Երբեք չեմ պատկերացրել, որ տանը կենդանի կպահեմ, այն էլ այս տարիքում: Դրա պատճառը մկները դարձան, որ համար մի քիչ «հարգում» եմ իրենց: Մկների վախից, որ աներեսի պես մեր տուն էին մտել, ժամանակավորապես մի պոքրիկ կատվի ձագ բերեցինք, հետո մկները վերացան, բայց կատվից հրաժարվել չստացվեց: Հիմա մեր տան պատվավոր անդամն է ու մեր սիրելի «բարեկամը»:
Սա էլ իմ փիսիկը…