Դավադրության տեսություն. հավատում եմ

[Գաղթական]

Դավադրության տեսություններ ու դրանց հավատացողներ, իհարկե, միշտ են եղել ու միշտ էլ կլինեն:

Բայց հատկապես էս կորոնապատմության շրջանն ի հայտ բերեց, թե ինչ հեշտությամբ կարող են միլիոնավոր մարդիկ մանիպուլյացիայի ենթարկվել տեսական թեզերից, որոնք չունեն գիտական որևէ հիմք:
Ընդ որում՝ «միլիոնավոր մարդկանց» թվին են պատկանում աշխարհի չորս ծակերից ներկայացուցիչներ՝ անկախ հոգևոր, մշակութային, գաղափարախոսական և այլ տարբերություններից:
Ընդ որում՝ էդ մարդիկ ոչ թե միայն քննարկում են թեման և/կամ վախենում դրանից, այլ պատրաստ են կոնկրետ գործողությունների դիմել, ասենք՝ 5G աշտարակներ «վնասազերծել» կամ կորոնակիր համաքաղաքացիների քարկոծել:

Տարածված թյուր կարծիք կա, թե դավադրության տեսությունների հավատում են հիմնականում թերուս մարդիկ:
Բայց էս ընթացքում կարծում եմ բոլորս համոզվեցինք, որ դա այդպես չի ու մինչև անգամ բժիշկ պրոֆեսորներ են հանդես գալիս՝ կոչ անելով բոյկոտել տարատեսակ պրեվենտիվ միջոցառումներ:

Այս թեմայում եկեք քննարկենք, թե ինչպե՞ս և ինչո՞ւ են մարդիկ հավատում դավադրության տեսությունների և ինչպես խուսափել դրանից:
Ինչպե՞ս համոզել մարդուն, որ նա մոլորության մեջ է:
Եվ ո՞ւմ է ընդհանրապես ձեռնտու հրահրել էս մանիպուլյատիվ տրամադրությունները:


Հ.Գ. Կոչ եմ անում թեմայում պահպանել կառուցողական քննարկումների մթնոլորտը ու չպիտակավորել և չանպատվել դավադրության տեսությանը հավատացողներին:

[Lion]

Ըստ իս՝ «վիրուսը չկա» թեզին հավատում են հոգեպես խոցելի, հնարավոր է վախկոտ մարդիկ, որոնց համար սա ինքնապաշտպանության միջոց է...

[One_Way_Ticket]

Դավադրության տեսությունները երևույթներին հստակ բացատրություն են տալիս, ու ըստ այդմ մարդուն էլ հասկանալի է, թե ինչ անել։ Ասենք՝ Բիլլ Գեյթսը բոլորիս ուզում է չիպավորել։ Քո գործողությունները՝ հրաժարվել վակցինից։

Իսկ ի՞նչ է ասում conventional տեսությունը։ Նոր վիրուս է, վտանգավոր է, բայց այնքան էլ վտանգավոր չէ, տանը մնացեք, բայց տնտեսությունը տենց չի ձգի։ Լավ, տանը մի մնացեք, բայց դիմակ դրեք, չնայած պարզ չէ, դիմակն օգնում է, թե չէ։

Ես չգիտեմ՝ կենսաբանական մակարդակի վրա է դա, թե մշակութային, բայց մարդուն տենց կիսատ-պռատ տեսությունը չի բավարարում։ Դպրոցից սկսած մենք սովորել ենք, որ երևույթներն ունեն հստակ բացատրություն։ Ինչու է երկինքը կապույտ, իսկ խոտը կանաչ։ Ինչու է ցերեկը լույս, իսկ գիշերը մութ։

[Տրիբուն]

Ես Թիքեթի հետ համաձայն եմ։ (Ու վաբշե էս վերջերս նենց ա ստացվել, որ իրա հետ հա համաձայն եմ Նենց չի, որ առաջ հա համաձայն չէի, բայց երևի չէի նկատում, որ համաձայն եմ։ Կորոնայի խերը էլի )

Դավադրությունների տեսությունները ծնվում են ու արմատանում են անորոշության պայմաններում։ Էս էլ երևի սնատահավատության ձևերից մեկն ա, էլի, որը անկախ մարդկանց կիրթ կամ թերուս լինելուց, մարդկանց մեջ արմատացած ա։ 2000 տարի առաջ համաճարակների տարածման մեջ մեղադրում էին դաժան աստվածներին, միջնադարում՝ սատանային ու վհուկներին (բոլորը կին), հիմա՝ Բիլ Գեյթսին, հարուստ, սպիտակ տղամարդ, ինքն էլ IT ոլորտից․ էս համ բոլոր աստվածներն ա, համ սատանան, համ վհուկները՝ մի տեղ։ Մոդելներն էլ բարդացել են․ առաջ սաղ դիտարկվում էր պարզ վերևից պատժի կամ ներքևից թարախություն անելու կոնտեքստում, հիմա՝ վերահսկողություն, զոբիներ ․․․

․․․․ մինչև անգամ բժիշկ պրոֆեսորներ են հանդես գալիս՝ կոչ անելով բոյկոտել տարատեսակ պրեվենտիվ միջոցառումներ:

Չեմ կարծում, որ էս դավադրության տեսության հետ կապ ունի։ Օրինակ դիմակի օգտակարությունը շատերն են քննարկում ու տեղին, ու իրոք ոչ մի գիտական ապացուց չկա, որ դիմակը վիրուսից կարա պաշտպանի։ Վիրուսը տուպո շատ փոքր մարմին ա, բակտերիա չի, որից դիմակը կարա որոշկիորեն պաշտպանի։ ՏՎ-ով սաղս էլ տեսել ենք, թե վիրուսյաին լաբում աշխատողները ոնց են պաշտպանվում․ ոտից գլուխ հերմետիկ փակ կոստյումներով։ Բայց հարցը սրանում չի, էս կարանք ինչքան ուզում ենք քննարկենք։ Հարցը նրանում, որ արտակարգ դրության ժամանակ իշխանություններն ասել կրեք դիմակը, բլին, կրեք էլի, ինչ եք ձեզ խելոքի կամ պոֆիգիստի տեղ դնում։ Այ էս բառդակ վերաբերմունքը երկրին, կարգ ու կանոնի վրա թքած ունենալը, ամեն մեկս մեր փայ մեզ սաղից խելոքի տեղ դնելը, խիստ նյարդայնացնող ա։

[Գաղթական]

Չեմ կարծում, որ էս դավադրության տեսության հետ կապ ունի։

ՈՒնի:
Ինձ մի քանի ամերիկացի բժիշկների վիդեոներ էլ ա հանդիպել, որտեղ կոչ էին անում մերժել վակցինացիան:
Բայց էդ բժիշկն ուղղակի օրինակ էր, որտեղ keyword-ը բժիշկն էր:

Ասենք ես մարդ գիտեմ, որ բժիշկ չի, բայց էլի բարձրագույն կրթություն ունի, լավ պաշտոններ ա զբաղացրել ու իր կռուգում էլ սաղ ինտելիգենտ մարդիկ են:
ՈՒ էս մարդը՝ շաքար ունենալով հանդերձ, կտրականապես հրաժարվում ա ինսուլինից, որտև զգուշանում ա չիպավորումից:

[Quyr Qery]

ՈՒ էս մարդը՝ շաքար ունենալով հանդերձ, կտրականապես հրաժարվում ա ինսուլինից, որտև զգուշանում ա չիպավորումից:

Ավելի լավ ա մեռնել մաքուր. քան ապրել պղծված չիպով:

[One_Way_Ticket]

Ես Թիքեթի հետ համաձայն եմ։ (Ու վաբշե էս վերջերս նենց ա ստացվել, որ իրա հետ հա համաձայն եմ Նենց չի, որ առաջ հա համաձայն չէի, բայց երևի չէի նկատում, որ համաձայն եմ։ Կորոնայի խերը էլի )

Չէ, էդ նորմալ է, նենց չի որ ես ինքս իմ հին գրառումների հետ լրիվ համաձայն եմ։ Ցիտելով Վիշապին՝ էն վախտ ավելի դեբիլ էի Բացառված չէ, որ քո գրառումներն էլ են վրաս ազդել։

[Վիշապ]

Չէ, էդ նորմալ է, նենց չի որ ես ինքս իմ հին գրառումների հետ լրիվ համաձայն եմ։ Ցիտելով Վիշապին՝ էն վախտ ավելի դեբիլ էի Բացառված չէ, որ քո գրառումներն էլ են վրաս ազդել։

Ես արդեն վստահ չեմ, հիմա եմ ավելի դեբիլ, թե առաջ, ըստ որոշ զգուշավոր դիտարկումների, թրամփիզմ ա մոտս սկսվել, ասում են դա ատելի վարքագիծ է, համահունչ չի մոդեռնիստական լիբերալիզմի հետ։

[Ներսես_AM]

Դավադրության տեսությունները երևույթներին հստակ բացատրություն են տալիս, ու ըստ այդմ մարդուն էլ հասկանալի է, թե ինչ անել։ Ասենք՝ Բիլլ Գեյթսը բոլորիս ուզում է չիպավորել։ Քո գործողությունները՝ հրաժարվել վակցինից։

Իսկ ի՞նչ է ասում conventional տեսությունը։ Նոր վիրուս է, վտանգավոր է, բայց այնքան էլ վտանգավոր չէ, տանը մնացեք, բայց տնտեսությունը տենց չի ձգի։ Լավ, տանը մի մնացեք, բայց դիմակ դրեք, չնայած պարզ չէ, դիմակն օգնում է, թե չէ։

Ես չգիտեմ՝ կենսաբանական մակարդակի վրա է դա, թե մշակութային, բայց մարդուն տենց կիսատ-պռատ տեսությունը չի բավարարում։ Դպրոցից սկսած մենք սովորել ենք, որ երևույթներն ունեն հստակ բացատրություն։ Ինչու է երկինքը կապույտ, իսկ խոտը կանաչ։ Ինչու է ցերեկը լույս, իսկ գիշերը մութ։

Բացատրությունդ չի ծածկում դավադրության տեսությունների բոլոր տեսակները։ Օրինակ ինչ կասես էն մասին, որ մարդիկ չեն հավատում ԱՄՆ լուսին գնալ գալուն։ Մի անգամ @Բարեկամ–ը մի թեմայում ասաց որ չի հավատում, աչքերս թռան ճակատիս։ Տենց էլ չիմացա կատակ էր անում, թե լուրջ էր ասում։ Կամ օրինակ Flat Earth–իստները։ Երկու դեպքում էլ իրանք ինչ որ բաներից չեն հրաժարվելու, կամ ինչ որ առանձնահատուկ գործողություն չեն անելու, իրանց դեմ չի, բայց մեկ ա հավատում են։

[Բարեկամ]

Բացատրությունդ չի ծածկում դավադրության տեսությունների բոլոր տեսակները։ Օրինակ ինչ կասես էն մասին, որ մարդիկ չեն հավատում ԱՄՆ լուսին գնալ գալուն։ Մի անգամ @Բարեկամ–ը մի թեմայում ասաց որ չի հավատում, աչքերս թռան ճակատիս։ Տենց էլ չիմացա կատակ էր անում, թե լուրջ էր ասում։ Կամ օրինակ Flat Earth–իստները։ Երկու դեպքում էլ իրանք ինչ որ բաներից չեն հրաժարվելու, կամ ինչ որ առանձնահատուկ գործողություն չեն անելու, իրանց դեմ չի, բայց մեկ ա հավատում են։

Լուրջ էի ասում․ չեմ հավատում։ Բայց դա ինչ-որ դավադրության տեսության հետ կապ չունի, չգիտեմ էլ՝ կա էդպիսի տեսություն ամերիկացիների՝ լուսին (չ)գնալու հետ կապված, թե չէ, կամ՝ առհասարակ էլի կա՞ն չհավատացողներ։ Այլ կերպ ասած՝ սա իմ սեփական չհավատքն ա, ոչ թե ինչ-որ պրոպագանդայի կամ ազդեցությունների հետևանք

[Ներսես_AM]

Լուրջ էի ասում․ չեմ հավատում։ Բայց դա ինչ-որ դավադրության տեսության հետ կապ չունի, չգիտեմ էլ՝ կա էդպիսի տեսություն ամերիկացիների՝ լուսին (չ)գնալու հետ կապված, թե չէ, կամ՝ առհասարակ էլի կա՞ն չհավատացողներ։ Այլ կերպ ասած՝ սա իմ սեփական չհավատքն ա, ոչ թե ինչ-որ պրոպագանդայի կամ ազդեցությունների հետևանք

Ոնց կապ չունի, մարդիկ գրքեր են գրում, https://en.wikipedia.org/wiki/Moon_l...iracy_theories
Այսինքն ոնց «քո սեփական չհավատքն ա», ինչ որ հիմքեր պիտի ունենա՞ս տենց բան պնդելու։

[Գաղթական]

Ըստ իս՝ «վիրուսը չկա» թեզին հավատում են հոգեպես խոցելի, հնարավոր է վախկոտ մարդիկ, որոնց համար սա ինքնապաշտպանության միջոց է...

Հնարավոր է և նշածդ կատեգորիայի մարդիկ կան չհավատացողների մեջ, բայց միայն իրանք չեն:

Ասենք մարդ կա, որ վստահ ա, թե վիրուսը որպես պատրվակ են հորինել՝ բոլորին չիպավորելու համար, բայց բնականոն կյանքի այլ ասպեկտներում իրեն դժվար կլինի «վախկոտ» անվանել:

Հիմա չիպավորումը դավադրության տեսություն ա, որին մարդը հավատում ա ու ինքը պատրաստ ա կոնկրետ գործողությունների դիմել, ասենք՝ ընդդիմանալ իր ու իր հարազատների ամեն տեսակ վակցինացիաներին՝ դրանով իսկ իրենից հասարակական վտանգ ներկայացնելով:
Ինչպե՞ս վարվել էս մարդու հետ:

[Աղվան]

Ուզում եմ մի պատմություն պատմել արդեն հարյուրամյակ ու կես ձգվող տեսության մասին։ Համ էլ ողջույնները, նորեկ եմ։ Տեքստը մի քիչ երկար ա լինելու։

Ինչու՞ են մարդիկ կարծում, որ աշխարհում կա գաղտնի կառավարություն և որ դրա գլխին կանգնած են մասսոնները: Պատմություն ամենաերկարատև թրոլինգի մասին, որ երբևէ տեղի է ունեցել մարդկության պատմության ընթացքում: Ի դեպ, մինչև օրս Ren TV-ն ու կոնսպերոլոգները իրենց զառանցանքներն արդարացնում են ստորև ներկայացված պսևդոփաստարկներով: Փոխարենն ամեն ինչ ուղղակի ծիծաղելի է:

1854 թվական: Ֆրանսիայում ծնվում է Գաբրիել Անտուան Պաժեսը: 5 տարեկանում փոքրիկին տալիս են սովորելու ճիզվիտական դպրոցում, ինչպես ընդունված էր 19-րդ դարի Ֆրանսիայում: Դպրոցն ավարտելուց հետո մեր երիտասարդը դառնում է մոլի, նույնիսկ ոչ ադեկվատ աթեիստ: Ինչ էր մնում անել, ճիշտ է, վազել ու աշխատել հակակրոնական թերթում: Ի դեպ, հիշեցնեմ, որ խոսում ենք 19-րդ դարի Ֆրանսիայի մասին, իսկ նման քայլն այն ժամանակներում, բավականին էքստրեմալ զբաղմունք էր: Այդ ժամանակ եկեղեցին դեռևս անջատված էլ չէր պետությունից: Հետևաբար եկեղեցու դեմ խոսելու համար կամ պետք էր պողպատե ձվեր ունենալ, կամ էլ ծալապակաս լինել: Մի խոսքով:
Մեր հերոսն իրականում հենց ամենասկզբից հակված էր էպատաժային, մեկ-մեկ էլ խփնված գործունեության: Օրինակ, դեռ պատանի հասակում Մարսելի քաղաքապետարանին կեղծ նամակ է գրում, որում ասում է, թե քաղաքային նավահանգստում վխտում են շնաձկները: Քաղաքային իշխանություններն էլ չեն հապաղում ու մի ամբողջ նավ ձկնորսներ ու նավաստիներ են ուղարկում, որ հարցը շուտ լուծեն: Դե սրանք էլ գնում ու քոռ ու փոշման թողնում հետ են գալիս: Իր արածից գոհ Գաբրիելը որոշ ժամանակ անց գնում է Շվեյցարիա: Մի քանի ամիս անց նա սկսեց լուրեր տարածել, որ Ժնևյան լճի հատակին մեկ այլ խորտակված լիճ կա, այն էլ` հին հռոմեական: Բլին, լճում խորտակված լիճ: Լուրերն այնքան արագ են սկսում տարածվել, որ դրանով հետաքրքրվում են զբոսաշրջիկներն ու, նույնիսկ, հնէաբանները:
Բայց սրանք ընդամենը անմեղ էշություններ էին, համեմատած նրա, ինչ մեր ախպերը հետո պիտի բերեր մեր գլխին:
Հիմա սկսում ենք ամենահետաքրքիր մասը: Մեր հերոսին աշխարհը ճանաչում է ավելի շատ որպես Լեո Տոքսիլ: Այս կեղծանունը նա վերցրեց այն ժամանակ, երբ սկսեց հակակրոնական պամֆլետներ գրել: Ի դեպ, նա ԽՍՀՄ-ում բավականին ճանաչված ու պահանջված հեղինակ էր, հատկապես իր «Զվարճալի Աստվածաշունչ» և «Զվարճալի ավետարան» գրքերով: Սրանք, կարելի է ասել, որ ամենաառաջին աթեիստական գրքերն են, որոնք նախատեսված են եղել մեծ լսարանի համար:
Բայց պետք չէ կարծել, որ նա լուսավոր մտքի գիգանտ էր ու իր ստեղծագործությունները գրում էր ինչ-որ հետազոտությունների կամ փաստերի հիման վրա: Չէ, նա պարզապես ամենասովորական թրոլ էր, հետն էլ չաղո:
Սկզբում Տոքսիլը հակաեկեղեցական ու հակակրոնական հոդվածներ էր գրում, բայց, դրանց մեծ մասի բովանդակությունը ոչ թե ինչ-որ ուսումնասիրության արդյունք էին, այլ նրա երևակայության: Նա պարզապես հորինում էր: Շատ գունավոր կերպով նկարագրում էր եկեղեցականների գործած սոդոմական մեղքերը, հոմոսեքսուալ օրգիաները, հարբեցողությունը, քաղաքական ինտրիգները և այլն: Ու որ ասում եմ գունավոր, դուք հասկացեք էն աստիճան խայտաբղետ ու մանրամասն, որ դրանց կնախանձեր անգամ Հենրի Միլլերը:
Բայց ծիծաղելի հոդվածներից ոգևորված մեր չաղո Տոքսիլը կամաց-կամաց իսկականից սկսում ա քաքի համը հանել: 1879 թվականին նա հրատարակում է իր «Սուրբ Վերտեպ» աշխատությունը (Վերտեպ- այն քարանձավն է, որտեղ, համաձայն Սուրբ Գրքի, ծնվել է Հիսուս Քրիստոսը ): Այս աշխատության մեջ նա պատմում է ամբողջ պատմության ընթացքում Հռոմի պապերի ուրախ արկածների մասին: Դավաճանություն, այլասերում, սուտ, մի խոսքով գրել էր ինչ հնարավոր է` Հռոմի պապերին վերագրելով բոլոր հնարավոր ու անհնար մեղքերը: Բարդ է ասել՝ դրանցից քանիսն էին ճշմարտություն, քանիսը՝ սուտ: Բայց Վատիկանում այս գրքից հետո մի բոլ ղզղնում են: Հռոմի պապի ձախ աչքը սկսում է խաղալ: Գրքերը հազարներով հրապարակավ վառում էին, մեր ախպոր գլխին անեծքներ են տեղում, նույնիսկ դատի են տալիս: Բայց բախտը մեր թրոլին ժպտում է, որ նա կարողանում է ջրից չոր դուրս գալ: Բանն այն է, որ այդ ժամանակ Ֆրանսիայում մեծ թափ էր հավաքում Լուսավորականության շարժումն, ու գրեթե անհնար էր դարձել մարդուն դատել միայն այն բանի համար, որ խոսել է եկեղեցու դեմ:
Էս հաճելի նախադեպից հետո Տոքսիլն ավելի է հաբրգում: Հրատարակում է այնպիսի վերնագրերով գրքեր, ինչպես ասենք՝ «Պիոս 9-րդ պապի սիրային արկածները» կամ «Լեո 13-րդ թունավորողը»: Դրանից հետո ստեղծում է Ֆրանսիայում առաջին հակակրոնական գրախանութն ու հակակրոնական լիգան, որտեղ մի քանի տարվա ընթացքում անդամագրվում է ավելի քան 17 հազար մարդ: Այդ ժամանակ նա գրում է իր առաջին առեղծվածային վեպը՝ «Պիոս 9-րդի գաղտնի սերը»: Հեղինակ` ինչ-որ Կարլ Վոլպի, որն իբր պապի օգնականն էր: Դե կարիք չկա ասելու, թե ով էր տեքստի իրական հեղինակը: Վեպը պարզապես ճկռում էր պապի սիրուհիների ու տարատեսակ սեքսուալ տեսարանների ամենամանրամասն նկարագրություններով: Էլ չասեմ, թե ինչ հիստերիա բարձրացավ Վատիկանում ու հասարակության շրջանում: Հանգուցյալ պապի զարմիկը նույնիսկ դատի տվեց Տոքսիլին: Բայց էս անգամ մեր չաղոն տենց հեշտ չպլստաց: Նրա վրա շատ խոշոր տուգանք դրեցին: Բայց սրանից Լեոն միայն ավելի ղզղնեց: Ու իր հաջորդ ստեղծագործությունը նա ուղարկեց անձամբ Հռոմի պապին, մաղթելով, որ կաթոլիկ եկեղեցին մոտ ժամանակներս անկում ապրի: Սա Վատիկանում իսկական ֆուռոռ առաջացրեց: Լեո Տոքսիլին վտարում են եկեղեցուց, բանադրում են:
Ու այստեղից սկսվում ա ամենահետաքրքիրը՝ մարդկության պատմության ամենաերկարատև թրոլինգը, որը ձգվեց ամբողջ 12 տարի (Հովհաննես 8-րդի չապացուցված նախադեպը չհաշված): Дело было так:
Քանի դեռ Լեոն զբաղված էր եկեղեցու վրա ցեխ շպտրելով, այդ նույն ժամանակ եկեղեցին ակտիվ պայքար էր մղում մասսոնների դեմ: 19-րդ դարում հենց այդ անկախ քարտաշներն էին համարվում եկեղեցու համար մեկ թշնամին: Մի օր, Լեո 13-րդ պապը, էն նույն պապը, ում ձախ աչքը Տոքսիլի պատճառով սկսել էր խաղալ, մի հոդված է հրապարակում, որտեղ խիստ քննադատում է մասսոնական օթյակը: Ու աջակցություն է գտնում այնտեղ, որտեղից ամենաքիչն էր սպասում: Մեր Տոքսիլը պապին նամակ է գրում, որտեղ ասում է, որ զղջում է իր գործած մեղքերի համար ու ներում է հայցում: Խնդրում է իրեն նորից հետ ընդունել եկեղեցի, որպես եկեղեցու զավակ: Նա հրաժարվում է իր նախկին կյանքից ու գրքերից: Այս իրադարձությունը զարմանալի էր ոչ միայն Վատիկանի, այլև Տոքսիլի մոտ ընկերների համար, որոնք կամաց-կամաց լքում են նրան: Բայց մեր Լեոն լուրջ է տրամադրված: Գնում է Վատիկան ու կարողանում է նաև անձամբ հանդիպել պապի հետ: Նա կարողանում է հավատացնել պապին, որ իր ցանկություններն անկեղծ են, ու որ ցանկանում է միանալ մասսոնների դեմ պայքարին: Պապը հավատում է նրան, օրհնում ու ճանապարհում: Ու Լեոն նույն էնտուզիազմով ու նույն ձեռագրով, հիմա էլ սկսում է գառլախ հոդվածներ գրել այս անգամ արդեն մասսոնների մասին: Պապի հետ հանդիպումից արդեն մեկ տարի անց լույս տեսավ առաջին գիրքը՝ «Ֆրանկ մասսոնների գաղտնիքները»: Հիմա էլ գունավոր կերպով նկարագրում էր մասսոնների իբր ներքին խոհանոցը. Սատանայական ծիսակարգեր, որոնք վերածվում էին օրգիաների, Լյուցիֆերի հետ կոնտակտներ, նույնիսկ ֆիզիկական, Մասսոնների գաղտնի ծրագրերի բացահայտում, համաձայն որոնց, իբր ցանկանում են ամբողջ աշխարհում գրավել իշխանությունն ու նույնիսկ աշխարհի ղեկավարման գաղտնի կառավարություն ունեն: Այս գրքի հաջողությունը գերազանցեց բոլոր սպասելիքները (ի՞նչ գիտեք դուք բեսթսելլերների մասին): Տոքսիլը դարձավ հարուստ գրող, նաև եկեղեցական վերնախավի ցանկալի անձն էր ու սպասված հյուրը: Բայց նրա նախկին ընկերները երես թեքեցին: Նրան վռնդում են հակակրոնական լիգայից, ու նրա տեքստերն անվանում են կատարյալ հիմարություն: Նա էլ այս քննադատություններին պատասխանում էր, որ դա մասսոնների անեծքն է, նրան քննադատում են, քանի որ նա անկեղծ է: Տոքսիլը շարունակում է էլ ավելի մեծ թափով գրել մասսոնների մասին: Անգամ այնքան է խորանում, որ կարողանում է «բացահայտել» ևս մեկ գաղտնի օթյակ: Համաձայն դրա, իբր մասսոնների մեջ էլ գաղտնի կազմակերպություն գոյություն ունի՝ Պալլոդիստների գաղտնի համայնքը, որի կազմում մտնում են միայն ընտրյալները ու բացեիբաց երկրպագում են սատանային: Նա մանրամասն նկարագրել էր այն հավաքները, որտեղ մասսոնները վարկաբեկում են Քրիստոսին, արյուն են խմում: Նույնիսկ ասում էր, Լյուցիֆերն ինքն է անձամբ մի քանի անգամ մասնակցել այդ հավաքներին: Մարդկանց մոտ սկսեցին հարցեր առաջանալ, թե բա` ապեր, լավ հասկացանք, դու էսքան բանը որտեղի՞ց գիտես: Ինքն էլ ոչ տանում, ոչ բերում, թե բա՝ ես իմ տեղեկատուն ունեմ: Ինչ-որ Դիանա Վոգան, որը մասսոնների ղեկավարի դուստրն էր: Իբր: Մանկուց դաստիարակվել էր սատանիզմի ոգով: Նա իրեն անվանում էր Ասմոդեի կինը: Նույնիսկ պատմել էր, որ ֆանտաստիկ հարսանեկան ճանապարհորդության է գնացել դեպի Մարս: Բայց հետո Դիանան իբր հասկանում է, որ շեղվել է ճիշտ ուղուց, դարձի է եկել ու որոշել է բացահայտել այդ սարսափելի կազմակերպության ողջ էությունը:
Արդեն 1896 թվականին Լեո Տոքսիլի ստեղծագործություններն արդեն այն աստիճանի մառազմատիկ էին, որ անգամ նրա հակամասսոնական համախոհները սկսեցին մտածել, որ մեր ախպերը խելքը քցել ա: Այս պատմության կուլմինացիան Հակամասսոնական համախշարհային կոնֆերանսն էր, երբ նրա համախոհներն ու եկեղեցին Լեոյին ասացին, որ ապեր, արդեն լրջով տուֆտում ես, կամ ապացուցի, ցույց տուր տենանք՝ ով ա էդ Դիանա Վոգանը, կամ սիկտիրդ քաշի գնա, խայտառակ ես անում: Լեոն էլ, թե բա՝ լավ, կբերեմ: Նա որոշում է վերջակետ դնել ու ասում, որ Դիանային ի ցույց կդնի ամբողջ աշխարհին 1897 թվականի ապրիլի 19-ին, Աշխարհագրական համայնքի գլխավոր դահլիճում: Բոլորը շունչները պահած սպասում են: Գալիս է օրը: Բոլորը Լուռ սպասում են Լեոյին:
Լեոն էլ դահլիճ է մտնում միայնակ: Անշտապ քայլերով անցնում է հսկա դահլիճով, բարձրանում ամբիոնին ու հայտարարում, որ այն ինչ ասել է այս 12 տարիների ընթացքում, կատարյալ ՍՈՒՏ է: Ոչ մի Դիանա Վոգան էլ գոյություն չունի, ինքն է հնարել նրա կերպարը: Դա նրա մեքենագրուհու անունն էր, որը օգնում էր տեսքտերը հավաքել: Ըստ նրա, այդ զառանցանքին կարող էին հավատալ միայն կատարյալ տխմարներն ու հոգևորականները: Ի դեպ, այդ երկուսը Լեոյի համար հոմանիշներ էին: Նա խոստովանեց, որ այս 12 տարիների ընթացքում հորինել է այդ ամբողջ պատմությունը, որպեսզի ցույց տա կաթոլիկ եկեղեցու ամբողջ էությունը: Ասում է ու իջնում ամբիոնից: Չնայած, իջնելը որն ա, հազիվ հասցնում ա փախնել, քանի որ ներկաները պատրաստ էին կտոր-կտոր անել նրան:
Լեո 13-րդ պապի մյուս աչքն էլ է սկսում խաղալ:
Մի խոսքով, այսպես ավարտվում է պատմության ամենաերկարատև թրոլինգն ու հրապարակային խաբեությունը: Սակայն կոնսպերոլոգներն ու Ren TV-ն դրա վրա թքած ունեն: Քանի որ այս միջադեպից ավելի քան 150 տարի անց, անգամ հեղինակի հրապարակային խոստովանությունից հետո, նրանք շարունակում են տարածել Տոքսիլի ցնդաբանությունները` հղում անելով հենց հեղինակին:


Sent from my Mi A3 using Tapatalk