Ասում ա՝
- Դուք էլ ե՞ք զուգարանում թերթ կարդում
- Բա հո ռադիոյով չե՞նք սրբվի..
Ասում ա՝
- Դուք էլ ե՞ք զուգարանում թերթ կարդում
- Բա հո ռադիոյով չե՞նք սրբվի..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Օֆֆտոպեմ էլի, ուղղակի բան հիշեցի։ Արշավ էինք գնում, լցակայանում կանգնեցինք, տղաներից մեկը նենց լավ ցածրահասակ դժգոհ դեմքով զուգարանից եկավ, թե պիսուարները չուծ լի առաստաղի տակ են, ընդհանրապես ինչ լոգիկայով են դրանք սարքել։ Հետևից մեր հայերից մեկը գնաց, խնդալուց լացելով եկավ, թե էս տղեն ջրի բաչոկները պիսուարի տեղ ա դրել․․․
boooooooom (16.03.2021), One_Way_Ticket (16.03.2021), Աթեիստ (16.03.2021), Ուլուանա (17.03.2021)
Ծանոթս մի քանի օր առաջ պատմում էր, որ զուգարանի դուռը վրան փակվել է, ամուսինը՝ գործուղման մեջ, ուրիշ ոչ ոք էլ տան դռան բանալին չունի։ Փրկել է հեռախոսը, զանգել է համապատասխան ծառայություն, եկել, դուռը բացել են։
Ես որ փոքր էի, մեր տանն էլ էր տենց լինում, որ զուգարանի դրսի փականը սահում ու փակվում էր։ Տեսականորեն բաղնիքը կողքն էր, որի պատը մինչև առաստաղ չէր, բայց չեմ հիշում՝ որևէ մեկը այդ ճանապարհով ազատվել է, թե չէ Բջջային հեռախոս էն ժամանակ իհարկե չկար, մնում էր սպասել մինչև մեկը տուն գար։ Կամ կարելի էր ջարդել դռան ապակին, բայց դա էլ չեմ հիշում, որևէ մեկն արել է, թե չէ։
boooooooom (16.03.2021), Ուլուանա (17.03.2021)
Ուզում էի ասել՝ բա լվացարանի ծորակը բացելը ինչի համար ա, հետո հիշեցի, որ մեր զուգարանը եզակիներից ա, որ լվացարան ունի
boooooooom (16.03.2021), Աթեիստ (16.03.2021)
boooooooom (17.03.2021), Ուլուանա (17.03.2021)
Հըմ, կյանքումս որևէ մեկի տանը դրսից կողպվող զուգարան տեսած չկամ: Ճիշտն ասած` չեմ հասկանում, թե տան զուգարանի դուռն ինչի պիտի դրսից փական ունենա: Իմաստը ո՞րն ա, բացի զուգարան մտած մարդուն դավադրաբար ներսում կողպելուց :
Մի անգամ էլ ես եմ փոքր ժամանակ մեր տան զուգարանում փակվել-մնացել, բայց ոչ թե դրսից էր կողպվել, այլ ներսից. մանկապարտեզի երեխա էի դեռ, մտել էի զուգարան, կողպել էի ներսից, բայց հետո չէի կարողացել կողպածս բացել: Մեր զուգարանի ու բաղնիքի արանքում` առաստաղին մոտ, մի հատ պատուհանիկ կար ապակիով: Կամ էդ շրջանում դեռ ապակի չկար վրան, կամ էլ ապակին հենց էդ ժամանակ ուղղակի հանել էր պապաս, էսօրվա պես հիշում եմ, թե ոնց էդ պատուհանիկից մամաս «պոլի փեդը» մտցրեց, դրանով փականը բացեց ու ինձ ազատեց :
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
boooooooom (17.03.2021), Freeman (17.03.2021)
Մերն էլ էր միշտ ներսից փակվում, այսինքն ոչ թե ինքն իրան, այլ դուրս գալուց միամիտ մատդ կպնում էր էդ փակող կոճակին, ու երբ դուրս էիր գալիս ու դուռը փակում, ստացվում էր որ ներսը մարդ չկա, բայց դուռը ներսից փակ է)) Ստիպված ամեն անգամ (իսկ տենց շատ հաճախ էր լինում) փականը քանդում էինք դրսի կողմից հատուկ ձևերով բացում)) ու էդ (կես ժամվա) ընթացքում շտապ "գործ" ունեցողը ստիպված մի կերպ պիտի սպասեր ։
Վերջին խմբագրող՝ boooooooom: 17.03.2021, 09:09:
Կարճ
Կոնկրետ
Ուլուանա (17.03.2021)
Նենց բաներ եք պատմում, մարդ վախենում ա զուգարան գնա, յանի քիչ ֆոբիաներ ունեինք
The cake is a lie.
boooooooom (17.03.2021), Cassiopeia (17.03.2021), ivy (17.03.2021), Արէա (17.03.2021), Գաղթական (17.03.2021), Ձայնալար (17.03.2021), Ուլուանա (17.03.2021)
Պիտի մեր տուն գայիր մանկությանս տարիներին
Մեր տան զուգարանը հենց էդպես դրսից էր կողմպվում։ Չհարցնեք՝ ինչ նպատակով։ Ծնվածս օրվանից էդ եմ տեսել։ Բայց հանուն արդարության ասեմ, որ ներսից էլ էր հնարավոր կողպել։
Իսկ այ բաղնիքը ներսից չէր կողպվում․ բոլորս բոլորին գոնե մի անգամ լողանալուց տեսել ենք
Ու մեր բաղնիքում էլ էր մեկը մի անգամ փակված մնացել։
Ֆրիմեն, սորրի
boooooooom (17.03.2021), Cassiopeia (17.03.2021), Freeman (17.03.2021)
Մեր աշխատավայրում զուգարանի բոլոր կաբինկեքի դռների ներսի կողմից ցուցումներ են փակցված:
Խայտաբղետության ժամանակագրությունից երևում ա, որ առնվազն 14թ-ից սկսել են մաքրության համար պայքարել:
Իսկ թե ինչ էր էին տեղի ունենում մինչ դա՝ շատ հուզիչ էր..
Նկար 1
Վերևի կարմիրն ասում է.
Զուգարանի թուղթը փոխելը ուղեղի վնասվածք չի առաջացնում:
(տակը ձեռագիր ավելացրած է՝ «իսկ X-ում աշխատելն առաջացնում է», որտեղ X-ն իրենց լոգոն է)
Մեջտեղի դեղինը.
Ձեր գործընկերների նկատմամբ հարգանքից ելնելով՝
1. Միշտ ջուրը քաշեք
2. Օգտագործեք խոզանակը (?), եթե դրա կարիքը կա
ՈՒ, վերջապես, ներքևինը.
10 զուգարանային ցուցումները՝
1. Թույլ մի տուր, որ քեզ էս փոքր խցում անակնկալի բերեն. կողպիր դուռը:
2. Հարգիր բոլորին:
3. Մի եղիր սիրողական (amateur), միզիր թասի մեջ:
4. Եթե անգամ շտապում ես, զուգարանի թուղթը ուրիշ կողմ մի գցիր:
5. Հոգա կարիքներդ ոչ թե շրջանակին, այլ՝ մեջտեղում:
6. Չմոռանաս քեզնից հետո կափարիչը չորացնել:
7. Ջուրը քաշելու կոճակն օգտագործիր:
8. Վերցրու խոզանակը, եթե անհրաժեշտ ա:
9. Զուգարանաթղթի միջուկը գցիր աղբամանը:
10. Ձեռքերդ լվա ու «էս դարդից էլ պըրծար»:
Նկար 2
(պիսուարների վերևում)
Եթե էլ չես կարող նշան բռնել, ուրեմն գնա նստիր «ապեր» (man-ի համարժեքը.. երևի..)
Հ.Գ. Հա, ու ամեն պատին մեծ ու փոքր պաստառներով՝ դեռ կորոնայից շատ առաջ էլ, գրված կպցրած էր «Ձեռքերը լվանալը պարտադիր ա».. Չնայած, որ բազմիցս տեսել եմ անգամ տնքակաբինից դուրս եկող ու չլվացվողների..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
boooooooom (17.03.2021), Cassiopeia (17.03.2021), ivy (17.03.2021), Նաիրուհի (18.03.2021)
Հա, երևի: Էդ գրառումս անելուց որոշ ժամանակ հետո մեկ էլ հիշեցի, որ մերոնց տանն էլ բաղնիքի դուռն էր համ ներսից, համ դրսից փակվում, ու հենց քո ասած պատճառով: Ներսից էլ, դրսից էլ մենակ կողպեքով էր հնարավոր փակել (էն պրիմիտիվ կեռիկներից չէին, բայց ոչ էլ բռնակ էին. երկու կողմից էլ բռնակներ կային, բայց զուտ բռնելու համար, փակելու հարմարանքի կցված չէին դրանք, կողպեքներն առանձին էին: Ու քանի որ եթե չկողպեիր, դուռն ինքնիրան բացվում էր, տենց դրսից փակում էինք, երբ մեջը մարդ չէր լինում, բայց մեկ-մեկ էլ չէինք իմանում, որ մարդ կա, փակում, գնում էինք, հետո ներսից ջղայնացած ծեծում էին, որ գանք բացենք :
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ի դեպ, էդ զուգարանի պատմության մասին գրելուս ընթացքում հիշեցի, որ մերոնց բնակարանը վերանորոգելուց հետո էդ պատուհանիկը փակել էինք: Ու փորձեցի պատկերացնել թե ինչ կլիներ, եթե հիմա տենց դեպք լիներ, այսինքն` մեկնումեկս տանը մենակ լիներ, ու դուռն ինչ-որ պատճառով կողպվեր ու չբացվեր, հեռախոս էլ չլիներ: Մենակ պատկերացնելուց արդեն մոտս կլաուստրաֆոբիա սկսվեց, տագնապահար սկսեցի ելքեր փնտրել, թե ինչ կանեի, ասենք, դուռը կամ կողպեքը ջարդելու ինչ հնարներ կլինեին ձեռքիս տակ, հատկապես երկաթ-մերկաթեղեն: Մի խոսքով` եթե դա քեզ գոնե մի քիչ կմխիթարի, էդ ֆոբիան մենակ քեզ մոտ չի առաջացել :
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Freeman (17.03.2021)
Նորաոճ ֆոբիայի նկարագրությունից.
Էն որ մենակ զուգարան գնալու մտքից լցնում ես տակդ..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Freeman (17.03.2021)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ