User Tag List

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 56 հատից

Թեմա: Հուզական այրում (burnout)

  1. #1
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հուզական այրում (burnout)

    Այս թեմայում խոսենք այպես կոչված հուզական այրման համախտանիշի, կամ սպառման սինդրոմի մասին, ամերիկացիներն ասում են՝ burnout:

    Disclaimer. Ուրեմն նախապես ասեմ. ես բժիշկ չեմ, և ստորև կկիսվեմ զուտ իմ անձնական փորձով ու սուբյեկտիվորեն հայթայթած տեղեկատվությունով, և այս թեմայում արվելիք պնդումներս որևէ գիտական, կամ բժշկական հիմնավորումներ միգուցե չունեն, դրա համար կփորձեմ հաճախակի կիրառել «վայթե» բառը, որ թեման կարդացող պրոֆեսիոնալ բժիշկները չնեղվեն:
    Խնդրեմ ազատ զգացեք դիտողություններ անելիս, կամ ձեր սեփական փորձով ու գիտելիքներով կիսվելիս։

    Ըստ Առողջապահության Համաշխարհային Կազմակերպության, սա պաշտոնապես համարվում է հիվանդ վիճակ, համենայն դեպս ըստ իմ հայաստանյան ու ամերիկյան փորձի, բժիշկները մեծամասամբ հուզական այրումը նույնականացնում են դեպրեսիայի ու տագնապային վիճակների հետ ու հիմնականում փորձում են այն բուժել հակադեպրեսանտներով, ինչին ես՝ համառ պացիենտս միշտ ընդդիմանում եմ ։Ճ


    Համառոտ խնդրի մասին։
    Հուզական այրում կարող է առաջանալ հիմնականում խիտ գրաֆիկով երկարատև ու լարված աշխատանք կատարողների մոտ, օրինակ ասենք՝ բժիշկների, կամ քույրերի, կամ ֆինանսիստների, հաճախորդների սպասարկումով զբաղվողների, կամ ասենք՝ միաժամանակ բազմակի խնդիրներ լուծող ինժեներների մոտ։ Խնդիրն առաջանալու հիմնական նախապայմաններից են, վայթե՝
    1. Կատարելապաշտությունը (պերֆեկցիոնիզմը), որը կայուն անբավարարվածության զգացում է ստեղծում աշխատողի մոտ
    2. Անընդհատ ճնշման տակ աշխատելը - «ե՞րբ կլինի», «ի՞նչ վիճակում է», «չենք հասցնում», «մի հատ էս պրոբլեմը կնայե՞ս», «վաղը էսինչ պրոբլեմներն ունենք» ու նման այլ
    «ահազանգերի» մթնոլորտում անընդհատ գտնվելը
    3. խրախուսանքի ու աջակցության բացակայությունը, կամ դրա չափազանց քիչ լինելը մենեջերի, և/կամ գործընկերների, և/կամ հարազատների և/կամ ընկերների կողմից
    4. Խնդիրների կայուն հոսքը, այսինքն մի խնդիրը չլուծած նորն է սկսվում առանց հանգստանալու ժամանակի ու առանց լուծած խնդիրներին գնահատական տալու,
    բավարավելու, տարբեր ձևերով պարգևատրվելու, վարձահատույց լինելու
    5․ Անբավարար հանգիստը - հանգստյան օրերին կամ գիշերը աշխատելը, ժամանակին արձակուրդ չգնալը, աշխատանքի ընթացքում բավարար ընդիմջումներ չունենալը,
    մտքերին հանգիստ չտալը, ամբողջ ժամանակը աշխատանքային խնդիրներով լցնելը
    6. Բարդ, դժվար, հակասական բնավորություն, թերարժեքության, կամ գերարժեքության զգացումներ ունենալը

    Ուզում եմ նշել, որ խնդիրը կարող է լրացուցիչ խորանալ կամ բարդանալ կայուն ու «երբեվիցե չլուծվող» ընտանեկան խնդիրներ, անձնական վատ հարաբերություններ, աշխատավայրում կամ ընտանիքում խրոնիկական պրոբլեմներ ունեցողների մոտ…

    Հուզական այրման վիճակում գտնվողի, կամ էդ վիճակին գնացողի մոտ նկատվող ախտանիշները այնպես տիպիկ կամ կոնկրետ չեն, ինչպես շատ հիվանդությունների դեպքում, բայց վայթե կարող են նկատվել հետևյալները՝
    1․ Տրամադրության անկում, նեգատիվիզմ, մարդն օրվա մեծ մասը մռայլ է, մտքերով, ավելի շատ նկատում է բացասականը, քան դրականը, ընկճախտ, այն է դեպրեսիա
    2․ Ամենատարբեր տագնապային վիճակներ, աշխատանքային խնդիրների, սեփական կամ մտերիմների առողջության, ֆինանսների, աշխարհիս պրոբլեմների, իրական և
    մտածածին վտանգների ու առհասարակ ամեն ինչի վերաբերյալ անհանգստություններ
    3․ Ցինիզմ, մարդու խոսքերում նկատվում է հեգնանք, ծաղրալի տոն, էմոցիոնալ երանգներ
    4․ Սոցիալական առանձնացում, չխոսկանություն, մենակության ձգտում
    5․ Կայուն հոգնածության զգացում, որը քնելուց կամ կարճատև հանգստից հետո չի անցնում
    6․ Քնի խանգարումներ, արագ քնելու անկարողություն, հաճախակի արթուն վիճակներ, արթնանալիս նամակները կամ լուրերը ստուգելու ցանկություն
    7․ Կենտրոնանալու պրոբլեմներ, հիշողության հետ կապված խնդիրներ, կայուն լարվածություն մտքերում և/կամ մարմնում
    8. Հնարավոր են նյարդային կամ մկանային ցավեր, գլխացավ, ինչպես նաև մարսողության հետ կապված խնդիրներ, փորկապություն, սրտխառնոց
    9. Տեսողության և/կամ հոտառության հետ կապված խնդիրներ, հիպերսեքսուալություն, կամ ընդհակառակը՝ ապատիա


    Ըստ իմ դիտարկումների, իրեն հարգող և ընդհանուր շրջապատում հարգված զանկացած նյարդաբան, հոգեբան, հոգեբուժ կամ հոգեթերապևտ շատ չի խորանա պացիենտի ամենատարբեր հիմար խնդիրների, կարճ ասած՝ կյանքի մեջ ու կնշանակի գերժամանակակից հակադեպրեսանտներից մեկը, որը ոչ թե բուժելու է հիվանդին, այլ թեթևացնելու է ախտանիշները։
    Si vis pacem, para bellum

  2. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (12.09.2020), Jarre (12.09.2020), Moonwalker (11.09.2020), Արէա (11.09.2020), Բարեկամ (11.09.2020), Գաղթական (11.09.2020), Հայկօ (12.09.2020), Նաիրուհի (11.09.2020), Ուլուանա (11.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հուզական այրման մի նախադրյալ կավելացնեի, սեփական փորձից․ անհամբերությունը։ Երբ ձգտում ես ամեն գնով շուտ ազատվել գործից/առաջադրանքից/պարտականությունից, և ձեռնարկում ես ոչ ռացիոնալ մոտեցում՝ անտեսելով օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ հնարավորությունները։

  4. #3
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի քանի տարի առաջ ես էի ուզում սրա մասին թեմա բացել, բայց մի երևույթի տեսանկյունից, որն անարդարացիորեն դուրս ա մնացել քո բավական հարուստ ցուցակից. մայրություն: Հուզական այրման մասին առաջին անգամ տարիներ առաջ մի շատ հետաքրքիր հոդված կարդացի հենց մայրության տեսանկյունից, հատկապես փոքր երեխա ունեցող մայրերի դեպքում, երբ երեխայի/երեխաների խնամքի ծանրաբեռնվածության տակ կքած` մայրը հուզական այրման վիճակի ա հասնում: Իրականում, կարծում եմ, ցանկացած մասնագիտության ու զբաղմունքի տեր մարդ էլ կարող ա հայտնվել նման հոգեվիճակում, ես նույնիսկ չէի առանձնացնի որևէ ոլորտ, որի դեպքում այն ավելի հավանական ա, քանի որ շատ բան կախված ա նաև մարդու անձնային հատկանիշներից, կյանքի փորձից, ընտանեկան և այլ վիճակներից:

    Ես էլ եմ միշտ դեմ եղել նման խնդիրները դեղերով լուծելուն, բայց հա, ցավոք, էսօրվա բժշկությունը դրանից ավել կամ չի կարողանում, կամ զահլա չի անում, կամ ձեռնտու չի, որ կարողանա, կամ էլ ուղղակի պացիենտները հիմնականում էնքան թամբալ են, որ գերադասում են իրենք ոչինչ չփոխեն իրենց կյանքում, մատները մատներին չտան, մենակ ուղեղներն անջատած դեղերը խմեն, թմրեն, ու տենց ապրեն: Ես հակված եմ հավատալու, որ նշածս բոլոր գործոններն էլ առկա են: Համոզված եմ, որ նման խնդիրները հնարավոր ա հաղթահարել բնական միջոցներով` ապրելակերպ, սննդակարգ, հոգեթերապիա, մեդիտացիա և այլն: Բայց դե դեղերը պիտի վաճառվեն, չէ՞, բա ու՞մ համար են էդքանն արտադրում:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 11.09.2020, 06:40:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  5. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (11.09.2020), Գաղթական (11.09.2020), Դեղին մուկիկ (12.09.2020)

  6. #4
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վիշ մի քանի հարցեր ունեմ․ Նախ կուզեի ճշտել, քեզ նման դիագնոզ դու ինքդ ես դրե՞լ, թե մասնագետի դիմել ես այնուամենայնիվ։ Ո՞նց ես դու իրավիճակից դուրս գալիս։ Ի՞նչ ես հասկանում բուժում ասելով ընդհանապես։ Ըստ քեզ սա ֆիզիոլոգիակա՞ն իրավիճակ ա, թե մտավոր։

    ․․․և մի հատ բան ասեմ, դեղերի հետ կապված։ Միշտ չի որ դրանց կիրառումը անհիմն ա, լիքը յուրահատկություններ կան, կարծում եմ պետք չի տենց հայտարարություն անելը, ինչը կարող ա դեղորայքային բուժման կարիք ունեցողներին թյուրիմացության մեջ գցել։
    Երբեմն էլ երբ մնացած բուլշիթը չի աշխատում, դա միակ ելքն ա մնում ֆունկցիոնալ լինելու։ Իհարկե դա պետք ա լինի միայն ծայրահեղ դեպքում, և բժշկների հսկողության տակ և այլն
    SWTS

  7. #5
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի քանի տարի առաջ ես էի ուզում սրա մասին թեմա բացել, բայց մի երևույթի տեսանկյունից, որն անարդարացիորեն դուրս ա մնացել քո բավական հարուստ ցուցակից. մայրություն․․․
    Ցուցակս ընդամենը օրինակներ էին, բայց ճիշտ ես ասում՝ ցանկացած ոլորտ, որտեղ մարդս մաքսիմալիզմի ու թեթև վերաբերվել չկարողանալու պատճառով սպառում է իր ուժերն ու էներգիան, կարող է հասցնել հուզական այրման։ Հատուկ եմ այսպես գրում, չեմ գրում՝ «շատ աշխատանքի, հոգսերի, կամ այլ հանգամանքների պատճառով»:

    Որովհետև իրականում հուզական այրման հասնելու պատճառների մեծ մասը վայթե մարդու ներսում են ու ոչ՝ արտաքին աշխարհում: Բայց այդ ներքին պատճառները նրբություններ ունեն, որոնք փորձենք հասկանալ, ու որոնց մի մասը այնուամենայնիվ ծնվում են արտաքին հանգամանքներից:

    Ինձ թվում է բացարձակապես նույն պայմաններում ու հանգամանքներում մեկը իրեն կարող է դրսևորել որպես անդադար, լարված, անընդհատ ստրեսային ու տագնապային վիճակներում գտնվող հոգսաշատ մեկը, իսկ մյուսը՝ հանգիստ, խաղաղ, սառնասիրտ ու նույնիսկ ըմբոշխնում է ողջ պրոցեսը:
    Շատ չեմ ուզում ծավալվել տարբեր օրինակներով ու փաստերով, բայց ինձ թվում է՝ այդպես է։

    Ու ներքին, կամ եթե կուզեք արտաքին պատճառներից ես կառանձնացնեմ հետևյալը, որը իմ կարծիքով հիմնականն է․
    1. Աշխարհայացքն ու դաստիարակությունը՝ մարդը կրթվել ու դաստիարակվել է որպես մաքսիմալիստ ու պերֆեկցիոնիստ, իրենից մաքսիմալ պահանջներ են ներկայացրել հենց փոքրուց, ու մարդուս մեջ արմատավորվել են «բարձր ստանդարտներն» ու անհանդուրժողականությունը «ոչ կատարյալի» նկատմամբ
    2. Ամենատարբեր տագնապները, բայց հիմնականում այս մեկը՝ հանկարծ ինչ-որ բան այնպես չստացվի, ինչպես որ սպասվում է համաձայն մեր պատկերացումների, կամ ինչպես որ անհրաժեշտաբար պետք է լինի, ու որ հանկարծ մի քիչ այլ լինի, դա աղետ է, աններելի ու անհանդուրժելի խնդիր։ Սա ընդհանուր սահմաններ ունի 1-ին կետի հետ, որովհետև էլի հիմնականում գալիս է դաստիարակությունից
    3. Տագնապները աշխատանքից զրկվելու, կամ վատ վերաբերմունքի արժանանալու, կամ հեղինակազրկվելու՝ ոչ պաճշաճ աշխատանքի, կամ չհասցնելու պատճառով։ Օրինակ մայրերի դեպքում (որոշ ազգերի մոտ կարելի է գրել նաև հայրերի, բայց չխորանանք) մոտավորապես կլինի՝ անբավարար կերակրված, դաստիրակված, կոփված, կրթված երեխաներ մեծացնելու ու վերջում անշորհակալ վիճակի արժանանալու տագնապներ

    Կարծիքներ, խնդրեմ, հետո կշարունակեմ։
    Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 11.09.2020, 22:46:
    Si vis pacem, para bellum

  8. #6
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում LisBeth-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վիշ մի քանի հարցեր ունեմ․ Նախ կուզեի ճշտել, քեզ նման դիագնոզ դու ինքդ ես դրե՞լ, թե մասնագետի դիմել ես այնուամենայնիվ։ Ո՞նց ես դու իրավիճակից դուրս գալիս։ Ի՞նչ ես հասկանում բուժում ասելով ընդհանապես։ Ըստ քեզ սա ֆիզիոլոգիակա՞ն իրավիճակ ա, թե մտավոր։

    ․․․և մի հատ բան ասեմ, դեղերի հետ կապված։ Միշտ չի որ դրանց կիրառումը անհիմն ա, լիքը յուրահատկություններ կան, կարծում եմ պետք չի տենց հայտարարություն անելը, ինչը կարող ա դեղորայքային բուժման կարիք ունեցողներին թյուրիմացության մեջ գցել։
    Երբեմն էլ երբ մնացած բուլշիթը չի աշխատում, դա միակ ելքն ա մնում ֆունկցիոնալ լինելու։ Իհարկե դա պետք ա լինի միայն ծայրահեղ դեպքում, և բժշկների հսկողության տակ և այլն
    Մասնագետի դիմել եմ։ Այնուամենայնիվ ու ոչ քիչ ։Ճ
    Ու արդեն ասել եմ՝ մասնագետների մեծ մասը զահլա չունեն մարդուս կյանքի, կամ ապրելակերպի մեջ խորանալու, ներառյալ հոգեբանները, և դու մասնագետի, կամ «մասնագետի» սենյակից հեռանալու ես դասական դեղատոմսերով ու տրաֆարետային խորհուրդներով, մի քանի ամից նույնը կրկնվելու է, բայց լինելու ես ավելի շփոթված ու ավելի հուսալքված: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում :Ճ

    Կասեմ, թե ոնց եմ դուրս գալիս իրավիճակից, համբերություն:
    Si vis pacem, para bellum

  9. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (12.09.2020), LisBeth (12.09.2020), One_Way_Ticket (12.09.2020), Արշակ (13.09.2020), Հայկօ (12.09.2020), Ուլուանա (12.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  10. #7
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի բան ասեմ, բանանի կլեպներ չշպրտեք վրաս․ Հայերիս մոտ այս խնդիրը բավականին քիչ է հանդիպում, որովհետև․․․ որովհետև հայերիս մեծ մասը գործին և պատասխանատվությանը մատների արանքով է նայում, այ էդպես ։Ճ
    Սա Սովետից մնացած ժառանգության, կամ մտածելակերպի եզակի դրական էֆեկտներից է, կարելի է ասել։

    Իսկ այ՝ ճապոնացիները հաճախ մեռնում են հուզական այրումից, նույնիսկ դրա համար առանձին բառ ունեն՝ կարոշի։
    Եվ առհասարակ երկարատև ստրեսից ու հուզական այրումից կարելի է մեռնել, կամ լավագույն դեպքում մի որոշ ժամանակ քարշ գալ խեղված առողջությամբ։
    «Աշխատանքը գեղեցկացնում է մարդուն» խոսքը չափավոր աշխատանքի մասին է, որը ընդմիջվում է հաճելի, հետաքրքիր, համով ու սեքսոտ արձակուրդներով:
    Ինչը սակայն մրցավազքային զարգացած աշխարհում ավելի ու ավելի քիչ հավանական է դառնում, բայց սա երևի ուրիշ թեմա է…

    Վերադառնալով Լիզբեթի հարցին, թե սա ֆիզիոլոգիակա՞ն վիճակ է, թե՞ մտավոր, կամ հուզական: Կարճ պատասխանն է (վայթե)՝ և, և։
    Մի քիչ երկար․ Երևի կարող ենք կռահել, որ մարդուս հուզական վիճակներն ու օրգանիզմում տեղի ունեցող կենսաքիմիական պրոցեսները շաղկապված են։
    Ասենք այնպիսի հուզական վիճակ, ինչպիսին տրամադրությունն է, կարող է փոփոխվել կախված ինչ-ինչ հորմոններից, որոնք արյան մեջ շրջանառվելով ազդում են ինչ-ինչ ռեցեպտորների վրա, որոնցով էլ որոշվում է մարդուս տարբեր ընկալումներն առ շրջապատ, խնդիրներ, սեփական մարմին, ֆիզիկական և հուզական զգացողություններ, հիմա էդպես գիտենք, թերթերում այդպես է գրված ։Ճ

    Դեղահաբերը անմիջականորեն, կամ կողմնակիորեն ազդում են օրգանիզմի այս կամ այն կենսաքիմիական պրոցեսների վրա, փորձելով ինչ-որ կերպ շտկել դրանք,
    ասենք լրացնել այս կամ այն պակաս բաղադրիչը, կամ ճնշել արդեն չափն անցած հորմոնի արտադրությունը՝ կորտիզոլ է, ադրենալին է, էստրոգեն է, ֆլան է, ֆստան է,
    չվերածեմ կենսաքիմիայի դասախոսության, որից բավականին հեռու եմ:

    Մի փոքր լիրիկական զեղում. Չկան ու երևի չեն կարող լինել այն «սմարտ» կամ խելացի դեղահաբերը, որ վերականգնում են բոլոր շահագործված ու քայքայված հյուսվածքներն ու բջիջները ու օրգանիզմը բերում շողուլի:
    Փոխարենը կան այս կամ այն հիպոթեզի արդյունքում սինթեզված, լաբորատոր փոձաքննություն անցած, այնուհետ կենդանիների վրա փորձարկված, անվտագության նորմերը հանցնած ու հետո մարդկանց վրա կլինիկական հետազոտություն անցած դեղեր, որոնց օգուտներն ու վնասները վիճակագրական են ինչ-ինչ սխալանքներով, բայց հանուն արդարության՝ կան այնպիսի փորձված դեղեր, որոնք ինչ-ինչ դեպքերում վստահաբար էֆեկտիվ են ու անփոխարինելի (օրինակ ասենք՝ Մորֆինը):

    Եվ պիտի ավելացնեմ, որ դրան զուգահեռ շուկայում կա աննկարագրելիորեն շատ աղբ՝ ամենատարբեր թույն անուններով, որ որևէ լուրջ օգուտ չեն տալիս, և մխիթարանքն այն է, որ լուրջ վնաս էլ չեն տալիս, եթե չհաշվենք մարդկանց չարդարացված սպասելիքները, ծախսած ժամանակն ու փողերը։
    Եվ աղբը գովազդվում է չափազանց համոզիչ, և խայծն ուտում են չափից շատ մարդիկ, և սա ապահովում է միլիարդավոր դոլարների հասնող յուղոտ բիզնեսի գոյությունը, որն էլ իր հերթին հաճախ կարողանում է կառավարել ու թելադրել «առողջապահական համակարգ» կոչված ուռճացված ապարատը:
    Հա, ու երբեմն էլ աշխատում է այսպես կոչված պլացեբոի էֆեկտը, որը շատ հետաքրքիր երևույթ է՝ հիվանդը կարող է ընդունել ասենք ռելաքսին անունով, տպավորիչ ապակե տուպով, կրկնակի պաշտպանող ներդիրով ու ինստուրկցիայով բրնձի փոշի, ու՝ լավանալ, այդպես էլ է պատահում:
    Եվ վերջապես կան մեկ այլ բազմամիլիարդանոց բիզնես ներկայացնող սննդային հավելումները, որոնց էֆեկտիվությունն էլ ոչ մի կլինիկական հետազոտությամբ սովորաբար չի ստուգվում, այլ ստուգվում է անմիջապես սպառողի վրա։

    Եթե վերադառնանք խնդրին, ապա հուզական այրման վիճակը համալիր խնդիր է, ու լուծումներն էլ են համալիր, ու որոշ դեպքերում, այո, դեղամիջոցներին էլ է անհրաժեշտ դիմել, ու կան նաև սննդային հավելումներ, որոնք արժե փորձել, բայց սրանք առանձին վերցրած այդքան էֆեկտիվ չեն կարող լինել առանց ապրելակերպի փոփոխության:
    Կամաց-կամաց կմանրամասնեմ:
    Si vis pacem, para bellum

  11. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jarre (12.09.2020), Varzor (12.09.2020), Արշակ (13.09.2020), Դեղին մուկիկ (12.09.2020), Հայկօ (12.09.2020), Ուլուանա (12.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  12. #8
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մասնագետի դիմել եմ։ Այնուամենայնիվ ու ոչ քիչ ։Ճ
    Ու արդեն ասել եմ՝ մասնագետների մեծ մասը զահլա չունեն մարդուս կյանքի, կամ ապրելակերպի մեջ խորանալու, ներառյալ հոգեբանները, և դու մասնագետի, կամ «մասնագետի» սենյակից հեռանալու ես դասական դեղատոմսերով ու տրաֆարետային խորհուրդներով, մի քանի ամից նույնը կրկնվելու է, բայց լինելու ես ավելի շփոթված ու ավելի հուսալքված: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում :Ճ

    Կասեմ, թե ոնց եմ դուրս գալիս իրավիճակից, համբերություն:
    Իհարկե ճշմարիտ ես ասում, Ավստրալիայում էլ էր նույն համակարգը բժշկության։ Ու ես չեմ մեղադրում բժիշկներին, համակարգն է այդպես կառուցված, իրենց ձեռքերը հաճախ կապված են գործողությունների մեջ։ Ընկերս հենց դատա-բժշկական ոլորտում է աշխատում, որտեղ պրոտոկոլից շեղվող բժիշկներին, եթե մի բան սխալ գնաց, ատատա են անում։
    Էդ առումով մի քիչ ավելի բառադի երկրներն առավելություն ունեն։ Եթե գտնես լավ մասնագետի, ինքն ազատություն ունի քեզ ինդիվիդուալ մոտեցում ցուցաբերել։

    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի բան ասեմ, բանանի կլեպներ չշպրտեք վրաս․ Հայերիս մոտ այս խնդիրը բավականին քիչ է հանդիպում, որովհետև․․․ որովհետև հայերիս մեծ մասը գործին և պատասխանատվությանը մատների արանքով է նայում, այ էդպես ։Ճ
    Սա Սովետից մնացած ժառանգության, կամ մտածելակերպի եզակի դրական էֆեկտներից է, կարելի է ասել։
    Ինձ թվում է՝ այս հարցում ավելի շատ Ամերիկան ու Ճապոնիան են բացառություն, քան Սովետն ու Հայաստանը։ Ավստրալիայում գերաշխատելուց burnout? Hold my beer Հույների կամ իտալացիների մասին էլ չասեմ։

  13. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Varzor (12.09.2020), Արշակ (13.09.2020), Բարեկամ (12.09.2020), Ուլուանա (12.09.2020), Վիշապ (13.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  14. #9
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի բան ասեմ, բանանի կլեպներ չշպրտեք վրաս․ Հայերիս մոտ այս խնդիրը բավականին քիչ է հանդիպում, որովհետև․․․ որովհետև հայերիս մեծ մասը գործին և պատասխանատվությանը մատների արանքով է նայում, այ էդպես ։Ճ
    Սա Սովետից մնացած ժառանգության, կամ մտածելակերպի եզակի դրական էֆեկտներից է, կարելի է ասել։
    Հա՞ որ . Ինձ թվում ա՝ հակառակն ա․ գերազանցիկության սինդրոմը (որը հուզական այրման ամենատարածված պատճառներից ա) սովետից մնացած ժառանգություններից ա հենց։

  15. #10
    Պատվավոր անդամ Adam-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.01.2007
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    2,034
    Mentioned
    14 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    կներեք եթե օֆֆ-թոփ ա.
    կոգնիտիվ վարքային թերապիայի մասին ո՞վ կարա խորհուրդ տա: Արդյունավետ ա՞ դեպրեսիայի ու anxiety disorder -ի դեմ:
    Արդյո՞ք մի որոշ ժամանակ հետո դա կարա անտիդեպրեսանտ խմելու անհրաժեշտությունը դադարացնի…

  16. #11
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա՞ որ . Ինձ թվում ա՝ հակառակն ա․ գերազանցիկության սինդրոմը (որը հուզական այրման ամենատարածված պատճառներից ա) սովետից մնացած ժառանգություններից ա հենց։
    Չէի ասի, Ան. Սովետում ցանկացած ոլորտում ով ինչքան կարողանում էր` գլուխ էր պահում, ու դա կարծես նորմա էր: Այսինքն` եթե հնարավոր էր ինչ-որ կերպ խուսափել ինչ-որ աշխատանքից, դա արվում էր շատերի կողմից: Նենց որ burnout կարող էր լինել առանձին մարդկանց դեպքում` պայմանավորված իրենց անձնային հատկանիշներով, բայց ընդհանուր առմամբ Սովետում մարդիկ իրենց չեն կոտորել աշխատելով կամ լավագույնս իրենց դրսևորելով, ու դա նաև բացատրելի ա. ամեն ինչ հավասար էր, միջակությունը նորմա էր, հակառակը` տարբերվելը, լավագույնը լինելը չէր խրախուսվում, նույնիսկ վտանգավոր կարող էր համարվել, հետևաբար ոչ մի մոտիվացիա չկար ինքդ քեզ կոտորելու համար:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  17. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Varzor (12.09.2020), Վիշապ (13.09.2020)

  18. #12
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում One_Way_Ticket-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իհարկե ճշմարիտ ես ասում, Ավստրալիայում էլ էր նույն համակարգը բժշկության։ Ու ես չեմ մեղադրում բժիշկներին, համակարգն է այդպես կառուցված, իրենց ձեռքերը հաճախ կապված են գործողությունների մեջ։ Ընկերս հենց դատա-բժշկական ոլորտում է աշխատում, որտեղ պրոտոկոլից շեղվող բժիշկներին, եթե մի բան սխալ գնաց, ատատա են անում։
    Էդ առումով մի քիչ ավելի բառադի երկրներն առավելություն ունեն։ Եթե գտնես լավ մասնագետի, ինքն ազատություն ունի քեզ ինդիվիդուալ մոտեցում ցուցաբերել։
    ԱՄՆ-ում էլ ա բժշկական համակարգը լրիվ տենց. ստանդարտով դեղ են նշանակում. ոչ մի անհատական մոտեցում, ապրելակերպի հետ կապված փոփոխություններ անելու մասին ոչ մի խոսք. ինչ ուզում ես` արա, ինչ ուզում ես կեր ու խմի, կարևորը` էս դեղը խմի, ու ամեն ինչ լավ կլինի:

    Օրինակ բերեմ. երբ հղի էի, պարզվեց` արյունս նորմայից մի քիչ խիտ ա, ես էլ սկսեցի ինտերնետում որոնել, թե էդ դեպքում ոնց կարող եմ դա սննդակարգով կարգավորել, դե, լսել էի, որ որոշ ուտելիքներ արյունը նոսրացնում են, որոշ ուտելիքներ` խտացնում, ու միանգամայն տրամաբանական ու ռեալ էր թվում դրանք հաշվի առնելով արյունս նորմայի բերելը: Գինեկոլոգս ինձ ուղղորդեց արյունաբանի մոտ, որպեսզի վերջինս ավելի կոնկրետ ինձ բացատրի ինչն ինչոց ա, ու ինչ ա պետք անել: Ես էլ հույսերով լցված գնացի` մտածելով, որ, դե, կասի, թե ինչ ուտեմ, ինչ չուտեմ, ինչ խմեմ, ինչ չխմեմ, ինչը սահմանափակեմ և այլն: Բայց ոչ մի նման բան. բացարձակապես ոչ մի խոսք ո՛չ սննդի, ո՛չ ֆիզիկական ակտիվության մասին, ընդամենը մի հատ դեղի անուն տվեց: Դե, ես էլ դեղերից ընդհանրապես խուսափում եմ, փորձում եմ ամեն ինչ հնարավորինս բնական ճանապարհով կարգավորել, ու համարյա միշտ ստացվել ա` չնչին բացառություններով: Ասեցի`իսկ հատուկ սննդակարգ պետք չի՞, ասենք, ի՞նչ ուտեմ, ինչից խուսափեմ, սա էլ նենց տոնով, կարծես ինձ շատ ուրախ լուր ա հայտնում, ասեց` չէ՜, ոչ մի սննդակարգ, ի՜նչ ուզում ես` հանգիստ կեր, մենակ էդ դեղը խմի: Ահավոր հիասթափված դուրս եկա մոտից: Քանի որ հղի էի, ու ռիսկային էր ինքնագործունեությամբ զբաղվելը, ստիպված համաձայնեցի դեղն ընդունել, թե չէ` ինքս ինձ դժվար կլիներ չափաբաժիններ որոշելը, հա, գիտեի, որ էսինչ ու էնինչ մրգերը, բանջարեղենները էս կամ էն ազդեցությունն են ունենում էդ առումով, բայց ինձ ավելի ճշգրիտ ինֆո էր պետք` հենց իմ օրգանիզմի, կարգավիճակի առանձնահատկություններով պայմանավորված, որը պիտի որ բժշկի գործը լիներ, բայց, փաստորեն, նրանք նման բաներով չեն զբաղվում: Մի խոսքով` զզվելի ա:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  19. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    One_Way_Ticket (13.09.2020), Varzor (12.09.2020), Վիշապ (13.09.2020)

  20. #13
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա՞ որ . Ինձ թվում ա՝ հակառակն ա․ գերազանցիկության սինդրոմը (որը հուզական այրման ամենատարածված պատճառներից ա) սովետից մնացած ժառանգություններից ա հենց։
    Սովետից իմ ունեցած ամենավառ հիշողությունը ամենօրյա նարդու շրխկոցն էր մեր տան մոտի հիմնարկից ։Ճ
    Էհ, ինչ անդարդ օրեր էին։

    Բայց կային բնավորության ու դաստիարակության պատճառով կաշվից դուրս եկողներ, որոնցից մեկն էլ լուսահոգի մայրս էր, ու որից ստացած դաստիարակությունն էլ, կարծում եմ՝ իր ազդեցության բաժինն ունի իմ խնդրի վրա, ու ես այդ եղելության հետ հաշտվել եմ։
    Միանգամից ասեմ, որ եղելության հետ հաշտ գտնվելը կոգնիտիվ վարքային թերապիայի բաղադրիչներից է, այն օգնում է ադապտացվել ու թուլացնել ախտանիշները։ Դե ինչ-որ չափով ։Ճ
    Si vis pacem, para bellum

  21. #14
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օքեյ, շարունակենք։
    Ուսումնասիրողները հուզական այրումը դասակարգել են փուլերի՝ զարգացող ծանր հիվանդությունների նման ու ինչպես ասեցինք՝ այս խնդիրը կարող է հագեցնել մահվան։
    Բայց նկատենք, որ հուզական այրումն ոնց որ այդքան ծանր չի ընկալվում հասարակության կողմից, ինչպես ասենք՝ շաքարախտը, էպիլեպսիան, քաղցքեղները, ասթման․․․
    Որովհետև պացիենտների մեծ մասը մինչև մեռնելը չեն հասցնում ձգել ճապոնացիների նման, այսինքն՝ հանձնվում են ու «փրկվում»։ Դե փրկվելը հարաբերական է, կարելի է ասել մի քիչ ավել են յոլա գնում, հաճախ ռեմիսիաներով՝ ախտանիշների թուլացմամբ, կամ վիճակի բարելավմամբ ու մեռնում են մի ուրիշ հիվանդությունից, ասենք՝ կորոնավիրուսից, դե արմատական պատճառների մեջ շատ չենք խորանում։

    Մի թեթև ակնարկ փուլերի մասին․

    1. Մեղրամսի փուլ:
    Սա այն փուլն է, որտեղ ապագա պացիենտները դրսևորում են իրենց պոտենցիալն ու «ցանկությունը»՝ գնալու ինքնաքայքայման ու ինքնազոհաբերման ճամփով՝
    աշխատանքին լծվելու համառ էնտուզիազմ, պարտավորությունների ստանձնման բարձր պատրաստակամություն, պայծառ ու հնարամիտ մտքեր լուծումների վերաբերյալ, լավատեսություն, խանդավառություն, և այլն, մի խոսքով, ինչպես հայտնի ֆիլմում է՝
    Огласите весь список, пожалуйста.
    Значит так, цементный завод...
    Я!
    Погрузка угля.
    Я!
    Уборка конюшен.
    Я!
    Кроме того...
    Я.
    -Да подождите, гражданин!
    Для вас - персональный наряд, на пятнадцать суток.
    2. Ստրեսի նախանշանների փուլ։
    Այս փուլում ի հայտ են գալիս որոշ դժվարին ու երկար աշխատանքային օրեր, և չնայած դեռ պահպանվող լավատեսությանը արդեն նկատվում են ո՜չ էդքան դրական մոմենտներ.
    - Անհանգստություն
    - Որոշումներ կայացնելու դժվարություն
    - Հոգնածություն
    - Մոռացկոտություն
    - Ախորժակի փոփոխություններ
    - Գրգռվածություն
    - Արյան բարձր ճնշում-մնշում
    - Սրտխփոց
    - Անբավարարվածության զգացում
    - Քնի խանգարումներ
    - Ու էլի նման ոռի խնդիրներ (կներեք ֆրանսերենիս)

    3․ Խրոնիկ ստրեսի փուլ։
    Այս փուլում արդեն լրջորեն զգացվում է, որ համը դուրս է գալիս, և երկրորդ փուլի ախտանիշները արդեն վառ արտահայտված են։
    Դրան գումարած կարող են ի հայտ գալ հետևյալները․
    - Զայրույթ ու ագրեսիվ պահվածք
    - Անտարբերություն
    - Ցինիկ վերաբերմունք
    - Պրոբլեմների առկայության ժխտում (ձեր մոտ ա սխալը, իմ մոտ չի)
    - Ուժասպառություն
    - Ժամկետների ու պլանների խախտումներ ու ուշացումներ
    - Ժամանակին արթնանալու խնդիրներ
    - Ճնշվածության զգացում կամ վախ
    - Ինքնատիրապետման ու ինքնակառավարման խնդիրներ
    - Պրոկրաստինացիա աշխատավայրում, տանը
    - Նեղացկոտություն
    - Սոցիալական հարաբերություններում նոր խնդիրներ
    - Կարող են զարգանալ տարբեր ֆիզիոլոգիական հիվանդություններ, մարդուս իմունիտետը ընկնում է
    - Ու էլ բեթար ոռի խնդիրներ (կներեք թուրքերենիս ու իսպաներենիս)

    4․ Հուզական այրման փուլ։
    Վառու՜մ ենք, պաժա՜ռ․․․ Չէ, էս ամերիկյան հրդեհների մասին էր ։Ճ
    Սա արդեն այն փուլն է, երբ դուք դիմում եք բժշկի ու ի վիճակի չեք նորմալ աշխատելու,
    որովհետև վերոհիշյալ ախտանիշներից ոմանք արդեն կրիտիկական են։
    Եվ դրան գումարած կարող են ի հայտ գալ հետևյալները․
    - Վարքագծային փոփոխություններ, անադեկվատություն, դեպրեսիայի նշաններ, տագնապային խանգարումներ
    - Աղեստամոքսային պրոբլեմներ
    - Գլխացավեր, մկանային ցավեր, նյարդային ցավեր, գրող ու ցավեր
    - Դատարկության զգացում, հոռետեսություն, ոնց որ մի տեսակ ուզենաս մեռնես, բայց չկարողանաս, սա Ռիո Դե Ժանեյրոն չէ, պարոնայք
    - Ուզում ես գործից դուրս գալ, կամ գործդ փոխել, զզվում ես գործիցդ, մենեջերիցդ, կլիենտներից, գործընկերներից, սաղից
    - Սոցիալական իզոլացում, ու սրան պանդեմիկը ահագին օգնում է, մոմենտ նույնիսկ ուզում ես բաժանվես, եթե ամուսնացած ես
    - Միթե սա էր այս ամենը, այս անիմաստ, չնչին ու ողորմելի կյանքը, էս է՞ր արա՜
    - Եթե դեռ ինքնասպան չեք եղել, շնորհավորում եմ

    5․ Դրակոնյան, կամ Վիշապային փուլ
    Սա այն փուլն է, որտեղ դուք գտնվում եք 4րդ փուլից հետո ու դեռ ողջ եք։
    Այս փուլը կոչվում է խասյաթի փուլ, այսինքն ձեր հուզական այրումը արդեն խասյաթ է դառել, ու առանց որի դուք էլ կյանք չունեք։
    Այս փուլում մի հատ հիմնական նոր ախտանիշ է ի հայտ գալիս․
    - Անընդհատ ստուգում եք նախորդ փուլերի ախտանիշների առկայությունը ու անհանգստանում, երբ որոշները թուլանում են
    Si vis pacem, para bellum

  22. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (13.09.2020), Հայկօ (14.09.2020), Նաիրուհի (15.09.2020), Ներսես_AM (14.09.2020), Ուլուանա (13.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  23. #15
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էս ինչ սարսափ էր...

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •