User Tag List

Էջ 4 9-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 121 հատից

Թեմա: Ու՞ր է գնում մարդկությունը

  1. #46
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սամ ջան, ախր հատուկ էլ էդ «կործանում» բառը չակերտների մեջ եմ առել, որ սենց մեկնաբանությունների չհանգեցնի գրածս, բայց դու, չգիտես ինչի, էդ չակերտներն անտեսել ես: Ինձ թվում ա` եթե չանտեսեիր, պարզ կլիներ, որ առնվազն աղբը սենյակի կենտրոնում հավաքելու ու դրանից հետո «տունս կործանվո՜ւմ է» կամ «կործանվո՜ւմ ենք» ճչալը ոչ մի կերպ չէիր կապի իմ գրառման հետ: «Կործանում» բառը ես զուտ պայմանականորեն եմ օգտագործել` նկատի ունենալով պարզապես հնի վերափոխում/քայքայում, որոշակի արմատական փոփոխությունների սկիզբ և այլն:
    Ան ջան, մենք քիչ չենք զրուցել իրար հետ ու ես շատ լավ հիշում եմ մեր զրույցները, և հավատա, որ դու երևի վերջին մարդն ես Ակումբում, ում հաշվով կմտածեի, որ գոչելու է կործանվում ենք ու փախչի...
    Բայց դու շատ ճիշտ բառ էիր ընտրել, իսկը այս նոր թեմայի մթնոլորտին համապատասխան, և ինքդ, իհարկե, չակերտների մեջ ասացիր, բայց ասացիր այն, ինչ լրջորեն ուրիշների մտքին է: Ես ուղղակի որոշեցի բացել չակերտները, կներես, այլ կերպ չէի կարող...

    Զարմանում եմ ուղղակի, ինչու՞ մարդիկ գերադասում են ընտրել մութը... Նորից, քո մասին չեմ ասում, դու հենց կակռազ էն քչերից ես, որոնք մութը չեն ընտրել:
    Մի ընկեր ունեմ: Զահլես տարավ բարբաջանքով, որ մեզ առնվազն հինգ տարի է մնացել ապրելու: Հորդորում է, խնդրում է, ուղարկում է էլ հազար ու մի վիդեո այդ մասին, էլ գրականություն... Էս վերջերս, նրա հերթական "հարձակումից" հետո ասում եմ. լսիր, դու նկատե՞լ ես, որ արդեն 15 տարուց ավել է, դու ինձ ասում ես, որ հինգ տարի է մնացել ապրելու... Լսիր, ասացի, - ասենք թե երկուսս էլ հիվանդ ենք, կամ կարող է դու ես ճիշտ, բայց կարող է և ես: Բայց եթե վերջին հաշվով ճիշտը դու լինես, ավելի լավ չի՞, որ էդ մնացած, արդեն 15 տարի ձգված 5 տարին ապրես իմ հիվանդությամբ, ինձ պես անխռով և հանգիստ, այլ ոչ թե ամեն օրդ դիմավորես վախի մեջ, որ կործանվում ենք...

    Նեղացել է: Մի երկու ամիս կլինի, չի էլ զանգում...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (21.09.2020)

  3. #47
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գնել ենք նոր բնակարան, իդեալական վերանորոգված և կահավորված։
    Եթե չապրենք այնտեղ, երեսուն տարի հետո բնակարանը կլինի նույն վիճակին՝ նույն անթերի վերանորոգմամբ և աշխատող տեխնիկայով։
    Իսկ եթե ապրենք՝ երեսուն տարի հետո տեխնիկայի մեծ մասը փչացած կլինի, վերանորոգումը խամրած, պատերը կեղտոտ և խզբզած, հատակը մաշված՝ տեղ-տեղ պոկված, ապակիներից մեկ-երկուսը ճաքած, կոտրված, դռների սխնիները թուլացած, ճռճռացող։
    Գուցե կարող էինք ավելի բծախնդիր լինել և ավելի լավ վիճակում պահել տունը. դռները երբեմն ուժեղ չչխկացնել, միշտ հետևել երեխաներին, որ պատերին չխզբզեն, կեղտոտ ձեռքերով չկպնեն, անընդհատ ուշադիր լինել, որ միջանցիկ քամին պատուհանի ապակին չկոտրի, կոշիկներով ներս չմտնել, բազմոցի վրա չթավալվել և այլն, այս դեպքում գուցե ոչ թե 30, այլ 50 տարի հետո տունը կհայտնվեր ոչ բարվոք վիճակում, բայց մի օր հայտնվելու էր, եթե այնտեղ ուզում ենք ապրել, ոչ թե պահել որպես տուն թանգարան։
    Հիմա ունենք երկու ընտրություն, կամ հիշել մեր բնակարանի սկզբնական իդեալակն վիճակը, և դարդ անել, թե էս ինչը օրը գցեցինք մեր տունը, ինչը շատերը անում են, կամ վերանորոգել, փոխել կահույքն ու տեխնիկան, ու շարունակել ապրել տանը, գուցե էս անգամ ավելի ուշադիր ու հոգատարությամբ, հաշվի առնելով նախորդ փորձը, ու ընթացքում մանր-մունր շտկումներ անելով հնարավորինս հետաձգել հաջորդ կապիտալ վերանորոգման պահը։

  4. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (20.09.2020), Sambitbaba (20.09.2020), Smokie (21.09.2020), Varzor (21.09.2020), Գաղթական (20.09.2020), Դեղին մուկիկ (20.09.2020), Հարդ (20.09.2020), Նաիրուհի (20.09.2020), Ուլուանա (20.09.2020), Տրիբուն (20.09.2020)

  5. #48
    Ասում էին երաժիշտ... Հարդ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2009
    Հասցե
    15.974 Hz
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    1,861
    Բլոգի գրառումներ
    10
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Գրառում

    Առաջ, երբ տիեզերագնացությունը նոր էր ծնվում, մարդիկ մտածում էին, թե 2020 թվականին մենք արդեն շատ երկնային մարմիններ գաղութացրած կլինենք, բայց ունենք էն՝ ինչ ունենք: Անգամ Մարսի վրա դեռ մարդու ոտք չի եղել, ինչը կարծում եմ մեծագույն ձախողում ա զարգացման համար: Հիմիկվա կյանքին որ նայում ես, տպավորություն կա, թե տենդենցը փոխվել ա: Հաշվի առնելով երկնային մարմինների հեռավորությունը ու հասնելու անհնարինությունը, իմ տպավորությամբ գիտությունը գնացել ա վիրտուալացման ճանապարհով: Այսինքն, եթե չենք կարողանում ֆիզիկապես հասնել ուրիշ աշխարհներ՝ ստեղծենք դրանք մեր ուղեղներում: Ու մենք երևի ավելի մոտ ենք հրաժեշտ տալ մեր մարմնական կյանքին ու գնալ վիրտուալ աշխարհներ, քան Մարսի վրա լիարժեք բնակավայրեր ունենանք ու ջրի ճամփա սարքենք: Իմ կարծիքով մարդկությունը գնում ա թվայինացման, եթե իհարկե մեր կյանքը արդեն իսկ վիրտուալ չի, չնայած վիրտուալի մեջ վիրտուալ բացելը խնդիր չի, շատ խաղերի մեջ մենք մեր հերոսով կարող ենք համակարգչային խաղ խաղալ (GTA խաղերում օրինակ): Բայց սա արդեն լիրվ ուրիշ ու մեծ թեմա ա:

    Բայց իմ համար վերջնական թվայինացման ճանապարհը էդքան էլ հեշտ չի երևում, որովհետև աշխարհում դեռ զգալի մասն ապրում ա միջնադարյան մտածողությամբ ու իրանց հիմարությամբ մի օր կարան ցանկացած լավ բանի վերջը տան: Երբ մի տեղ մարդկության համար փրկություն կգտնեն, կարող ա մի երկիր գոռա «ալլահ ակբար» ու գգմփ: Հետո, մեր դարում մենք չպետք ա կախված լինեինք նավթից ու գազից: Շատ հին ենք մենք մնացել, շատ:

    Բայց եթե խոսում ենք մարդու ֆիզիկական կյանքի ապագայից, ոնց որ թե գնում ենք նրան, որ շարունակեն ապրել որոշ մասը, իսկ մնացած մասը կործանվի: Այսինքն, օրինակ եթե ԱՄՆ - ը ստեղծում ա բնակավայր Մարսի վրա, իսկ Երկրի վրա կատակլիզմներ են, ապա ԱՄՆ - ը տանելու ա իր քաղաքացիներին, ոչ թե բոլորին: Ու անգամ էդ դեպքում էդ բնակավայրում ոչ բոլոր ամերիկացիների համար տեղ կլինի, կգնան մասնագետներն ու հարուստները: Այսինքն ոնց էլ չլինի՝ մարդու տեսակը կպահպանվի, այլ հարց ա թե ովքեր կպահպանվեն: Եթե նայենք բնությանը, որտեղ ամեն ինչ ունի սկիզբ ու ավարտ ու ասենք որ մարդկությունն էլ՝ ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի: Մարդը մնացածից տարբերվում ա բանական լինելով: Ու ի տարբերություն օրինակ ծնվող ու մեռնող աստղերի՝ մարդը շարունակական տեսակ ա ու կարա անվերջ հետաձգի իրա վերջնական ոչնչացումը: Ստեղ փիլիսոփայական հարց ա առաջ գալիս. դու ոնց ես մտածում, քո համար որն ա կարևոր, հենց դո՞ւ լավ լինես, թե՞ քո տեսակը հավերժ լինի: Դու քեզ անհատ ես համարում, թե ցիվիլիզացիայի ներկայացուցիչ, ու հպարտ ես ամբողջով:

    Ամփոփելով ասածս. մենք գնում ենք ուղեղներս սերվերին միացնելու, որտեղ կկարողանանք ապրել վիրտուալ աշխարհում, որտեղ կարան նաև ֆիզիկայի մեզ հայտնի կանոնները չգործել: Օրինակ մարդը կարա չունենա հիմնական արտաքին մարմին, կամ կարա ընդհանրապես չներկայանա մարմնական տեսքով: Սրա նման ցանկացած հարցում նոր ու դեռ մեզ ոչ շատ հայտնի բաներ են սպասվում, որտեղ չգիտես ինչ վտանգների առաջ ենք կանգնում: Իսկ իրական աշխարհում պետք ա էլի որոշ մարդիկ աշխատեն, ովքեր կհսկեն ուղեղների բազաների նորմալ աշխատանքը, եղանակային արհավիրքների հետևանքով վնասների վերականգնումը և այլն:

  6. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (20.09.2020), Jarre (22.09.2020), Varzor (21.09.2020), Դեղին մուկիկ (21.09.2020), Նաիրուհի (21.09.2020), Ուլուանա (21.09.2020)

  7. #49
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Հարդ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Առաջ, երբ տիեզերագնացությունը նոր էր ծնվում, մարդիկ մտածում էին, թե 2020 թվականին մենք արդեն շատ երկնային մարմիններ գաղութացրած կլինենք, բայց ունենք էն՝ ինչ ունենք: Անգամ Մարսի վրա դեռ մարդու ոտք չի եղել, ինչը կարծում եմ մեծագույն ձախողում ա զարգացման համար: Հիմիկվա կյանքին որ նայում ես, տպավորություն կա, թե տենդենցը փոխվել ա: Հաշվի առնելով երկնային մարմինների հեռավորությունը ու հասնելու անհնարինությունը, իմ տպավորությամբ գիտությունը գնացել ա վիրտուալացման ճանապարհով: Այսինքն, եթե չենք կարողանում ֆիզիկապես հասնել ուրիշ աշխարհներ՝ ստեղծենք դրանք մեր ուղեղներում: Ու մենք երևի ավելի մոտ ենք հրաժեշտ տալ մեր մարմնական կյանքին ու գնալ վիրտուալ աշխարհներ, քան Մարսի վրա լիարժեք բնակավայրեր ունենանք ու ջրի ճամփա սարքենք: Իմ կարծիքով մարդկությունը գնում ա թվայինացման, եթե իհարկե մեր կյանքը արդեն իսկ վիրտուալ չի, չնայած վիրտուալի մեջ վիրտուալ բացելը խնդիր չի, շատ խաղերի մեջ մենք մեր հերոսով կարող ենք համակարգչային խաղ խաղալ (GTA խաղերում օրինակ): Բայց սա արդեն լիրվ ուրիշ ու մեծ թեմա ա:

    Բայց իմ համար վերջնական թվայինացման ճանապարհը էդքան էլ հեշտ չի երևում, որովհետև աշխարհում դեռ զգալի մասն ապրում ա միջնադարյան մտածողությամբ ու իրանց հիմարությամբ մի օր կարան ցանկացած լավ բանի վերջը տան: Երբ մի տեղ մարդկության համար փրկություն կգտնեն, կարող ա մի երկիր գոռա «ալլահ ակբար» ու գգմփ: Հետո, մեր դարում մենք չպետք ա կախված լինեինք նավթից ու գազից: Շատ հին ենք մենք մնացել, շատ:

    Բայց եթե խոսում ենք մարդու ֆիզիկական կյանքի ապագայից, ոնց որ թե գնում ենք նրան, որ շարունակեն ապրել որոշ մասը, իսկ մնացած մասը կործանվի: Այսինքն, օրինակ եթե ԱՄՆ - ը ստեղծում ա բնակավայր Մարսի վրա, իսկ Երկրի վրա կատակլիզմներ են, ապա ԱՄՆ - ը տանելու ա իր քաղաքացիներին, ոչ թե բոլորին: Ու անգամ էդ դեպքում էդ բնակավայրում ոչ բոլոր ամերիկացիների համար տեղ կլինի, կգնան մասնագետներն ու հարուստները: Այսինքն ոնց էլ չլինի՝ մարդու տեսակը կպահպանվի, այլ հարց ա թե ովքեր կպահպանվեն: Եթե նայենք բնությանը, որտեղ ամեն ինչ ունի սկիզբ ու ավարտ ու ասենք որ մարդկությունն էլ՝ ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի: Մարդը մնացածից տարբերվում ա բանական լինելով: Ու ի տարբերություն օրինակ ծնվող ու մեռնող աստղերի՝ մարդը շարունակական տեսակ ա ու կարա անվերջ հետաձգի իրա վերջնական ոչնչացումը: Ստեղ փիլիսոփայական հարց ա առաջ գալիս. դու ոնց ես մտածում, քո համար որն ա կարևոր, հենց դո՞ւ լավ լինես, թե՞ քո տեսակը հավերժ լինի: Դու քեզ անհատ ես համարում, թե ցիվիլիզացիայի ներկայացուցիչ, ու հպարտ ես ամբողջով:

    Ամփոփելով ասածս. մենք գնում ենք ուղեղներս սերվերին միացնելու, որտեղ կկարողանանք ապրել վիրտուալ աշխարհում, որտեղ կարան նաև ֆիզիկայի մեզ հայտնի կանոնները չգործել: Օրինակ մարդը կարա չունենա հիմնական արտաքին մարմին, կամ կարա ընդհանրապես չներկայանա մարմնական տեսքով: Սրա նման ցանկացած հարցում նոր ու դեռ մեզ ոչ շատ հայտնի բաներ են սպասվում, որտեղ չգիտես ինչ վտանգների առաջ ենք կանգնում: Իսկ իրական աշխարհում պետք ա էլի որոշ մարդիկ աշխատեն, ովքեր կհսկեն ուղեղների բազաների նորմալ աշխատանքը, եղանակային արհավիրքների հետևանքով վնասների վերականգնումը և այլն:
    Upload-ը նայել ե՞ս..
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  8. #50
    Ասում էին երաժիշտ... Հարդ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2009
    Հասցե
    15.974 Hz
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    1,861
    Բլոգի գրառումներ
    10
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Գրառում

    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Upload-ը նայել ե՞ս..
    Չէ, բայց նայեցի ինչի մասին ա:

  9. #51
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գնել ենք նոր բնակարան, իդեալական վերանորոգված և կահավորված։
    Եթե չապրենք այնտեղ, երեսուն տարի հետո բնակարանը կլինի նույն վիճակին՝ նույն անթերի վերանորոգմամբ և աշխատող տեխնիկայով։
    Իսկ եթե ապրենք՝ երեսուն տարի հետո տեխնիկայի մեծ մասը փչացած կլինի, վերանորոգումը խամրած, պատերը կեղտոտ և խզբզած, հատակը մաշված՝ տեղ-տեղ պոկված, ապակիներից մեկ-երկուսը ճաքած, կոտրված, դռների սխնիները թուլացած, ճռճռացող։
    Գուցե կարող էինք ավելի բծախնդիր լինել և ավելի լավ վիճակում պահել տունը. դռները երբեմն ուժեղ չչխկացնել, միշտ հետևել երեխաներին, որ պատերին չխզբզեն, կեղտոտ ձեռքերով չկպնեն, անընդհատ ուշադիր լինել, որ միջանցիկ քամին պատուհանի ապակին չկոտրի, կոշիկներով ներս չմտնել, բազմոցի վրա չթավալվել և այլն, այս դեպքում գուցե ոչ թե 30, այլ 50 տարի հետո տունը կհայտնվեր ոչ բարվոք վիճակում, բայց մի օր հայտնվելու էր, եթե այնտեղ ուզում ենք ապրել, ոչ թե պահել որպես տուն թանգարան։
    Հիմա ունենք երկու ընտրություն, կամ հիշել մեր բնակարանի սկզբնական իդեալակն վիճակը, և դարդ անել, թե էս ինչը օրը գցեցինք մեր տունը, ինչը շատերը անում են, կամ վերանորոգել, փոխել կահույքն ու տեխնիկան, ու շարունակել ապրել տանը, գուցե էս անգամ ավելի ուշադիր ու հոգատարությամբ, հաշվի առնելով նախորդ փորձը, ու ընթացքում մանր-մունր շտկումներ անելով հնարավորինս հետաձգել հաջորդ կապիտալ վերանորոգման պահը։

    Փորձեմ մի պահ սահմանափակվել միայն կենցաղային ու նյութական համեմատություններով, ու մի պահ անտեսենք, որ մոլորակը բարդ օրգանիզմ է, կվարտիրա չի։
    Ինձ էդ բնակարանի իրավիճակը 30 տարի անց թվում է՝ ավելի շուտ դռները վառած, պատերին շռած, լուսամուտների ապակիները կոտրած գոմ, որտեղ հատակի վրա մի 50-100 պատահական հայտված բոմժեր ու կասկածելի դեմքեր շնթռած, մի մասը իրար են կծոտում, մի մասը՝ դեղի տակ անջատված են, մի երկու հոգի էլ առաձնացել են համեմատաբար լավ պահպանված ննջարանում, շաշկի են խաղում ու խոսում են բարեշրջումներից։
    Si vis pacem, para bellum

  10. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Varzor (21.09.2020), Նաիրուհի (21.09.2020)

  11. #52
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Եթե հարցին մոտենանք ոչ թե գլոբալ՝ տիեզերական առումով (թե մարդկությունը ինչ կանի երկիր մոլորակի հետ, կամ մեզ տրված առաքելությունը տիեզերքում, ինչեր կստեղծենք, ինչ կոչնչացնենք այդ ճանապարհին և այլն, որոնց մասին արդեն բավականին խոսվեց և շատ հետաքրքիր տեսանկյուններից), ապա մարդ էակի ներքին զարգացումների և ապագայի մասին "ու՞ր է գնում մարդկությունը" հարցին թերևս ամենալավը պատասխանել է Թումանյանը.
    Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
    Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
    Ձեռքերն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
    Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան։
    Հեռու է, բայց արդեն նշմարվում է։ Եթե թեթևակի անցնենք պատմության էջերով, կհամոզվենք, որ մարդիկ հիմա ավելի մարդասեր են դարձել, սկսել են արժևորել մարդ էակին, անհատին, կյանքը։ Այժմ մեր սիրտը ցավում է սոված աֆրիկացի երեխաների համար, եթե երկրի ցանկացած կետում որևէ արհավիրք է տեղի ունենում, մենք (մարդկությունը՝ ընդհանուր վերցված) աշխատում ենք հումանիտար օգնություն ուղարկել, զարգացրել ենք բժշկությունը, որպեսզի հնարավորինս շատ մարդու կյանք երկարի (դե եթե այս ոլորտում բիզնեսը մի կողմ թողնենք)։ Ի վերջո ամեն սերունդ ձգտում է իր հաջորդ սերնդին ավելի լավ կրթել, և իրականում ամեն նոր սերունդ ավելի կարեկից է իր տեսակի նկատմամբ։ Օրինակ՝ եթե շատ դարեր առաջ հասարակ մարդու կյանքը արժեք չուներ, ապա այժմ շատ բան է փոխվել, հասարակ օրինակ՝ մահապատժի վերացումը շատ երկրներում։ Իհարկե, կարելի է հակափաստարկներ բերել, բայց համաձայնեք, որ այսօրվա մարդը մի քայլ բարձր է նախնադարյան մարդուց՝ իր արժեհամակարգով, և գնում է դեպի կատարելություն (եթե չխանգարեն)))։ Հուսով եմ)))

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (21.09.2020), Smokie (21.09.2020), Գաղթական (21.09.2020), Ուլուանա (21.09.2020)

  13. #53
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Դեղին մուկիկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե հարցին մոտենանք ոչ թե գլոբալ՝ տիեզերական առումով (թե մարդկությունը ինչ կանի երկիր մոլորակի հետ, կամ մեզ տրված առաքելությունը տիեզերքում, ինչեր կստեղծենք, ինչ կոչնչացնենք այդ ճանապարհին և այլն, որոնց մասին արդեն բավականին խոսվեց և շատ հետաքրքիր տեսանկյուններից), ապա մարդ էակի ներքին զարգացումների և ապագայի մասին "ու՞ր է գնում մարդկությունը" հարցին թերևս ամենալավը պատասխանել է Թումանյանը.
    Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
    Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
    Ձեռքերն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
    Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան։
    Հեռու է, բայց արդեն նշմարվում է։ Եթե թեթևակի անցնենք պատմության էջերով, կհամոզվենք, որ մարդիկ հիմա ավելի մարդասեր են դարձել, սկսել են արժևորել մարդ էակին, անհատին, կյանքը։ Այժմ մեր սիրտը ցավում է սոված աֆրիկացի երեխաների համար, եթե երկրի ցանկացած կետում որևէ արհավիրք է տեղի ունենում, մենք (մարդկությունը՝ ընդհանուր վերցված) աշխատում ենք հումանիտար օգնություն ուղարկել, զարգացրել ենք բժշկությունը, որպեսզի հնարավորինս շատ մարդու կյանք երկարի (դե եթե այս ոլորտում բիզնեսը մի կողմ թողնենք)։ Ի վերջո ամեն սերունդ ձգտում է իր հաջորդ սերնդին ավելի լավ կրթել, և իրականում ամեն նոր սերունդ ավելի կարեկից է իր տեսակի նկատմամբ։ Օրինակ՝ եթե շատ դարեր առաջ հասարակ մարդու կյանքը արժեք չուներ, ապա այժմ շատ բան է փոխվել, հասարակ օրինակ՝ մահապատժի վերացումը շատ երկրներում։ Իհարկե, կարելի է հակափաստարկներ բերել, բայց համաձայնեք, որ այսօրվա մարդը մի քայլ բարձր է նախնադարյան մարդուց՝ իր արժեհամակարգով, և գնում է դեպի կատարելություն (եթե չխանգարեն)))։ Հուսով եմ)))
    Վախենամ, չհամոզես, Դեղին ջան... Եթե մարդիկ ընտրում են ննջարանում շաշկի խաղալը, դժվար թե դա իրենց պետք է:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. #54
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բարեշրջումների ու մարդկային սիրո մասին. Դարերի չարքաշությունների ու հախուռն գոյապայքարի արդյունքում վերջպես տեղի ունեցած տեխնոլոգիական հեղափոխությունն ու ավտոմատիզացիան հնարավորություն տվեցին միավոր ժամանակում արտադրել ավելի քան բավարար քանակությամբ ցորեն, մակարոն, կալբաս ու բաստուրմա, շամպայն ու կոկա կոլա, շինանյութ, ավտոմեքենաներ, ինքնաթիռներ, բալիստիկ հրթիռներ, կալաշնիկովի ավտոմատ, փամփուշտ ու հերոին, դեղեր, դեղեր, դեղեր:
    Վերջապես հասկացանք, որ երջանկության համար անհրաժեշտ է զարգացում, իսկ զարգացման համար անհրաժեշտ է առուտուր՝ ուտողներ ու սովյալներ, հագնվողներ ու հանվողներ, տեղափոխողներ ու տեղափոխվողներ, ծնողներ ու թաղողներ, սպանողներ ու սպանվածներ, խաղաղություններ ու կոնֆլիկտներ, վիրուսներ ու վակցինացիաներ, մի խոսքով՝ շատ ու շատ արտադրողներ ու սպառողներ, տվողներ ու առնողներ:
    Կոնցեպտը ջոկած մարդիկս սկսեցինք բազմանալ առվույտի աննախադեպ քանակություն տեսած անապատային մորեխների պես (նկատի ունեմ՝ բնազդաբար)։
    Եվ ազատ ժամանակ ունեցող կուշտ մարդկանցից ոմանք սկսեցին նկատել սովածներին, կամ անօթևաններին, ու սա բազմաշերտ բիզնեսային ցանցի մեջ ավելացրեց «բարեգործություն» ճյուղը իր բազամակողմանի մարդասիրական կեղծ ու շիտակ դրևորումներով… Օրինակ ասենք Կալիֆոռնիայի լիբերալ դեմոկրատները բոմժերին մեծահոգաբար թույլատրում են տեղակայվել որտեղ պատահի, ու քանզի վերջիններս նախընտրում են Սան Ֆրանցիսկոյի դաունթաունը, ապա հենց այստեղ էլ կանոնավոր կերպով հարկատուների հաշվին մարդասիրաբար ստանում են սնունդ ու անհրաժեշտ թմրադեղերը և որտեղ էլ բազմանում ու հոգում են կարիքները, մի խոսքով՝ վայելում ազատության բերկրանքը։ Իսկ այ անցյալի մեջ լճացած պահպանողական Տեխաս նահանգում բոմժ թմրամոլներին վայրենաբար ձերբակալում ու հարկադիր բուժում են ու աշխատել սովորեցնում, դե մարդասիրությունն ամենուրեք չի, որ կարելի է կարծել։
    Հա, և ուրեմն սեփական ձեռքբերումներից ու հաջողություններից ոգեշնչած ու միևնույն ժամանակ բիզնեսով և/կամ մարդասիրությամբ զբաղված մարդս ոնց որ դեռ էդքան շատ չի անհանգստանում զարգացմանը գուգահեռ շրջակա օրգանական աշխարհի կրճատման ու դեֆորմացման մասին։ Դե քանի որ մենք արդեն այֆոն ենք կարողանում արտադրել, ապա ակնհայտ է, որ մոտ ապագայում ոչ մի տեխնիկական խնդիր չենք ունենա գաղութացնելու շրջակա մի քանի մեգապարսեկի վրա գտնվող գալակտիկաները։ Դե Երկիրս էլ մի քիչ յոլա կտանենք թեթև կոսմետիկ կարկատաններով մինչև մեր պատմական մեգաընդարձակվելը։
    Նման է, որ զարգացումն համարյա ամենուրեք է, բացի թեևս մարդուս բնազդից, որը անապատային մորեխի բնազդից վայթե դեռ շատ չի տարբերվում։
    Հա, ինչ որ բան էլ կար, բանը․․․ բանականություն, վերջինս Աստված մեզ տվել է, որ էս վերոհիշյալ զարգացումը լինի, առանց դրա բա ո՞նց կլիներ։
    Si vis pacem, para bellum

  15. #55
    Եսիմ
    Յոհաննես-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.02.2014
    Հասցե
    Սլոյի յատաղ
    Գրառումներ
    2,656
    Mentioned
    32 Post(s)
    Tagged
    2 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չի գնում, Յոհան ջան: Ուղղակի ամեն զիբիլ մակերես է դուրս եկել, որ տեսանելի լինի ու մաքրվի, որ դրանք բարեշրջման հաջորդ փուլ չտանենք:
    Ախր էս ամենը էնքան սուբյեկտիվա, մեկի համար էլ ես ու դու ենք զիբիլ։


    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եթե մի պահ մտածեք, որ եթե գոնե տաս տարի արդեն դուք գիտեք, որ Սամբիթը պինդ նստած է իր համոզմունքների վրա, և դրա հետ մեկտեղ առայժմ ոչ ոք նրան ոչ մի տեղ չի փակել, - ուրեմն կարելի էր մտածել նաև, որ իսկ ի՞նչ, եթե նրա ասածների մեջ ինչ-որ բան կարող է լուրջ լինել: Համենայն դեպս հենց այս պահին քեզ կասեմ, որ "հավերժության նման աբստրակտ երևույթը" լրիվ հնարավոր է պատկերացնել, եթե դադարում ես պատկերացնել, որ դու անասնատեսակ ես: Եվ սա լրիվ լուրջ է: Որովհետև, ինչպիսին քեզ պատկերացնում ես, այնպիսին էլ քեզ տեսնում ես:
    Ախր էս դասական ինքնախաբեությունա, ինչի՞ մասինա խոսքը, շուրջ նայի Սամբիթ ջան ու նայի պատմությանը, էդ մեր էություննա, մարդկային դասական էությունը,հա, անկեղծ ուրախ եմ, որ դու քեզ տենց չես համարում ու էդ կարա քեզ երջանկացնի, բայց արի կլինի ես ապրեմ իրականության մեջ ու ընդունեմ էն ինչ կա։


    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սա էլ հետաքրքիր պարադոքս է ինձ համար.
    ա) Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Սա մեա համար անհանդուրժելի է և մենք սա չենք ընդունում:
    բ) Դարվինն ասում է, որ կապիկը մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Մենք սա հանդուրժում և ընդունում ենք գերագույն ուրախությամբ և հենց կապիկին հարիր կյանք ենք ստեղծում մեր շուրջ:

    Կարո՞ղ եք ասել, էդ Դարվինի գրքի վրա թուղթ ու գիր է արվա՞ծ, որ մենք մեր կյանքը նրա վրա ենք կառուցել...
    Հարցը էն չի, թե որը մեզ ավելի դուր կգա, հարցը ճշմարտությանը ու տրամաբանությանը ավելի մոտ լինելու խնդիրնա։ Չնայած ընդունելով երկրորդ վերսիան, շատերը իրենց ոչ պակաս աստված են զգում ։Դ


    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սրա պատճառն այն է, որ մեր ենթագիտակցության մեջ այնուամենայնիվ կա մեր այստեղ լինելու դրդապատճառի մասին պատկերացումը և հիշողությունը, որ եթե չկատարենք այն, ինչի համար եկել ենք, կկործանվենք: Բայց ինչպես վերևում Նաիրուհուն, քեզ էլ եմ ուզում ուրախացնել. մենք այն կատարել ենք և այդ պատճառով մեր կործանումը քյանսլ է եղել, և այդ պատճառով էլ էն զիբիլը հավաքելու դեն նետելու պահը:
    Ի՞նչ, ի՞նչ դրդապատճառ, լուրջ կախեց ;Դ ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։


    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Տեխնոլոգիա, արդյունաբերություն, բան, - սրանք փոփոխական ու անցողիկ բաներ են ու կապված են մարդու կարիքների հետ: Երբ մարդու պահանջները փոխվում են, փոխվում են նաև նրան անհրաժեշտ գործիքները: Հիմա արդեն լիքը բաներ գոյություն չունեն, ինչ կային իմ մանկության ժամանակ: Պատկերացրու, եթե մենք թռչել կարողանայինք, ուրեմն ինքնաթիռ երևի թե չհնարեինք, ճի՞շտ է: Կներես, կցկտուր եմ ասում, բայց ուղղակի մտածելու առիթ լինի...
    Նո քոմմենթ


    Դե էս մասին Արէային ասացի արդեն..."


    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժամանակն է, որ նորից իրար միացնենք գիտութույունն ու հոգևորը: Ոչ թե կրոնը, այլ հոգևորը: Սովորեցրեք ձեզ այլևս հոգևոր բառի տակ կրոն չտեսնել: Այդ ժամանակ միայն ասածդ պազլը կսկսի հավաքվել:
    Օքեյ, եկեք

  16. #56
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    7,497
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Յոհաննես-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ․․․
    ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։
    Հընգեր ջան, հոգնակի մի խոսա

    Յոհան ջան, բանականությունը հավայի բան չի, դրա համար էլ ամեն մեկին չի որ տրված է։ Ինչպես ասում են՝ լավ բանն ամեն մեկին չի հասնում
    Էն, որ լիքը "հավայի" բաներ ենք ստեղծում, ստեղ կարևորը "ստեղծել" բառն է Հուսով եմ չես ասի չէ, որ ամենն ինչ ստեղծել է մարդկությունը հավայի է, հենց թեկուզ մարդկության տեսանկյունից։

    ԻՀԿ հիմնական խնդիրը հենց նրանումն է, որ մարդ արարածին շատ ավելի է տրված, քան շատերը գիտակցում և ընկալում են։ Ըստ էության մարդուն սարսափելի լայն հնարավություններ են տրված, բայց մարդկությունն ընդհանուր այդ հնարավորությունները չի օգտագործում, փոխարեը պնդում ենք, որ մենք մեզանից ոչինչ չենք ներկայացնում, բայց հույսը դում ենք անհատների վրա, որոնց էլ հանճար և տաղանդ ենք անվանում։ Ուղղակի այդպես ավելի հեշտ է։
    Բայց արդյո՞ք ամեն հեշտ բան օգտակար է կամ հեռանկարային։ Մարդկության պատմությունը ցույց է տալիս ճիշտ հակառակը։ Ծառ կտրել վառելն ավելի հեշտ է, քան աևի էներգիան օգտագործելը։ Ծովից ձուկ բռնելն ավելի հեշտ է, քան ձկներ բուծելը և այլն։

    Ցանկացած զարգացում սկսվում է թերությունների գիտակցումից։ Միայն այն փաստը որ մարդն ասում է, որ "մենք մեզանից բան չենք ներկայացնում", արդեն իսկ զարգացման հիմք է ապահովում։
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  17. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (22.09.2020), Sambitbaba (22.09.2020), Ուլուանա (22.09.2020)

  18. #57
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Յոհաննես-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ախր էս ամենը էնքան սուբյեկտիվա, մեկի համար էլ ես ու դու ենք զիբիլ։
    Իհարկե ճիշտ ես, ինչ-որ մեկի համար ես ու դու էլ ենք զիբիլ:
    Քեզ թվում ա, ես չե՞մ գիտակցում, որ վերջին 15 տարում գոնե 20-ից ավելի "մանանեխ" թարգմանելով ու ձեզ տալով, ինչքան զիբիլ եմ լցրել Ակումբ... Որովհետև դա նրա ընթերցելու բանը չի, ով իրեն ոջիլի կարգավիճակում է տեսնում: Բայց կան նաև նրանք, ում համար դա լրիվ այլ կերպ է ընկալվում, և շատերը, ընդ որում, բավականին մեծ արագությամբ, դուրս են գալիս այդ կարգավիճակից, կամ ընդհանրապես այնտեղ չեն էլ եղել: Չե՞ս հավատում... Գոնե մի շաբաթվա ընթացքում ամեն օր հետևիր "Հրեղեն Հոգու" էջի մուտքերի քանակին: Ասեմ, որ այնքան էլ շատ ժամանակ չի անցել, երբ բացեցի այդ էջը և սկզբում մի քանի օրվա ընթացքում կարող է երկու մուտք էլ չլիներ:

    Այո, սուբյեկտիվ է "էս ամենը": Իսկ "էս ամենի" հակառակ տարբերակը սուբյեկտիվ չի՞:
    Իհարկե, սուբյեկտիվ ա, Յոհան ջան: Եվ դու էլ դա նույնքան անկարող ես ապացուցել, որքան ես անկարող եմ ապացուցել իմ ասածը:
    Այս երկուսն իրարից մի բանով են տարբերվում. իմ ասածն ընդունողը իր վրա պատասխանատվություն է վերցնում ապրել այդպիսի կյանքով, ինչ-որ բան անել այդպես ապրելու համար, զգալ պատասխանատվություն թե իր և թե ուրիշների համար... շատ չերկարացնեմ:
    Իսկ քո ասածն ընդունողը իրեն մեծ հնարավորություն է տալիս ոչ մի բանի համար պատասխանատվություն չզգալ և ուղղակի ռազդոլբայի կյանք վարել, թող զիբիլի մեջ, բայց իրեն ոչ մի բանով չանհանգստացնելով: Տիպա, ես ով եմ, որ իմ վրա ինչ-որ պատասխանատվություն վերցնեմ, ես ընդամենը անկարող կենդանի եմ:
    Բայց փորձիր այդպես ասողին ասել, որ անկարող կենդանի՝ նշանակում է բանականությունից զուրկ անասուն և հարցնել. դու՝ բանականությունից զուրկ անասու՞ն ես, - նա քեզ տեղում պատառ-պատառ կանի:

    Ախր էս դասական ինքնախաբեությունա, ինչի՞ մասինա խոսքը, շուրջ նայի Սամբիթ ջան ու նայի պատմությանը, էդ մեր էություննա, մարդկային դասական էությունը,հա, անկեղծ ուրախ եմ, որ դու քեզ տենց չես համարում ու էդ կարա քեզ երջանկացնի, բայց արի կլինի ես ապրեմ իրականության մեջ ու ընդունեմ էն ինչ կա։
    Գիտե՞ս, թե այսբերգին հանդիպող ո՛ր նավերն են խորտակվում: Որոնք գուցե նույնիսկ գիտեն, որ իրենց տեսածից յոթ էդքան էլ ջրի տակ կա, բայց որոշում են հավատալ իրենց տեսանելի "իրական" մեկ-ութերորդին: Դու էլ գիտես շատ լավ ահագին անտեսանելի, և սակայն առավել կարևոր բաներ գոնե քո շրջապատում, բայց երբ որ հաշվարկիդ մեջ մատերդ սկսում ես ծալել, նրանց մասին մոռանում ես առաջին հերթին:

    Հարցը էն չի, թե որը մեզ ավելի դուր կգա, հարցը ճշմարտությանը ու տրամաբանությանը ավելի մոտ լինելու խնդիրնա։ Չնայած ընդունելով երկրորդ վերսիան, շատերը իրենց ոչ պակաս աստված են զգում ։Դ
    Իսկ տրամաբանությանը մոտ չէ՞ր լինի հենց այդ տրամաբանության մասին չմոռանալը, երբ մեզ համեմատում ենք կապիկ պապիկի հետ: Չէ՞ որ հենց այդ տրամաբանությունն արդեն ցույց է տալիս, որ մենք հեչ նման չենք նրան:

    Ի՞նչ, ի՞նչ դրդապատճառ, լուրջ կախեց ;Դ ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։
    Վարզորի ասածին հազիվ թե ինչ-որ բան ավելացնեմ...

    Օքեյ, եկեք
    Էդ դուք պետք է գաք: Ես վաղուց արդեն այստեղ եմ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Varzor (22.09.2020)

  20. #58
    Պատվավոր անդամ boooooooom-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2009
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մարդկության գնալը չգիտեմ, բայց որ ինֆորնացիան մարդկանց միջև սկսել ա շատ արագ շարժվել, դա փաստ ա։
    Տարիներ առաջ մարդը(միջին վիճակագրական) չուներ էն ինֆորմացիան, որ կուզենար ունենալ, միշտ դրա դիֆիցիտը կար։ Ինֆո տարածելն էլ տենց հեշտ չէր, տարածողներն էլ շատ քիչ էին, հեշտ էր (համեմատաբար) վերահսկելը։
    Իսկ հիմա, նայեք ձեր շուրջը ինչ ա կատարվում։ Գերխնդիր ա դարձել ճշմարիտ ինֆորմացիան, սուտ ապատեղեկատվությունից տարբերելը, ու շատ սրիկա տեսակի՝ "պղտոր ջրում ձուկ որսացող" մարդկանց համար պարարտ հող ա ստեղծվել անարդար գործեր բռնելու համար։ Գողը գոռում ա բռնեք գողին։
    Ես չեմ պատկերացնում, թե ոնց են կարողանալու էս ինֆորմացիոն աննորմալ մեծ հոսքը կարգավորել, բայց համարում եմ սա էս պահին համամարդկային ամենաառաջին գերխնդիրը, որովհետև ներքևներում քաոս ա։ Հուսով եմ վերևներում խելոքները կմտածեն մի բան։
    Սամբիտն ասում ա հոգևորն ա պետք շատացնել։ Ախր էդ հոգևոր կուտը էլ չի ուտվում, նոր բան ա պետք մտածել, նոր մատուցման եղանակ, նոր համեր ա պետք մեջը մտցնել։ Հեն ա Հռոմի պապը սկսել ա սեքսից խոսել)))
    Նոր ինչ որ կառույց պիտի լինի, որին մարդը կվստահի նենց, ոնց որ կրոնին ա վստահել ու հավատացել անցյալում։ Մարդուն ապրելու նոր ինստրուկցիա ա պետք, հինն այլևս անչափ հնացած ա։ Ու էդ կառույցը պիտի օգնի ֆիլտրել ինֆորմացիան, նոր կանոններ ստեղծի, պատժամիջոցներ կիրառի։
    Մուկիկն ասում ա մարդու կյանքը ավելի կարևոր ա դարձել, ես հակառակն եմ տեսնում, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված որը բարեբախտաբար դեռ պահում ա։ Էս ամենը կա, երբ խորն եմ մտածում։
    Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ Մարդկությունն էլ ուր ուզում ա գնա, ընկերովի մահը հարսանիք է։
    Կարճ
    Կոնկրետ

  21. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (22.09.2020), Varzor (22.09.2020), Գաղթական (23.09.2020), Նաիրուհի (23.09.2020), Վիշապ (22.09.2020)

  22. #59
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    7,497
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում boooooooom-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մարդկության գնալը չգիտեմ, բայց որ ինֆորնացիան մարդկանց միջև սկսել ա շատ արագ շարժվել, դա փաստ ա։
    Տարիներ առաջ մարդը(միջին վիճակագրական) չուներ էն ինֆորմացիան, որ կուզենար ունենալ, միշտ դրա դիֆիցիտը կար։ Ինֆո տարածելն էլ տենց հեշտ չէր, տարածողներն էլ շատ քիչ էին, հեշտ էր (համեմատաբար) վերահսկելը։
    Իսկ հիմա, նայեք ձեր շուրջը ինչ ա կատարվում։ Գերխնդիր ա դարձել ճշմարիտ ինֆորմացիան, սուտ ապատեղեկատվությունից տարբերելը, ու շատ սրիկա տեսակի՝ "պղտոր ջրում ձուկ որսացող" մարդկանց համար պարարտ հող ա ստեղծվել անարդար գործեր բռնելու համար։ Գողը գոռում ա բռնեք գողին։
    Ես չեմ պատկերացնում, թե ոնց են կարողանալու էս ինֆորմացիոն աննորմալ մեծ հոսքը կարգավորել, բայց համարում եմ սա էս պահին համամարդկային ամենաառաջին գերխնդիրը, որովհետև ներքևներում քաոս ա։ Հուսով եմ վերևներում խելոքները կմտածեն մի բան։
    Սամբիտն ասում ա հոգևորն ա պետք շատացնել։ Ախր էդ հոգևոր կուտը էլ չի ուտվում, նոր բան ա պետք մտածել, նոր մատուցման եղանակ, նոր համեր ա պետք մեջը մտցնել։ Հեն ա Հռոմի պապը սկսել ա սեքսից խոսել)))
    Նոր ինչ որ կառույց պիտի լինի, որին մարդը կվստահի նենց, ոնց որ կրոնին ա վստահել ու հավատացել անցյալում։ Մարդուն ապրելու նոր ինստրուկցիա ա պետք, հինն այլևս անչափ հնացած ա։ Ու էդ կառույցը պիտի օգնի ֆիլտրել ինֆորմացիան, նոր կանոններ ստեղծի, պատժամիջոցներ կիրառի։
    Մուկիկն ասում ա մարդու կյանքը ավելի կարևոր ա դարձել, ես հակառակն եմ տեսնում, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված որը բարեբախտաբար դեռ պահում ա։ Էս ամենը կա, երբ խորն եմ մտածում։
    Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ Մարդկությունն էլ ուր ուզում ա գնա, ընկերովի մահը հարսանիք է։
    Ինֆորմացիայի հոսքն իրոք որ ահռելի է։ Էս ամենը նման է նրան, երբ ասենք երաժշտություն ես լսում և այն հինգ վայրկայնը մեկ փոխվում է կամ ասենք գնացել ես ճաշկերույթի և ամեն պատառից հետո ուտեստը փոխում են։ Եվ արդյունքում քո լսածից կամ կերածից բան չես հասկանում, բայց ականջդ հոգնում է ստամոքսդ էլ լցվաց է և կուշտ։
    Նույն կերպ էլ մարդու ուղեղն է "լցվում"։ Իրականում ինֆորմացիայի հոսքը դեպի ուղեղ կարելի է ասել անըդհատ է, մանավանդ արդուն ժամանակ՝ աչքերը չեն դադարում տեսնել, ականջները չեն դադարում լսել, բոլոր զգայարանները գործում են, էլ չեմ ասում ներքին ազգակների մասին (սով, ծարավ, հոգնածություն և այլն)։ Բայց արի ու տես, որ այդ ինֆորմացան չի խցանվում, քանզի մարդու օրգանիզմը դրա դեմ պաշտպանական մեխանիզմ ունի՝ "աննկատ" (անգիտակցաբար) կամ քնած ժամանակ ֆիլտրում է ինֆորմացիոն "աղբը" և պահպանում է այն, ինչը մատչելի, պիտանի, հասանելի և հետաքրքիր է տվյալ անձնավորությանը։ Այսօր այդ ֆիլտրի դերը փորձում են "լրացնել" արհեստական բանականությամբ, որը չնայած որ "կառավարում" է մատուցվող ինֆորմացիայի բնույթը և բովանդակությունը, սակայն չի կառավարում մատուցվող ծավալը։

    Մի պատմություն հիշեցի․
    Կոշկակարը, վարսավիրը և դերձակը միասին գնում են օպերա լսելու։ Ներկայացումից հետո կիսվում են տպավորություններով։ Դերձակը քննարկում է բեմական հանդերձանքը, վարսավիրը՝ սանրվածքները, իսկ կոշկակարը դժգոհ է՝ իր նստած տեղից կոշիկները համարյա չէին երևում։

    Մի փոքր համաձայն չեմ, որ մարդուն նոր իստրուկցիա է պետք, քանի որ նույնիսկ եղած ինստրուկցիաներն առանց կիրառելու արդեն իսկ անպետք ենք համարել և գտնում ենք, որ մեզ չեն բավարարում, հին են։ Այդ մոտեցումով ոչ մի ինստրուկցիա էլ մեր կարիքները չի հոգալու՝ համարելու ենք անօգուտ, անբավարար, հնացած։ Ավելին ասեմ, քո ասած սրիկա տեսակի մարդիկ մտածված այդ ամենը սևացնում և դարձնում են "անպետք", որպեսզի իրենց չխանգարի ինչպես ասացիր "պղտոր ջրում շատ ձուկ որսալ"։

    Եվ ոնց մտածում եմ, իրականում մարդկության պատմությունը գոյության պայքար է հենց մարդկության ներսում՝ տարբեր տեսակի մարդիկ պայքարում են երկրագնդի վրա իրենց տեղը պահպանելու և լայնացնելու համար։ Թե արդյունքում որ տեսակը կլինի գերակա, չեմ կարող ասել, բայց ներկա ժամանակներում գերակա է նեղ անձնական ֆիզիկական պահանջմունքների բավարարումով տառապող մարդու տեսակը։
    Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...

  23. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (22.09.2020), Գաղթական (23.09.2020)

  24. #60
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մարդիկս դեռ որևէ ընդհանուր կոլեկտիվ գաղափարախոսություն չունենք, որի հետ գոնե մեծամասնությունը համաձայն է։ Ամեն մի պետության ներսում ու նույնիսկ շատ ընտանիքներում «կարապը, գայլաձուկն ու խեցգետինը» վիճակ է, տարբեր շերտերում մարդկանց պատկերացումներն ու խնդիրների շրջանակները շատ տարբեր են։ Մեծամասնության խնդիրը «օրվա հացի փողն» է, կամ՝ կենցաղային աժիոտաժը։ Ընդհանուր վերցրած, «ալիք փոխող» մարդկանց քանակությունը մոլորակի վրա շատ քիչ է։ Ու միշտ, գերհարուստ մարդիկ, կամ «աստղերը» շատ ավելի բարձր հեղինակություն ունեն, քան չափումներ անող ու «օբյեկտիվ իրականությունը» փորձել ներկայացնող գիտնականները, բնագետները, կամ կենսաբանները: Այսինքնս՝ «հաց և տեսարաններ», մենք մեր իմացած բանականությունը ձեռք բերելուց ի վեր առանձնապես շատ չենք փոխվել: Ինչը ենթադրում է, որ մինչև դանակը չհասնի վզներիս, մենք գլոբալ լուրջ բաներ փոխող չենք: Հիմա էս ա©
    Si vis pacem, para bellum

  25. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (23.09.2020), Sambitbaba (23.09.2020), Varzor (23.09.2020)

Էջ 4 9-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •