2)Եթե իսկապես Հիսուսի կողմից ասվել է այս խոսքերը և Հիսուսը հորինված կերպար չէ միֆական բնույթ կրող,ապա իրականում այս խոսքերը Հիսուսի են պատկանում և գրողները եղել են անկողմնակալ և գրի են առել Հիսուսի ասած խոսքերը: Բայց եթե իսկապես ՀԻսուսին են պատկանում այս խոսքերը, և Նոր կտակարանի հեղինակները չեն հորինել Հիսուսի կերպարը և եթե ցանկանում էին լուրջ բարոյախրատական ուսուցումներ պարունակող մարդու իրենց կերպարը առաջ տանել, ապա այդ դեպքում գոնե Հիսուսի կողմից ասված այս խոսքերի շուրջ կլռեին և չէին գրի պարզապես Ավետարաններում և կգրեին Հիսուսի ասած այն խոսքերը, որը որ ավելի ձեռնտու էր լինելու իրենց Հիուսի այդ կերպարը ստեղծելու համար: Հետևաբար երկու պարագաներում էլ կարծում եմ, որ խելամիտ կլիներ գրի չառնել Հիուսի ասած այս խոսքերը կամ այսպես ասած հորինել և ներկայացնել Հիսուսի կողմից իբրև ասված խոսքեր: Ինչ է ընդհանուր հետևությունը այս ամենից: Կարծում եմ կարող ենք ինչ-որ տեղ որոշակի հետևություն կատարել, և ասել այն, որ գրողները եղել են անկողմնակալ և գրի են առել ոչ միայն այն խոսքերը, որոնք Հիուսի կողմից ասվել են և հիանալի են և լուրջ ուշադրության արժանի, այլ նաև այն խոսքերը որոնք դժվարըմբռնելի և առաջին հայացքից ոչ հասկանալի խոսքեր են հաշվի առնելով Հիսուսի ընդհանուր բնութագիրը Նոր կտակարանում ներկայացված: Այս ամենը կարծում եմ խոսում է Մատթեոսի և Ղուկասի ավետարանիչների անկեղծ և անկողմնակալ լինելու մասին:
3)Որոշներ կարող են պնդել, որ միգուցե Նոր կտակարանի գրողները այսպես ասած <<չեն հետապնդել>> Հիսուսին դրական կերպարի ներքո ներկայացնելու: Այս միտքը քիչ հավանական է, որովհետև եթե ուզում էին մարդկանց համոզել Հիսուսի ճշմարիտ Քրիստոսը լինելու մեջ, ինչպես նաև Աստծո Որդին լինելու մեջ, ապա անշուշտ պետք է նաև հոգ տանեին Հիսուսին դրական կերպարի ներքո ներկայացնելու, որպես բարոյախրատական լուրջ ուսոցումներ ունեցող մեկը և լավ մարդ ,ով Աստծուց է ուղարկված և այսպես անելով կփորձեին այսպես ասած վստահարժանություն ստեղծել Հիսուսի կերպարի շուրջ, Նոր կտակարանը ընթերցողի մոտ:
Էջանիշներ