* * *
Եթե դուք կարող եք ազատագրվել Աստծոց, ուրեմն հասունացել եք: Իմ տեսանկյունից, քսանմեկ տարեկանում մարդը հասուն չի դառնում, չի մեծանում: Միայն մի բան է մարդուն հասուն դարձնում, դա Աստծոց ազատություն ստանալն է, որովհետև Աստված՝ ամենատարբեր վախերի, ժլատությունների, հույսերի մի կծիկ է: Ափիոն է, նա ձեզ թմրեցուցիչ հարբեցության մեջ է պահում:
Բայց քանի դեռ դուք գտնվում եք թմրեցուցիչ հարբեցության վիճակում, ձեր կյանքն անցնում է քնի մեջ, և շուտով մահը կթակի ձեր դուռը, և այդ ժամանակ արդեն չափազանց ուշ կլինի:
Որպեսզի հարցին ճիշտ պատասխան ստանաք, ձեզ անհրաժեշտ է նստել լռության, զգոնության մեջ, անքուն, և միայն դիմելով ձեր ներսին, աստիճանաբար…
Սկզբում ավելի կմթնի, կդառնա ավելի և ավելի մութ, և հանկարծ՝ արևածագ, և թռչուններն են երգում, և արևն է ելնում, և դուք ազատ եք:
Առաջին անգամ ազատ են ձեր թևերը: Այժմ կարող եք հավակնել ամբողջ երկինքն իր բոլոր աստղերով:
Մարդն առանց Աստծո՝ իսկական մարդ է:
Որտեղ կա կյանք, կա գիտակցություն, այնտեղ կա աստված:
Եվ երբ դուք հասնում եք գիտակցման վերջին փորձին, դառնում եք աստված: Յուրաքանչյուրի բնատուր իրավունքն է՝ ոչ թե երկրպագել Աստծոն, այլ դառնալ աստված:
Էջանիշներ