոլորս շատ տարբեր ընկալումներ ունենք:
    Ամեն դեպքում նշեմ իմ սուբյեկտիվ չափանիշները.

    1. հայերենին նորմալ տիրապետելը, հայերեն խոսել, գրել, կարդալ իմանալը. օրինակ, ինձ համար հայերեն խոսող այլազգին ավելի հայ ա, քան հայերեն չխոսող, բայց երկու հայ ծնողներից ծնված մեկը
    2. իրեն հայ զգալը, հայ համարելը
    3. հայկական մշակույթով, պատմությամբ, Հայաստանի հետ կապված ամեն ինչով հետաքրքրված լինելը, Հայաստանի ու հայկականի հետ կապի մեջ լինելը
    4. Հայաստանի վիճակով անհանգստանալը, օգնելու, վիճակը լավացնելու, զարգացնելու ցանկություն ունենալն ու հնարավորինս էդ ուղղությամբ քայլեր անելը:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  3. #33
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մյուսների գրածները դեռ չեմ կարդացել, բայց անդրադառնամ իսկապես կարևոր հողի հարցին։ Ինչքան էլ տարօրինակ թվա, հողի կամ տարածքի հարցն ինձ համար կարևոր չի։ Ավելի ճիշտ, կարևոր ա, բայց լրիվ ուրիշ պատճառով ու ուրիշ ձևակերպմամբ՝ որպես հետևանք հայ ինքնությանը սպառնացող վտանգին։ Այսինքն, ես կարծում եմ, որ պետք ա Արցախի համար վիզ դնել։ Եթե ռեսուրսները ներեն, նաև ավելի մեծ տարածքների, բայց ոչ թե որովհետև դա մեր պատմական հայրենիքն ա, այլ մի պարզ պատճառով. հայ ինքնությանը վտանգ չի սպառնում մենակ էն դեպքում, երբ էդ ինքնությունը պաշտպանող տարածք կա, որտեղ թուրքական ագրեսիան մուտք չունի։ Ավելին ասեմ՝ թուրքական ագրեսիային դիմադրող էդ տարածքն ինչքան մեծ լինի, էնքան ավելի ապահով։ Նայեք, Արցախը մինչև 2020 թիվը լավ պահում էր մեր անվտանգությունը։ Հիմա, երբ մի մասը չկա, Սյունիքը երկու կողմից շրջապափակված ա, ժամերի հարց ա լինելու Սյունիք պոկելը։ Իսկ դրանից հետո արդեն ինչ մնա Հայաստանին, շատ ավելի արագ թուրք-ադրբեջանական տանդեմը կուլ կտա։

    Բայց նաև տարածք ասելով ես հասկանում եմ ոչ միայն հայ ինքնության պահպանման տարածք, այլ նաև բոլոր էն ինքնությունների, որոնք թուրքական ագրեսիան փորձել ու փորձում ա ջնջել երկրի երեսից. եզդիներ, հույներ, ասորիներ, քրդեր, զազաներ և այլն։ Կարծում եմ՝ եթե Հայաստանը որպես կոնցեպտ էդ ճամփան բռներ, դռները բացեր Թուրքիայից հալածված բոլոր էթնիկ խմբերի համար ու հռչակեր իրեն որպես տարածաշրջանում հալածյալների պետություն, գուցե ավելի ամուր լինեինք։ Էս դեպքում, իհարկե, գործ կունենանք մի պետության հետ, որն էնքան էլ ազգային չի, բայց հիմնված ա գաղափարախոսության վրա։
    Աչքի ընկնող տարօրինակ մտքեր կան, ամեն դեպքում արտահայտվեմ։ Էդ ո՞նց է տարածքը ինքնություն պաշտպանում, կամ պաշտպանում թուրքական ագրեսիայից։ Արցախը ո՞նց էր մինչև 2020 թիվը պահում «մեր» անվտանգությունը, ու ո՞վ ենք «մենք», ու ինչո՞ւ 2020–ից հետո սկսեց չպաշտպանել մեր անվտանգությունը։
    Իսկ արցախցու անվտանգությունն հանձինս արցախցու դեմի տարածքի էական չէ՞ր, թե՞ արցախցին էլ ա հողի նման բուֆերային գոտի։
    Տարածքը ինքը պաշտպանելու օբյեկտ է, ոչ թե տարածքն է պաշտպանում, այլ տարածքն են պաշտպանում։ Պաշտպանում են զինված ուժերը։ Ինքնությունը պաշտպանելու համար նախ պետք է ինքնություն ունենալ, ազգի մի զգալի մասը 100 տարուց ավել ռուսների ագենտներ ու կոլաբորացիոնիստներ են, մենք փոքր ազգ լինելով մենք մինչև հիմա ոչ մի ընհանուր զարգացման խելամիտ գաղափարախոսություն չունենք, մարդկանց զգալի մասը ընհանրապես անկախ պետության իմաստը չի հասկանում, պետությունը նույնականացնում են հողի հետ։ Մենք իրար նկատկամբ էնքան ցածր վստահություն ունենք, որ ասում ես՝ զինվել ա պետք, հակադարձում են, թե՝ իրար կգյուլենք։ Էսօրվա Հայաստանը տնտեսական միության մեջ է տարածաշրջանի ամենահետամնաց ու կոռումպացված ու վայթե արդեն միջազգայնորեն ճանաչված հանցագործ երկրների հետ, ու ոնց որ դժգոհություններ չկան։ Էսօր լիքը հայ պաշտպանում են Ռուսաստանի ագրեսիան Ուկրաինայի դեմ, զուտ ռեվանշիզմի համար առանց խոշոր հաշվով պատկերացնելու, դե ինչն է դրա կարճաժամկետ ու երկարաժամկետ հետևանքը հենց իրենց կյանքի վրա։ Ոմանք ապուշի հայացքով համոզված ասում են, որ պետք ա մտածել Ռուսաստանի ու Բելոռուսի մեջ մտնելու մասին, «հաշվարկել ա պետք», ծափեր․․․
    Պետությունը սկզբից մարդիկ են, գաղափարներն են, սամանադրությունն է, հետո նոր հողը։ Հողը առանց օրենքի երկրի, կամ ստրկամիտ ժողովդով հողը հավայի բան ա։ Հրեն ձեզ անծայրածիր Ռուսաստան, աշխարհի ամենամեծ տարածքով երկիրն է, բայց հոգով մնացել է նույն սովետական բանտը, քանի՞ գրոշի արժեք ունեն էդ հողերը։
    Si vis pacem, para bellum

  4. #34
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի կարճ գրառում էի արել էստեղ, կարծում էի՝ հաստատել էի, բայց նայում եմ՝ փաստորեն՝ չէ։

    Տարածքի/հայրենիքի հետ էր կապված։ Տարածքային հայրենիքի ֆունկցիան հայապահպանության համար նաև մի շատ կարևոր խնդրի մեջ ա․ հայերեն լեզվի հարատևման (հարատևումը հավակնոտ էր, բայց ոչինչ, ասեննք՝ որ լինի)։ Գաղտնիք չի, որ սփյուռքում հայերենի իմացությունն աստիճանաբար մարում ա, բնականոն ձևով։ Բնականոն, քանի որ ամեն մի հաջորդ սերնդի հետ ավելի վատ են իմանում հայերեն։ Իսկ ավելի վատ են իմանում, քանի որ աստիճանաբար վերանում ա հայալեզու կրթություն ստացած սերունդը։ Հայերեն կրթությունը սփյուռքում սահմանափակվում ա զոռով պահվող շաբաթօրյա հատուկենտ դպրոցներով, ու եթե չալարեն՝ ընտանիքներում երեխաների հետ ծնողների կամ տատ-պատու զբաղվելով։ Արդյունքը՝ հայերենի ընդամենը ինչ-որ չափով իմացությունն ա լինում։ Իսկ ո՞վ ա զբաղվելու էդ ինչ-որ չափով հայերեն իմացող սերնդի երեխաների հայերենով, ու ի՞նչ մակարդակում։ Իսկ է՞լ ավելի հաջորդ սերնդների ․․․ Ես վախենում եմ պատկերացնել, թե մի քանի սերունդ հետո սփյուռքի հայերենի իմացությունն ինչով ա չափվելու․ հավանաբար մի երկու բառ իրար կապելը համարվելու ա լեզվին նախանձելի տիրապետել։
    Իսկ եթե լեզուն մեռնում ա, ազգն էլ ա մեռնում։ Եվ էդ պարագայում Հայաստանը, որպես ամինիստրատիվ տարածք, մնում ա միակ հարթակը, որտեղ կրթությունը հայալեզու ա, հետևաբար՝ հենց միայն լեզվի պահպանման համար ա մեզ անհրաժեշտ հայրենիք՝ տարածքի տեսքով։ Հակառակ դեպքում հայերենը լավագույն դեպքում կվերածվի ոչ շատ պոպուլյար գիտաբանական առարկայի՝ դադարելով լինել հաղորդակցության, կրթության, ընթերցանության, զարգացման միջոց։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 22.03.2022, 17:14:

  5. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tiger29 (22.03.2022)

  6. #35
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի կարճ գրառում էի արել էստեղ, կարծում էի՝ հաստատել էի, բայց նայում եմ՝ փաստորեն՝ չէ։
    Սա նկատի ունե՞ս․ երկրորդ էջում է․

    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ազգն առանց հայրենիքի/հայրենի հողի, իմ պատկերացմամբ, վերածվում ա ընդամենը էթնիկ խմբի։ Որբացած վիճակ։ Հողը առաջնային/տարածքը/սահմանները առաջնային նշանակություն ունի հայի սեթապի մեջ, որովհետև առանց դրա հայկական ինքնությունը աղավաղվում ա՝ կրելով այլ միջավայրերի ազդեցություններ։ Ու նաև՝ անհայտ ա, թե ուր ուղղված կլիներ մեր հայացքը, եթե չլիներ հայրենիք․ որբ կմնայինք։

  7. #36
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սա նկատի ունե՞ս․ երկրորդ էջում է․
    Չէ, դրանից հետո էր։ Դե, նախորդ գրառմանս մեջ արդեն գրեցի փաստորեն ինչ էի ուզում ասել։

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (22.03.2022)

  9. #37
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ․․․ Եվ էդ պարագայում Հայաստանը, որպես ամինիստրատիվ տարածք, մնում ա միակ հարթակը, որտեղ կրթությունը հայալեզու ա, հետևաբար՝ հենց միայն լեզվի պահպանման համար ա մեզ անհրաժեշտ հայրենիք՝ տարածքի տեսքով։ Հակառակ դեպքում հայերենը լավագույն դեպքում կվերածվի ոչ շատ պոպուլյար գիտաբանական առարկայի՝ դադարելով լինել հաղորդակցության, կրթության, ընթերցանության, զարգացման միջոց։
    Ես հիշում եմ Սովետի տարիներին (ցածր դասարանների աշակերտ էի) դպրոցներում հավասար ունեինք հայկական ու ռուսական դասարաններ։ Ռուսականը համարվում էր հեղինակություն, երեխաների «ապագայի մասին մտածող» ծնողները պարտադիր իրենց երեխաներին պիտի ռուսական դասարաններ ուղարկեին։ Սովետի քանդվելուն զուգընթաց ռուսականի հեղինակությունն ընկավ, ու հայերս մեր նվաստ 1000ամյա անպետություն պատմության մեջ առաջին անգամ յանի մի փոքր ինքնուրույն մեզ զգացինք, այսինքն արտաքին տերերի փոխարեն մեզ սկսեցին նվաստացնել մեր սեփական բիրդան զարգացած բոսյակները, մինչև Պուտինի գալը ։Ճ Բայց ընհանուր, մի զգալի մասս էթնիկ ցեղախմբի գիտակցությունից վեր մինչ օրս չենք բարձրացել ու միակ հույսը մնացել է «անկախ» Հայաստանում ծնված սերունդը, որ կարող է մի բան փոխել։ Ուզում եմ ասել՝ հողի հետ միասին ինքնիշխանությունն է շատ կարևոր, թե չէ ազգը իր հողով հանդերձ էլ կարող է ստրկացվել ու ձուլվել վերանալ, փորձը ցույց է տալիս, որ հող գրավելն ու խլելը օրերի հարց է, եթե վրայի բնակիչները ապակողմնորոշված ու պառակտված են։
    Si vis pacem, para bellum

  10. #38
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես հիշում եմ Սովետի տարիներին (ցածր դասարանների աշակերտ էի) դպրոցներում հավասար ունեինք հայկական ու ռուսական դասարաններ։ Ռուսականը համարվում էր հեղինակություն, երեխաների «ապագայի մասին մտածող» ծնողները պարտադիր իրենց երեխաներին պիտի ռուսական դասարաններ ուղարկեին։ Սովետի քանդվելուն զուգընթաց ռուսականի հեղինակությունն ընկավ, ու հայերս մեր նվաստ 1000ամյա անպետություն պատմության մեջ առաջին անգամ յանի մի փոքր ինքնուրույն մեզ զգացինք, այսինքն արտաքին տերերի փոխարեն մեզ սկսեցին նվաստացնել մեր սեփական բիրդան զարգացած բոսյակները, մինչև Պուտինի գալը ։Ճ Բայց ընհանուր, մի զգալի մասս էթնիկ ցեղախմբի գիտակցությունից վեր մինչ օրս չենք բարձրացել ու միակ հույսը մնացել է «անկախ» Հայաստանում ծնված սերունդը, որ կարող է մի բան փոխել։ Ուզում եմ ասել՝ հողի հետ միասին ինքնիշխանությունն է շատ կարևոր, թե չէ ազգը իր հողով հանդերձ էլ կարող է ստրկացվել ու ձուլվել վերանալ, փորձը ցույց է տալիս, որ հող գրավելն ու խլելը օրերի հարց է, եթե վրայի բնակիչները ապակողմնորոշված ու պառակտված են։
    Գրառմանս մեջ վրիպակ էր՝ "հենց միայն լեզվի պահպանման համար ա մեզ անհրաժեշտ հայրենիք", պիտի լիներ՝ "հեչ որ չլինի լեզվիպահպանման համար պետք ա հայրենիք"։
    Ինչ վերաբերում ա սովետի ժամանակվա կրթությանը, ինքս լինելով էդ սերնդից, չէի ասի, որ դպրոցներում հավասար հայկական ու ռուսական դասարաններ էին։ Կային հայկական և ռուսական դպրոցներ։
    Հայկականներում գերիշխում էր հայալեզու կրթությունը, ռուսականներում՝ ռուսալեզու։ Եվ այո, ռուսականներն ավելի հեղինակություն ունեին՝ հետագա կարիերայի և նաև այսպես կոչված ավելի քաղաքակիրթ, բարձրադաս համարվելու առումով, և այնուամենայնիվ, հայկական դպրոցներում բավական որակյալ էր հայերենի կրթությունը, մինչդեռ ռուսական դպրոց ավարտածները, ըստ որոշ դիտարկումների (այդ թվում և իմ սեփական), ընդհանուր առմամբ լիարժեք չէին/չեն տիրապետում ո՛չ ռուսերենին, ո՛չ առավել ևս հայերենին, թեև հիմնականում խոսում էին ավելի լավ ռուսերեն, քան հայկական դպրոց ավարտածները։
    Ասածս էն ա, որ սովետի ժամանակ հայերեն կրթությունն ու կրթվածությունը, չնայած ժամանակի կարծրատիպերին, զարգացած են եղել, և որպես վկայություն՝ այդ շրջանի գիրն ու գրականությունն են, ներառյալ որակյալ հայալեզու թարգմանությունները, ուսուցիչներն ու լեզվաբանները, որպիսիք անկախանալուց հետո այլևս կամ դեռևս ի հայտ չեկան։ Մնում է մտածել, թե ինչու․․․
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 27.03.2022, 20:01:

  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (27.03.2022)

  12. #39
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գրառմանս մեջ վրիպակ էր՝ "հենց միայն լեզվի պահպանման համար ա մեզ անհրաժեշտ հայրենիք", պիտի լիներ՝ "հեչ որ չլինի լեզվիպահպանման համար պետք ա հայրենիք"։
    Ինչ վերաբերում ա սովետի ժամանակվա կրթությանը, ինքս լինելով էդ սերնդից, չէի ասի, որ դպրոցներում հավասար հայկական ու ռուսական դասարաններ էին։ Կային հայկական և ռուսական դպրոցներ։
    Հայկականներում գերիշխում էր հայալեզու կրթությունը, ռուսականներում՝ ռուսալեզու։ Եվ այո, ռուսականներն ավելի հեղինակություն ունեին՝ հետագա կարիերայի և նաև այսպես կոչված ավելի քաղաքակիրթ, բարձրադաս համարվելու առումով, և այնուամենայնիվ, հայկական դպրոցներում բավական որակյալ էր հայերենի կրթությունը, մինչդեռ ռուսական դպրոց ավարտածները, ըստ որոշ դիտարկումների (այդ թվում և իմ սեփական), ընդհանուր առմամբ լիարժեք չէին/չեն տիրապետում ո՛չ ռուսերենին, ո՛չ առավել ևս հայերենին, թեև հիմնականում խոսում էին ավելի լավ ռուսերեն, քան հայկական դպրոց ավարտածները։
    Ասածս էն ա, որ սովետի ժամանակ հայերեն կրթությունն ու կրթվածությունը, չնայած ժամանակի կարծրատիպերին, զարգացած են եղել, և որպես վկայություն՝ այդ շրջանի գիրն ու գրականությունն են, ներառյալ որակյալ հայալեզու թարգմանությունները, ուսուցիչներն ու լեզվաբանները, որպիսիք անկախանալուց հետո այլևս կամ դեռևս ի հայտ չեկան։ Մնում է մտածել, թե ինչու․․․
    Լիովին համաձայն եմ, Բարեկամ ջան, ես էլ եմ այդպես հիշում։
    Բայց հնարավոր է, Վիշապի գրածն ավելի ուշ ժամանակաշրջանի մասին է։

    Ու ես էլ, հիշելով իմ ժամանակակիցներին, ավելի հակված եմ ընդունելու, որ հայկական դպրոցներ ավարտածների մեջ ավելի շատ եղան հետագա լուրջ մասնագետներն ինչ-որ բնագավառում, քան ռուսական դպրոցներն ավարտողները։ Իհարկե, Հայաստանում նրանց ռուսերենն ավելի լավ էր, բայց Ռուսաստանում արդեն համարյա նույնքան անբավարար, որքան հայկական դպրոցներն ավարտածներինը… Դե, Հայաստանում էլ, քանի որ ավելի գնահատելի էր հենց լավ հայերեն իմանալը, բնականաբար, ավելի գնահատված էին հենց հայկական դպրոցներն ավարտածները։

    Ստացվում էր, ցավոք, որ (իմ սերնդի մասին է խոսքս) Հայաստանի ռուսական դպրոցները հիմնականում պատրաստում էին տանը ռուսերեն խոսացող ապագա քաղքենիների…
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բարեկամ (28.03.2022)

  14. #40
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բայց հնարավոր է, Վիշապի գրածն ավելի ուշ ժամանակաշրջանի մասին է։
    Սամ ջան, ես ինքս ավելի ուշ ժամանակաշրջանի, ավելի ճիշտ՝ հենց սովետի փլուզման ժամանակաշրջանի շրջանավարտներից եմ, և իմ հ իշողությունները, դիտարկումներ ու գնահատականները համահունչ են նրա հետ, ինչ գրել ես։ Անձամբ ինձ հայրս տվեց հայկական դպրոց, չնայած մեր ամբողջ ազգուտակը՝ մորաքույրներս, զարմիկներս ռուսական դպրոց էին գնացել կամ գնում և քննադատում էին հորս որոշումը՝ որպես անհեռանկարային, բայց լավ հիշում եմ՝ հայրս ասում էր՝ "ռուսական դպրոց գնացողները ոչ հայերեն են լավ իմանալու, ոչ ռուսերեն, ու ամբողջ կյանք տառապելու են անլիարժեքության բարդույթով։ Հայ երեխան հայ Հայաստանում պիտի գնա հայկական դպրոց"։ Էն ժամանակ ես ինձ, ճիշտն ասած, սպիտակ ագռավ էի զգում, բայց հետո անչափ գոհ էի։

    Իսկ Վիշապի գնահատականը ես ավելի շուտ կբացատրեի ամերիկամետության դիրքորոշմամբ՝ տեսնելու ռուսական ավերիչ ազդեցություններ։։

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (09.04.2022)

  16. #41
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ...
    Իսկ Վիշապի գնահատականը ես ավելի շուտ կբացատրեի ամերիկամետության դիրքորոշմամբ՝ տեսնելու ռուսական ավերիչ ազդեցություններ։։
    «Ամերիկամետ» դիրքորոշմամբ։ Ես «ռուսական ավերիչի» մասին չեմ խոսում, խոսում եմ հայերիս տարօրինակ աշխարհայացքի մասին։ Մի կողմից մենք տիեզերակենտրոն ազգն ենք ու մեր ինքնությունն ու լեզուն ու հողերը աշխարհում ամենաթանկ բաներն են։ Բայց մյուս կողմից էլ մենք առանց հովանավորի ու միջազգային հանրության մեր կյանքը չենք կարողանում պատկերացնել ու հետն էլ նեղվում ենք, որ մեր «հովանավորների», կամ միջազգային հանրության համար մեր ինքնությունն ու լեզուն ու հողերը էդքան էլ կարևոր բաներ չեն ոնց որ։ Իրականությունից կտրված ինքնասիրահարվածի կոմպլեքս ունենք ։Ճ
    Բայց չեմ ուզում ընդհանրացնել, հայերիս մեջ միշտ էլ շատ առողջ մտածողներ են եղել ու կան, խնդիրը առողջ գաղափարներին (ինքնության համար սկբից պետություն, ինքնիշխանություն, անվտանգություն, մարդու ազատություններ է պետք) իշխանություն տալն է, որ անընդհատ մեզ չի հաջողվում, բայց կարող է դեռ շանսեր կան։
    Ընդհանուր առմամբ՝ պայծառ ապագայում (եթե գա) ազգությունները վայթե խառնվելու են իրար, ու էվոլյուցիայի ու զարգացման տեսակետից կարող է ճիշտն էլ էդ է։ Բայց եթե հիմա գլոբալիզմ ու խաղաղասիրություն խաղանք, ապա մեր հարևանները մեզ առնվազն կստրկացնեն։
    Si vis pacem, para bellum

  17. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (11.04.2022), Sambitbaba (09.04.2022), Բարեկամ (30.03.2022)

  18. #42
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շնորհակալ եմ, Վիշապ ջան, թույլ տված սխալս նկատելու և ուղղելու համար (սպասում էի, որ կնկատես և կուղղես)։

    Էս գրառմանդ բովանդակության հետ ես ոչ մի հակասություն չունեմ, բայց չեմ հասկանում, թե սովետի ժամանակվա ռուսամետ կրթության տրամադրությունները ինչ կապ ունեն Էս մտքերիդ հետ։ Նույնիսկ սովետի էդ ժամանակներում, չնայած ռուսական դպրոցների հեղինակությանը, նույն աշխարհահայացքն էր՝ հայերի յուրահատուկ լինելու, հին և հարուստ պատմություն և այլն, և դա ոչ միայն դասավանդվում էր հայկական դպրոցներում, այլև կար մշակույթ (մեդիա) դա շարունակաբար դաստիարակող։ Ռուսական դպրոցների հեղինակությունը դրան զուգահեռ, առանձին երևույթ էր՝ ընդամենը լավ կարիերայի հեռանկարի և սնոբիզմի վրա հիմնված։

  19. #43
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շնորհակալ եմ, Վիշապ ջան, թույլ տված սխալս նկատելու և ուղղելու համար (սպասում էի, որ կնկատես և կուղղես)։

    Էս գրառմանդ բովանդակության հետ ես ոչ մի հակասություն չունեմ, բայց չեմ հասկանում, թե սովետի ժամանակվա ռուսամետ կրթության տրամադրությունները ինչ կապ ունեն Էս մտքերիդ հետ։ Նույնիսկ սովետի էդ ժամանակներում, չնայած ռուսական դպրոցների հեղինակությանը, նույն աշխարհահայացքն էր՝ հայերի յուրահատուկ լինելու, հին և հարուստ պատմություն և այլն, և դա ոչ միայն դասավանդվում էր հայկական դպրոցներում, այլև կար մշակույթ (մեդիա) դա շարունակաբար դաստիարակող։ Ռուսական դպրոցների հեղինակությունը դրան զուգահեռ, առանձին երևույթ էր՝ ընդամենը լավ կարիերայի հեռանկարի և սնոբիզմի վրա հիմնված։
    Բանի տեղ մի դիր։ Ասում ես՝ տարածքն ու հայրենիքը պետք է գոնե լեզուն պահպանելու համար, հակադարձել եմ՝ որ տարածքում ժամանակին հայերենին շատ հայեր որպես երկրորդական լեզվի են վերաբերվել, այսինքն դա էլ վայթե մեծ կապ չունի։
    Ընդհանուր պարագայում ես ազգայնականության մեծ կողմնակից չեմ, բայց մեր պարագայում ազգայանականությունը պաշտպանության միջոց է, ոչ թե չձուլվելու, այլ՝ չստրկանալու։ Թե չէ, ասենք Կալիֆոռնիա եկող ազգությունների, ներառյալ հայերիս մեծ մասը ակամայից փոխվում ու ասիմիլացվում են, ու սրանց սերունդները դառնում են մաքուր ամերիկացի հիբրիդ, ոնց որ մնացած բոլոր ամերիկացիները (այսինքն ծագման ու նախնիների մասին հազվադեպ կարող են հիշել մի երկու բաժակ պիվա խմելուց)։
    Եթե տեսականորեն սարքենք անկախ ու ազատ պետություն, այնտեղ լցնենք բազմաթիվ ազգեր, որոնք իրարից վտանգ չեն զգում, ապա կարծում եմ՝ սրանք ոչ թե կխմբավորվեն ու կբաժանվեն, այլ կխառնվեն ու ժամանակի ընթացքում կձուլվեն իրար։
    Ասածս էն է, որ ազգայնականությունը կարծես թե սրվում է անազատ երկրներում, կամ անազատ իրավիճակներում որպես պաշտպանության ձև։ Օվերդոզի ասած «ինքնությունը» իրականում պաշտպանության միջոց է։ Կարճ ասած՝ լեզուն պահպանելու նշանակությունը ռազմավարական է, ու եթե հայերս վտանգ չզգանք, ապա երևի ինքնության վրա շատ չենք կենտրոնանա, բնազդ է։ Մյուս կողմից էլ դպրոցներում թուրքերեն անցնելը չէր խանգարի։
    Si vis pacem, para bellum

  20. #44
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բանի տեղ մի դիր։ Ասում ես՝ տարածքն ու հայրենիքը պետք է գոնե լեզուն պահպանելու համար, հակադարձել եմ՝ որ տարածքում ժամանակին հայերենին շատ հայեր որպես երկրորդական լեզվի են վերաբերվել, այսինքն դա էլ վայթե մեծ կապ չունի։
    Դե ես էլ չեմ համաձայնվում, որ որպես երկրորդական լեզվի են վերաբերել։ Թե ինչու՝ վերևներում բացատրել եմ։

    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե տեսականորեն սարքենք անկախ ու ազատ պետություն, այնտեղ լցնենք բազմաթիվ ազգեր, որոնք իրարից վտանգ չեն զգում, ապա կարծում եմ՝ սրանք ոչ թե կխմբավորվեն ու կբաժանվեն, այլ կխառնվեն ու ժամանակի ընթացքում կձուլվեն իրար։
    Սա նմա ա լինում բաբելոնյան աշտարակաշինության հակառակ էֆեկտին․ էն ժամանակ/դեպքում լեզուների բաժանելը հանգեցրեց մարդկանց՝ ազգերի բաժանման, քո առաջարկածի դեպքում՝ լեզուները վերացնելով՝ կարծես հասնում ես ազգերի վերամիավորման, այսինքն՝ առանձին ազգերի վերացման։ Ստացվում ա այն, ինչը պնդում էի ամենասկզբում՝ լեզուն պահպանելը ազգի պահպանման կարևորագույն պայմանն ա։

    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ասածս էն է, որ ազգայնականությունը կարծես թե սրվում է անազատ երկրներում, կամ անազատ իրավիճակներում որպես պաշտպանության ձև։ Օվերդոզի ասած «ինքնությունը» իրականում պաշտպանության միջոց է։ Կարճ ասած՝ լեզուն պահպանելու նշանակությունը ռազմավարական է, ու եթե հայերս վտանգ չզգանք, ապա երևի ինքնության վրա շատ չենք կենտրոնանա, բնազդ է։ Մյուս կողմից էլ դպրոցներում թուրքերեն անցնելը չէր խանգարի։
    Էդ ճիշտ ա, որ պաշտպանության միջոց ա, նաև։ Բայց հայրենիքը միայն ազգայնականության համար չի պետք, թե՞ հակառակն էիր ասում՝ ազգայնականությունն ա պետք հայրենիք պահելու համար։ Անազատ և թույլ հայրենիքի դեպքում՝ հա, բայց Օվեդոզի հարցն ուրիշ էր կարծեմ՝ մեզ առհասարակ հայրենիք/տարածք պետք ա՞, թե՞ ոչ, ինչին իմ պատասխանն էր՝ հեչ որ չլինի հայրենիք-տարածքը պետք ա, որ լեզուն չմեռնի։ Իսկ ես հեչ չեմ ուզենա, որ հայերենը մեռնի․ դա խիստ կազդի իմ հայ ինքնության վրա։
    Դե հիմա, ես ուզում եմ ունենալ ազգային ինքնություն, դու, գուցե, համարում ես՝ ավելորդ բան ա, ձուլենք բոլորին իրար ու ապրենք անհայրենիք ու անդարդ։
    Կարող եմ նաև պատասխանել, թե ինչու եմ ուզում հայերենը չմեռնի, հայ ինքնությունս գոյատևի - ես դրանք արժեք եմ համարում։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 30.03.2022, 10:24:

  21. #45
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե ես էլ չեմ համաձայնվում, որ որպես երկրորդական լեզվի են վերաբերել։ Թե ինչու՝ վերևներում բացատրել եմ։



    Սա նմա ա լինում բաբելոնյան աշտարակաշինության հակառակ էֆեկտին․ էն ժամանակ/դեպքում լեզուների բաժանելը հանգեցրեց մարդկանց՝ ազգերի բաժանման, քո առաջարկածի դեպքում՝ լեզուները վերացնելով՝ կարծես հասնում ես ազգերի վերամիավորման, այսինքն՝ առանձին ազգերի վերացման։ Ստացվում ա այն, ինչը պնդում էի ամենասկզբում՝ լեզուն պահպանելը ազգի պահպանման կարևորագույն պայմանն ա։



    Էդ ճիշտ ա, որ պաշտպանության միջոց ա, նաև։ Բայց հայրենիքը միայն ազգայնականության համար չի պետք, թե՞ հակառակն էիր ասում՝ ազգայնականությունն ա պետք հայրենիք պահելու համար։ Անազատ և թույլ հայրենիքի դեպքում՝ հա, բայց Օվեդոզի հարցն ուրիշ էր կարծեմ՝ մեզ առհասարակ հայրենիք/տարածք պետք ա՞, թե՞ ոչ, ինչին իմ պատասխանն էր՝ հեչ որ չլինի հայրենիք-տարածքը պետք ա, որ լեզուն չմեռնի։ Իսկ ես հեչ չեմ ուզենա, որ հայերենը մեռնի․ դա խիստ կազդի իմ հայ ինքնության վրա։
    Դե հիմա, ես ուզում եմ ունենալ ազգային ինքնություն, դու, գուցե, համարում ես՝ ավելորդ բան ա, ձուլենք բոլորին իրար ու ապրենք անհայրենիք ու անդարդ։
    Կարող եմ նաև պատասխանել, թե ինչու եմ ուզում հայերենը չմեռնի, հայ ինքնությունս գոյատևի - ես դրանք արժեք եմ համարում։
    Զուտ լեզուն պահպանելու համար պետություն ունենալը overkill ա (տես՝ բառիս հայերենը չգիտեմ) ։Ճ Հետո պիտի մի հատ մտածենք, թե ինչու է լեզուն բարձրագույն արժեք, լեզուն ոնց որ հաղորդակցման միջոց է։ Արդյո՞ք լեզուն է ինքնության կարևոր բաղադրիչը։ Ես կարծում եմ՝ ոչ, նույն լեզվով խոսող հազար ու մի տեսակի մարդ կա, ամենատարբեր ծայրահեղ ինքնություններ, այսինքն լեզուն առանձին վերցրած անհատականության, գաղափարների, հայացքների ու վերաբերմունքի վրա ոնց որ թե շատ մեծ ազդեցություն չունի։ Եթե նույն լեզվով խոսող մարդը քեզ հարազատ է թվում, ապա պատճառն ուղղակի հաղորդակցվելու հեշտությունն է։
    Հետո հայրենիքն ու պետությունը տարբեր են։ Ինքնիշխան ու ոչ ինքինշխան պետությունները տարբեր են։ Ժողվրդավարություններն ու դիկտատուրաները տարբեր են։ Եթե մեզ համար սրանք էական չեն, միայն լեզուն է կարևոր, ապա դժվար չի կռահելը, թե ինչի ենք մեր ողջ պատմության ընթացքում աջափ–սանդալի մեջ։
    Si vis pacem, para bellum

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (11.04.2022), StrangeLittleGirl (02.04.2022)

Էջ 3 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •