User Tag List

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 72 հատից

Թեմա: ձև տամ իբր գրելու եմ

  1. #31
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի քիչ ագրեսիայի մասին

    Սիրածս խանդում ա նախկինիս, ու մի օր խոսում էինք էդ թեմայով։ Երկար ու լարված չատից հետո գնացի իրա տուն ու երբ պառկած իրար էինք նայում, ասեց, որ իմ նկատմամբ լիքը ագրեսիվ իմպուլներ ա զգում, որոնք կարդում էի աչքերից։ Մենք իրա ագրեսիվ իմպուլսներից երբեմն խոսում ենք ու, օրինակ, գիտեմ, որ իմ նկատմամբ իրա ագրեսիան ինձ ղդիկ տալն ա։ Էդ հետաքրքիր ա, որտև իմ ագրեսիվ իմպուլսները ֆիզիկապես ագրեսիվ են։ Մտքում ինչ֊որ բաներ եմ ջարդում, գոռում եմ, պատերին եմ խփում (դեռ մտածում եմ ագրեսիան իրականում հանելու նորմալ մեթոդների մասին, բայց ալարում եմ ասենք սպորտով զբաղվել)։ Սիրածս, փոխարենը, ուժային իմաստով ամուր չի, ու մի օր պատմեց, որ երբ ինքը մտածում ա մարդ սպանելու մասին, իրա մեթոդը թույնելն ա, որտև ֆիզիկապես երբեք մարդ չի կարողանա սպանել։ Իմ մտքով թույնելը երբեք չէր անցել, բայց հետաքրքիր էր էդ գիտակցումը, որ թեկուզև ինքը ֆիզիկապես ագրեսիա չի արտահայտում, բայց իրա մտքում ագրեսիվ իմպուլների ելքը պակաս զարհուրելի չի։
    Ինչ֊որ պահի ասեցի, որ չեմ ուզում էդ ագրեսիան իրա ներսում պահի ու եթե մտքով անցնում ա, թե ոնց կարա էդ հանի, կարա ասի դրա մասին ու ջոկենք ինչքանով ա էդ հնարավոր։ Ասեց լավ։ (Ասեցի, որ կարանք օրինակ որոշենք, որ ինքը ինչ ուզում ասում ա մի քանի րոպե, ու ես չեմ պատասխանում դրան։ Ասեց, որ ինչ֊որ բաներ ասելուց ավելի շատ ա վախենում, որտև կարող ա նենց բաներ ասի, որոնց տակից հետո ավելի դժվար լինի դուրս գալը: ) Նաև երևի երբ մեկին ասում ես արի քո նկատմամբ ագրեսիվ լինեմ, խելոք գալիս ա, էդ նորմալ բավարարվածություն չի բերում։ Երևի նաև նորմալ չի քո նկատմամբ ագրեսիան հանգիստ ընդունելը։ Ինչևէ, հոգնած ու լարված էինք, առաջարկեց իրա վաննան փորձենք։ Հասուն կյանքումս երբեք վաննայում չէի եղել, իսկ փոքր ժամանակ ամռանը երբեմն սառը ջուր էինք լցնում վաննայի մեջ ու թռնում մեջը։ Հաճելի էր տաք ջրի վաննան, նաև այլ մարդու հետ։ Հետո երբ ինչ֊որ պահի պառկած էինք ջրի մեջ, մատները տարավ թևատակերիս տակ, կպավ մաշկիս, հետո սկսեց դանդաղ շարժել։ Ես ժպտում էի, ինքը՝ չէ, ես խնդում էի, ինքը՝ չէ։ ՈՒ տենց, ղդիկ տվեց մի քանի վայրկյան ֊ ագրեսիվ ղդիկներից վաննայի մեջ։

    Մտածում եմ Հայաստանում կանայք տեսնես ի՞նչ ձևեր ունեն իրանց զուգընկերոջ/ամուսնու նկատմամբ ագրեսիա արտահայտելու, բացի ասենք երեխեքին ծեծելը։

  2. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (14.01.2022), Աթեիստ (12.01.2022), Նաիրուհի (13.01.2022), Ուլուանա (13.01.2022)

  3. #32
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ակումբում տենց լինում ա, որ գալիս խմած գրառումներ են անում, եկա դրանցից անեմ
    Էն բանը ասում ա ամեն մարդ իրա կյանքի ընթացքում 15 րոպե հայտնի ա(կարող ա աշխարհահռչակ) ու մտածեցի որ ես իմ 15 րոպեն կօգտագործեի, որ իմ 15 տարեկանին, կամ հիմիկվա մի հատ 15 տարեկանի, կամ մի հատ ուրիշ մեկի, որ մտածում ա կամ մի 10 տարուց մտածելու ա, որ իրան էնքան են արդեն ճզմել, որ հասել ա տեղ, կասեի, որ տենց լինում ա, որ հետո ինչ֊որ պահի պատահես ուրիշ հարթության մեջ, որ քեզ թվա որ դու ռեսուրսնես ունես ինչ֊որ գործ անելու, կամ ռեսուրս ունես ուրիշ մարդկանց կյանքում ինչ֊որ ներդրում ունենալու, կամ տենց բառեր կան, որոնք հենց դու կարաս ասես, ու իրանք կարան մտքի կորիզներ լինեն։ Կամ էդ էլ թքած, կարա ուղղակի մեկը, որ թվում ա նորմալ ա, ուզի քեզ բերանից պաչի։ Ոնց որ քեզ մեծացրել են էն մտքով, որ դու պետք ա մեծանաս ու սպասարկող անձնակազմ լինես, բայց դու ուրիշ բաներ էլ ես անում։ Դու տենց ծրագրավորվել ես, որ քո առաքելությունը ծառայությունն ա, բայց տենց լինում ա, որ դու սկսում ես չծառայել կարող ա։ Հետո մեկ ա կարա լինի, որ ուզես վնասես ինքդ քեզ, բայց էդ գիտեիր, իսկ էն, որ ուրիշ ձև էլ ա լինում, պակաս հաստատ ա թվում։ Աբիդնի ա մեկ մեկ, որտև աշխարհում էնքան մարդ կա, թվում ա էս սաղ գլխից ***ածների վրա էլ թքած։ Բայց չէ, չկա էդքան մարդ, ու Հայաստանում առավել ևս չկա էդքան մարդ։ Տենց, կարևոր ա, ամեն մեկի էդ էպիզոդը, երբ թվում ա նորմալ ես, ու կարաս ինչ֊որ բաներ անես։

  4. #33
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բաժանվել եմ ընկերուհուցս ու էլի վերադարձել եմ դեյթինգի շուկա (գուցե ավելի շատ արժեր էդ հարաբերությունից սովորած դասերից, հենց բաժանվելուց խոսել, բայց էդ հետո)։ Էսօր գնում եմ երկրորդ մարդու հետ հանդիպման ու որոշեցի էս շրջանը վավերագրել։ Եվ այսպես։

    Մարիուս, 27
    Ապրում ա քաղաքին մոտ գյուղում։ Տատիկին ա այցելել վերջերս, հայրը արհեստանոց ունի ինչ֊որ, որտեղ ինքը իրա մեքենայի վրա գործ ա կարողանում անել, մեկ֊մեկ տրակտորի վրա բզբզում ա։ Ենթադրում եմ ծնողների հետ ա ապրում։ Ենթադրում եմ լավ տղա(good boy) ա, այսինքն ծնողներին լսում ա, իրանց սպասելիքները փորձում ա արդարացնել, ոնց որ լավ զավակը պետք ա անի։ Հետաքրքիր են էս տիպի մարդիկ հիմա։ Նաև ինչ֊որ հետաքրքրություն եմ զգում, որ մետաղի ու մեծ մեքենաների, տեխնիկայի հետ պարբերաբար շփվում ա, հետաքրքիր ա էդ ոնց ա ազդում մարդու վրա։ Ոչ֊հայկական գյուղում ա։ Շատ մարդ չգիտեմ էս տիպի։ Վերջերս սեքս֊պոզիտիվ փարթիի ա գնացել ինչ֊որ։ Հետաքրքիր են էդ պատմությունները։ Հանդիպելու ենք քաղաքում ինչ֊որ կաֆեում։ Ուզում եմ իրա առօրյայի մասին լսեմ, ծնողների մասին, փարթիի մասին։ Ենթադրում եմ երկրորդ հանդիպում չի լինի, բայց էս առաջին հանդիպումը հետաքրքիր ա, մնացածը՝ հանդիպելուց հետո։

  5. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (28.11.2022), ivy (25.08.2022), laro (30.08.2022), Sambitbaba (02.09.2022), Աթեիստ (25.08.2022)

  6. #34
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    2ժամ 20 րոպեի չափ հանդիպեցինք։ Շատ ավելի հաճելի դեմք էր, քանի սպասում էի։ Լավ տղա (good boy իմաստով) էր, իհարկե, բայց նաև դրա գիտակցումը կար կարծես։ Սկզբում մի քիչ լարված էր թվում, մարդկանց ժեստերը ու մարմինը կարդալուց էր խոսում, ու դրա դժվարությունից ու անհրաժեշտությունից, անուղղակի հարցեր ձևակերպելուց։ Ասեցի, որ կարա հանգիստ լինի ու ուղիղ հարցեր տա ու եթե ինչ֊որ բան դուրս չգա ուղիղ կասեմ։ Սկզբում շատ էր լարված խնդում, հետո ավելի քիչ, ու հանգիստ էր իրա հետ նույն տարածքում։ Իրանից տեղյակ էր մի տեսակ։ Իրա կարիքներից կարողանում էր խոսալ, իմ կարիքներն էլ կարողանում էր լսել։ Առաջին հանդիպմանը էդ ավելի հեշտ ա երևի։ Մի տեսակ կյանքի նկատմամբ մեր անվստահությունը կիսեցինք։ Հաճելի էր, բայց նաև ոչ դրամատիկ։ Սեռական ձգողություն չկար, բայց նաև վանողություն չկար։ Իրանց գյուղի հրշեջ փրկարար ծառայությունում էր աշխատում, կարմիր խաչում կամավորություն էր անում իրա շատ տեխնիկական գործին զուգահեռ ու տեխնիկա սարքել էր սիրում։ Բալանսավորված, բարի, նորմալ մարդուկ էր կարծես։ Խաղահրապարակ քայլեցինք, իրար գրկեցինք, բայց նաև բան չզգացի իրա նկատմամբ մարդկային ջերմությունից բացի։ Ուղղակի ինչ֊որ մարդու գրկելն էլ հաճելի ա։
    Ինչ֊որ պահի երբ բաճկոնն էր հագնում ուսապարկը մեկնեց ինձ առանց խնդրելու, որ բռնեմ, առանց բառերով ձևակերպելու։ Թվաց ինքն էլ սովոր ա ակնարկներով հաղորդակցվելուն։ Ես իրան հասկացա, բայց հիմա էդ հաղորդակցման էդ ձևից փորձում եմ խուսափել։ Ուզում եմ ինձ բառերով ասեն։ Թվաց՝ էդ իմաստով իրանից սովորելու բան չունեմ։
    Մեր հանդիպած սրճարանը ահագին մարդաշատ էր ու ինչ֊որ պահի երբ արդեն դուրս էինք եկել, ասեց, որ լուռ տեղերը նախընտրում ա։ Դուրս եկավ, որ չնայած դրան մեր սրճարանի ակտիվությանը իրան այնուամենայնիվ շատ չլարեց։ Հանգիստ ու ապահով էր իրա ներկայությունը։ Գուցե և նորից հանդիպենք։ Պատկերացնում եմ, որ կարող ենք լավ ընկերներ լինել, եթե ժամանակ լինի դրա համար։

  7. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (07.09.2022), CactuSoul (28.11.2022), ivy (25.08.2022), laro (30.08.2022), Sambitbaba (02.09.2022), Ուլուանա (25.08.2022)

  8. #35
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էդ հանդիպումից հետո տպավորությունս լրիվ փչացավ երբ սկսեցինք խոսել թե ոնց շարունակենք։ Ես ասեցի, որ հավես հանդիպում էր, ու պատկերացնում եմ, որ կարանք նույն ֆորմատով հանդիպենք, բայց ավել բան չեմ կարա խոստանամ։ Մինչև էդ ասել էի որ էս շրջանում ռոմանտիկ ու սեռական հարաբերություն չեմ փնտրում, այլ լավ խոսակցություններ, ինչը վերջին անգամ կարծես ստացվեց։ Ինչ֊որ պահի գրեց, որ մեկ մեկ ուզում ա գլուխը սուզել կրծքերի մեջ (իսկ ես մտածեցի՝ է ո՞վ չի ուզում)։ Ասեցի լրիվ հասկանալի ա, բայց ցավոք իրան չեմ կարա կրծքեր տրամադրեմ ու եթե էդ կարգի մտերմության ա փնտրում հիմա, ապա ես չեմ կարա իրան էդ մտերմությունը տամ։ Ու ինձ օկ ա, եթե հին ֆորմատով հանդիպենք, կամ չհանդիպենք։ Ինքը պատասխանեց, որ էդ սահմանները սիրում ա անձամբ ու ֆիզիկապես փորձարկել (test the waters) ու ուզում ա նորից հանդիպել։ Իրան սկսեցի բացատրել, որ երբ ես բառերով ասում եմ, որ ինչ֊որ բան չեմ կարա իրան տամ, ապա ինքը պետք ա էդ լսի, ու չփորձարկի։ Էդ ոնց որ նորություն լիներ իրան, ու մի քիչ չհասկացա իմ պարտքն ա իրան բացատրել ոնց ա հաղորդակցությունը աշխատո՞ւմ, ու որ մարդիկ ասում են չէ, էդ պետք ա հենց տենց ընդունե՞լ, թե ճիշտը իրան լավագույնը մաղթելն ա։ Դեռ որ բացատրեցի։ Հետո ինչ֊որ մեմեր ուղարկեց, որտեղ ինչ֊որ մեկը կանանց համեմատում ա գարեջրի հետ, ուրիշում մեկը ինչ֊որ կնոջ ա խփում, որոնք իրա ջոկելով պետք ա ծիծաղելու լինեին։ Իրան ասեցի, որ էդ իմ աչքին բռնություն ա, ու ծիծաղալու չի, իրա վիդեոների հերոսները կանանց են վիրավորում, ու թվաց լսում հասկանում ա, ու էլի չհասկացա իմ պարտքն ա էս տղուկին բացատրել, որ պետք ա կանանց հետ ու առհասարակ կանանց նկատմամբ հարգալից լինե՞լ։ Հիմա ընդհանրապես չեմ ուզում իրան տեսնել կամ հետը խոսել, բայց նաև չգիտեմ ոնց ա պետք էդ անել առանց իրան շատ ցավացնելու։ Ենթադրում եմ ևս մի անգամ կհանդիպենք ու դրանով կավարտենք։

  9. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (07.09.2022), CactuSoul (28.11.2022), ivy (09.09.2022), Sambitbaba (06.12.2022), Աթեիստ (07.09.2022)

  10. #36
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժոզեֆինա, 27

    Էսօր մի հատ ցուցահանդեսի բացում էր, առաջարկեցի միասին գնալ։ Ասեց, որ չի կարա գա, բայց փոխարենը կողքի թանգարանում ա աշխատում էսօր երեկոյան ու եթե փակման ժամի շուրջ գնամ, ինձ ման կտա։ Դուրս եկավ էդ միտքը, ու մտքովս անցավ, որ եթե թանգարանում ա աշխատում, կարա պատահի, որ ինչ֊որ պահի թանգարանին ոչ վայել բաներ անենք թանգարանում, ու խաղային ոգևորություն ունեցա։

    Թանգարանը արտասովոր տարածք էր։
    Ինքը ֆիզիկապես մեծ էր ինձնից ու առաջին արձագանքս զարմանքն էր, որտև ինձ թվացել էր թե երկար բարակ ա, բայց բարակ չէր ու ոչ էլ չաղ, այլ մեծ ու մի որոշ ժամանակ փորձում էի ուղղակի իրա չափերը ընկալել։ Միմիկաները սառն էին ինձ թվաց, կամ գուցե հետ քաշված էր մի քիչ, կամ փորձում էր ինձ թանգարանը ներկայացնել։ Արդյունքում անհատական տուր ստացա։ Գնացինք ինչ֊որ վեգան տեղ հաց ուտելու։ Պարզվեց, որ համեմատական գրականություն ա սովորել, ոնց որ նախկին ընկերուհիս, ու մի քիչ խառնվեցի իրար, որտև էս քաղաքում երևի 15 հոգի ա սովորել համեմատական գրականություն։
    Հետո ինչ֊որ պահի խոսեցինք թե ինչ անօրինական կամ բարոյապես վիճելի բաներ ենք արել երբևէ ու էս տարի, ու ինչ֊որ պահի սկսեց պատմել թե իրա նախկինին ոնց ա փորձել ցավացնել, թե ինչեր ա ասել, ու թվաց թե էդքան էլ չի զղջում դրանց համար, ու արդարացավ, որ էդ բաները ասել ա նաև որտև իրա ընկերները չէին սիրում էդ նախկինին։ Էդ ամբողջ պատմությունը չսիրեցի ու պարզ էր, որ իրան էմոցիոնալ չեմ վստահի։ Իրա ներկայությունը հանգիստ չէր, իրա հետ անվայել բաները թանգարանում հավերժ բացառված են։
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 08.02.2023, 16:27: Պատճառ: հեղինակի խնդրանքով

  11. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (12.09.2022), CactuSoul (28.11.2022), ivy (09.09.2022)

  12. #37
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջերս ժամանակիս մի ահագին մասը հանրային գրադարանում եմ անցկացնում։ Լիքը մարդ կա, լիքը ուսանողներ տարբեր տիպի, տարբեր տարիքի, սեռի, ազգի, կրոնի խառը մարդիկ։ Թվում ա՝ մի մասը սովորելու սամթը բռնել ա, մի մասը դեռ անընդհատ շեղվելու առիթ ա ման գալիս, տեղը չի գտնում։ Էս մասսայի մեջ մի հատ բիձա կա, որ առավոտից իրիկուն գալիս կարդում ա, գրում ա։ Գուցե ուսանող ա։ Մտածում եմ՝ էս տարիքին դժվար մտածի ֊ հեսա կավարտեմ, կաշխատեմ, էս կյանքում տեղս կգտնեմ։ Տեսքից թվում ա՝ հազիվ էլ մի ավարտելու չափ ձգի։ Միակ բացատրությունս էն ա, որ ինքը հիմա հաստատ անում ա էն, ինչ իրոք ուզում ա։ Ինքը ուրիշ տեղ չէր լինի, քան ստեղ գիրք կարդալուց։ Ինչ կարգի երջանկություն ա։ Ես էլ եմ տենց ուզում։ Եթե էսքան ապրեմ, ես էլ կգամ,ճմռթած պառավ հալովս առավոտից իրիկուն ջահել֊ջուհուլների մեջ կնստեմ, կկարդամ, կգրեմ։ Նույնիսկ հիմա ա էդ հաճելի, բա մի 40-50 տարուց․․․

  13. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (16.10.2022), CactuSoul (28.11.2022), erexa (05.09.2023), ivy (16.10.2022), John (16.10.2022), Sambitbaba (16.10.2022), Աթեիստ (15.10.2022), Բարեկամ (18.10.2022), Նաիրուհի (18.10.2022), Ուլուանա (17.10.2022)

  14. #38
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ջոշուա, 28
    Պրոֆիլումս գրել էի, որ փոքր արշավների եմ գնում (էդ ամռանն էր) ու մարդիկ կարան ուղղություններ առաջարկեն կամ միանան։ Գրեց, որ էդքան էլ հավես չունի արշավների, բայց վերջերս ուզում ա դեյթի գնալ, դրա համար կարա միանա (դուրս եկավ էդ ուղղակի ձևակերպումը)։ Ասեցի՝ եթե արշավի հավես չունի կարանք քաղաքում հանդիպենք։ Երկար ժամանակ չէր ստացվում էդ հանդիպումը կազմակերպել ու ընթացքում մի քիչ խոսեցինք։ ( Էս ընթացքում աշխատում եմ մինիմալ չատ անել ու ինչքան հնարավոր ա շուտ հանդիպել, որտև չատը ոնց որ լրիվ ժամանակի վատնում լինի, իսկ հանդիպելուց միանգամից պարզ ա, էդ մարդու հետ խոսելու թեմա կա թե չէ, իրա հետ հանգիստ ա թե չէ, կամ ինչ֊որ տիպի ձգողություն կա թե չէ։ )
    Անգլիացի ա, երկար մազերով, մորուքով ֊ լրիվ նոր տիպ, փորիկով, կլոր, բարի դեմքով։ Բրիտանական ակցենտը էդքան էլ լավ չեմ հասկանում, չէի պատկերացնում ինչքանով հանգիստ կլինեմ կամ կլարվեմ իրան լսելուց։ Չատում ընթացքում հումորներիս մի քիչ պեդանտիկ էր արձագանքում։ Հայաստանի մասին լիքը բան գիտեր, տպավորեց։ Չինաստանի համեմատական իրավունքի թեմայով պհդ ա անում։ Մտածեցի “համեմատական”֊ը գլխիս գալովի ա։

    Հանդիպեցինք, մի 20 րոպե պայմանավորված ժամից ուշ, որտև նախորդ օրը խմել էր, դեռ խելքի չէր եկել։ Սպարտիվկա էր հագած, մի քիչ թափթփված, նաև թվաց իրա մարմնի հետ լրիվ հանգիստ չէր, ծածկված էր, կամ պրոյեկտեցի։ Ծուռտիկ ատամներ ուներ, ենթադրեցի, որ ոչ ունեվոր ընտանիքից ա։ Շատ ակտիվ ու արտահայտիչ էր խոսում ու մի տեսակ անհոգություն էր գալիս իրանից, սիրուն ու պարզ ժպիտ ուներ, պեդանտիկ չէր։ Թվաց շատ բաց ա իրա կյանքից խոսելուց, բայց նաև թվաց՝ էմոցիաներ չի կիսի։ Քայլեցինք ահագին, գնացինք ինչ֊որ սրճարան, սրճարանում մտածեցի ֊ կպատկերացնեի՞ իրա հետ երեխա ունենալ, ու պատկերացրի, որ շատ պուճուր մարդուկի հետ երջանիկ տեսք կունենար ու թվաց՝ ներգրավված հայր կլիներ։ Դուրս եկավ։
    Սրճարանում սկսեց իրա նախկին հարաբերություններից խոսել ու թե ոնց իրա նախկին ընկերուհիներից մեկը էնքան էր խուսափում անհամաձայնությունից, որ ոչ մի կարծիք չէր արտահայտում ու տենց լողալով 4 տարի միասին էին։ Հիմա ուզում ա ընկերուհի, ով կարա նաև անհամաձայնություն հայտնի, ով վեճից չի վախենում։ Մտածեցի` ես գերորակավորված եմ։ Հետո թեթև անցում կատարեցինք իրա վերջին հարաբերությանը, որը տրանս կնոջ հետ էր։ Երկաաար խոսեցինք նրա մասին թե ոնց լրիվ հանգիստ չէր տրանս կնոջ հետ հարաբերության մեջ լինելուց ու ոնց բաժանվեցին էդ հողի վրա։ Էդ իրավիճակին ուրիշ համեմունքներով ծանոթ էի։ Հաճախ մտածում եմ, որ եթե ինչ֊որ տղամարդու հետ հարաբերության մեջ լինեմ ինչ֊որ պահի, դժվար՝ էդ ստացվի լրիվ սթրեյթ մեկի հետ, ով ոչ մի շփում չի ունեցել ոչ֊սթրեյթ վիճակների հետ, որ ոչ մի “ոչ ճիշտ բան” չի փորձել։ Չինական ռեստորան գնացինք, չինարեն խոսեց ահագին (տպավորեց), Հայաստանից խոսեցինք, քաղաքականությունից, պահպանողականությունից, իմ նախկին հարաբերություններից: Ահագին ժամանակ փորձում էր հասկանալ, թե արդյոք իսկապես կարող եմ տղամարդկանց էլ սիրել։

    Երկար քայլեցինք, խոսեցինք, թե ինչ ենք ուզում, ինչ ենք փնտրում ու լիքը ուրիշ դետալներ մեր կյանքից, մեզանից։ Էդ ժամանակ արդեն 6 ժամ միասին էինք անցկացրել։ Ասեց, որ կուզի իրիկունը դեռ ինչ֊որ բան անենք, գնանք ակումբ կամ իրա տուն առանց ինչ֊որ պարտավորությունների։ 6 ժամը արդեն ահագին էր ինձ համար, մերժեցի, ու մտածեցի թե ոնց ինքը չի հոգնել, ու էդ մերժումը արդարացնելու համար ինքս ինձ մտածեցի, որ երևի կպչուն ա։ Արդյունքում հանդիպեցինք 6 ժամ 40 րոպե։ Ենթադրում եմ՝ էլի կհանդիպենք, հավանեցի, նախկինիս կարոտեցի, ուրեմն երևի իսկապես հավանեցի։ Ինչ դժվար ա համ մոտենալը համ հեռանալը։

  15. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (28.10.2022), CactuSoul (28.11.2022), Freeman (27.10.2022), ivy (27.10.2022), Աթեիստ (27.10.2022), Բարեկամ (31.10.2022), Ուլուանա (27.10.2022)

  16. #39
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ․․․ կամ ինչ կարա արվեստը անի

    Օրեր առաջ պատահեցի Պոմմի ու Ավրորայի կատարմանը յութուբում։ Երկուսին էլ քիչ ծանոթ էի ու հավանում էի, բայց չէի խորացել։ Էդ կատարման ժամանակ իրանց “շփումը” հետաքրքիր թվաց ու խորացա ինտերվյուներով, ուրիշ կատարումներով ու տենց գնաց։ Ավրորան ըստ երևույթին աուտիզմի սպեկտրի վրա ա կամ տենց ինչ֊որ բան, բայց միանշանակ նեյրոտիպիկ չի ու էդ երևում ա իրա շարժումներից, միմիկայից, մտքի ցատկերից, արտահայտվելու ձևից, հումորից, խայտառակ անմիջականությունից, էմպատիայից, զգայունությունից։ ․․․ թե ոնց ա հասել 26֊ի առանց խազվելու, առանց կոտրվելու, թե ոնց մարդիկ իրան ամեն քայլափոխի չեն վնասում, չեն ծաղրում, ինքը ծաղկում ա, ստեղծում ա, հաջողակ ա, հենց ինքն ա, իրա ներսից դուրս ա գալիս ու լցվում ա աշխարհում։ Օրեր շարունակ չէի կշտանում իրան նայելուց, լսելուց, երգերից, մտքերից, ձայնից, աշխարհի սիրունությունից, էդ կապից աշխարհի հետ երբ դու ոնց֊որ ուրիշ ես, բայց կարաս և լինես։ Էդ լցվում էր ներսս օրերով, թացացնում, փափկացնում, հագեցնում, ինձ փքված պինգվինի ճուտ էի զգում, ապուշացած, բարի, բաց աշխարհի նկատմամբ, հոսում էի աշխարհով։

    Ավրորան մի հատ պուճուր նորվեգական գյուղից ա 200 բնակչությամբ ու ինչ֊որ հարցազրույցում ասեց, որ դպրոցում խնդիրներ էր ունենում ու դասատուները ծնողներին ասում էին, որ ինքը տարբեր ա, ակտիվ ա, չի կենտրոնանում։ Ասեց, որ ծնողները իրան ասում էին, որ աշխարհը իրականում շատ մեծ ա, շատ տարբեր մարդկանցով լի, նորմալ ա, որ իրանց գյուղում ինքը ուրիշ ա, իրա դասատուները իրա պես ուրիշի չեն տեսել, բայց աշխարհը շատ մեծ ա, իրա պես լիքը մարդ կա։ Հիմա Ավրորային տեսնում են միլիոններ, իրան սիրում, պաշտում են միլիոններ, որտև իրան տարիներ շարունակ թողել են լինել, աղմկել, երգել, վազվզել դպրոցի շուրջը դասի ժամին։ Հիմա ես ու ուրիշներ նայում ենք իրան, սովորում ենք լինե(՞)լ։ Ինչ֊որ մարդիկս կսկսենք աղմկե՞լ

    Կուզեի ամեն տեղ մարդիկ իրանց երեխեքին կարենային ասել ֊ աշխարհը շատ մեծ ա, բալես, մեր միլիոնանոց քաղաքից էլ մեծ, լիքը տեղ կա աշխարհում։

    Պոմմի մի հատ անհնարին սիրուն կատարում եմ կիսում
    https://www.youtube.com/watch?v=hpNtME-e0XY
    Վերջին խմբագրող՝ մարդ եղած վախտ: 07.11.2022, 00:41:

  17. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (09.11.2022), CactuSoul (28.11.2022), ivy (07.11.2022), Աթեիստ (07.11.2022), Ուլուանա (08.11.2022)

  18. #40
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ջոշուա, 2րդ մոտեցում

    Էդ հանդիպմանը փաստորեն մրսել էի ու մի շաբաթ հիվանդ էի։ Էդ ընթացքում անընդհատ ուզում էր հանդիպենք։
    (Էս ընթացքում նկատում եմ թե ինչքան անհանդուրժող եմ բաների նկատմամբ, որ անում/զգում էի ինչ-որ ժամանակ առաջ։ Ասենք մի քանի տարի առաջ քրոնիկ էմոցիոնալ սով էր մոտս ու էդ սովը պարբերաբար արտահայտվում էր ջղաձգումներով - մոտ լինելու կարիքով ու վախով։ Բայց հիմա ուրիշի էմոցիոնալ սովին չեմ ուզում արձագանքել, էդ ուժեղ էմոցիաների հետ չեմ ուզում առնչվել։ Ամաչում եմ ինքս ինձնից էդ անհանդուրժողականության համար ու առհասարակ կարեկցանք տալու անկարողությունից, բայց էդ ուրիշ պատմություն ա։ ) Ջոշուայի` մոտ լինելու խիստ կարիքից հետ էի քաշվում։ Մի քանի օրից ավելի լավ էի ու ասեցի, որ կարա գա իմ տուն։ Եկավ: (Նախորդ հանդիպմանը խոսել էինք, որ էս շրջանում չեմ ուզում անիմաստ սեռական կապեր ունենամ, որտև կարիք չեմ զգում ու նաև էմոցիոնալ տեղումների հավես չունեմ։ Ինքն էլ պատմեց, թե ինչքան անիմաստ ա զգացել վերջին շրջանում իրա կապերից: Հանգիստ էի էդ իմաստով)
    Խոսեցինք գործերից, լեզուներից, մեր սոցիալական կյանքից, թեյ խմեցինք։ Հետո տեղափոխվեցինք բացված դիվանին: Սկզբում անջատ փռված էինք, հետո ասեց, որ մրսում ա, գուցե գրկենք իրար (rollingeyes), գրկեցինք, ու տենց պառկած նորից անցանք նախկին կապերով, զավեշտներով, բաժանումներով, դինամիկաներով։ Անուշ ժպիտ ուներ դեմքին ու փայլփլուն աչքեր։ Երբեմն դեմքիս պաչեր էր տալիս կամ պոկում։ Հետո ասեց, որ եթե մենք միասին լինեինք, իրան թվում ա, որ ես կխանդեի ու խնդիր կլիներ եթե ինքը ուրիշների հետ ուզեր շփվել կամ ուզեր սեքս անել ուրիշ մարդկանց հետ։ Նենց հնչեց, որ էդ մեր պոտենցիալ հարաբերության նկատմամբ իրա անհանգստությունն ա։ Ասեցի, որ իմ գլխում ինձ սովորաբար հետաքրքիր ա, ես լիքը հաճույք եմ ստանում իմ կարդացածից, մտածածից ու չէի ուզի միտքս լցվեր իրա սեռական կյանքի մասին մտքերով, իրա պոտենցիալ զուգընկերներով, խանդով։
    Եթե ուզեր սեքս ունենալ այլ մարդկանց հետ, ես կասեի լավ, բայց նաև մեր մեջ հեռավորություն կառաջանար, իրան հեռու կվանեի էնքան, որ ազատվեի էդ մտքերից, խորությամբ չէի վստահի ու կշարունակեի փնտրել մեկին ում կվստահեմ։ Թվաց` հալվեց, հետ քաշվեց, տաքացավ։ Սիրեց էդ ուղղակի ձեւակերպումը։ Արդեն ահագին ուշ էր, ասեցի, որ արժի գնա շուտով - մի 20 րոպեից։ Էդ պահին սկսեց վիզս պաչոտել ու երբ հարցական նայեցի, ասեց - վերջին 20 րոպեն եմ վայելում։ Խնդացինք։ Չարաճճի տղուկի էներգիա ուներ: Հետո երբ արդեն վեր էինք կացել, ինձ հոպլյա-վերցրեց, իմ 60ը դրեց ուսին ու մի քիչ պտտվեց տանս մեջ։ Ինձ թեթև զգացի, ու հիշեցի, որ Հայաստանում ինձ մեծ ու դախ էի զգում։ Իսկ հիմա 60ը հանկարծ քաշ չի։ Հետաքրքիր ա ոնց ա ուրիշների վերաբերմունքը քո նկատմամբ ներքնայինացվում նաև հասուն տարիքում։
    Հետո ես փորձեցի իրան գրկել։ Զոռով պոկեցի գետնից, փորիս մկանները երբեք տենց չէին ձգվել, չգիտեի նույնիսկ որ տենց մկաններ ունեմ։ Ասեցի - մի կերպ պոկեցի, ասեց - հա բա 100 կիլո եմ։ Զարմացա, որ 100 կիլո կարող էի գետնից կտրել, բայց համ էլ մտածեցի` ինչ-որ հարցերում դատողությունս 6 տարեկանից առաջ չի անցել։ Գնաց, ասեց, որ թիթեռնիկներ ունի, ոգեւորված ա, հավես էր, բան ման։ Հաճելի էր։

    Հետո մի քանի օր ուզում էի գրել, որ հարաբերություն չեմ ուզում, բայց խուսափում էի նստել-գրելուց: Հետո գրեց, որ կուզի իմանա ես ինչ եմ մտածում մեր թեմայով, որտև ինքը թիթեռնիկներով լիքն ա, ու մինչև իրա մտքում հեռու գնալը ուզում ա իմ հետ ճշտի։ Նաև ասեց, որ ինքը ցանկացած պատասխան կարա տանի, ուղղակի ուզում ա իմանա էն ինչ կա։ Շատ սիրեցի էդ ուղղակի հարցումը։ (Ստիպված) նստեցի ու գրեցի, որ ինքը շատ լավն ա, բլա, բլա(էն ինչ մտածում էի իրա մասին), բայց ես դեռ հարաբերության պատրաստ չեմ ոնց որ, ու հաճելի էր իրա հետ, կուզեմ իմ կյանքում մնա, հանդիպենք, խոսենք կյանքից, բայց նաև կհասկանամ եթե չուզի որպես ընկեր մնալ։ Մարսեց, ասեց, որ կուզի մնալ։ Հետո մի քիչ հարցեր տվեց էդ հանդիպումից, թե ինչ էի զգում, արդյոք ես էլ իրա նկատմամբ էի ինչ-որ բան զգում։ Էդ հարցերին էլ ուղղակի պատասխանեցի։ Հետո ասեց - ինչ անհավանական հեշտ ա ամեն ինչ ուղիղ խոսակցության դեպքում։ Շատ ջերմացա իրա նկատմամբ, էս "բաժանման" պրոցեսում։ Լիքը թեթևություն զգացի։

    4 պատճառ նկատեցի, թե ինչի չուզեցի Ջոշուայի հետ փորձել 1. խոտ էր ծխում նաև քնելու համար ու էդ տիպի կախվածությունը շատ էր ինձ 2. մարմնով դեռ կապված եմ նախկինիս 3. Մեր քնի ռեժիմները մի 4 ժամ շեղված են իրարից ու քունը հիմա շատ կարևոր ա ինձ, չեմ ուզում փորձարկումներ 4. ակտիվ կաթոլիկ էր, հիմա ահագին անհանդուրժող եմ կազմակերպված կրոնների նկատմամբ, հատկապես զուգընկերոջ դեպքում
    Վերջին խմբագրող՝ մարդ եղած վախտ: 12.11.2022, 15:23:

  19. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (28.11.2022), ivy (12.11.2022), John (22.11.2022), Աթեիստ (17.11.2022), Ուլուանա (12.11.2022)

  20. #41
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի քանի օր առաջ գրում էի, որ էս օրերին երջանիկ լինելու մասին եմ մտածում ու էդ ուղղությամբ եմ աշխատում։ Ինչ-որ պահի սենց ձևակերպում արեցի ու ինձնից գոհ էի։

    “Հիմա իմ երջանկության մասին մտածում եմ մեթոդիկ, ամեն պահի ինքս ինձ լսելով - ինչ-որ բան ուզում եմ, թե չէ։ Անում եմ եթե ուզում եմ, չեմ անում եթե չեմ ուզում։ Էս օրերին ես իմ սահմանն եմ, իմ չափանիշը։ Իմ կյանքի, ընտրությունների, վարքի մասին միակ հետաքրքիր կարծիքը իմ կարծիքն ա։ …
    Հիմա էնքան փող ունեմ, որ ոչ մի առանձին մարդու կարծիք իմ կյանքի/գոյատևման վրա չի ազդում գոնե մի քանի ամիս ու էս վիճակը արտակարգ արտոնություն ա, որը ես խրոխտ հանդգնությամբ վերցնում եմ։ Էս տիպի ազատության դիրքից կամ համարենք պայմանական ազատության դիրքից մտածում եմ մի մարդու - իմ երջանկության մասին։”

    Դրա հաջորդ օրը պետք ա ինչ-որ ուսանողների գործնական դաս տայի ու էդ ընթացքում ջոկեցի, որ հանկարծ էլ հեչ թքած չունեմ էդ մի խումբ ջահելների կարծիքի վրա, ում երևի առաջին ու վերջին անգամ եմ տեսնում։ Դասից հետո միջանցքում անծանոթ մեկը ժպտաց ու ասեց հաջողություն, ու էդ պահին հասկացա, որ իմ “խրոխտ հանդգնության” վերջը եկավ, որտև գալիք ահագին օրերի մտածելու եմ քաղաքում ինձ պետք ա շնորհքով պահեմ, որտև մի խումբ ուսանողներ կան, ում դեմքերը չեմ հիշում էլ, բայց իրանց կարծիքի վրա ոնց որ թքած չունեմ։

    Գոնե մի երկու օր անցներ էդ արանքում վայելեի էլի…

  21. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (28.11.2022), ivy (29.11.2022), Ուլուանա (29.11.2022)

  22. #42
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջերս մի երազում մորս ահավոր հայհոյում էի (սովորաբար ահագին հազվադեպ եմ հայհոյում, առավել ևս մորս հայհոյելու մտքեր կարծեմ չեմ ունեցել)։ Հենց երազում զգացի, թե ինչքան թեթևություն էի զգում, երբ ինքը անցնում էր տան տարբեր սենյակներով, իսկ ես իրան հետևում էի ու տարբեր լեզուներով հարմար արտահայտություններ էի փնտրում, գտնում, ու ոգևորված շպրտում իրա ուղղությամբ։ Իրական կյանքում մորս "վատ բան" չէի կարող ասել, այդ թվում նաև, որ ինքը ինչ֊որ բան էն չի արել, ինձ վիրավորել ա, նեղացրել ա, ինչ֊որ բան սխալ ա ոնց որ, ուզում եմ ինչ֊որ բան էլ տենց չանի։ Մորս ցանկացած ֊ մեծ կամ փոքր չափով բողոք արտահայտելու կամ քննադատելու թույլտվությունը չկար։ Ամեն դեպքում ինչ֊որ պահերի պայթում էի (ինչ֊որ բան մեջս պահելը առհասարակ իմ ուժեղ կողմերից չի), բայց էդ ամեն անգամ կատաստրոֆա էր։ Մերս ուղղակի չէր կարող հանդուրժել լսելը, որ ինքը ինչ֊որ բան էն չի արել։ Հնարավոր չէր իրան ուղղակի ասել ֊ գիտե՞ս էս ոնց որ լավ չէր, էսինչ բանը որ արեցիր/ասեցիր, դրանից նեղվեցի։ Էդ մերս մեկնաբանում էր, որ ինքը ամենավատ մերն ա, մենք իրան չենք սիրում, ինքը պետք ա գնա կորի, մեր պետքը չի, ֆլան֊ֆստան, հետո պետք էր ընկնել ամոքել, որ չէ, ինքը լավն ա, մենք իրան շատ ենք սիրում, բան ման, էդ ընթացքում լաց֊կոծ, ու ջրվեց։

    Էդ պահին հասկացա, որ երազում եմ, բայց նաև որ լիքը կարիք ունեի իրան հենց տենց casually (սրա հայերենը ո՞նց կլինի, անփութորե՞ն, առանց շատ միտք/ջանք դնելու՞) վատ բաներ ասելու, առանց մտածելու, որ վայ մերս կկործանվի իմ մեղադրանքներից։

    #անսրբություն #անշնորհակալի #օրագրից

  23. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.02.2023), ivy (30.11.2022), Աթեիստ (30.11.2022), Ուլուանա (01.12.2022)

  24. #43
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    խառը մտքեր երջանկության շուրջ

    Տպավորություն ա մոտս, որ առանձնակի հանդգնություն ա պետք ասելու համար ֊ ես իմ երջանկության մասին եմ մտածում։ Ես հնարավորություն ունեմ աշխարհից սիրունություն վերցնելու ու վերցնում եմ առանց խղճի խայթի։ Լիքը թեթևություն եմ զգում, չեմ մտածում բոլոր ցավ զգացողների ցավի մասին, ու պետք էլ չի, որտև իմ գործը էս պահին ինձ թեթևություն զգալու թույլտվություն տալն ա։ Ու տալիս եմ, ու վերցնում եմ։ Հիմա առանց երկմտելու վերցնում եմ կյանքից ամեն լավը, որ կյանքը շպրտում ա իմ ուղղությամբ։ Կյանքը լիքը սիրուն բան ա շպրտում իմ ուղղությամբ։ Թվում ա վերցնում եմ առանց ջանքի, որտև իմ ներսում ոչ մեկ հիմա հաշիվ չի պահում թե ինչ վերցրի զուտ իմ համար, այլ ոչ ազգիս կամ ընտանիքիս, կամ բարձաբարո ու մյուռոնածուծ մի իղձի։ Ինձ հիմա ամեն ինչ կարելի ա վերցնել։ Ամբարներս եմ լցնում։

    Եթե ավելի կոնկրետ ձեւակերպեմ թե ինչ ա հիմա երջանկությունը նշանակում, երևի սենց ասելը ազնիվ կլինի ․․․ որ մտածում եմ թե մարմինս առհասարակ ինչ ա թողնում անել, ու իրան ներգրավում եմ ինչքան հնարավոր ա շատ։ Ասենք մարմինս կարող ա շարժվել, ռիթմ զգալ, ինձ տալիս եմ տարածք պարելու, երգելու, վազելու ու վայելում եմ էդ մարմնիս վերահայտնաբերման պրոցեսը։ Նախկինում երբեք նորմալ չեմ երգել, իսկ հիմա երբ մի քիչ ավելի գիտակից եմ երգում, զգում եմ, ոնց ա ձայնս վարժվում, ավելի ցածր ու բարձր նոտաներ վերցնում։ Լիքը հաճույք եմ ստանում էդ պրոցեսից, որ մարմինս զարգանում ա կամ ես ավելի հմուտ եմ մարմնիս կառավարում։ Երբեմն նկարում եմ։ Երբեմն խզբզում եմ։ Երբեմն ուղղակի ձգվում եմ։ Երբեմն ուտելիք եմ սարքում։ Հաճույքով։ Զգայարաններս ոնց կարող եմ շոյում եմ։ Ինքս ինձ չեմ վնասում, վերջին ամիսներին ոչ մի քանակի ալկոհոլ ներս չեմ արել, վերջին տարում չեմ ծխել, ինձ պառկացնում եմ նորմալ ժամի քնելու, լարված ժամանակ նստացնում եմ գրելու, չեմ ճնշում պարտավորություններով, չեմ պահանջում ինչ-որ բան լավ անել։ Կարևորը ինչ֊որ ձև անեմ եթե պետք ա անեմ, ու չլարվեմ էդ պրոցեսում։
    Երբ կռիվ էր, ջոկեցի, որ դժվար երջանիկ լինեմ եթե Հայաստան չլինի, ու երկիր չլինի որտեղ հայերեն երգեր են գրում։ Գիշերվա աստղազարդ նկարում֊ի պես երգեր։ Գնացի կրակելու, մտածելով, որ կարող ա հետ գամ Հայաստան կռվելու, ու էդ նորմալ ա։ Մահանալը նորմալ ա, բայց կենդանի ժամանակ էլ երջանիկ լինելն ա նորմալ։ Տենց անվրդով կրակեցի, լավ ստացվեց, մտքովս այլ բան չանցավ էդ պահին անելու կամ ուղղակի չուզեցի ռազմագիտության դասագրքեր կարդալ, վերադարձա պարելուն։

    ***

    Էս օրերում մոտս 2 ձևակերպում խտացավ։ Մեկը էն էր, որ մարդիկ չեն կարող տալ էն ինչ չունեն ու ինչ-որ բան չտալը ավելի շուտ չունենալու մասին ա, քան չուզելու։ Ես լիքը անգամները մարդկանցից ուզել կամ սպասել եմ բաներ, որոնք իրանք չեն ունեցել կամ չեն ունեցել էնքան, որ կարենան նաեւ ինձ տան։ Նույն կերպ ես ավելի հանգիստ եմ - տալ ինչ կարամ ու չտալ ինչ չեմ կարա - ինձնից չեմ կտրում տալիս ուրիշի ու չեմ ուզում այլոք իրանցից կտրեն, որ տան ինձ։ Մյուսը ձեւակերպումը էն էր, որ իմ տառապանքների մի ահագին մասը երեւակայության պակասից էր/ա։ Լիքը տառապանք կապված էր նրա հետ, որ լիքը բան անհնարին էր թվում կամ լիքը խնդիրների լուծում չէի տեսնում։ Խնդրի լուծում լինել/չլինելը մի հարց ա, իսկ չկարողանալ երևակայելը լրիվ այլ։ Բարդ էր ինձ համար պատկերացնել ու շանս տալ անհավանական բաներին, իսկ իրականում անհավանականը անհնարինից անվերջ անգամ ավելի հավանական ա, աշխարհում ամեն օր կատարվում են միլիոնավոր անհավանական բաներ։ Հիմա դեռ սեղմված եմ ինձ զգում փոքր երևակայության մեջ, բայց փորձում եմ ուղեղիս բրթել, որ հորինի զուտ հորինելու համար, որպես վարժություն։ Պատկերներ, բառեր, շարժումներ։ Երեակայությունն էլ հմտություն ա էլի երևի, ինչքան շատ անես էնքան հեշտ ու լավ կստացվի։
    Վերջին խմբագրող՝ մարդ եղած վախտ: 06.12.2022, 16:53:

  25. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.06.2023), CactuSoul (02.02.2023), ivy (06.12.2022), Նաիրուհի (15.12.2022), Ուլուանա (06.12.2022)

  26. #44
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի քանի օր առաջ գրել էի "Stutz" վավերագրական ֆիլմի մասին։
    Մեջը մի քանի հետաքիքր մտքեր կային՝ հոգեբույժի կողմից ներկայացված։

    Մեկի մասին ուզում եմ էստեղ գրել։
    Ինքը դա անվանում էր «կենսական ուժ» ("Life Force"):
    Ասածն էն էր, որ մտավոր ու հոգեկան վիճակի բարելավումը սկսվում է «կենսական ուժի» վրա աշխատելով։
    Ու դա ներկայացնում էր եռաշերտ բուրգի տեսքով։

    Բուրգի հիմքում «մարմինն» է (Վիշապի ականջը կանչի), ասել է թե՝ մարմնի հետ կապը ամենակարևորն է, որը ներառում է առողջ սնունդ, ֆիզիկական ակտիվություն, կարգավորված քուն։ Էն որ Վիշապն մտավոր-հոգեկան առողջությանն անդրադարձող ամեն թեմայով դրա մասին գրում է։
    Դրա վերևում «մարդիկ» են, այսինքն՝ սոցիալական կապերի կարևորությունը հոգեկան առողջության հարցում։ Սրա մասին էլ Բյուրն էր ժամանակին հաճախ հիշատակում։
    Իսկ դրա վերևում էլ «ինքդ» ես, այսինքն՝ կապը ինքդ քեզ հետ։ Ու էս կապը ամրապնդելու համար խորհուրդ էր տալիս «գրել», մտքերը շարադրել։ Ու հեչ պարտադիր չի գրելու ձիրք ունենալ։
    Օրինակ՝ կարելի է էստեղ գրել։ Ակումբի տեղը հոգեբույժն իհարկե չգիտի, էս մեկը ես եմ խորհուրդ տալիս։
    Մի խոսքով, թե Ակումբում գրել եք ուզում, բայց ձեզ զսպում եք, ապա շատ իզուր

    Էսպիսի պարզ-հասարակ մտքեր, որոնց մասին բոլորս էլ գիտենք, բայց որ մի հատ էլ 70-ն անց փորձառու հոգեբույժից ես լսում, մի անգամ ևս արժևորում ես դրանց կարևորությունը։
    Այվիի էս գրառումից որոշեցի գրել, օրագիր պահելու մասին:
    Անցած տարվա ամռանը The Sound of Metal կինոն նայեցի, որտեղ գլխավոր հերոսը թմբկահար ա ու կինոյի սկզբում լսողությունը կորցնում ա: Ամբողջ կինոն նրա մասին ա թե ինքը ոնց ա անցնում էդ կորստի միջով։ Իրան էդ պրոցեսում մեկը հորդորում ա, որ նստի-գրի, կարևոր չի՝ ինչ, մենակ թե բառեր շարի թղթին։ Էդ կինոյից ոգեշնչված որոշեցի ինձ ստիպել ամեն օր նստել ու 15 րոպե անդադար գրել առանց մտածելու։ Կարծեմ գրելու երկրորդ թե երրորդ օրը տուն գալուց առաջ ինչ-որ բան էր եղել, որից ահավոր կատաղել էի: Տուն գալու ամբողջ ճանապարհին, տրանսպորտում, փողոցում, տանը, ամբողջ ընթացքում համարյա մի ժամ եռում էի կատաղությունից, ինչքան հիշում եմ նույնիսկ կանգառս բաց թողեցի քանի գլխիցս ծուխ էր դուրս գալիս։ Ու քանի որ նոր-նոր էի որոշել գրելը առօրյայի մաս սարքել, չուզեցի տենց միանգամից ձախողել, տենց կատաղած նստեցի գրելու։ Պետք էր գրել առանց մտածել/որոշելու թե ինչ եմ գրում, իսկ էդ պահի ամբողջ գիտակցությունս լցված էր մենակ կատաղությամբ, տենց գրեցի որ կատաղած եմ։ Հետո էլի դեռ կատաղած էի։ Գրեցի թե ինչքան կատաղած եմ։ Ահավոր կատաղած։ Մի երկար նկարագրեցի կատաղությունս, որտև ամբողջ միտքս մենակ էդ էր։ Հետո էլ չգիտեի ոնց նկարագրեի, սկսեցի գրել թե ինչի եմ տենց կատաղած։ Նկարագրեցի թե ինչ էր եղել, թե ով ինչ ասեց, հետո թե ես ինչի եմ տենց կատաղել էդ խոսակցությունից, ինչքան հիմար էի զգում ինձ էդ իրավիճակում դնելու համար, ինչքան վատ էին հետս վարվել, բան-ման, ահավոր էր։ Հետո՞։ Տենց, դե ահավոր էր։ Շատ հիմար էի, շատ վատ էին հետս վարվել, շատ կատաղած էի։ Հետո՞։ Էդքան գրելուց հետո դեռ մի 5 րոպե կար, բայց էլ բան չմնաց ասելու կատաղության մասին, ժամանակ էլ չկար մտածելու թե էլ ինչ ասեմ։ Պետք էր բառեր գրել։ Բառեր… բառեր… էդ պահին հիշեցի, որ էդ օրը ուրիշ խոսակցություններ էլ էի ունեցել։ Քանի հիշել էի դրանց մասին, սկսեցի գրել թե ինչ խոսակցություններ էին, ում հետ, ինչի շուրջ: Լավ էլ խոսակցություններ էին։ Էդ էլ անցավ, բայց դեռ 15 րոպեն չէր լրացել։ Է՞լ ինչ կարելի էր գրել։ Առավոտն էլ տրանսպորտում ինչ-որ լավ բան էի տեսել/մտածել, էդ էլ գրեցի ու 15 րոպեն լրացավ, երևի մի րոպե էլ ավել գրեցի։ Հետո զգացի, որ ոնց-որ էլ կատաղած չեմ ու դեռ մի բան էլ էդ օրվան հետ նայելուց պարզվեց, որ լիքը հանգիստ պահեր էին եղել էդ անհեթեթ դեպքից զատ ու իրականում լավ էլ օր էր։ Մինչև գրելը մի ժամից ավել անցկացրել էի կատաղությունից մթագնած, բայց մի 10 րոպե գրելուց հետո էդ էպիզոդը դառավ մի դրվագ էդ օրվա լիքը դրվագների շարքում։

    Թե ոնց զգացողություններս էդ օրվա գրելուց փոխվեցին շատ ոգևորիչ էր, ու արդյունքում մոտ մի տարի ամեն օր ժամ պահած 15 րոպե գրում էի (մի տարին չէի որոշել, ուղղակի օր օրվա վրա դառավ մի տարի)։ Առանց չափազանցնելու, շրջադարձային ձեռքբերում էր գրելը առօրյայի ոչ-դրամատիկ մաս դարձնելը, ամեն օր 15 րոպե տրամադրելը օրը մարսելուն ու երբեմն էլ ոչ միայն էդ օրը։ Ճնշող մեծամասնություն օրերում գրելուց հետո անհամեմատ ավելի լավ էի զգում քան առաջ։
    Հիմա դեռ գրում եմ ահագին կանոնավոր, բայց արդեն առանց ամեն օր ստիպելու ու առանց թայմերի, որտև էդքան ռեժիմով գրելուց հետո սկսել եմ զգալ թե ինչքան բան ունեմ ամեն օրվա համար ասելու ու ասում եմ։

  27. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.02.2023), ivy (11.12.2022), Աթեիստ (11.12.2022), Նաիրուհի (15.12.2022), Ուլուանա (11.12.2022)

  28. #45
    Մշտական անդամ
    մարդ եղած վախտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.07.2017
    Գրառումներ
    460
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    2023-ի պլաններից երբ դեռ ընդամենը մի 6%-ն ա անցել

    1. Ուզում եմ լավացնեմ աշխատանքային էթիկաս. ուզում եմ խելքին զոռ տալու պահերից չվախենալ․ չհաջողելուց չվախենալ ու էդ վախի պատճառով չշեղվել (պրոկրաստինացնել)․ թվում ա բոլոր շեղումներս չհաջողելու վախի հետ առերեսվելու պատրաստություններ են. Կուզեմ դրա կարիքը չլինի
    3.Կուզեմ սովորել իմ ամենախորքում մարդկանց վերևից չնայել, չվախենալ բացարձակ սովորական լինելուց։ Կուզեմ կարողանամ մի կողմ թողնել իմ ներքին “արդարացումները”, որ իբր ինձ ապրելու իրավունք են տալիս, որտև ես ինչ֊որ առումներով արտասովոր լավն եմ: Կուզեմ ինքս ինձ այլոցից բարձր դասելու էդ շատ խորքային կարիքը չունենամ։ Դրա շուրջ լիքը աշխատելու բան ունեմ, լավ կլինի եթե էս տարի անեմ։
    4. Սահմանել ֆինանսական նպատակներ ու փորձել դրանց հասնել։ Ավելի գիտակցված ծախսել, պլանավորված կուտակել, գուցե փորձեմ ներդրումներ անել։
    5. Կուզեմ ոճիս ու ներկայանալիությանս վրա աշխատեմ մի քիչ, գուցե էքսպերիմենտներ անեմ էս թեմայով։
    6. Շարունակել նոր մարդկանց հանդիպել, փորձարկել հարաբերությունների ձևեր, հասկանալ, թե այնուամենայնիվ ինչը կաշխատի ինձ համար։ Եթե էս տարի երկարաժամկետ զուգընկեր գտնեմ, արտակարգ կլինի։ Կամ եթե հասկանամ, որ մենակ լինելը էն ա ինչ ուզում եմ, էլի ոչինչ։ Դեռ որ գոհ եմ։
    7. Կուզեմ ավելի շատ արվեստոտ միջոցառումների գնամ, եթե արվեստոտ ընկերներ ճարեմ էդ պրոցեսում, ընտիր կլինի։ Արվեստոտ միջավայր եմ ուզում ընկնեմ, բայց կոնկրետ ոնց՝ չգիտեմ։
    8. Ուզում եմ ինձ համայնքի մաս զգալ։ Եթե կողքովս համայնք անցնելուց լինի, պետք ա ուշադիր լինեմ, գուցե փորձեմ ինտեգրվել։ Չգիտեմ նույնիսկ ինչ համայնք կարա դա լինի, բայց պիտի ուշադիր լինեմ ինչ ա կատարվում շուրջս էդ թեմայով։
    9. Մի շարք ֆունդամենտալ գիտելիքներ եմ ուզում ներս անել։ Աշխատանքային էթիկաս լավացնելուց էս կետն էլ կշահի վայթեմ։

  29. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (21.01.2023), CactuSoul (02.02.2023), enna (22.01.2023), Freeman (22.01.2023), ivy (22.01.2023), Sambitbaba (23.01.2023), Աթեիստ (21.01.2023), Ուլուանա (23.01.2023)

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •