Դավադրության տեսություն. հավատում եմ

[Հայկօ]

Էս գրառումդ ու դրա նախորդդ իրար հավես հակասեցին էն մոմենտով որ ստեղ գիտա-ֆանտաստիկա ես նկարագրում՝ համարելով հասանելի, բայց նախորդ գրառմանդ մեջ արեգակնային համակարգից մարդկության դուրս գալը համարեցիր «ֆիզիկան դեմ ա» երբեքություն։ Ես ավելի շատ հակված եմ կարծել որ մարդու օվկիանոսի մեջ ապրելն ու արեգակնային համակարգից դուրս գալը ավելի խելքին մոտիկ ա քան Մարսը մարդաբնակ սարքելը։ Բայց էլ ավելի հավանական ա մեր բանականությունը կենսակիբերնետիկ կենսաձևին փոխանցելը ու ամբողջ հասանելի տիեզերքով մեկ մարդկային ուղեղի տիպի մի բանով ու ռոբոտի մարմնով էակներ ուղարկելը...

Բայց լավ թեմա ա մարսի տերրաֆորմինգը՝ արժի մի առանձին թեմայում քննարկել։

Չեն հակասում: Արեգակնային համակարգում հեռավորություններն ու արևից մինչև թեկուզ ամենամոտ աստղը հեռավորությունը երկու լրիվ տարբեր բաներ են: Ու դեռ հարց ա՝ էդ «ամենամոտ» աստղին հասնելը մեզ ընդհանրապես օգուտ կտա՞, թե՞ չէ, ավելի հեռու ա պետք նշան բռնել: Մարդն իր էս տեսքով չնչին շանս ունի որևէ ուրիշ աստղի հասնելու, ինչը չես ասի մեր հարևան մոլորակների մասին: Հիմնական սահմանափակող գործոնը միս ու արյուննից մարմնի փխրունությունն ա․ սրանց մեջ փակված՝ համարյա անհնար ա որևէ լուրջ տիեզերական էքսպանսիա սկսելը: Այ գրածդ երկրորդ տարբերակը շատ ավելի հավանական բան ա, ինչքան էլ ավելի ֆանտաստիկ հնչի:

Իսկ ամենահավանականն էն ա, որ մենք մեզ չենք ուղարկելու տիեզերք: Մենք ուղարկելու ենք սերմեր՝ հուսալով, որ դրանք մի տեղ կկպնեն ու կյանք կստեղծեն: