User Tag List

Էջ 2 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 56 հատից

Թեմա: Հուզական այրում (burnout)

  1. #16
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    5․ Դրակոնյան, կամ Վիշապային փուլ
    Սա այն փուլն է, որտեղ դուք գտնվում եք 4րդ փուլից հետո ու դեռ ողջ եք։
    Այս փուլը կոչվում է խասյաթի փուլ, այսինքն ձեր հուզական այրումը արդեն խասյաթ է դառել, ու առանց որի դուք էլ կյանք չունեք։
    Այս փուլում մի հատ հիմնական նոր ախտանիշ է ի հայտ գալիս․
    - Անընդհատ ստուգում եք նախորդ փուլերի ախտանիշների առկայությունը ու անհանգստանում, երբ որոշները թուլանում են
    Մի հատ անհամեստ հարց. Ակումբում գրանցվելիս դու էդ փուլու՞մ ես եղել :

    Ինձ թվում ա` էս երևույթն էնքան տարածված ա, որ շատ հազվագյուտ երջանիկներ կգտնվեն, որոնք կյանքի գոնե ինչ-որ շրջանում չեն տառապել դրանից: Ու ընդհանրապես մարդկանց մեծ մասի կյանքը հիմնականում հենց տենց էլ կա, որ խորանում ես... Ժամանակակից քաղաքակիրթ կյանքի ռիթմը ուրիշ տարբերակ համարյա չի թողնում: Սրանից խուսափելու համար մարդ պիտի գնա քաղաքակրթությունից հեռու մի տեղ խախանդ ապրի, կամ էլ գոնե դրան քիչ թե շատ մոտ ապրելակերպի անցնի:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. #17
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հատ անհամեստ հարց. Ակումբում գրանցվելիս դու էդ փուլու՞մ ես եղել :

    Ինձ թվում ա` էս երևույթն էնքան տարածված ա, որ շատ հազվագյուտ երջանիկներ կգտնվեն, որոնք կյանքի գոնե ինչ-որ շրջանում չեն տառապել դրանից: Ու ընդհանրապես մարդկանց մեծ մասի կյանքը հիմնականում հենց տենց էլ կա, որ խորանում ես... Ժամանակակից քաղաքակիրթ կյանքի ռիթմը ուրիշ տարբերակ համարյա չի թողնում: Սրանից խուսափելու համար մարդ պիտի գնա քաղաքակրթությունից հեռու մի տեղ խախանդ ապրի, կամ էլ գոնե դրան քիչ թե շատ մոտ ապրելակերպի անցնի:
    Խոսքը վերաբերվում է հուզական այրմանը, ոչ ժամանակավոր սթրեսներին, որոնք գրեթե մոլոր բարդկանց մոտ կյանքի ինչ-ինչ փուլերում առկա են թեթև, միջին, կամ ծանր աստիճաններով: Հուզական այրման վիճակը մի քիչ տարբերվում է «ռեգուլյար» սթրեսային վիճակներից, որպեսզի հասկանալի լինի, նայենք ստորև համառոտ այն հատկանիշները, որ առավել վառ են արտահայտված սթրեսի դեպքում, և հատկանիշները՝ հուզական այրման դեպքում.


    Սթրես Հուզական այրում
    գերներգրավվածություն կտրվածություն
    ռեակտիվ էմոցիաներ բթցած էմոցիաներ
    անհապաղություն և գերակտիվություն անօգնականություն և հուսահատություն
    էներգիայի կորուստ մոտիվացիայի, նպատակների ու հույսի կորուստ
    տագնապային խանգարումներ կտրվածություն ու դեպրեսիա
    հիմնականում ֆիզիոլոգիական խնդիրներ հիմնականում հոգեկան խնդիրներ
    կարող է բերել անժամանակ մահվան կարող է բերել կյանքից հիասթափվելուն ու ապրելու իմաստը կորցնելուն


    Միևնույն ժամանակ սթրեսներից ազատվելը կամ թուլանալը ավելի հեշտ է, քան հուզական այրման վիճակից դուրս գալը: Կոպիտ օրինակ բերեմ՝ եթե սթրեսից կարելի է թուլանալ մեկշաբաթյա արձակուրդով, էրոտիկ մասաժներով, դիսկոյում պարելով, կամ հետաքրքիր ընթրիքով, ապա հուզական այրման մեջ գտնվողին վերջիններս կարող է շատ չօգնեն:
    Si vis pacem, para bellum

  3. #18
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    4․ Հուզական այրման փուլ։
    Սա արդեն այն փուլն է, երբ դուք դիմում եք բժշկի ու ի վիճակի չեք նորմալ աշխատելու,
    որովհետև վերոհիշյալ ախտանիշներից ոմանք արդեն կրիտիկական են։
    Եվ դրան գումարած կարող են ի հայտ գալ հետևյալները․
    - Վարքագծային փոփոխություններ, անադեկվատություն, դեպրեսիայի նշաններ, տագնապային խանգարումներ
    - Աղեստամոքսային պրոբլեմներ
    - Գլխացավեր, մկանային ցավեր, նյարդային ցավեր, գրող ու ցավեր
    - Դատարկության զգացում, հոռետեսություն, ոնց որ մի տեսակ ուզենաս մեռնես, բայց չկարողանաս, սա Ռիո Դե Ժանեյրոն չէ, պարոնայք
    - Ուզում ես գործից դուրս գալ, կամ գործդ փոխել, զզվում ես գործիցդ, մենեջերիցդ, կլիենտներից, գործընկերներից, սաղից
    - Սոցիալական իզոլացում, ու սրան պանդեմիկը ահագին օգնում է, մոմենտ նույնիսկ ուզում ես բաժանվես, եթե ամուսնացած ես
    - Միթե սա էր այս ամենը, այս անիմաստ, չնչին ու ողորմելի կյանքը, էս է՞ր արա՜
    - Եթե դեռ ինքնասպան չեք եղել, շնորհավորում եմ
    Բլին, ես էլ գիտեմ մեռնում եմ մոտ ժամանակներս, հուզական այրում ա փաստորեն։
    Գումարած էս ամեն ինչին աշխարհի տակ ինչ հիվանդություն կա բոլորի սիմպտոմները առկա են։
    Որ դեղի ցուցումները կարդում ես, ոնց որ հենց քո համար արտադրված լինի։
    Ու հենց էդ բնավորություն դառած փուլն ա արդեն, էն որ էլ սպորտ, հանգիստ, խմել, լևի գնալ, բան, էլ ոչ մի բան չի օգնում։

  4. #19
    Բարի ճանապարհ One_Way_Ticket-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2009
    Հասցե
    Ուղևորի ծոցագրպան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,573
    Բլոգի գրառումներ
    32
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Միևնույն ժամանակ սթրեսներից ազատվելը կամ թուլանալը ավելի հեշտ է, քան հուզական այրման վիճակից դուրս գալը: Կոպիտ օրինակ բերեմ՝ եթե սթրեսից կարելի է թուլանալ մեկշաբաթյա արձակուրդով, էրոտիկ մասաժներով, դիսկոյում պարելով, կամ հետաքրքիր ընթրիքով, ապա հուզական այրման մեջ գտնվողին վերջիններս կարող է շատ չօգնեն:
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու հենց էդ բնավորություն դառած փուլն ա արդեն, էն որ էլ սպորտ, հանգիստ, խմել, լևի գնալ, բան, էլ ոչ մի բան չի օգնում։
    Փաստորեն հետևյալ անեկդոտի հերոսուհին հուզական այրում ունի Եկեք չթարգմանեմ, համ ու հոտը կորցնելու եմ, մեկ է՝ մի բուռ ակումբցի ենք մնացել, ու ոնց որ բոլորը ռուսերեն հասկանում են։

     •
    • 
     Սեղմել՝ ցույց տալու համար


  5. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արէա (13.09.2020), Արշակ (13.09.2020), Տրիբուն (13.09.2020)

  6. #20
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի հատ անհամեստ հարց. Ակումբում գրանցվելիս դու էդ փուլու՞մ ես եղել :
    Այնուամենայնիվ պատասխանեմ:
    Թեմայում բոլոր համընկնումները պատահական են, ուղղակի որոշ պահեր ես իմ օրինակով եմ բերում: Այո, ես խրոնիկ հուզական այրման խնդիրներ ունեմ, սակայն հանուն արդարության, կարծում եմ նաև բախտը ինձ մի քիչ ավելի շատ հնարավորություններ է տվել վերականգնվելու համար: Մասնավորապես ես վաղուց կայացած, հաջողակ ու հեղինակություն ունեցող մասնագետ եմ ու պիտի որ ինքնագնահատականի անկման խնդիրներ, կամ ինձ դժբախտ համարելու խնդիրներ չունենամ, ինչը հատուկ է տվյալ վիճակում գտնվողներից շատերին: Օրինակ պատկերացնենք երկար տարիներ դառնորեն աշխատած ու դրա դիմած անարդարորեն վարձատրված մեկը, որի կուտակած կարողությունները ինչ-որ պատճառով հօդս են ցնդել ու էլ մեծ շանսեր չունի ավելին անելու, որովհետև որ առաջվա էներգիան ունի, ոչ էլ շատ կյանք է մնացել:
    Ինչ եմ ուզում ասել՝ գոյություն չունի մեկ դարման բոլորի համար, ու այն ինչ էստեղ ես, կամ մյուսները խորհուրդ կտանք, և/կամ դուք կգտնեք ինտերնետում, մեկին կարող են ավելի շատ օգնել, մյուսին՝ ավելի քիչ։ Ինչպես ամերիկացիներն են ասում՝ ձեր բենզինի ծախսը կարող է տարբեր լինել (your mileage may vary):
    Շուտով ավելի կմանրամասնեմ։
    Si vis pacem, para bellum

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (13.09.2020)

  8. #21
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հուզական այրման մի նախադրյալ կավելացնեի, սեփական փորձից․ անհամբերությունը։ Երբ ձգտում ես ամեն գնով շուտ ազատվել գործից/առաջադրանքից/պարտականությունից, և ձեռնարկում ես ոչ ռացիոնալ մոտեցում՝ անտեսելով օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ հնարավորությունները։
    Պարտականություններից ամեն գնով շուտ ազատվելու ձգտումը կարող է արդեն հուզական այրման մեջ գտնվելու նշան լինել։ Եթե ոչ, ապա ենթադրում է, որ տվյալ աշխատանքը տհաճ, կամ ձանձրալի է, ու որով երկար զբաղվելը այո, կարող է բերել հուզական այրման։ Հետևաբար կամ աշխատանքն է անհրաժեշտ փոխել, կամ՝ վերաբերմունքը։
    Si vis pacem, para bellum

  9. #22
    Պատվավոր անդամ Ներսես_AM-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.06.2006
    Գրառումներ
    4,303
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    5 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Միևնույն ժամանակ սթրեսներից ազատվելը կամ թուլանալը ավելի հեշտ է, քան հուզական այրման վիճակից դուրս գալը: Կոպիտ օրինակ բերեմ՝ եթե սթրեսից կարելի է թուլանալ մեկշաբաթյա արձակուրդով, էրոտիկ մասաժներով, դիսկոյում պարելով, կամ հետաքրքիր ընթրիքով, ապա հուզական այրման մեջ գտնվողին վերջիններս կարող է շատ չօգնեն:
    Դու մինչև վերջին հասնես ես 4-ից կմտնեմ 5-րդ Վիշապային փուլ։ Էն ասա որ մի երեք ամսով գործից արձակուրդ վերցնեմ տանը վեր ընկնեմ, գիրք, կինո, հեծանիվ․․․ հու՞յս կա դզվելու։

  10. #23
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լավ, սկսենք խոսել լուծումներից:
    Ասեմ, որ ես ինքս հենց հիմա հերթական այրումից դուրս գալու ճիգերի մեջ եմ, դրա համար եմ դանդաղ գրում, որ ընթացքում հանգստանամ, ու ինքս էլ կողմնորոշվեմ, թե ոնց պիտի շարունակեմ, ուստի համբերատար եղեք, խնդրեմ

    Սկսեմ դրական նոտայով՝ մարդուս ուղեղը, ասում են, օժտված է նեյրոպլաստիկությամբ, այսինքն ուղեղի բջիջները ի վիճակի են աճել ու վերակազմավորվել ու ստեղծել նոր փոխադարձ կապեր դրանով վերականգնելով ու գուցել զարգացնելով մարդուս զգացողություններն ու ընկալումները: Բայց դրա համար ուղեղին վայթե հարկավոր է հանգիստ, սնունդ, թթվածին ու նոր վարժություններ:
    Եվ բացասական «նորությունն» այն է, որ միևնույն է այդ ռեսուրսը անսպառ չի, այսինքն չի կարելի ուղեղը ամեն տարի անխնա շահագործել ու փորձել նորից ռեգեներացնել քայքայված նեյրոնային կապերը: Եվ կախված հուզական այրման գտնվելու փուլից ու դրա տևողությունից, վերականգնումը համապատասխանաբար կարող է ավելի դժվար ու տևական լինել:

    Սակայն դեպքերը, որ մարդը սպառում է իր ուղեղի ողջ ռեսուրսները չափազանց քիչ են, այսինքն վիճակագրորեն, եթե մարդը ժամանակին կարողանում է միջոցներ ձեռնարկել կամ դադար տալ, ապա շանսեր կան ամբողջությամբ վերականգնվելու:
    Ու իմ կարծիքով էֆեկտիվ վերականգման համար շատ կարևոր է իրատեսորեն գնահատել իրավիճակը ունեցած հնարավորություններն ու մոտ ապագայի սպասելիքները, հակառակ պարագայում անհամբերությունն ու չարդարացված սպասելիքները կարող են հիասթափություն առաջացնել ու խորացնել դեպրեսիան, կամ ստեղծել նոր կրիզիսներ:

    Ու որպես էս վիճակում գնտվող, ես գիտեմ, որ մարդկանց մեծ մասը ուզում են տեսնել կարճ ու կոնկրետ քայլեր, կամ հստակ ալգորիթմ, որով գնալիս յուրաքանչյուր հերթական օր կզարթնեն ավելի բարվոք մարմնով ու հոգով ու շուտով իրենց կզգան այնպես, ինչպես՝ 18 տարեկանում։ Որովհետև էլ ուժ ու համբերություն չկա երկար-բարակ դասախոսություններ կարդալու, որոնցից լիքն են ինտերնետում ու որոնց մեծ մասը ոչ մի կոնկրետ ու հանրամատչելի բան չեն ասում։

    Լիրիկական զեղում․ Ասում ա՝ հանգիստ վերցրեք, շատ քնեք, առողջ սնվեք, մեդիտացիա ու մարմնամարզություն արեք, թեթև տարեք, ԲԱ ՉԿԱՐՈՂԱՆԱՅԻ՞։

    Ես էստեղ կփորձեմ համառոտագրել իմ լուծումներն ու անցած ճանապարհը, որ իմ կարծիքով ինձ օգնել են առնվազն ողջ մնալու, ու նաև սխալները, որ պիտի թույլ չտայի։
    Si vis pacem, para bellum

  11. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Հայկօ (14.09.2020), Նաիրուհի (15.09.2020)

  12. #24
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Միշտ, առանց բացառությունների, ավելի հեշտ է կանխելը, քան հետո բուժվելը: Բայց ոչ բոլորիս մոտ է դա ստացում: Դրա համար երևի ձեր էգոիզմն ու ծուլությունը պիտի գերազանցեն ձեր էնտուզիազմին: Ընդհանրապես էգոիզմը երբեմն օգտակար է առողջությանը :Ճ

    Ու անկախ ամեն ինչից առողջ ապրելակերպը՝ առողջ սնունդը, նորմալ քունը, ռեգուլյար մարմնամարզությունը, հաճախակի ընդմիջումները, զվարճանքն ու խաղերը կապահովեն ձեր օրգանիզմի դիմադրողականությունն ու ձեր երջանկությունն ու բավարարվածությունը:

    Ստորև խորհուրդներս ծանր փուլերում գտնվողների համար են, թեթև փուլերում ադեկվատ արձակուրդն ու հանգիստը կարող են լրիվ բավարարել:
    Ու երբեմն մարդս այնքան անադեկվատ է դառնում, որ կողքին գտնվող մերձավորների օգնության կարիքը կարող է ունենալ, եթե մերձավորները ի վիճակի են կռահելու, որ մարդս իրենց օգնության կարիքն ունի:
    Հետևաբար, ավելի կոնկրետացնեմ՝ խորհուրդներս այն մարդկանց համար են, որ դեռ 100%-ով չեն կորցրել ինքնատիրապետումը ու ամեն դեպքում օժտված են ինքնակառավարման հատկանիշներով ու խորհուրդներս մասնավորապես կերակրող մայրերի, կամ իրենց հիվանդ հարազատներին խնամողների համար չեն ու ավելի շուտ՝ ֆուլ թայմ աշխատողների, կամ կոնտրակտորների համար են:
    Մայրերի, կամ ընտանեկան երկարաժամկետ խնդիրներ ունեցողների համար կարող ենք թեմայում զրուցել ու միասին լուծումներ գտնել:

    Եվ հիշում ենք, որ ես բժիշկ չեմ ու խորհուրդներս դիլետանտի են, ու ձեր կիլոմետրաժը կարող է տարբեր լինել, ու դիտողություններն ու կարծիքները ողջունվում են։

    1․ Դադար։ Դադարեք անել այն, ինչ անում եք։

    Խրոնիկ հուզական այրման մեջ գտնվողի ուղեղը անընդհատ լարված է հոսող մտքերով, որ մարդը դժվարություն ունի կանգնեցնելու, դրանք սկզբում մեծամասամբ աշխատանքի հետ կապված խնդիրներ էին, բայց հիմա արդեն խառնվել են ամենատարբեր կենցաղային, կարգավիճակային, առողջական, ֆինանսական, ու Աստված գիտի էլ ինչ քաոսայնորեն գեներացված իրական ու արհեստական կարևոր ու անկարևոր խնդիրների հետ, որոնք տեսակավորելու ու կառավարելու մասին դուք արդեն չեք էլ հասցնում մտածել։
    Բայց դա հենց այդ նույն ուղեղն է, որը պիտի դուք օգտագործեք այս վիճակից դուրս գալու համար։
    Իսկ այս իրավիճակից դուրս գալը ախր դա մի նոր առաջադրանք է այդ ուղեղի համար, ու շատ դեպքերում ձեր ուղեղը հրաժարվելու է հոժարակամ վերցնել այդ նոր առաջադրանքն ու զբաղվել դրանով։
    Էս ամենաբարդ ու միևնույն ժամանակ ամենակարևոր առաջադրանքներից մեկն է, որը անելու համար մի փորք կենտրոնացում է պահանջվում։

    Օրինակ, վերցնում ենք թուղթ ու գրիչ ու կազմում ենք առաջնահերթությունների պլան, որի առաջին կետը «1․ Դադար»-ն է։
    Հնարավոր է, որ էդ պահին մենք գտնվում ենք ինչ-որ աշխատանքային, կամ գուցե կենցաղային խնդրի կատարման մեջտեղում ու դադար տալը նշանակում է պարտականություններից հրաժարու՞մ։ Ոչ։
    Դադարը պետք է իրավիճակը վերագնահատելու ու առաջնահերթությունները վերադասավորելու համար։
    Կաճված իրավիճակից կարող է հարկ լինել առողջական արձակուրդ վերցնելու, ու ընդհանրապես եթե արձակուրդի հնարավորություն կա, ապա՝ միարժեքորեն վերցնել:

    Ուրեմն ոնց ասեցի, սրա համար անհրաժեշտ է, որ մենք կարողանանք մեր ուղեղը մի փոքր կառավարել ու հոսող մտքերի մեջ խցել ու առաջնահերթություն տալ մեր դադարին, առողջությանն ու հանգստին։
    Բայց կախված վիճակի ծանությունից էլի եմ ասում, մեր ուղեղը կարող է կատեգորիկ հրաժարվել նույնիսկ մի այնպիսի գործողություն կատարելու, որն է՝ թուղթ ու գրիչ վերցնել ու առաջնահերթությունների պլան կազմել, այսինքն մենք զգում ենք, որ ուզում ենք հետաձգել այս կարևոր կետը։ Էստեղ դեղորայքային միջամտությունը կարող է օգնել, այսինքն հանգստացնողներ ենք պետք։ Ծայրահեղ դեպքում կարելի է փորձել մի խելքը գլխին բժշկի խնդրել «բենզո»-ներից մեկը նշանակել, բայց սրանք խիստ կախվածություն առաջացնող են, էս մենակ էն դեպքում, երբ զգում եք, որ արդեն կորցնում եք ինքնատիրապետումը:
    Իսկ ընդհանուր դեպքում արագ ազդեցության համար կարելի է գլիցինի կոճակներ ընդունել (նայում ենք ինստուրկցիան), ու դրան զուգահեռ ինչ-որ սեդատիվ բուսական կոմպլեքս, կամայական մի բան, ասենք՝ ռուսական Ново-Пассит, ու հիշում ենք՝ սրանք չեն բուժելու, ուղղակի մի քիչ օգնում են մի փոքր թմրելու, տագնապները բթացնելու ու պլանը կազմելու:
    (շարունակելի)
    Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 14.09.2020, 04:10:
    Si vis pacem, para bellum

  13. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (14.09.2020), Հայկօ (14.09.2020), Նաիրուհի (15.09.2020)

  14. #25
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պարտականություններից ամեն գնով շուտ ազատվելու ձգտումը կարող է արդեն հուզական այրման մեջ գտնվելու նշան լինել։ Եթե ոչ, ապա ենթադրում է, որ տվյալ աշխատանքը տհաճ, կամ ձանձրալի է, ու որով երկար զբաղվելը այո, կարող է բերել հուզական այրման։ Հետևաբար կամ աշխատանքն է անհրաժեշտ փոխել, կամ՝ վերաբերմունքը։
    Աշխատանքը կարող է լինել ո՛չ տհաճ և ո՛չ էլ ձանձրալի, բայց հուզական այրման կարող է հասցնել պարտավորության հրամայականը էդ աշխատանքի հանդեպ, օրինակ՝ վերջնաժամկետներ, սպասվելիք գնահատական, համեմատվելը նույն աշխատանքը կատարող ուրիշների հետ և այլն, ավելի ճիշտ՝ մեր վերաբերմունքը էդ հրամայականների հանդեպ, որը մեծ մասամբ խասյաթի հարց է։
    Լուծման մի ձև է անտարբերություն ինքնադաստիարակելը նշածս հրամայականների հանդեպ (ինչն առանձին թեմա է), կամ էլ գուցե հստակ թայմ-մենեջմենթը, այսինքն՝ կոնկրետ պլան կազմես, թե ամեն օր (մինչև վերջնաժամկետ, եթե կա այդպիսի բան) ինչքան ժամանակ ես հատկացնելու այդ աշխատանքին՝ ո՛չ ավել (որ չայրվես գերհոգնածությունից), ո՛չ պակաս (որ չայրվես տագնապից (թե չես հասցնելու) և ինքնադժգոհությունից, անբավարարվածությունից)։

    Ինքնադաստիարակվելու հետ կապված, ահագին հետաքրքիր թեմա կա քննարկելու, կարծում եմ։ Օրինակ, նշածդ վիշապային փուլում՝ էն որ սկսում ես անհանգստանալ, երբ հուզական այրման որոշ հատկանիշներ թուլանում են․ ինձ թվում է՝ պատճառն ինքդ քեզ դավաճանելու տագնապն է, վերածվելու մեկի, ով քեզ անհայտ պտուղ է, բայց վախեր կան, որ էնքան էլ լավ պտուղ չի, հնարավոր է՝ թերի, բառադի մեկը, որ մատնվելու անհաջողության, առհասարակ կյանքում։ Ու արդյունքում նորից պատսպարվում ես հուզական այրմանդ ծանոթ ու "ապահով" պատյանի մեջ։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 14.09.2020, 04:16:

  15. #26
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Աշխատանքը կարող է լինել ո՛չ տհաճ և ո՛չ էլ ձանձրալի, բայց հուզական այրման կարող է հասցնել պարտավորության հրամայականը էդ աշխատանքի հանդեպ, օրինակ՝ վերջնաժամկետներ, սպասվելիք գնահատական, համեմատվելը նույն աշխատանքը կատարող ուրիշների հետ և այլն, ավելի ճիշտ՝ մեր վերաբերմունքը էդ հրամայականների հանդեպ, որը մեծ մասամբ խասյաթի հարց է։
    Լուծման մի ձև է անտարբերություն ինքնադաստիարակելը նշածս հրամայականների հանդեպ (ինչն առանձին թեմա է), կամ էլ գուցե հստակ թայմ-մենեջմենթը, այսինքն՝ կոնկրետ պլան կազմես, թե ամեն օր (մինչև վերջնաժամկետ, եթե կա այդպիսի բան) ինչքան ժամանակ ես հատկացնելու այդ աշխատանքին՝ ո՛չ ավել (որ չայրվես գերհոգնածությունից), ո՛չ պակաս (որ չայրվես տագնապից (թե չես հասցնելու) և ինքնադժգոհությունից, անբավարարվածությունից)։
    Պարտավորություններին ու պլաններին դեռ կանդրադառնանք։ Ասեմ, որ կատարելապես առողջ վիճակում գտնվող մարդը տեսականորեն պիտի բացարձակ հանգիստ վերաբերվի պլաններին ու պարտավորություններին, մանավանդ, եթե դրանք իրատեսական են թվում։ Ու շատ կարևոր է իրատեսական սպասելիքներ ու պլաններ ունենալը։

    ․․․ Օրինակ, նշածդ վիշապային փուլում՝ էն որ սկսում ես անհանգստանալ, երբ հուզական այրման որոշ հատկանիշներ թուլանում են․ ինձ թվում է՝ պատճառն ինքդ քեզ դավաճանելու տագնապն է, վերածվելու մեկի, ով քեզ անհայտ պտուղ է, բայց վախեր կան, որ էնքան էլ լավ պտուղ չի, հնարավոր է՝ թերի, բառադի մեկը, որ մատնվելու անհաջողության, առհասարակ կյանքում։ Ու արդյունքում նորից պատսպարվում ես հուզական այրմանդ ծանոթ ու "ապահով" պատյանի մեջ։
    Բարեկամ ջան, էդ մասը ես մի քիչ սարկազմով եմ գրել ։Ճ Այս փուլը, այո՝ խասյաթի վերածվելու փուլն է, բայց ցանկացած մարդ, որի ուղեղում դեռևս մի երկու ողջամիտ բջիջներ են պահպանվել, ապա այդ բջիջները իրենց ողջ ունեցած նեյրոնային կապերով ցանկանալու են մարդուն վերադաձնել՝ կամ նախկին առողջ վիճակին, կամ՝ նոր, հասուն ու ավելի դիմակայուն վիճակի։ Դրակոնյան փուլում գտնվող հուզական այրման վիճակից էլ ավելի բառադի ու անհաջողակ վիճակ չի կարող լինել, որովհետև էդ վիճակը կայուն դեպի մահ, կամ հաշմանդամություն/անմեղսունակություն տանող վիճակն է։
    Si vis pacem, para bellum

  16. #27
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պարտավորություններին ու պլաններին դեռ կանդրադառնանք։ Ասեմ, որ կատարելապես առողջ վիճակում գտնվող մարդը տեսականորեն պիտի բացարձակ հանգիստ վերաբերվի պլաններին ու պարտավորություններին, մանավանդ, եթե դրանք իրատեսական են թվում։ Ու շատ կարևոր է իրատեսական սպասելիքներ ու պլաններ ունենալը։



    Բարեկամ ջան, էդ մասը ես մի քիչ սարկազմով եմ գրել ։Ճ Այս փուլը, այո՝ խասյաթի վերածվելու փուլն է, բայց ցանկացած մարդ, որի ուղեղում դեռևս մի երկու ողջամիտ բջիջներ են պահպանվել, ապա այդ բջիջները իրենց ողջ ունեցած նեյրոնային կապերով ցանկանալու են մարդուն վերադաձնել՝ կամ նախկին առողջ վիճակին, կամ՝ նոր, հասուն ու ավելի դիմակայուն վիճակի։ Դրակոնյան փուլում գտնվող հուզական այրման վիճակից էլ ավելի բառադի ու անհաջողակ վիճակ չի կարող լինել, որովհետև էդ վիճակը կայուն դեպի մահ, կամ հաշմանդամություն/անմեղսունակություն տանող վիճակն է։
    Էդ բոլորը հասկանալի է, ուղղակի կարծեմ մենք դիֆոլթով ընդունել էինք, որ հուզական այրման վիճակում գտնվող (կամ դրան հասած) մարդը ողջամիտ չէ (էդ պահի դրությամբ), հետևաբար դատողություններս էլ էդ մարդու տրամաբանությունն էր

  17. #28
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պարտավորություններին ու պլաններին դեռ կանդրադառնանք։ Ասեմ, որ կատարելապես առողջ վիճակում գտնվող մարդը տեսականորեն պիտի բացարձակ հանգիստ վերաբերվի պլաններին ու պարտավորություններին, մանավանդ, եթե դրանք իրատեսական են թվում։ Ու շատ կարևոր է իրատեսական սպասելիքներ ու պլաններ ունենալը։
    Դե, դրա համար էի էդ առումով (վերաբերմունքը պարտավորություններին) որպես նախադրյալ ավելացրել անհամբերությունը, որը չես համարի առողջ զգացմունք։ Անհամբերությունն ավելի շուտ և ավելի շատ խիստ բացասական (ու քանդարար) կիրք է, ըստ իս։
    Վերջին խմբագրող՝ Բարեկամ: 14.09.2020, 05:47:

  18. #29
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ասեմ, որ շատ կարևոր է տարբերակել հուզական այրման պատճառով առաջացած դեպրեսիան՝ այլ պատճառներով առաջացած դեպրեսիայից, որպեսզի ինքնամոլորության մեջ չընկնենք ու փորձենք ռացիոնալ կերպով թեթևացնել խնդիրը իռացիոնալ ու ոչ էֆեկտիվ քայլեր անելու փոխարեն։
    Երբեմն մեզ կարող է թվալ, որ շատ աշխատանքն է մեր դեպրեսիայի պատճառը, բայց պատճառները կարող են նաև այլ լինել ու պատճառ լինել աշխատանքի մեջ խնդիրների առաջացման։
    Պատճառները կարող են նաև կոմպլեքս լինել, այսինքն ունեցած կենցաղային խնդիրները գումարվել ունեցած աշխատանքային խնդիրներին, ունեցած առողջական խնդիրներին, ունեցած ընտանեկան, կամ սիրային հարաբերություններին խնդրին և այլն։
    Գրեթե միշտ, մեր կյանքում տեղի ունեցող դժբախտությունները մեկից ավելի միաժամանակ տեղի ունեցող պատահարների արդյունք են։ Սա չգիտեմ որտեղից եմ լսել, բայց փորձիցս ելնելով, ահագին ճշմարտանման է հնչում։
    Իսկ դեպրեսիայի ժամանակ ամենաշատ տուժող հատկանիշներից մեկը մարդուս մոտիվացիան է։ Եվ այդ մոտիվացիան կարող է այնքան ցածր լինել, որ նույնիսկ չբավարարել մարդուս իրավիճակից դուրս գալու համար ինքնուրույն քայլեր ձեռնարկելու։ Դրա համար թղթի վրա քայլերով կետերը գրելն ու դրանց ստատուսը ընդգծելը դա մի փոքր օգնում է համապատասխան մոտիվացիան արթնացնելու։ Իրավիճակը փոխելու մոտիվացիան։ Եվ յուրաքանչյուր կետից հետո մենք մեզ մտովի խրախուսում ենք, կարելի է նաև նվեր առնել, եթե դրա կարիքը կա։ Ուրեմն դադար վերցնելուց անմիջապես հետո մեր մենեջերը դառնում ենք մենք։ Եվ հաջորդ կետը, որ առաջարկում եմ, է՝

    2. Իրավիճակի ճանաչում, առաջնահերթությունների դասակարգում։

    Կարելի էր գրել նաև՝ խնդրի սահմանում։ Հիմնական խնդիրը իրավիճակը ընդունելն է ու առաջնահերթությունները սահմանելը։ Բնականաբար հիմնական առաջնահերթությունը փրկվելն է։ Սա չենք խառնում տարբեր կրոններում քարոզվող մահվանից հետո ունեցած փրկության հետ, խոսքը վերաբերում է այս կյանքում փրկվելու ու կյանքը քչից շատից մարդավարի շարունակելու հետ, այսինքն այս պարագայում՝ մեր փրկիչը մենք ենք։
    Էստեղ կարևոր է ընդգծել, որ էլի կախված վիճակի ծանրությունից մարդս կարող է օգնության կարիք ունենալ, կամ դիմել հոգեթերապևտի, կամ հոգեբույժի, եթե տեսադաշտում կան այնպիսիք, որոնք ձեզ վերաբերվում են որպես հոմո սափիենսի ու ոչ թե բույսի՝ որին սելիտրա է պետք տալ։
    Դիմում ենք լրացուցիչ ուղղություն ու խորհուրդներ ստանալու համար, ոչ մի դեպքում չենք դիմում հակադեպրեսանտներ ստանալու համար։
    Վերջինիս համար կարող ենք պատահական կլինիկա մտնել, պատահական «մասնագետի» մոտ, շատ մեծ հավանականությամբ, մի թեթև զրույցից հետո կհեռանանք սերոտոնինի հետզավթման ընտրողական արգելակիչներից մեկի դեղատոմսով, ու մի քանի շաբաթից դոզայի կոռեկցիայի նպատակով ստուգողական այցի հանդիպման նշանակմամբ։
    Բայց մեր նպատակը ինքնախաբեությունը չի, այլ սեփական խնդիրները շտկելն է։
    Ուրեմն զուգահեռ օգտակար քայլերից է հարազատների կամ մտերիմների հետ կիսվելը։ Եթե դժվարություն ունեք, գրեք հենց էստեղ, ես հենց դա էլ հենց հիմա անում եմ ։Ճ
    Կարևոր է, որ այս մի քայլի ընթացքում մենք մի փոքր ամրապնդենք իքնավստահությունը, ու համոզվենք, որ շատ սխալ բաներ չենք անում ու ճիշտ ճամփի վրա ենք ու մի փոքր կարեկցանքն ու խրախուսնքները չեն խանգարի։
    Ուրեմն առաջնահերթությունների մեջ ներառվում է կարճաժամկետ ու երկարաժամկետ փրկությունների պլաններ մշակելը։
    Պարտադիր չի այս երկուսը հենց այս պահին կազմենք, երկարաժամկետը կարելի է թողնել մի փոքր ավելի ուշ, երբ որ խելքներս մի քիչ գլուխներս գա, հիշենք, որ հիմա միգուցե էդքան ադեկվատ ու ռացիոնալ չենք խոշոր որոշումներ կայացնելու ու կյանքի մեջ խոշոր փոփոխություններ իրականացնելու, ու օքեյ ա։
    Ինքներս մեզ կրկնում ենք՝ ամեն ինչ օքեյ ա, օքեյ ա, օքեյ ա․․․

    Իսկ կարճաժամկետ պլանը լինելու է ընդամենը հանգստի պլան, ուղղակի գրում ենք, թե ինչի կարիքը ամենաշատը ունենք, ասենք․
    - քնի
    - մեկուսանալու, կամ հակառակը՝ ընկերների ու հարազատների հետ շփվելու
    - ոչինչ չանելու
    - քաղաքից, երկրից դուրս գալու ու շրջագայելու (հա, բա ոնց, հեսա)
    - մարմնամարզության` հեծանիվ ա, վազք ա, սարեր բարձրանալ է
    - կինոներ նայելու, խաղեր խաղալու
    - ընտանիքի անդամների հետ ժամանակ անցկացնելու
    - բժշկի գնալու ու հետազոտվելու
    - խորոված անելու
    - տան պակաս-պռատ հարցերը լուծելու (եթե սա կարելի է անել առանց լարվելու, եթե չէ, հետաձգում ենք)
    - և այլն, ու առանց շատ լարվելու մանրամասնեցնում ենք քայլերն ըստ օրերի

    Կրկին կախված վիճակի ծանրությունից հնարավոր է, որ ցանկություն չունենանք կարճաժամկետ պլանը կազմելու, ու մեզ թվա, որ արդեն մեռնում ենք։
    Էստեղ մի ռադիկալ լուծում կառաջարկեմ, որը կօգնի տագնապները հաղթահարելու։ Ուրեմն մեծ հավանականությամբ մենք իրականում դեռ չենք մեռնում, բայց մեռնելու միտքը հեռացնելը երբեմն խայտառակ բարդ է, մանավանդ դեպրեսիա ունեցողների մոտ։ Այստեղ օգնության է գալիս կոգնիտիվ վարքագծային թերապիան ու դրա ռադիկալ ձևերը (հիշում եք, չէ՞, ձեր կիլոմետրաժը կարող է տարբերվել)․
    - Սենց թե նենց մի օր մեռնելու ենք, անիմաստ է դրա մասին ողջ օրը մտածելը, զբաղվում ենք այլ հարցերով, հետո կերևա, հիմա մեռանք՝ մեռանք, բոլորն էլ մեռնում են

    Ընդհանրապես մեռնելու հետ հաշտ լինելը ավելի հանգստացնող է, քան անընդհատ կասկածելն ու քցել բռնելը, հիմա մեռնում ե՞նք, թե՞ չենք մեռնում, անիմաստ զբաղմունք է։
    Եվ ուրեմն վերադառնում ենք կարճաժամկետ պլանին, հետո կերևա։

    Ուրեմն ընթացքում պարտադիր փորձում ենք շտկել ապրելակերպի հետ կապված էն խնդիրները, որ տեսնում ենք․
    - Քնում ենք ժամանակին, ցանկալի է մինչև 10-ը, վատագույն դեպքում՝ 11-ը
    - Սնվում ենք բալանսավորված սնունդով, նորմալ ծամում ենք ամեն կուլ տալուց առաջ, միանգամից շատ չենք ուտում, շաքարն ու խմորեղենը հանում ենք
    - շարժվում ենք, ինչքան հնարավոր է, կարելի է քայլել դրսերքում, եթե օդի որակի խնդիր չկա
    - Կախված ֆիզիկական վիճակից կարելի է նաև ինտենսիվ, բայց կարճ վարժություններ անել, առանց շատ ծանրաբեռնելու, ծանրաբեռնված մարմնամարզությունը ավելի է հյուծելու

    Եթե ինչ-ինչ բաներ դժվարությամբ են ստացվում, ապա չենք վհատվում, ինքներս մեզ ավելի շատ ժամանակ ենք տալիս վերականգնվելու ու հունի մեջ մտնելու
    Ոչ մի տեղ չենք շտապում։ Այս հսկա տիեզերքում մեր միկրոշտապողականությունը ոչինչ է, մեր միկրոպրոբլեմները ոչինչ են։

    Հա, եթե անգլերենը մեծ խնդիր չի, առաջարկում եմ աչքի անցկացնել այս հոգեբույժի վիդեոները։ Ինձ բավականին խելացի է թվում։
    Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 14.09.2020, 09:39:
    Si vis pacem, para bellum

  19. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արէա (14.09.2020), Բարեկամ (14.09.2020), Հայկօ (14.09.2020), Նաիրուհի (15.09.2020), Ուլուանա (15.09.2020)

  20. #30
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գնացինք առա՞ջ։

    Ուրեմն, եթե հաջողվել է դադար վերցնել ու առաջնահերթությունների թեկուզ սևագիր կազմել, կամ մենք դրա ճանապարհին ենք, շնորհավորում եմ։
    Այս փուլում հարկ է ուշադրություն դարձնել առաջացած ֆիզիոլոգիական խնդիրներին ու դրանք փորձել գնահատել ու լուծել հնարավորինս իրատեսորեն ու էֆեկտիվորեն։

    Եվս մի փոքր ակնարկ։ Հուզական այրումը սովորաբար գծայնորեն զարգացող խնդիր չի լինում պացիենտների մեծամասնության մոտ։ Մեզնից մեծամասնության մոտ կյանքի ընթացքում լինում են սթրեսների վերելքնե՜ր, վայրէջքնե՜ր, օրգանիզմի վիճակի վատթարացումներ ու ռեմիսիաներ, մինչև ինչպես ասում են՝ օրերից մի օր դանակը հասնում է ոսկորին։ Ցանկալի է դրան չհասնել ու կանխել զարգացումը, բայց երբեմն նաև հասնում ենք ու անցնում ենք, դե հիմա պատահում է։
    Երբեմն, մի մի փոքր ավելի համը հանած մարդկանց մոտ կարող են ապաանձնավորման հատկանիշներ ի հայտ գալ, դա մոտավորապես այնպիսի վիճակ է, կարծես մենք հայտվել ենք վատ երազի մեջ, որտեղից ուզում ենք դուրս գալ, բայց չենք կարողանում։ Այլ բառերով ասած՝ սա հենց իրականության զգացումը կորցնելն է, սեփական մարմնից դուրս գտնվելու վիճակը, ներկան ժխտելու, կամ իրականությունը որպես այդպիսի չընդունելու ցանկությունը։ Սա նույն, կամ ավելի մեծ հաջողությամբ կարող է նկատվել կլինիկական դեպրեսիայով և/կամ տագնապային խանգարումներով տառապողների մոտ ու ինչպես վայթե արդեն նշել ենք՝ շատ դեպքերում հուզական այրումն ու կլինիկական դեպրեսիան ահագին ընդհանրություններ ունեն։
    Դա նշանակում է, որ հաճախ լուծումներն էլ կարող են նույնը լինել, սակայն եթե հուզական այրման հիմնական պատճառը ասենք երկարատև անշորհակալ գործունեությունն է, ապա կլինիկական դեպրեսիայի պատճառները կարող են ամենատարբեր լինել, երբեմն էլ դեպրեսիան լինում է առանց ակնհայտ պատճառի, ինչը ամենևին չի ժխտում պատճառի գոյությունը (այն՝ ինչ որ մենք չենք տեսնում, չի նշանակում, որ չկա․․․ կամ կա․․․ մի խոսքով)։

    Շեղվեցի, ոնց որ։ Հա, եվ ուրեմն այն դադարը, որ մենք վերցնում ենք ու հիմա զբաղված ենք առաջնահերթությունների պլաններ ու ֆլան-ֆստան կազմելով, ուրեմն մի պահ ստուգում ենք ինքներս մեզ՝ ոնց ե՞նք ֆիզիկապես մեզ զգում, խո տեղ-մեղ չի՞ ցավում, մարսողություն, տուալետ, սրտխփոց, հազ․․․ Իսկ մի հատ ուրիշ հարց տամ, իսկ մեր մարմինը ռեալ ե՞նք զգում, թե մի տեսակ զգացողությունները փոխվել են, բթացել են, մի տեսակ ռեալ չեն․․․ Շրջապատը իրական կոնտրաստի մեջ է՞ թվում, թե՞ մի տեսակ ոնց որ մշուշտ լինի, ժամանակը ոնց որ ավելի արագ է հոսում, կամ ավելի դանդաղ․․․
    Համոզվում ենք, որ առնվազն մի քանի օր անցել է վերջին մարիխուանա ծխելուց, և/կամ ալկոհոլային խումհարից։

    3․ Ախմախ սովորույթներից ազատում

    Ուրեմն խրոնիկ հուզական այրման մեջ գտնվողների (հատկապես տղամարդկանց) մոտ կարող են հակումներ լինել ավելի շատ ալկոհոլ օգտագործելու, կամ ծխելու, կասկածելի ընկերների, կամ «զուգընկերների» հետ «քարշ գալու», կամ պոռնոգրաֆիայով տարվելու, երբեմն էլ՝ թմրադեղերով գայթակղվելու։ Միանգամից ասեմ, որ դա ամենակարճ դժոխք տանող ճանապարհն է, ուստի էն առաջնահերթությունների ցուցակը կազմելիս ուշադիր ենք լինում ու ախմախություններից ազատվելը մղում ենք դեպի երկրորդ կետ, այսինքն՝ 1․ Դադար, 2․ Ախմախ սովորույթներից ազատում։
    Միանգամից ասեմ, որ ախմախ սովորույթների մեջ է մտնում առաջին հայացքից մի այնպիսի անմեղ բան, ինչպիսին՝ ծխելն է, կամ կոֆեն չարաշահելը (օրեկան 3+ բաժակ, բայց մարդ կա՝ մի բաժակն էլ է բավարար տագնապները սրելու համար)։
    Սուրճի չափից ավելի օգտագործումը վատացնում է քնի որակն ու ուժեղացնում տագնապները, սա պահում ենք մտքում։
    Ես առաջարկում եմ սա անել մինչև մեր ֆիզիոլոգիական խնդիրները գնահատելն ու դրանց լուծումներ տալը, գոնե փորձել։ Միանգամից ասեմ, որ կամքի ուժ չունեցողների, կամ թուլամորթության հատկանիշներ ցուցաբերողների մոտ շատ բան ինքնուրույն բարդ կլինի լուծելը, և եթե կասկածներ կան, ապա ցանկալի է դիմել բժշկի, նաև ծխելուց հրաժարվելու համար։ Եվ այս ինքզինքի փրկության խնդիրը համարեք ինքներդ ձեզ համար փորձություն, որը հաղթահարելիս ձեզ մեծ պարգևատրում է սպասվում, դուք կվերադրձնեք ձեզ ձեր իրականությունը, որը հաստատ ավելի սարսափելի չի, քան այն երազը, որի մեջ հայտնվել եք։

    Հաջորդիվ, կխոսենք տագնապների մասին։
    Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 15.09.2020, 04:46:
    Si vis pacem, para bellum

  21. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (17.09.2020), Հայկօ (15.09.2020), Նաիրուհի (15.09.2020), Ուլուանա (15.09.2020)

Էջ 2 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •