Ստացվում ա, որ Հռոմի պապը մեզնից առաջադեմ ա. ինքն արդեն սեքսից ա խոսում, իսկ մենք դեռ մեր եզն ենք քշում...boooooooom-ի խոսքերից
Ինֆորմացիայի արագ շարժվելը մարդկանց մեջ՝ դա էլ հենց այն հարթակն է, որի վրա շարժվում է մարդկությունը: Եվ որքան ավելի շատ է ինֆորմացիան, այնքան ավելի շատ ընտրություն ունենք մենք:
Հսկողությունը... Ավելի լավ է, Բում ջան, ելնելով վերևի գրառումներից, ասենք "հսկողությունը և տրամաբանությունը": Եվ այս տեսանկյունից նայելով խնդրին, կարելի է եզրակացնել, որ եթե, ինչպես ասում ես, դժվարանում է հսկողությունը, ուրեմն գուցե իրականությունն այն է, որ հսկողության կարիք չկա՞: Մենք ինչ է, բանտու՞մ ենք: Շատերը կասեն, այո: Ու հավանաբար էդ պատճառով էլ դժվարանում է հսկելը, որպեսզի ազատությունն ավելի տեսանելի լինի: Ուղղակի մեզանից յուրաքանչյուրը հիմա հնարավորություն ունի ընտրել իր ցանկացածը:
Սովետի տարիներին մենք բոլորս համոզված էինք, որ "Սովետական շամպանսկին" աշխարհի ամենալավ շամպանսկին է: Բանն այն է, որ ընտրության հնարավորություն չունեինք:
Ամեն անգամ, երբ Սամբիտն ասում ա, որ հոգևորը պետք ա շատացնել, ամեն անգամ նա հարկ ա համարում նաև ավելացնել, որ հոգևոր ասելով կրոնը նկատի չունի: Եվ սակայն համարյա միշտ դա որևէ ազդեցություն չի գործում: Ձեր ստերեոտիպերը ու նաև ձեր մեծամասնության անկյալությունն ինչ-որ բան փոխել էդ խեղճ "հոգևոր" բառը դարձնում է ցլի աչքերի առջևի կարմիր կտորի պես մի բան, ինչն էլ ձեզ վերադարձնում ա կրոնին: Բայց իրականում եթե նայեք վերջին տաս տարիների գրառումներին, շատ լավ տեսանելի կլինի, որ ձեզանից միայն, կարող է Ռայադեն ու Աթեիստն են ավելի շատ հայհոյել կրոնին, քան ես: Այ, սա է էդ կուտը չուտվելու պատճառը. դուք հրաժարվում եք ուտել այն, ինչ ձեզ չեն էլ առաջարկում: Օք, շարունակեք:
Ու հինն էլ հնացած չի, Բում ջան, հինը ստերիլիզացված ա մեր ուղեղից: Դրա համար մենք էդքան համառորեն հրաժարվում ենք աստվածային լիներ, որովհետև կորցրել ենք մեր ինքնարժեքն ու համաձայնվել ենք նմանեցնել մեզ անասնականին: Այսպիսով, Աստծոց հրաժարվել՝ հրաժարվում ենք, և սակայն համարում ենք, որ այնուամենայնիվ ինչ-որ մեկը պետք է չոբան լինի մեր գլխին, որովհետև առանց միջնորդության մենք մեր անասնական անտրամաբանական անգիտակցությամբ մեր հարցերն ի վիճակի չենք լուծել:
Հիմա հասանք ամենակարևորին: Ու ես շատ ուրախ կլինեի, որ էս մասը ժողովուրդն ուշադիր կարդար: Բայց դե, մեծ հաշվով, ձեր գործն է:
Էն, որ ասում ես, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված, շատ ճիշտ ես ասում: Ասեմ, թե ինչու:
Բացի մարդու անհատական գիտակցությունը, գոյություն ունի նաև համամարդկային, ընդհանուր գիտակցություն: Նրա մասին չենք խոսելու հիմա, բայց իր հենց այդ ընդհանուր մարդկային գիտակցությամբ մարդկությունն իր ընտրությունն արդեն կատարել ա. հրաժարվել ա աշխարհի վերջից ու շատ արագ տեմպերով բարեշրջական հաջորդ փուլ ա գնում: Այս պահին մեր մոլորակը նման ա էն մարշրուտկին, որ գնում ա միայն մի ուղղությամբ և ունի ընդամենը մի կանգառ: Էդ կանգառի անունն ա. Հինգերորդ Տարածք, որը կոչվում ա նաև՝ Լույս: Կամ բարեշրջական նոր փուլ: Կամ հոգևորի գերիշխանություն: Բում ջան, կրկնում եմ, ոչ թե կրոնի: Մոռացիր կրոն ասածը, նույնիսկ եթե հպարտ ես նրանով, որ աշխարհի առաջին քրիստոնյա ազգն ես: Մոռացիր: Կարդա, խնդրում եմ, ստորագրությունս. հոգևոր լինեը՝ ընտրություն չի, հոգևոր լինելը՝ մեր էությունն ա: Ես ասում եմ հոգևոր, դու հասկացիր շնչավոր, էդ բառն ավելի մոտ է հոգևորին, որովհետև անշունչը՝ ավելի մոտ է այն կյանքին, ինչ մենք պատկերացնում ենք այսօր:
Այո, մենք գնում ենք հաջորդ Տարածք, և այդ տարածքը Լույսն է և այնտեղ գերակշռելու է հոգևորը, որովհետև ֆիզիկական փորձը շատ լավ կերպով ապրեցինք անցած, երրորդ, ֆիզիկական Տարածքում: Շուտով տեղ ենք հասնելու: Եվ այդ պատճառով էլ պետք է լուրջ մտածել: Որովհետև մութ մտածողությամբ լույսի մեջ անհնար է ապրել, դա աբսուրդ է: Իսկ լույսից բացի այլ կանգառ մեր մարշրուտկեն չունի: Եվ ուրեմն պետք է հետևություն անել: Մութը ճանապարհին մարշրուտկեն ին մեջից դուրս է նետում: Հվաքում է ամբողջ աղբն ու դուրս է նետում: Այս պատճառով այսքան տեսանելի է այդ աղբը: Որպեսզի մաքրվի:
Եվ ընդամենը մի բան է մեզ պետք այս մեծ խնդիրը լուծելու համար: Փոխակերպել մեր գիտակցությունը: Թույլ տալ, որ լույսը մտնի մեր կյանք: Իսկ մթից նույնիսկ հրաժարվել էլ պետք չի, որովհետև, երբ որ լույսը գալիս է, մութն ուղղակի վերանում է:
Մի կարևոր ու շատ օգտակար բան էլ կա, սա էլ ասեմ, ու վերջ: Մինչև օրս Հոգևորը (ոչ թե կրոնը) միշտ ջանացել է հասցնել մեր գիտակցությանը, որ մեզ պետք է արթնանալ:
Այսօրվա կոչը (կամ պատգամը, կամ հրամանը, կամ խնդրանքը, ինչպես կուզեք) այլ է. մարդկությունն արդեն արթնացել է: Միակ բանը ինչ պետք է անել՝ հավատալ, որ արթնացել ես:
Մեջբերել
Էջանիշներ