Էս էլ խոստացածս նկարներըCactuSoul-ի խոսքերից
Մի օր Յոնչիկիս նկարները կտեղադրեմ էստեղ, կտեսնեք:
(ներողություն այսքան ուշացման համար
)
Է՜խ…
Շուն
Կատու
Հավ
Ոչխար
Կով
Այծ
Թռչուն
Ձուկ
Այլ կենդանի
Էս էլ խոստացածս նկարներըՄի օր Յոնչիկիս նկարները կտեղադրեմ էստեղ, կտեսնեք
Է՜խ…
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Սկզբում մի քիչ վախենում էի Կոճակից, բայց հետո այնպիսի անմեղ աչուկներով էր նայում ինձ, ու եկավ, ոտքերիս մոտ տեղավորվեց, որ վախս անցավ ու սկսեցի սիրել
Ինչ լավն են Յոնչիկիդ նկարներըԷս էլ խոստացածս նկարները
Է՜խ…
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Չմեռա, կատու էլ պահեցի (բայց մի օր ինքն էլ ա սատկելու, էտի նաղդ գիտեմ)
կատու չի, այլ կատվի պուճուր ձագ ա: Շաբաթ օրը գտա մեր հայաթում, տեսա չի փախնում, բռնեցի մի քիչ խաղացի հետը, հետո հաց տվի կերավ: Հիմա չուլանի նման ինչ-որ տեղում ենք գիշերները պահում, որ շներ կամ մեծ կատուներ չհարձակվեն վրեն: Էնքան փոքր ա, սկի նորմալ չի էլ մլավում: Բայց արդեն չանգռում ու կծում ա:
Շատ լավնա …
Մի օր բեր սիրենք
Loading your personal settings....
Ինչ պուպուշ կատվիկ է
Հավեսով կպահեի
Սակայն այնքան միեւնույն է...
Հիմա ոչ մի կենդանի չեմ պահում:
Բայց փոքր ժամանակ շունիկ շաաատ էի սիրում
Հիշում եմ շենքում մոդա էր թութակ պահելը: Եղբայրս էլ գնեց, բերեց: Ուրեմն եղբայրս մի օր որոշում է իմ սենյակում բաց թողնել վանդակից թութակներին. ես էլ չիմանալով, մտնում եմ իմ սենյակ ու թութակը վայրէջք է կատարում ուղիղ իմ ուսին: 2 վայրկյան նայում ենք իրար աչքերի մեջ /ես ու թութակը/, ու ես սկսում եմ գոռալ/մեղմ ասած/: եղբայրս փորձեց թութակին պոկել ուսիցս, էն էլ պինդ կպել էր: Եղբայրս ստիպված խփեց խեղճին... ու տենց... Եղբայրս լացեց, մեղքը շատ էր եկել...
Հետո ձկներ էինք պահում: Լսել էի, որ ձկները հանգստացնում են նյարդերը: Նստել էի ակվարիումի կողքը ու ակնդետ նայում էի ձկներին: Նրանցից մեկը, չդիմանալով իմ հայացքի շանթող կայծերին, իրեն դուրս նետեց ակվարիումից՝ ուղիղ ոտքիս վրա:
2 տարեկանում, երբ մեր գյուղը դեռ մերն էր, շատ էի սիրում խաղալ փոքր բադիկների հետ. հենց մոտիկ էի գնում, իրանք էլ իմ մոտ էին գալիս: Մինչև հիմա ձեռքերիս մեջ զգում եմ, ավելի շուտ հիշում եմ նրանց սրտիկների բաբախյունը...
Հիմա երևի այդ բադիկների սերունդներով/իհարկե, եթե բարբարոսները չեն սպանել/ խաղում են քյուչուկ չոջուքները:
Սակայն այնքան միեւնույն է...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ